«استاد دکتر احمد شیمی» درگذشت + زمان مراسم تشییع و ترحیم

روحشان شاد و راهشان پر رهرو باد.خداوند ایشان را بیامرزد.

بسم الله الرحمن الرحیم
انا لله و انا الیه راجعون
سلام علیکم
سعدیا مرد نکونام نمیرد هرگز
مرده آنست که نامش به نکویی نبرند
درگذشت عالم بزرگوار استاد دکتر احمد شیمی را به عموم دامپزشکان و سایر رده های دامپزشکی و بخصوص خاندان مکرم ایشان تسلیت عرض می کنم. امیدوارم در این ماه پربرکت مشمول رحمت خداوند متعال و غفران الهی قرار گیرند.

داشتن علم انسان را دررده پیامبران قرار می دهد و این لطف خداوندی شامل همه کس نمی شود خدایش رحمت کنا

بسمه تعالی
انا لله و انا الیه راجعون
روحش شاد و یادش گرامی . باز هم یکی از مفاخر کشور در سکوت در گذشت !

به نام خدا
با سلام
هیچ گاه خاطرات زیبای کلاس درس ایشان را از یاد نمی برم . علی رغم کهولت سن، با مناعت طبع و آرام سخن می گفتند، هرگز و هرگز در تدریس و تعلیم دانشجویان کوتاهی نداشتند.
خداوند ایشان را قرین رحمت خویش قرار دهد.
یادشان گرامی
موسوی - رشت

خداوند رحمتشان کند
امیدوارم مسئولان سازمان دامپزشکی ، نظام ، جامعه دامپزشکان و دانشکده ها ترتیبی اتخاذ کنند که مراسمی در خور شاًن ایشان برگزار گردد.

هوالباقی
فقط می توانم بگویم دامپزشکی ایران اسطوره ی خستگی ناپذیر روزگار دور ، دشوار و پرتلاطم خود را از دست داد...
روحشان شاد و یادشان گرامی

از شنیدن خبر درگذشت دکتر شیمی متاثر شدم
کاش قدر این اساتید را تا زمانی که زنده هستند بیشتر بدانیم ، از مسئول محترم حکیم مهر درخواست دارم تصاویر بیشتر و قدیمی تری از استاد تهیه کنند و در سایت قرار دهند.

هوالباقی

با کمال تاسف و تاثر ، درگذشت آن استاد گرامی را خدمت خانواده محترم ایشان و همچنین خانواده بزرگ دامپزشکی تسلیت عرض مینمایم .
روحش شاد ، یادش گرامی و راهش پر رهرو باد .

مهندس سید حسین موسوی - اداره کل دامپزشکی استان تهران

انا لله و انا الیه راجعون
روحشان شاد و یادشان گرامی

از خبر درگذشت ایشان بسیار متاثر شدم. به نوبه خودم درگذشت این عالم فرزانه و استاد گرانقدر را به خانواده ایشان و خانواده بزرگ دامپزشکی تسلیت عرض می کنم. من هم مثل دوستمان امیدوارم مسئولان سازمان دامپزشکی ، نظام ، جامعه دامپزشکان و دانشکده ها ترتیبی اتخاذ کنند که مراسمی در خور شاًن ایشان برگزار گردد.. هر چند این امیدواری ره به جایی نمی برد. روح استاد شاد

با سلام و احترام به روح پاک انسانهای بزرگی که بی منت و با چشم پوشی از مادیات و مال دنیا در جهت ارتقای علم ،دانش ،فرهنگ و اخلاق این مملکت عمر خودرا گذاشته بی آنکه از کسی انتظاری داشته باشند .- دکتر طالشی

خدا رحمتشون کنه خیلی ناراحت کنندست. واقعا خدمت کردند به جامعه

انا لله و انا الیه راجعون
خدایش بیامرزد
انسان بزرگی بودند
این چند سال اخیر در دانشگاه آزاد کرج تدریس می نمودند
از رئیس محترم این دانشگاه که دامپزشک هم هستند استدعا دارد مراسم یادبودی در مقام این استاد فقید برگزار نمایند

افرادی نظیر استاد دکتر شیمی هرگز نخواهند مرد، ایشان با تربیت هزاران دانشجو و تالیف کتب مرجع و بالاتر از همه با اخلاق بسیار نیکو و پسندیده خود را جاودانه نمودندبنده حقیر از ایشان بسیار آموختم، انشاءالله بتوانم دین خود به استاد را ادا نمایم. روحش شاد و قرین رحمت الهی باد.

من از استاد، به واسطه کتابهاشون بسیار آموختم. خیلی غمگین شدم بابت وفاتشون. درود بر روان پاک استاد.

بسمه تعالی. با سلام واحترام به همگان. عجیب است که چهره ماندگار این مملکت از دنیا رفته است اما بنده در تلویزیون یک خط خبر یا تصویر از ایشان ندیده ام!!!!!!! به نظر شما مقصر کیست؟؟؟؟

بسیار متاثر کنند بود.

ایشون نه تنها شخصیت علمی‌ کم نظیری بودند بلکه از نظر اخلاقی‌ و رفتاری نیز بسیار احترام بر انگیز و دوست داشتی بودند. روحشون شاد

جناب لطفی زاده گرامی، تا وقتی که عزیزان مشغول یارگیری های خودشون هستن و داریم روی مسائل بیهوده وقت میگذاریم، نباید توقع چندانی از بقیه داشت. به نظر حقیر، مشکل از ریشه هستش. بنده با فرمایشات شما موافقم.

پروفسورشيمي استاد گرانقدرمن بود ودرسوگ ايشان سخت گريستم.
يادم مياد حضورايشان درجلسه مصاحبه عضويت درهيئت علمي دانشگاه آزاداسلامي درسال 73موجب قوت قلب من بود ومن افتخارميكنم كه شاگرد كوچك چنين استادي هستم.
امكان ندارد دركلاس هاي درس خصوصا دروس مرتبط با ميكروبيولو‍ژي نام ايشان را نبرم.
روحش شاد.
دكترمحمد احمدي
عضو هيئت علمي دانشگاه آزاداسلامي مازندران

بازگشت همه بسوی اوست

روحت ای جانم فدایت احمد شیرین سخن! / در جوارِ نیکــمردانِ بلنــدا مرتــبه از این وطـن
در کمال آرمیـــــدن مانی ای اســــــتاد مـن / از همین جا این دل خود را دهم از جان و تن
نام تو همچون عمل، برتر بُــوَد از سَــــروَران / دیگران را تو چه الــگویی بِــبودی بیـکــران
از دل و جانم قسم زین پس نمانم جاودان / گر ز تو نامی نخواهــم من بَــرَم در داســـتان
داستانی که ز استادی چو تو خوانَم روان / اسم آن باید گــذارم همچــنانَـش راســـتان
ای خـــداونــد دو عالم بربیامــرزش زمان / آنکه را در ایـن جــهان بودَش ز دنیا لامـکان
او همان استادمان است همچنان چون شیران/ در زمان بودنش شایــسته سازد ایـــران
دامپزشکی را تو دادی نام ای شیمای من! / در زمان بودَنَـــت حتـــی نبـــــودِ روح و تن
روح تو همـــواره باشد در کنـــارِ یـــاوران / یاوَرانَـت را ببخش از کاستی ها، این و آن
نام تو همواره خواهم من بَرَم بر این زبان / تا بمانَد دور راهت از همیشه از زیان
تا نباشد چون شما اسطوره ای اندر میان / نی توان کردن دفاع از این دیـــار و آن کیــان
مرببخشاید خدا چون بوده ام من ناتوان / این اواخر در زدن سر بر تو وَ بر نیـــــــــکان
هرچه گویم من ز تو، استاد من الگوی من! / به خداوند خدا کم گویم از نیکَـت سخن
چون در این حالَـم که از سوگَـت به دل دارم نشان / این دل اندر غم فرو رفته وَ هم بَـستَـست زبان
روح شاد تو نمیرد هرگز ای دارای جان / از همه یاران بخواهم فاتحه بر او بخوان.

به یاد استادی فرزانه و اسطوره ای گرانقدر در تاریخ دامپزشکی ایران زمین. شاگرد همیشگی این استاد بزرگ.

با اینکه ایشون استاد من نبودند و حتی یکبار هم ایشون رو رو در رو ندیدم ولی از خوندن این خبر بسیار ناراحت شدم. انشاءالله خداوند روح این استاد بزرگ رو که با تمام وجودشون برای تربیت علمی و اخلاقی دانشجویان تلاش کردند، در این ماه عزیز رمضان قرین رحمت خود کند. نام نیکمردان همیشه پاینده خواهد ماند.

بنده افتخار شاگردی این استاد ارزشمند را در سال 1373 در درس ایمنی شناسی و سرم شناسی داشتم. مقاله ای را هم زیر نظر ایشان تدوین و در سال 1376 به سومین کنگره دانشجویان دامپزشکی در ارومیه فرستادم. یکی دو خاطره بسیار جالب از ایشان دارم که حتما در فرصتی مناسب به نگارش درخواهم آورد. برای ایشان جایگاهی رفیع در کنار بارگاه ملکوتی آرزومند هستم. ایشان در قلب همه دانشجویانشان برای همیشه تاریخ، ماندگار خواهند بود.

سلام
ضمن عرض تسلیت درگذشت استاد دکتر احمد شیمی به جامعه ی دامپزشکی ایران
بنده به آقای دکتر لطفی زاده ، به مدیر سایت حکیم مهر و سایر همکاران محترمی که به نوعی صاحب جایگاه اجرایی و رسانه ای بوده و یا با رسانه ها مرتبط هستند انتقاد دارم ، شایسته بود خود این عزیزان درجهت انتشار این خبر در رسانه ملی و یا ساخت و پخش مستندی درباره ی این استاد فقید و حتی سایر بزرگان و اساتیدی که هم اکنون در قید حیات هستند ، پیش قدم می شدند. شاید گاهی لازم است از خودمان شروع کنیم ...
اکبری،تهران

چقدر غریب و مومنانه درگذشت...
دکتر شیمی اوج همه ی خوبی ها ، بزرگی ها ، سخت کوشی ها و هموار کننده ی گذرهای بی نام و نشان دامپزشکی ایران بودند.
اگرچه شاید دامپزشکان جزء فراموش شدگان علوم پزشکی ایران هستند، اما شما با همه ی خاطراتتان برای همیشه ی تاریخ در روح و قلبمان زنده هستید.
خداوند ایشان را با شایسته ترین بندگانش محشور بفرماید.

روحش شاد ویادش گرامی باد امید که با بزرگداشت ها و شرح زندگی مرحوم سخت کوشی و پایداری الگوباشد.الفاتحه. دکتردانشوران یکی از شاگردانت

بنده حدود بيست و اندي سال پيش افتخار شاگردي آقاي دكتر را داشتم . استادي حاذق و محجوب بودند . به روح پاكشان درود مي فرستم و برايشان رحمت الهي را آرزومندم .

پروفسور احمد شیمی اسوه تکرار ناشدنی علم واخلاق دامپزشکی بود.در مرگش به سوگ می نشینم وبرایش طلب آمرزش می کنم.روحش شاد ویادش گرامی.

انا لله و انا الیه راجعون

بنده بعنوان عضو كوچكي از خانواده دامپزشكي عروج اين استاد گرانقدر رو به خانواده عزيز ايشان و جامعه علمي كشور تسليت عرض ميكنم. ولي احساس تاسف شديد ميكنم از اين بابت كه مراسم تدفين اين مرد بزرگوار چنان غريبانه برگزار شد كه قلب انسان رو به درد مياورد. براي اطلاع همكاراني كه در ذيل خبر فوت ايشون لطف كردند نظرات مختلف ارسال فرمودند بايد عرض كنم ديروز در قطعه نام آوران بهشت زهرا در هنگام تدفين اين پيشكسوت بزرگ دامپزشكي، تعداد همكاران شركت كننده از عدد انگشتان دست تجاوز نميكرد. اين مراسم با شان اين بزرگوار فاصله بسيار بسيار بسيار زياد داشت.اگرچه اينگونه مراسم دنيوي بهر شكلي براي اين مردان برگزار شود ذره اي بر جايگاه معنوي انان تاثير نخواهد داشت ولي دوستان اگر كمي بر وظيفه خود تامل كنيم عرق بر پيشانيمان خواهد نشست

مرا چشمیست خون افشان ...
استادان ارجمند،
دوستان بزرگوار،
فرهیختگان،
چهارشنبه شب خبر تاسف بار فوت استاد گرانقدر
جناب آقای دکتر احمدخان شیمی
را شنیدم. خبری که در عین کهولت سن ایشان بسیار مرا اندوهگین کرد.
انسانی شریف؛
مردی خانواده دوست؛
بزرگی فروتن؛
و ...
که او را پدر دامپزشکی ایران میدانستند؛
چشم از جهان فرو بست.
خبر به سرعت در بین دامپزشکان کشور منتشر شد.
بسیاری اظهار تاسف کردند.
عده ای تسلیت گفتند.
و بعضی خاطراتی را از ایشان نقل کردند.
اما ...
دریغ از یک خبر کوتاه که از رسانه ی ملی در خصوص درگذشت چهره ی ماندگار دامپزشکی پخش شود. مساله ای که شدیدا باعث رنجشم شد.
تا اینکه دیروز صبح دلیل آنرا متوجه شدم.
وقتی وارد محوطه دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران شدم چند ده نفر را دیدم که منتظر رسیدن پیکر استاد بودند.
چند نفری از سازمان و نظام و جامعه دامپزشکان ایران؛
چند نفر از شاگردان قدیم و اخیر استاد؛
چندین نفر از استادان و کارکنان و دانشجویان این دانشکده؛
البته حدود 15-10 نفر از خانواده استاد؛
دلگیر از این مساله و زودتر از سایرین جهت انجام بخشی از امور مربوط به خاکسپاری به بهشت زهرا رفتم و پس از برطرف شدن مشکلات،تاییدیه ی برگه ی خاکسپاری در *قطعه ی نام آوران* را دریافت کردم و خرسند از این مطلب به سمت قطعه ی مذکور رفتم.
همان 15-10 نفر خانواده؛
به همراه حدود 8-7 نفر دامپزشک؛
و البته یه چند نفری که به دلیل تاخیر نیم ساعته پیکر استاد، کلاس درسش را پیچانده بودند و رفته بودند!
خدایا،
باورم نمیشد!
وقتی 5-4 نفری پیکر نحیف استاد را به سرازیری قبر هدایت می کردیم یاد مواقعی افتادم که ایشان در کنگره و یا همایشی حاضر میشدند، ده ها نفر برای گرفتن عکس یادگاری از سر و کول هم بالا میرفتند.
وقتی سنگ های لحد را یک به یک تحویل کارگر مسئول تدفین میدادم یاد مراسم بزرگداشت ایشان افتام که بارها و بارها انجام شد تا عده ای در کنار بزرگداشت استاد، خود را بزرگ نشان دهند.
آه، خدایا،
چه غریبانه!!!
چرا!؟
چرا کسی نیامد!!؟
سرم در حال انفجار بود.
ده ها دلیل از ذهنم گذشت.
گرمی هوا؛
ماه رمضان؛
دوری راه؛
گرفتاری شغلی؛
شاید هم استادشان نبوده! یا نتوانسته چیزی به آنها بیاموزد؛
شاید هم آنقدر استاد هستند که هیچ خاطره ای از شاگردیش را به یاد نمی آورند!
همکار که بوده اند!
آیا اگر استاد *عمه کتی* کسی بود باز اینگونه برخورد می کردند!؟
*عمه کتی* یک رییس؛
*عمه کتی* یک مدیر کل؛
*عمه کتی* یک ...
یا نه، دیگر هیچ بهانه ای نبود و یک مراسم تشییع و یک خاکسپاری پرشور با حضوری چشمگیر را شاهد بودیم!!؟
استادان ارجمند،
دوستان بزرگوار،
فرهیختگان،
از اینکه جسارت کرده، باعث رنجش شما شدم پوزش مرا بپذیرید.
خدایا،
لیاقت نداشتم تا همانند استاد دکتر احمدخان شیمی زندگی کنم.
این لیاقت را نصیبم کن تا همچو او با عزت بمیرم.
مرا چشمیست خون افشان ...-
امید مشیریان

دكتر مشيريان عزيز
قطعا سعادت بزرگي نصيبت شد تا در تدفين اين استاد قبول زحمت كني .مسلماجايگاه چنين انسانهايي در نزد ايزد متعال بسيار رفيع تر از هزاران مراسم پرطمطراق دنيايي است. خداوند همه ما را عاقبت به خير كند و به شما وخانواده محترم شما سلامتي دهد.

بدون شك مي توان عنوان نمود كه رحلت اقاي دكتر شيمي براي بسياري از عزيزان و همكاران و همينطور خانواده دامبزشكي تاسف بار مي باشد ولي يكسري مسايل مهمتري نسبت به عدم حضور فراوان همكاران در اين ميان وجود دارد كه مي بايست به انها توجه نمود
نكته اول اينكه همكاراني كه افتخار تعليم در محضر ايشان را داشته اند نسب به اين واقعه تالم بيشتري را دارند و قاعدتا احساس وظيفه بيشتري براي حضور مي نمودند و مابقي همكاراني كه توفيق حضور و يا شاكرديشان را نداشتند قطعا نسبت به اين واقعه بي تفاوت نبوده اند و در نظر همه همكاران اينطور است كه يكي از ستاره هاي درخشان اين صنف از اسمان ان رخت بر بسته است كه بدون شك جاي خالي ان احساس خواهد شد

نكته دوم اينكه سيستم دانشكاهي ما در دامبزشكي ساليان سال است كه ثمري براي كشور و مردم نداشته و ندارد و بر اين اساس است كه هم همكاران و هم جامعه و همينطور بدنه اجرايي كشور نسبت به ان بي تفاوت شده اند افرادي كه جايكزين انسانهايي همجون دكتر شيمي و نقشينه شده اند متاسفانه متاسفانه در بسياري از موارد از لحاظ علمي كفايت لازم را نداشته اند و به مرور زمان اعتماد بدنه اجرايي و جامعه از سيستم دانشكاهي سلب شده است و شما كه داد و فغان از عدم شركت همكاران در خاكسباري اين استاد ارجمند مي نمايدراه حل مشكل را جاي ديكري مي بايست جستجو كنيد زماني كه استاد بزركترين و معتبر ترين دانشكاه اين كشور بزركترين تصميم كيرنده بشت برده بدنه اجرايي كشور است زماني كه همان استاد دست بسيار بسيار محكمي در بخش خصوصي دامبزشكي دارد زماني كه همان استاد حق بخش خصوصي را در مجامع صنفي دامبزشكي را متعلق به خو و اطرافيانش مي داند جناب اقاي دكتر حكايت شما در اين سيستم حكايت انتظار محبت از سوي كساني است كه عصا از كور مي دزدند
جناب اقاي دكتر كودكي كه به دنيا مي ايد از ابتدا جنايتكار و يا قديس زاده نمي شود از همكاري كه در بخش خصوصي و دولتي و دانشكاهي انقدر ركب خورده تنها فكر و ذكرش تنازع براي بقا مي باشد و در سيستمي كه شاكرد اول ورودي مجبور به واسطه كري شده و شاكرد اخر در حال تدريس در دانشكاه مي باشد انتظار فهم و كمالات قدري بعيد و دور از انتظار است
جندين و جند دانشكده دامبزشكي ، ادارات دامبزشكي در سرتاسر كشور كدام مشكل از مردم عادي اين كشور را حل كرده است كدام بيشرفت علمي قابل توجه طي اين ساليان اتفاق افتاده بيماري كه از سمت راست كشور وارد مي شود و از سمت جب كشور خارج ميشود كرانت هاي قابل توجه علمي در دانشكاهها مصوب مي شود و معلوم نيست خروجي ان و هدف ان مشكل ما از انجا شروع شد كه هيج يك از ما به حق خود قانع نشديم و در حال دست درازي به داده هاي خداوند به ديكران هستيم دامدار ما شده وارد كننده استاد دانشكاه شده مافيا و بخش خصوصي ما شده دلال
بس لطفا اعتراض را كنار بكذاريد و به ارامي از وضعيتي كه هر يك از ما در ايجاد ان سهيم بوده ايم لذت ببريد البته خدا را شاكرم كه اين يك مورد را تقصير هيج كس خارج از مرزهاي كشور نمي توانيم بياندازيم اكر كمي دقت كنيم در اعمال خودمان مي يابيم مواردي را كه در حق ديكران نامردانه روا داشته ايم
احمد عرفان منش

روحشان شاد و یادشان گرامی

دوستان و همكاران محترم دكتر احمد شيمي در ارامش ابدي خفتند ولي هدف ايشان زنده است ونيازمند حريفي قدر جهت وصال
مشكل ما جهان سومي ها عبارتست از توجه بيش از حد به وجود افراد و غفلت از هدف اصلي انها شايد اين هم به نوعي نشان از تنبلي بي حد وحصر ما دارد كه سعي مي كنيم با تملق در ستايش افراد سستي خود در ادامه راه انان را مستور نماييم
احمد شيمي زنده است زيرا هدف او هنوز دور از دسترس مي نمايد
دكتر مبين شهراني

دوست عزیز - یادآوری اساتید ، و همه ی آنان که به ما آموختند و نیکو نگری نسبت به ایشان (باتوجه به اینکه در قید حیات هم نیستند) ، تملق نیست قدردانی از زحمات بیدریغشان می باشد.
ورودی 55 تهران

چند ماه پیش از جشن نوروز 1393 ، در اواسط زمستان 1392 افتخار دیدار و دقایقی کسب فیض و بهره مندی از تجربیات استاد عزیز را پیدا کردم. اخلاق و روحیه ی استاد ستودنی بود و راهنمایی ها و خاطرات ایشان بسیار مفید و زیبا. از کتاب هایی که روی میز استاد بود مشخص بود که همچنان مشغول مطالعه ی کتاب هایی به زبان انگلیسی و گمانم فرانسوی بودند. تشویق و توجه ایشان به گرایش مورد علاقه ی بنده در دامپزشکی (طب و جراحی حیات وحش، پرندگان زینتی و حیوانات خانگی خاص) نیز باعث شد در راه و تصمیم خود مصمم تر شوم. مسئله ی بسیار قابل توجه این بود که شیوه ی برخورد استاد با حقیر که یک دانشجوی سال 3 و تازه وارد به دنیای دامپزشکی هستم به شکلی بود که مقام ارزشمند استادی و منش استادگونه را در واقع در آنجا به معنای واقعی کلمه درک کردم. استاد، تجربیات با ارزش سخاوتمندانه در اختیار بنده گذاشتند و بزرگوارانه من را راهنمایی کردند. بنابراین اگر بگویم آن روز یکی از بهترین اتفاقات زندگی ام رقم خورد و دریچه ی جدیدی برایم باز شد، بیراه نگفته ام.
با چنین عمر پربار و اخلاق شایسته و با این تعداد شاگردان ارزشمندی که استاد داشته اند و به واسطه در ادامه نیز خواهند داشت، مطمئنا روحشان در کمال آرامش است. به امید روزی که همه ی ما، اخلاق و منش، پشت کار و سخت کوشی، دانش و پژوهش را از بزرگانی مانند پروفسور شیمی بیاموزیم و این آموزه ها را بدون چشم داشت برای بهبود وضعیت دامپزشکی در ایران، با تمام توان و با علاقه ی قلبی، ابتدا به کار ببندیم و سپس در اختیار دیگران نیز قرار دهیم.

با آرزوی سلامتی و آرامش، موفقیت و سربلندی و شادکامی روز افزون برای خانواده ی پروفسور شیمی گرانقدر و همه ی اهالی علم و فرهنگ

عرض سلام و تسلیت درگذشت استاد فقید جناب دکتر شیمی
از خبر درگذشت ایشان غمگین شدم ، نه به خاطر از دست دادنشان (چون معلم بودند و مقام والایی نزد پروردگار خویش دارند) ، بلکه تاسف از اینکه چرا وزارت جهاد کشاورزی بنا دارد برای غربی ها (مثلا آقای دکتر نورمن بورلاگ ) مراسم با شکوه و به یادماندنی همزمان با کنگره زراعت برگزار نماید (با قبول اینکه آقای بورلاگ به بشریت خدمت کرده و شایسته این مراسم هم باشد)
اما همیشه تجلیل و قدر شناسی از بزرگان علمی کشور یا انجام نشده و یا به سختی و بدون تعلق خاطر انجام گرفته!!!
چرا؟؟
دانشمندان کشورمان چه کم دارند؟
دکتر شیمی در کجای تاریخ 60 ساله ی معلمی خویش کوتاهی کرد؟؟؟؟؟؟؟؟
زمانیکه به بنده ایمنی شناسی تدریس می نمودند ، 90 سال داشتند ، علی رغم کهولت سن ، خدا می داند که با علاقه درس دادند
پس مراسم با شکوه و به یاد ماندنی مرحوم دکتر شیمی ، مرحوم دکتر بابا مخیر ، مرحوم دکتر میرشمسی ، مرحوم دکتر خاوری ، مرحوم دکتر نقشینه ، دکتر تاجبخش ، دکتر حکمتی ، دکتر اسلامی و ... در کجای تاریخ این سرزمین است؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟
روحشان شاد و قرین رحمت الهی - ان شاء الله
79 کرج

خدا را شکر که علیرغم عدم توجه رسانه ها به پرداخت درخور و شایسته فقدان استاد شیمی بالاخره یکی از خبرگزاری های معروف و معتبر کشور به گونه ای مناسب این خبر و ضایعه مهم جامعه علمی ایران را پوشش دادند. البته بد نیست عرض کنم که این پوشش خبری به کوشش استاد غلامرضا مصباح مولف برگزیده کتاب سال ایران صورت گرفته است.
خبرگزاری کتاب ایران:
http://ibna.ir/vdcbzfb5srhbgzp.uiur.html

خبری از فیسبوک :
غلامرضا مصباح، مولف شایسته تقدیر جایزه کتاب سال در یادداشتی در رثای استاد خود دکتر احمد شیمی نوشته است: بزرگداشت مردی که عمری را در راه برافراشته نگه داشتن ‌پرچم دانایی و علم این مرز و بوم گذراند، نیازمند صرف زمان بسیاری است، چراکه مردان دانشمند این خاک پاک، اندیشه و عمل را به هم درآمیختند تا قلم مورخان فقط برای سربلندی و شایستگی ایران بر صحنه کاغذ بچرخد.
خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)- دکـتر غلامرضا مصباح: تیرماه امسال،‌ جامعه علمی ایران یکی از چهره‌های ماندگار خود را در سن 99سالگی از دست داد. پروفسور احمد شیمی، 14 تیرماه 93 چشم از جهان فروبست و جامعه دانشگاهی به ویژه متخصصان و دانشجویان حوزه علوم دامپزشکی را در اندوهی بسیار فرو برد.

بزرگداشت مردی که عمری را در راه برافراشته نگه داشتن ‌پرچم دانایی و علم این مرز و بوم گذراند، نیازمند صرف زمان بسیاری است، چراکه مردان دانشمند این خاک پاک، اندیشه و عمل را به هم درآمیختند تا قلم مورخان فقط برای سربلندی و شایستگی ایران بر صحنه کاغذ بچرخد.

حفظ یاد و ادامه راه فرزانگان و فرهیختگان ایران زمین، شدنی است. سپاس، به گفته بزرگان دین «نعمت افزون کند.» ‌

زندگی از سال‌های کودکی، با فوت پدر و ماد، روی تلخ خود را به احمد شیمی، نشان داد؛ خلاء بزرگی که مانع حرکت روبه رشد وی نشد. تلاش مستمر و موفقیت در تحصیلات ابتدایی و عالیه نشان داد، احمد جوان ظرفیت بالایی برای تبدیل شدن به دانشمندی مطرح را دارد. دانشکده دامپزشکی، نخستین انتخاب احمد شیمی برای تحصیل در دانشگاه بود.

موفقیت‌های تحصیلی، بورس دانشگاه «کرنل» شهر ایتاکا در ایالت نیویورک را برای وی به ارمغان آورد. انتقال دانش روز به کشور،‌ احمد شیمی را مقابل روش‌های قدیمی پاستور و کُخ قرار داد و زمینه رواج روش‌های جدید و متداول در مراکز پژوهشی و تحقیقاتی کشور آمریکا و دیگر کشورهای پیشرفته را در ایران مهیا کرد. دعوت از احمد شیمی، در سمینار‌های بین‌المللی از وی چهره‌ای جهانی ساخت.

تالیف کتاب «ویروس‌شناسی دامپزشکی» جایزه کتاب سال جمهوری اسلامی در سال 1376 را برای وی به ارمغان آورد. چهار سال بعد شاخه ایرانی انجمن جهانی علوم طیور از احمد شیمی به دلیل یک عمر تلاش خالصانه، با اهدا لوح سپاس قدردانی کرد. این چهره ماندگار دامپزشکی کشور، کتاب «میکروب‌شناسی و زینهارشناسی عمومی» را نیز در سال 1327 تالیف کرد.

تلاش مرحوم شیمی در مهار بسیاری از بیماری‌ها مانند کنترل شیوع تب مالت در سال‌هایی که با فعالیت علمی وی مصادف بود و همچنین کشف عامل بیماری‌هایی در پرندگان و توسعه اقدامات درمانگاهی ویژه دام و طیور، آن‌هم در زمان‌هایی که امکانات آزمایشگاهی ایران به هیچ روی با دوران حاضر قابل مقایسه نبوده است، از جمله اموری است که دکتر احمد شیمی را به‌عنوان یک چهره ماندگار معرفی کرد.

تالیف کتاب دوجلدی «بیماری‌های واگیر دام»، کتاب دوجلدی «بیماری‌های ویروسی دام»، «بیماری‌های عفونی دام»، ترجمه کتاب معروف Veterinary Medicine تألیف «بلاد و هندرسون» با عنوان فارسیِ «دامپزشکی» در 6 مجلد، ترجمه «درسنامه دانشکده پزشکی آکسفورد»، ترجمه ویراست سوم «اصول ایمنی‌شناسی»، «میکروبیولوژی عمومی»، «ویروس‌شناسی دامپزشکی»، «باکتری‌شناسی دامپزشکی»، ترجمه «مروری فراگیر بر ایمنی‌شناسی» بخشی از کارنامه درخشان احمد شیمی است.

همچنین مشاوره و راهنمایی علمی در مقاطعی از پروژه بزرگ ملی تالیف «فرهنگ جامع دامپزشکی مصباح» و مقالات پژوهشی متعددی در مجلات و کنگره‌های معتبر داخلی و خارجی، از یادگار‌های این چهره ماندگار علم ایران‌زمین است.
قفسه کتابخانه‌ پروفسور شیمی، از رمان و شعر نیز خالی نبود.

نگاه احمد شیمی به علمی که بر آن مسلط بود، انسان را به فکر فرو می‌برد که بن‌مایه این همه تلاش چیزی جز عشق به خالق و مخلوقات خداوندی نیست.

احمد شیمی می‌گفت: «شاید افرادی که دامپزشک نیستند ندانند که دامپزشکی تا چه حد وسیع است. باید توجه داشته باشیم که پزشکی انسانی هم مدیون دامپزشکی است. اگر امروز با اطمینان کامل قلب و کلیه انسان‌ها را عمل می‌کنیم، برای آن است که قبلا این عمل‌ها بر روی چندین حیوان آزمایش شده‌اند و یا اینکه بسیاری از داروها ابتدا در بدن 7-8 حیوان به کار رفته اند. بالاخره علم بیولوژی با نبات و حیوان پیشرفت می‌کند.»



سروده‌ای در سوگ استادی دلسوز و فرزانه از دکتر غلامرضا مصباح

روحم ای جانم فدایت احمد شیـــرین سخـن!
در جوارِ نیکــمردانِ بلنـدا مرتـبه از ایـن وطـن
در کمال آرمیــــدن مانـــی ای اســتاد مــن
از همین جا این دل خون را دهم از جـان و تــن

نام تو همچون عمـل، برتر بُـــوَد از سَــروَران
دیگــران را تو چـــه الـگویی بِــبـودی بیـکـران
از دل و جانم قسم زیـن پس نمانـم جـــاودان
گر ز تو نامـی نخواهــم من بَــرَم در داســـتان

داستانی که ز استادی چو تــــو خــوانَـم روان
اسم آن بایـــد گــذارم همچــنانَـش راســـتان
ای خـــداونــد دو عـالـم بربیامــرزش زمـان
آنکه را در ایـن جــهان بودَش ز دنیــا لامـکان

او همـان استادمان است همچنـان چـون شیـران
در زمان بودَنَــــش شایــسته ســـازد ایـــران
دامپزشـکی را تو دادی نـام ای شیمـای مــن!
در زمان بودَنَـــت حتـــی نبــــودِ روح و تـن

روح تــو همــواره باشــد در کنــارِ یــاوران
یاوَرانَـت را ببخش از کاستــی‌هـــا، ایـــن‌ و ‌آن
نام تو همواره خواهـم مـن بَـرَم بر ایــن زبــان
کـــه بمانَـــد دور راهـــت تا همیشــه از زیان

تا نباشــد چون شمـا اسطـوره‌ای انــدر میــان
نی توان کردن دفــاع از این دیـــار و آن کیــان
مرببـخشاید خدا چــون بــوده‌ام من نـاتــوان
این اواخــر در زدن سَــر بر تــو وَ بر نیـکّــان

هرچه گویــم مـن ز تو، استاد من الگــوی من!
بــه خداوند خــدا کــم گویم از نیکَـت سخــن
چون در این حالَـم که از سوگَـت به دل دارم نشان
این دل اندر غم فرو رفتـه وَ هم بَـستَـست زبــان

روح شــاد تو نَمیــرَد هرگـــز اِی دارای جـان
از هـمه یاران بخواهم فـاتحــه بَر وی بـخـــوان

به یاد استاد و اسطوره‌ای گرانقدر و تکرارناپذیر در تاریخ دامپزشکی ایران‌زمین
شاگرد همیشگی آن استاد بزرگ.

و به راستی چه اندیشمندانه شکوه ایران اسلامی را بر فراز قله های دانش به نمایش گذاشتید و چهره ای ماندگار برای ایران و ایرانی شدید ، این کمترین به پاس قدردانی از زحمات بی شائبه ی جنابعالی در توسعه ی دانش میکروب شناسی ایران تقدیم حضور می گردد ...
(گوشه ای از لوح تقدیر اهدایی به استاد ، در حاشیه ی دومین کنگره ی دامپزشکی طیور )
یادشان گرامی
اسکندری از تهران