مازیار جمشید خانی در گفت‌وگو با خبرنگار ورزشی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، درباره هدف از سفر خود به کشور سوئد، اظهار کرد: کمیته تیم‌های ملی سوارکاران را اجبار کرده تا با اسب‌های اروپایی در مسابقات آسیایی اینچئون شرکت کنیم. البته این موضوع 100 درصد قطعی شده است. من نیز برای خرید اسب به اروپا رفته بودم و توانستم هفت اسب را نیز خریداری کنم. اما سازمان دامپزشکی مشکلات فراوانی را برای ورود اسب‌ها به ایران ایجاد کرده است.
سوارکار برتر ایران درباره شرایط فدراسیون سوارکاری نیز گفت: متاسفانه فدراسیون شرایط آشفته‌ای دارد و افراد دائما در این چند ماهه در حال تغییر بوده‌اند که این باعث شده بسیاری از مشکلات ما را کسی جوابگو نباشد.
وی ادامه داد: به عنوان مثال ما با سه سوارکار در مسابقات بین‌المللی در کشور آذربایجان شرکت کردیم که موفق شدیم دو مدال طلا، یک نقره، دو مقام پنجمی و یک مقام چهارمی را برای ایران کسب کنیم که نتیجه بسیار فوق‌العاده‌ای بود، اما هنوز با گذشت بیش از دو ماه که از این مسابقات بازگشتیم هنوز تمامی شش اسبی که با آنها در آذربایجان پریدیم در قرنطینه هستند و تنها به دلیل ناهماهنگی و عدم پاسخگویی و پیگیری این اسب‌ها هنوز نتوانسته‌اند آزاد شده و به خانه برگردند. همین موضوع سبب شده اسپانسر ما اعلام کند دیگر حاضر نیست برای مسابقات آینده اسب‌های خود را در اختیار ما قرار دهد.
جمشید خانی در بیان علت این موضوع نیز خاطرنشان کرد: از اسب‌ها در قرنطینه تست‌های مختلف مربوط به سلامت آنها گرفته می‌شود که متاسفانه یکی از تست‌ها به نام مالئین که دیگر در دنیا منسوخ شد و بیماری آن نیز ریشه کن شده است را از این اسب‌ها می‌گیرند و یک دکتر بر اساس یک تصمیم کاملا سلیقه‌ای اعلام می‌کند این اسب ها مشکل دارند که همین موضوع با وجود این که دکتر دیگری پس از معاینه مجدد اعلام کرد اسب‌ها مشکلی ندارند، اما باز هم آنها را تاکنون در قرنطینه نگه داشته‌اند و این اسب‌ها در سه نوبت 21 روزه در قرنطینه هستند و در مجموع با قرنطینه قبل از مسابقات در حدود سه ماه است که دور از خانه هستند.
نفر اول مسابقات پرش آذربایجان اظهار کرد: متاسفانه شش اسب را که از بهترین‌های ایران هستند تنها به دلیل بی برنامگی و تصمیمات شخصی از تمرین دور نگه داشته‌اند و سه سوارکار برتر ایران را نیز درگیر این موضوع کرده‌اند. هیچ کس هم پیگیر نیست و هر کسی کار خودش را می‌کند، اگر خدای نکرده اتفاقی بر اثر بی‌تدبیری برای این اسب‌ها بیفتد چه کسی پاسخگو خواهد بود؟ کارهای این چنینی باعث شده اعصاب ما به هم بریزد و دل پری از مسئولان داشته باشیم که این تنها یک نمونه از آن است و متاسفانه سوارکاری در ایران یتیم است.
