یکی از مهمترین راههای کنترل بروسلوز در جمعیت دامی مایه کوبی وسیع در جمعیت دامی علیه بروسلوز با واکسن های کیفی و نیروهای عملیاتی کارآمد است.
به گزارش حکیم مهر به نقل از روابط عمومی سازمان دامپزشکی کشور، «دکتر داریوش جهان پیما» مدیر کل دفتر بهداشت و مدیریت بیماری های دامی سازمان دامپزشکی کشور اظهار داشت: بیماری بروسلوز در کشور ما از سال ها قبل وجود داشته و بیماری بشکل بومی در تمامی استان های کشور وجود دارد و از زمان آغاز مبارزه با بروسلوز که از سال 1334 در ایران شروع شده است، فراز و نشییب هایی در اجرای عملیات مبارزه با این بیماری مشاهده می شود و این موضوع بیانگر آن است که هر زمان سازمان دامپزشکی کشور از اعتبارات، منابع لجستیکی و انسانی خوب برخوردار بوده است، میزان بیماری در جمعیت دامی کاهش و به تبع آن با فاصله زمانی چند ساله این کاهش در جمعیت انسانی نیز مشاهده شده است و هرگاه در هر یک از این موارد مهم نارسایی و کمبودی وجود داشته است، بازگشت بیماری و روند افزایشی آن مشاهده شده است.
دکتر جهان پیما افزود: کشور ما به دلیل استقرار در منطقه جغرافیایی پر خطر بیماری های دامی، حیات وحش غیر قابل کنترل، تردد غیر مجاز دام با کشورهای همسایه، شیوه پرورش و نگهداری توامان انواع دام در مجاورت یکدیگر و جابجایی بدون ضابطه و کوچ روی دام در داخل کشور شرایط مناسبتری برای حفظ عامل بیماری و تکمیل زنجیره اپیدمیولوژی بیماری را دارد، لذا کنترل بیماری با مشکلات افزون تر و پیچیده تری مواجه می باشد.
وی تصریح کرد: کاهش مایه کوبی دام ها طی سالهای 88 لغایت 90 به دلیل مشکلات ناشی از واکسن تولید داخل و عدم امکان تامین آن از منابع وارداتی، باعث گردید که بیماری تب مالت در جمعیت انسانی طی سالهای 91 لغایت 93 افزایش یابد.
دکتر جهان پیما در ادامه گفت: سازمان دامپزشکی کشور بر حسب امکانات و توان تولید واکسن در داخل کشور اقدامات مایه کوبی دام ها را طی سالهای 1391 تا 1394 افزایش داده که این روند افزایشی در سال 94 از شدت بیشتری برخوردار بوده، بطوریکه در سال 1394 میزان عملکرد مایه کوبی جمعیت گوسفند و بز نسبت به سال 1393، 21 درصد بیشتر بوده است و این میزان نسبت به سال 1389 حدود 4 برابر افزایش داشته است.
وی خاطرنشان کرد: این افزایش حجم عملیات واکسیناسیون علیرغم محدودیت منابع مالی و انسانی، مشکلات عدیده در تولید بهنگام واکسن بروسلوز در کشور، پائین بودن کیفیت واکسن های تولید داخل، مواجهه ناگهانی سازمان با عوامل بیماریزای اگزوتیک مانند بیماری لمپی اسکین و بیماری تب برفکی ناشی از تحت سویه های جدید، سندرم تنفسی خاورمیانه و همچنین وقوع جهانی آنفلوانزای فوق حاد طی سالهای 1393 و 1394 بوده است.
وی در پایان گفت: انتظار می رود که با همکاری و مساعدت همه ارگان ها و دستگاه های ذیربط، در سال های آتی همزمان با کاهش موارد بروسلوز دامی، شاهد روند نزولی تب مالت انسانی نیز باشیم.
گفتنی است: بروسلوز یا تب مالت یکی از مهمترین بیماری های قابل انتقال از حیوان به انسان محسوب می‌گردد. این بیماری با علائم سقط جنین در دام و کاهش تولیدات دامی، باعث از دست رفتن ارزش اقتصادی دام های مبتلا و همچنین از طریق پخش عامل بیماری در محیط و فراورده های دامی از قبیل شیر باعث ابتلای انسان به بیماری تب مالت می گردد.
با وجود اینکه این بیماری چند قرن است که شناخته شده است، ولی در بسیاری از کشورهای جهان بویژه کشورهای مدیترانه‌ای و خاورمیانه همچنان مطرح می‌باشد و تنها تعداد محدودی از کشورها توانسته اند این بیماری را ریشه‌کن نمایند که با توجه به گسترش گونه های جدید عامل این بیماری در پستانداران دریایی، همین چند کشور عاری از بیماری نیز مجدداً در معرض تهدید قرار دارند.
کنترل و ریشه‌کنی این بیماری به دلایل وجود گونه‌های مختلف عوامل بیماریزا و مستعد بودن حیوانات اهلی و وحشی فراوان به این بیماری و نهایتاً دوام عامل بیماری در محیط، نیاز به صرف هزینه های کلان و سرمایه‌گذاری سنگین دارد.
