مشروح گفتگو با استاد دکتر نادعلیان / رئیس گروه دامپزشکی فرهنگستان علوم

گفتگوی اختصاصی حکیم مهر با استاد دکتر نادعلیان

رئیس گروه دامپزشکی فرهنگستان علوم و چهره ماندگار دامپزشکی

----------------------------------------------

استاد دکتر نادعلیان :

-          همه جا با افتخار گفته‎ام که از ایل عشایر هستم

-         با دید باز و با شناخت رشته دامپزشکی را انتخاب کردم

-         گروه دامپزشکی فرهنگستان علوم سه شاخه اصلی دارد

-         فرهنگستان کار اجرایی ندارد و بیشتر نقش آن مشاوره‏ای است

-         سنخیت ما با پزشکی بیش از کشاورزی است

-         الگوی سازمان دامپزشکی مستقل زیر نظر ریاست جمهوری بهترین مدل است

-         سالانه تنها 500 دامپزشک جدید نیاز داریم

-         بیکاری زیاد است و مملکت از این بابت ضرر می کند

-         در خارج از کشور از میوه پرورش یافته به دست ما بدون زحمت استفاده می کنند

-         ابائی از کمک به سازمان دامپزشکی یا نظام دامپزشکی نداریم

-         دلمان می خواهد سازمان دامپزشکی کشور را حفظ کنیم

-         به جوانان توصیه می کنم : توکل به خدا ، انتخاب رشته با چشم باز و تداوم و پشتکار

دکتر محمدقلی نادعلیان در سال 1315 در مهدی شهر (سنگسر سابق) متولد شد و پس از اتمام تحصیلات دوره ابتدایی در زادگاه خود به تهران آمد و در سال 1336 دیپلم طبیعی را از دبیرستان دارالفنون اخذ و وارد دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران گردید. در سال 1341 موفق به دریافت دکترای عمومی شد. ایشان از سال 1348 بعنوان دستیار بخش درونی گروه آموزشی علوم درمانگاهی دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران مشغول بکار و در سال 1351 با موفقیت در امتحان تخصصی رشته بیماریهای درونی دامهای بزرگ به مرتبه استادیاری ارتقاء یافت. در سال 1353 جهت گذرانیدن دوره تکمیلی به کشور فرانسه عزیمت و پس از اتمام دوره مذکور در دانشکده دامپزشکی تولوز به ایران مراجعت نمود. در سال 1356 بعنوان دانشیاری ارتقاء یافت و پس از پیروزی انقلاب اسلامی به علت تعطیلی دانشگاهها به امر پژوهش و خدمات در تهران و بعضی از استانهای کشورمان مشغول گشت. وی در سال 1374 به مقام استادی گروه آموزشی علوم بالینی دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران مفتخر و در سال 1380 به عنوان استاد نمونه دانشگاه تهران و در همایش پنجم در سال 1384 بعنوان چهره ماندگار کشور انتخاب شد.

وی که سابقه تدریس در دانشکده دامپزشکی ارومیه را هم علاوه بر دانشگاه تهران دارد تاکنون 160 مقاله به زبانهای فارسی ، انگلیسی و فرانسه و هفت جلد کتاب تألیف و ترجمه نموده و 40 پایان نامه دکترای عمومی و 14 پایان نامه دکترای تخصصی را راهنمایی کرده و ضمن اجرای 15 طرح پژوهشی ، مشاور و داور 55 پایان نامه هم بوده است.

کتاب معاینه بالینی دامهای مزرعه ایشان که با همکاری اساتید دیگر ترجمه شده در بیست و پنجمین دوره به عنوان کتاب سال جمهوری اسلامی ایران شناخته شد. وی از سال 86 به افتخار بازنشستگی نائل آمد و هم اینک ریاست گروه دامپزشکی فرهنگستان علوم جمهوری اسلامی ایران را بعهده دارد. آنچه در پی می آید حاصل گفتگوی نشریه حکیم مهر با استاد ارجمند ، جناب آقای دکتر نادعلیان در محل فرهنگستان علوم است :

حکیم مهر :  جناب آقای دکتر نادعلیان، ضمن تشکر از وقتی که در اختیار این نشریه قرار دادید ، برای بنده جای بسی خوشبختی است که روبروی حضرتعالی که از مفاخر کشورمان هستید نشسته و گفتگو می‎کنم. خاطرات کلاس‎های شما و پذیرش داوری پایان نامه اینجانب از سوی حضرتعالی که افتخار بزرگی برای من بود برایم به یادماندنی است. بعنوان سؤال اول بفرمایید که چرا تخصص بیماریهای داخلی دامهای بزرگ را انتخاب کردید؟

بسم الله الرحمن الرحیم. اولاً من جناب آقای دکتر لطفی‎زاده از شما تشکر می‎کنم که زحمت کشیدید و تشریف آوردید که این مصاحبه را انجام بدهید و ان شاء الله مثمر ثمر واقع بشود.

حکیم مهر :  خواهش می‎کنم. ان شاء الله ...

در مورد سؤالی که فرمودید قصه سر دراز دارد. من همه جا گفته‎ام و به آن هم افتخار می‎کنم که در منطقه‎ای به نام سنگسر سابق یا مهدی شهر فعلی به دنیا آمده‎ام که آنجا به حشم‎داری و گوسفندداری مشهور است. اجداد ما و از جمله پدر بنده گوسفنددار بوده‎ایم و جزو ایل عشایری هستیم. لذا از کودکی و بعد نوجوانی و جوانی چون گوسفنددار بودیم و گوسفندها گاهی مریض می شدند و دکتر می آمد یا واکسیناتور برای واکسیناسیون می آمد به دامپزشکی علاقه داشتم و انتخاب این رشته هم بدون شناخت نبوده است. زمانی که ما کنکور می‎دادیم همه جا می توانستیم در کنکور شرکت کنیم. حوالی سال 1336 من هم برای کشاورزی ، هم دامپزشکی و هم پزشکی در کنکور شرکت کردم. با اینکه پزشکی اصفهان قبول شده بودم ولی دامپزشکی تهران را به خاطر علاقه و انگیزه‎ای که داشتم ترجیح دادم. درباره علوم بالینی هم می دانید که از قدیم پزشکی و دامپزشکی یکی بود و در زمان زرتشت پزشک و دامپزشک یکی بودند و بعد جدا شدند. من با توجه به سابقه‎ای که گفتم و بنا به علاقه‏ای که داشتم تا بتوانم جان موجود زنده‎ای را حفظ کنم و کار آنهایی که برای گوسفندان ما می‎آمدند و درمان و واکسیناسیون انجام می‎دادند برایم خوشایند بود در دانشکده به گرایش علوم بالینی بیشتر توجه کردم و طوری بود که سال آخر اساتید من بعضی اوقات من را سر مریض به دلیل اعتمادی که داشتند می فرستادند. تخصص علوم بالینی و دامهای بزرگ شامل نشخوارکنندگان بزرگ و کوچک و اسب و بطور کلی خانواده اسب سانان را انتخاب کردم و گرچه دیگران باید بگویند اما به زعم خودم تا اندازه‏ای موفق بوده‎ام ، راضی هستم و مثمرثمر هم بوده‎ام.

حکیم مهر :  مطابق بیوگرافی ارزشمندتان بعد از سال 48 و امتحان دستیاری و سپس سال 51 و استادیاری در سال 53 برای یک دوره تکمیلی به فرانسه تشریف بردید. در این باره توضیح می‎فرمایید؟

همانطور که فرمودید سال 48 آسیستانی یا دستیاری شرکت کردم و از اول در رشته بیماریهای داخلی دامهای بزرگ رفتم. چون در محیط آکادمیک بودم و با دانشجویان سروکار داشتم بیشتر مطالعه می کردم و به همین مناسبت خیلی سریع توانستم امتحان استادیاری را بدهم و موفق بشوم. در آن زمان اینطور بود که دستیاران حداقل بعد از سه سال می توانستند بسته به توانشان (ممکن بود حتی بعضی تا 7 سال دستیار بمانند و بعضی هم اصلاً استادیار نشوند ) در این امتحان شرکت کنند. با توجه به علاقه و آمادگی که داشتم بعد از سه سال امتحان کتبی و شفاهی و عملی دادم و استادیار شدم و بعد بورسی از دولت فرانسه دریافت کردم و در آنجا معمولاً دانشجویانی که می رفتند امتحان زبان فرانسه می گرفتند ولی چون از قبل زبان فرانسه می خواندم در امتحانی که گرفتند گفتند شما لازم نیست شش ماه زبان بخوانید و اگر دوست دارید حداقل سه ماه در سانتر زبان ، فرانسه بخوانید. من هم سه ماه در ویشی نزدیکی پاریس زبان خواندم و بعد به تولوز رفتم و دوره تحصیلات تکمیلی را گذراندم. سپس به ایران بازگشتم. در آنجا چون قبلاً کار کرده بودم و استادیار بودم اساتید من حتی دانشجویان فرانسوی را به من می‌سپردند و می گفتند نادعلیان بلد است و بصورت سیار آنها را می‎بردم. از این نظر از دوره‎ای که آنجا بودم به خوبی استفاده کردم. بعد هم که بازگشتم چون چند مقاله هم قبلاً نوشته بودم پرونده‎ام از نظر علمی کامل بود و دانشیار شدم و سپس به انقلاب رسیدیم. معمولاً آن موقع دانشکده ها تعطیل بودند و ما با دانشجویان به استانهای مختلف برای درمان می رفتیم و هم به دانشجویان آموزش می دادیم و هم به تجربه خودمان اضافه می شد. به همین علت مدتی طول کشید تا سال 74 که به درجه استادی نائل آمدم.

حکیم مهر :  جنابعالی اکنون رئیس گروه دامپزشکی فرهنگستان علوم هستید. توضیح می فرمایید که گروه دامپزشکی درحال حاضر چند نفر عضو دارد و کار این گروه چیست؟

ابتدا عرض کنم که فرهنگستان علوم بیست سالی بیشتر نیست که تشکیل شده است. اول گروه دامپزشکی با کشاورزی یکی بود و بعد تعداد زیادتری اساتید به فرهنگستان آمدند و دیدند می‎شود مستقل باشیم، چون سنخیت دامپزشکی با مسائل کشاورزی مسلماً فرق می‎کند. هر چند که در برخی موارد کشاورزی و دامپزشکی با هم بده و بستان دارند اما اصولاً دامپزشکی طب است و کشاورزی چیز دیگری است. به هر حال خوشبختانه گروه دامپزشکی با رأی مجمع عمومی مستقل شد. حدود ده یا دوازده سال است که این گروه مستقل است و هسته اولیه جناب آقای دکتر تاجبخش ، جناب آقای دکتر تاجبخش و بعدها آقای دکتر اسلامی و بنده و آقای دکتر رضاخانی بودند. علاوه بر این از استانهای دیگر هم اعضایی داریم. از جمله آقای دکتر مستغنی استاد دانشکده دامپزشکی شیراز و اساتید دیگر مثل دکتر بزرگمهری و به هر شکل منظورم این است که از تخصص های مختلف عضو داریم. وقتی گروه دامپزشکی تشکیل شد از نظر علمی و کارآیی باید شاخه‎هایی تعریف می‎شد. اولین شاخه‎هایی که تعریف شد شاخه علوم بالینی بود که شامل بنده ، دکتر رضاخانی ، دکتر مستغنی ، دکتر بزرگمهری ، دکتر مخبر دزفولی ، دکتر توسلی و دکتر بلورچی می شد. شاخه پاتوبیولوژی هم شامل دکتر تاجبخش ، دکتر بابامخیر ، دکتر اسلامی ، دکتر اهورایی و مرحوم دکتر نقشینه که خدا رحمتشان کند بودند. بعد شاخه بهداشت مواد غذایی تشکیل شد که دکتر کیایی به عنوان عضو وابسته فرهنگستان درآمدند و سپس دکتر رضوی روحانی از ارومیه ، خانم دکتر گیتی کریم و دکتر رکنی و اخیراً آقای دکتر .... از شیراز که متأسفانه اسمشان را فراموش کردم این شاخه را تکمیل کردند. لذا گروه دامپزشکی به مسئولیت بنده سه شاخه دارد و مسئولیت شاخه بهداشت مواد غذایی با آقای دکتر کیایی ، مسئولیت شاخه علوم بالینی با آقای دکتر بزرگمهری و مسئولیت شاخه پاتوبیولوژی هم با آقای دکتر تاجبخش است. فرهنگستان کار اجرایی ندارد. بیشتر کار آن مشاوره است. مشکلاتی که در مملکت در زمینه دامپزشکی پیش می‏آید یا به ما ارجاع داده می شود یا خودمان وقتی مشکلی را می بینیم سمیناری را می گذاریم. مثلاً تب برفکی مشکل مملکت ما است و ما سمیناری برای آن داشتیم. همینطور در مورد هاری ، بیماری یون یا مسئله جدید کلونینگ سمینارهایی داشته‏ایم. گاهی هم مثلاً در زمینه گوشت‏ها و بهداشت مواد غذایی چه اعضای خودمان و چه از بیرون اگر لازم باشد متخصصین را دعوت می کنیم و در این مورد بررسی کرده و به مراجع ذیربط پاسخ می‏دهیم.

حکیم مهر :  نظرتان در مورد افزایش تعداد دانشکده‏