بیماری لکه سفید میگو به استان هرمزگان رسید

مدیرکل دامپزشکی هرمزگان از ورود بیماری لکه سفید میگو به مزرعه پرورشی مغان در غرب این استان و موافقت با 600 میلیون تومان برای مقابله با شیوع این بیماری خبر داد.

به گزارش خبرگزاری فارس از بندرعباس، «دکتر محمد جانباز» پیش از ظهر امروز در نشستی مرتبط با عملکرد مجموعه تحت مدیریت خود با اشاره به بیماری لکه سفید میگو به ویژگی‌های این بیماری اشاره و اظهار داشت: این بیماری تاکنون در مزارع پرورشی میگو سایر استان‌های همجوار دیده شده بود.

وی با بیان اینکه این بیماری می‌تواند در مدت زمان کوتاهی باعث تلفات زیادی در مزارع پرورش میگو شود، اضافه کرد: استان هرمزگان‌ تاکنون از بیماری لکه سفید عاری و پاک بود اما از سه تا چهار هفته پیش از بندر مغان گزارش‌هایی دریافت شده که حاکی از مشاهده این بیماری‌ است.

مدیرکل دامپزشکی هرمزگان گفت: گویا لاروهای استفاده شده در سایت بندر مغان از بوشهر خریداری شده است.

جانباز یادآور شد: طی تمهیدات انجام شده، در مدت 15 روز تمام میگوهای مجتمع مغان که حدود 426 تن می‌شد را صید کردیم که در این میان چهار تلفات داشتیم.

به گفته این مسئول، شیوع و گسترش این بیماری می‌تواند صنعت پرورش میگو استان را متوقف کند و تولید و صادرات این محصول مهم را به صفر برساند.

وی با بیان اینکه طرحی پیشگیرانه توسط دامپزشکی هرمزگان برای جلوگیری از سرایت این بیماری به سایر مزارع تهیه و تدوین شده است، گفت: باید در شرایط بحرانی لوازم و اعتبارات لازم را در اختیار داشته باشیم تا بتوانیم از بروز خسارت‌هایی که بعضا غیرقابل جبران است جلوگیری کنیم.

جانباز با اشاره به حضور نوبخت معاون ریاست جمهوری در هرمزگان طی روزهای اخیر اضافه کرد: در نشستی که با حضور وی برگزار شد، با اعتبار مورد نیاز که برابر با 600 میلیون تومان برای اجرای طرح مذکور است، موافقت شد.

به گزارش فارس، عامل ایجاد کننده بیماری لکه سفید یکی از بزرگترین ویروس‌های جدا شده از میگو است.

این بیماری در حال حاضر جدی‌ترین و سخت‌ترین بیماری ویروسی تاثیر ذار در انواع گونه‌های میگو بوده و عامل بیماری باکولوویروس است.

این ویروس به شکل تخم مرغی تا میله‌ای متغیر بوده و دارای یک زائده دم مانند در یکی از انتهای خود بوده و طیف وسیعی داشته و از طریق افقی و عمودی قابل انتقال است.

اولین شیوع این بیماری در سال 1993 در چین و ژاپن گزارش شد و 80 درصد میگوهای پرورشی را از بین برد ولی این بیماری در آسیا نیز اپیدمیک است.

در سال 1384 از استان بوشهر نیز گزارش شده و موجب تلفات سنگینی در این منطقه گردید. این بیماری در کلیه میگوهای خانواده پنائیده در مرحله جوانی و بلوغ دیده می‌شود.

میگوهای آلوده به این ویروس،‌ پلاک‌های سفید رنگی را در قسمت کاراپاس میگو از خود به جای می‌گذارند و به همین دلیل بیماری را به علت رسوب و عدم جذب کلسیم،‌ لکه سفید می‌نامند.

علائم ظاهری این بیماری به راحتی در میگوهای جوان و بالغ قابل دیدن می‌باشد. لکه‌های سفید ابتدا در قسمت کاراپاس میگو و بندهای 5 تا 6 بدن ظاهر شده و در مرحله پیشرفت کل بدن را لکه‌های سفید با ضخامت پنج دهم تا چند میل‌متر می‌پوشاند، پوست میگو یا Cuticule به راحتی از لایه درمیس جدا می‌شود.

هپاتوپانکراس به صورت زرد مایل به سفید،‌ بزرگ و شکننده تغییر شکل پیدا می‌کند. همولنف میگو رقیق و انعقاد آن یا به کندی صورت می‌گیرد و یا اصلا صورت نمی‌گیرد.

میگوها بی‌حال و اشتهای خود را از دست می‌دهند و میگوهای آلوده تمایل دارند که در کناره‌های استخر بایستند و به آهستگی در سطح آب شنا کنند و در نهایت در کف استخر ته‌نشین می‌شوند.

با نمایان شدن علائم کلینیکی بعد از دو تا هفت روز مرگ و میر بسیار شدید بین 70 تا 100 درصد در مزارع پرورشی اتفاق می‌افتد.

بیماری در تمام سنین میگوها از PL 15 تا وزن 45 گرم در مزارع متراکم و غیر متراکم گزارش شده است. در بعضی مواقع لکه‌های سفید با تغییر رنگ به قرمز همراه است. و باید توجه داشت که تغییر رنگ به قرمز به واسطه همراه شدن باکتری‌های خانواده ویبریو با این عفونت است.

گسترش این بیماری از طریق حرکت لاروهای آلوده یا مولدین اتفاق می‌افتد. انتقال بیماری بین مزارع و استخرهای پرورشی می‌تواند از طریق آب خروجی استخرهای آلوده،‌ از طریق هواده‌ها،‌ از طریق حشرات،‌ پرندگان تجهیزات آلوده مورد استفاده در مزارع پرورشی،‌ جانوران آبزی مثل خرچنگ‌ها و سایر کروستاسه‌ها انجام می‌شود.