جثه بزرگ و منحصربهفرد بودن نژادش از او موجودی خاص ساخته است که میتوان به این ویژگیها بیباکی و بیپروایی را هم اضافه کرد؛ شجاعت سگ سرابی به اندازهای است که میتواند با حیوانات بزرگتر مثل گرگ، گراز و خرس مبارزه کند، اما در کنار این خصلت وحشی بودن، سگی تربیتپذیر، مطیع و بهترین نگهبان گله است.
به گزارش حکیم مهر به نقل از روزنامه فرهیختگان، اما صاحبان این سگها سالهاست که زادگاه این حیوان (استان آذربایجان شرقی) را به میدان بزرگ جنگی تبدیل کردهاند و از برپایی جنگ میان سگهایشان سود زیادی به جیب میزنند؛ چیزی حدود 400 میلیون. اما آنها تنها به این موضوع بسنده نکردهاند و سودجویان تولههای این سگها را نیز با قیمتهای بالایی در فضای مجازی به فروش میرسانند. در این زمینه سایتهای زیادی فعالیت میکنند. سایتهای فعال درباره فروش سگهای سرابی و عراقی که با مراجعه به این سایتها میتوانید صدها سگ با قیمتهای مختلف پیدا کنید.
جایگزین کردن سگهای عراقی به جای سگهای سرابی برای نگهداری از گله از یک سو و زایش تولههایی از این دو نژاد از سوی دیگر سبب شده که خطر انقراض در کمین این نژاد بومی ایرانی باشد.
محمدرضا یکی از فروشندگان سگ سرابی درباره فروش این سگها میگوید: «قیمت سگها با توجه به سن آنها تخمین زده میشود که معمولاً قیمت آنها بین سه تا 50 میلیون تعیین میشود.»
او میافزاید: «اگر نژاد سگها خوب باشد قیمت خیلی بالاتر از این ارقامی است که اعلام شده، اما در حال حاضر سگهای عراقی با اینکه گرانتر هستند، خریدار بیشتری دارند که علت آن فقط به خاطر نژادشان است.»
او با اشاره به اینکه تولههای میکس (نژاد سرابی و عراقی) خریدار بیشتری دارد، ادامه میدهد: «نمیتوان یک رقم ثابت برای این تولهها تعیین کرد. خریدار حتما باید سگ مورد نظر را ببیند و با فروشنده به توافق برسد.»
سگهای سرابی متولی ندارند
نبود یک نهاد یا یک تشکل برای حمایت از حیواناتی مانند سگ و گربه بزرگترین مشکلی است که گریبان این موجودات را گرفته است. عدهای سازمان حفاظت محیطزیست را متولی حمایت از این حیوانات میدانند، اما میرمحسن حسینی قمی، معاون محیط طبیعی اداره کل حفاظت سازمان محیطزیست آذربایجان شرقی تاکید میکند: «از آنجا که سگ جزء حیوانات وحشی محسوب نمیشود، سازمان محیطزیست هیچ ابزار قانونیای برای حمایت از این حیوان ندارد و عملا دستش برای انجام هر کاری بسته است.»
او میگوید: «سازمان دامپزشکی ایران بهترین گزینه برای حمایت از حیواناتی مانند سگ و گربه است. از آنجا که خشونت علیه این حیوانات بهویژه سگ زیاد شده، بهتر است هر چه زودتر متولی حمایت از این حیوانات مشخص شود.»
حسینی قمی تاکید میکند: «راهاندازی یک موسسه یا مرکز حمایت از حقوق حیوانات اهلی میتواند نقش مهم و تاثیرگذاری هم در کاهش خشونت و هم در حمایت از این حیوانات داشته باشد.»
مقابله محیطزیست با راهاندازی جنگ بین سگها
معاون محیط طبیعی اداره کل سازمان حفاظت محیطزیست درباره وضعیت سگهای سرابی و تهدید خطر انقراض این حیوان و واردات سگ عراقی میگوید: «سالها پیش از سگهای سرابی برای نگهبانی از گله استفاده میشد، اما ویژگیهای خاص این حیوان سبب شد صاحبان آن برای حفاظت بیشتر از آن به استفاده از سگهای دیگر گرایش پیدا کنند که ورود سگهای عراقی از همان جا رقم خورد و در حال حاضر از این سگها برای نگهبانی استفاده میکنند.»
او در پاسخ به این پرسش که اگر حفاظت از این حیوان اهمیت دارد، پس چرا صاحبان آنها بین سگها مسابقات جنگیدن برپا میکنند، میافزاید: «متاسفانه برپا کردن جنگ بین سگها در چند استان دیگر هم انجام میشود و همیشه سازمان حفاظت محیطزیست با این اقدام بهشدت برخورد کرده و میکند.»
حسینی قمی تاکید میکند: «سازمان حفاظت محیطزیست هر کاری که لازم و در چارچوب قانون باشد برای حفاظت و حمایت از انقراض سگ سرابی انجام میدهد، به شرطی که دستگاههای قضایی هم به رفع موانع قانونی حمایتی کمک کنند.»
او درباره فروش سگ و توله سگهای سرابی در شبکههای مجازی نیز میگوید: «متاسفانه محیطزیست در این زمینه هم نمیتواند اقدامی انجام دهد، چون هیچ منع قانونیای برای فروش سگها وجود ندارد، اما اگر این سازمان متوجه شود با این فروشها نسل یک حیوان بومی در خطر است با آن برخورد جدی خواهد کرد.»
معصومه ابتکار، رئیس سازمان حفاظت محیطزیست شهرداری را متولی حمایت از حیواناتی مانند سگ و گربه میداند و میگوید: «سازمان محیطزیست بهطور مستقیم در چنین موضوعاتی تکلیف قانونی ندارد، اما چون مدافع حقوق حیوانات هستیم به این مساله ورود میکنیم و در تلاشیم چارچوبی قانونی در راستای حمایت از حقوق حیوانات تعریف کنیم. اما اینکه این قانون و بسته حمایتی کی و چه زمانی محقق و اجرایی میشود، پرسشی است که دوستداران محیطزیست منتظر پاسخی برای آن هستند.»
با این همه مشکلات و بیرحمیهایی که به جان سگها میشود هنوز هیچ نهاد یا دستگاهی قدمی برای حمایت از این حیوانات برنداشته است و معلوم نیست که کی و کجا پایان این همه بیرحمی و قساوت به جان این موجودات رقم خواهد خورد و آیا میتوان چنین آیندهای را برای آنان متصور شد یا نه.
کسی که این مقاله رو نوشته مشخصا از جو حاکم در سازمان نه تنها بی اطلاع بوده، خیلی توهمی صحبت کردند.