روایت روزنامه خراسان از «دامپزشکی»

دامپزشکی صرفا به معنای درمان یک بیماری در دام نیست بلکه این رشته نقش موثری در بهداشت عمومی و ارتقای سلامت جامعه دارد و با فقدان دامپزشکی، بدون شک بخشی از سلامت جامعه به خطر خواهد افتاد. ادامه این مطلب به شما کمک می کند تا اطلاعات جالبی را درباره دامپزشکی و دامپزشک ها به دست آورید.

تاریخچه دامپزشکی

علم دامپزشکی همزمان با رواج اهلی کردن حیوانات ایجاد شده و روز به روز اهمیت بیشتری پیدا کرده است. با این حال دامپزشکی نوین در ایران به سال ۱۲۹۰ هجری شمسی برمی گردد که ایران تصمیم گرفت تشکیلات ژاندارمری نوینی را پایه گذاری کند و از دولت سوئد، عده ای کارشناس نظامی برای تاسیس ژاندارمری استخدام کرد. در کنار افسران سوئدی 2 دکتر دامپزشک نیز بودند و این 2 افسر دامپزشک اقدام به تاسیس مدرسه دامپزشکی برای تربیت کادر موردنیاز ارتش کردند. در سال ۱۳۰۴ پس از همه گیری طاعون گاوی و ایجاد خسارات زیاد در وزارت کشاورزی، اداره ای به نام سازمان دفع آفات حیوانی تاسیس شد. در سال ۱۳۱۴ با توجه به ضرورت کنترل بیماری های مهلک دامی و نظارت بهداشتی دام و فرآورده های دامی، اداره کل دامپزشکی جایگزین مؤسسه دفع آفات حیوانی شد. در تشکیلات کنونی وزارت جهاد کشاورزی، سازمان دامپزشکی کشور به عنوان سازمانی مستقل وابسته به آن وزارت شناخته شده و رئیس سازمان دامپزشکی کشور مستقیما تحت نظارت وزیر به انجام وظیفه می پردازد. در استان ها نیز ادارات کل دامپزشکی و در شهرستان ها شبکه دامپزشکی است که به طور عمودی زیر نظر سازمان مرکزی دامپزشکی و به شکل افقی با سازمان جهاد کشاورزی و مدیریت جهاد کشاورزی شهرستان مرتبط است.

مهم ترین وظایف دامپزشک ها

اگر تا به حال تصور می کردید که یک دامپزشک فقط وظیفه معاینه کردن دام ها را دارد، سخت در اشتباه بوده اید.

دامپزشک حیوان را به صورت دوره ای معاینه می کند و در صورت نیاز بیماری اش را تشخیص می دهد و درمان می کند. همچنین معاینات منظم به منظور بررسی سلامت حیوانات، آزمایش و واکسیناسیون آن ها را برای مقابله با بیماری ها انجام می دهد.

زخم های حیوانات را شست و شو می دهد و مداوا می کند. همچنین شکستگی ها را درمان و در صورت نیاز با استفاده ازتکنیک های جراحی حیوان را جراحی می کند.

به صاحب حیوان درباره تغذیه و نگهداری صحیح مشاوره می دهد. به علاوه به صاحب حیوان روش های پیشگیری از بیماری های مشترک با انسان را مانند هاری و بروسلوز می آموزد.

برای تشخیص بیماری های ناشناخته تر حیوانات، از آن ها نمونه می گیرد و به آزمایشگاه دامپزشکی ارسال و نتایج را تحلیل می کند.

بررسی محل زندگی حیوانات و مشاوره دادن در خصوص راه های جلوگیری از گسترش بیماری، از دیگر وظایف دامپزشک است.

مدیریت و نظارت بر پرستاران و پرسنل مراقب حیوانات را نیز بر عهده دارد.

ویژگی های شخصیتی دامپزشک ها

شاید از مهم ترین ویژگی های یک دامپزشک خوب، علاقه مندی به حیوانات باشد زیرا در غیر این صورت امکان موفقیت در این شغل کمتر می شود. با این حال، دامپزشک ها چند ویژگی دیگر هم دارند که در ادامه به آن اشاره می شود.

توانایی کار در ساعات طولانی و نامنظم: زیرا گاهی ممکن است برای معالجه بیماری منتشر شده در یک گاوداری یا مرغ داری یا هر مرکز دیگر نگهداری حیوانات، ناچار باشد ساعات طولانی بدون وقفه کار کند.

داشتن توانایی جسمی، مهارت های عملی و قدرت مشاهده خوب: گاهی اوقات برای معاینه حیوانات بزرگی مثل اسب و گاو داشتن توانایی جسمی مناسب به دامپزشک کمک می کند و ضروری به نظر می رسد.

توانایی تصمیم گیری منطقی و سریع: همچون پزشکان توانایی تصمیم گیری از مهارت های مورد نیاز برای درمان مناسب حیوانات بیمار است.

داشتن روش دلسوزانه و صبورانه در برخورد با صاحبان حیوانات: زیرا در بسیاری از مواقع صاحبان حیوانات نسبت به حیوان دست آموز خود احساس دلبستگی زیاد پیدا می کنند و در هنگام معالجه و درمان باید به این نکته توجه زیادی داشت.