موسسه "مکانیکال اینجینیر" مستقر در لندن در گزارشی اعلام کرد: جهان حدود چهار میلیارد تن غذا در سال تولید می‌کند اما 1.2 تا دو میلیارد تن غذا مصرف نمی‌شود.
بر اساس این گزارش، در کشورهای توسعه یافته‌ای مانند انگلیس روشهای زراعت کارآمد، حمل و نقل و ذخیره‌سازی مناسب به این معنی است که بیشتر ائتلاف در مرحله خرده‌فروشی و مصرف روی می‌دهد.
فروشندگان عامل ائتلاف 1.6 میلیون تن غذا در سال هستند زیرا محصولات قابل مصرف را به دلیل اینکه مطابق با معیارهای اندازه و ظاهر نیستند، دور می‌ریزند.
همچنین 30 تا 50 درصد از غذایی که در فروشگاه‌های بزرگ کشورهای توسعه یافته خریداری می‌شود، به دلیل درک نادرست مصرف‌کننده از برچسب‌های مصرف، دور ریخته می‌شود.
در انگلیس سالانه غذایی به ارزش حدود 10.2 میلیارد پوند (16.3 میلیارد دلار) از سوی خانوارها دور ریخته می شود در حالیکه یک میلیارد پوند از آن قابل مصرف است.
در مقابل در کشورهای کمتر توسعه یافته‌ای مانند کشورهای جنوب صحرای آفریقا یا جنوب شرق آسیا، اتلاف اغلب به دلیل برداشت نامناسب و ذخیره سازی غیراصولی روی می دهد.
به عنوان مثال در کشورهای جنوب شرق آسیا بین 37 تا 80 درصد از کل برنج تولید شده که به حدود 180 میلیون تن در سال بالغ می‌شود، هدر می رود.
سازمان ملل پیش‌بینی کرده است که جمعیت جهان به حدود 9.5 میلیارد نفر تا سال 2075 می‌رسد که به معنی ضرورت تامین غذای بیشتر برای 2.5 میلیارد نفر دیگر است.
افزایش جمعیت به همراه بهبود تغذیه و تغییر رژیم‌های غذایی، چالش‌های بیشتری برای تامین جهانی غذا در دهه‌های آینده به دنبال دارد.
این گزارش با اشاره به اینکه افزایش قیمت‌های غذا و کالا، نیاز به کاهش ائتلاف را بالا برده و عمل دور ریختن میوه‌ها و سبزیجات قابل مصرف را از نظر اقتصادی مقرون به صرفه نمی‌سازد، از دولت‌ها خواسته زودتر دست به کار شده و سیاست‌هایی را اتخاذ کنند تا رفتارهای مصرف‌کننده را تغییر دهند و اجازه ندهند فروشندگان به این شکل عمل کنند.
همچنین در این گزارش آمده: کشورهای در حال توسعه سریعی مانند چین و بزریل زیرساختی را برای حمل و نقل محصول، ارسال غله به بازار صادراتی و بهبود مکانهای ذخیره سازی ایجاد کرده اند اما این کشورها باید از اشتباهات صورت گرفته از سوی کشورهای توسعه یافته اجتناب کنند و مطمئن شوند نگهداری غذاها به شکل کارآمد و مناسب انجام می‌گیرد.
به گزارش رویترز، کشورهای فقیرتر نیازمند سرمایه‌گذاری قابل توجه برای بهبود زیرساخت‌شان هستند به عنوان مثال اتیوپی، در نظر دارد شبکه ملی تسهیلات ذخیره سازی غلات را ایجاد کند که پیش‌بینی می‌شود حداقل یک میلیارد دلار هزینه داشته باشد.
