حکیم مهر - «دکتر محمد لطفی زاده» در وت پارس نوشت:
بسمه تعالی
با اهداء سلام و احترام به مخاطبین عزیز و گرانقدر
فرا رسیدن چهاردهم مهرماه روز ملی دامپزشکی را به همه شما تبریک عرض میکنم. در تقدیم این نوشته دو روش وجود دارد. یک روش آن است که در چنین روزی با هم تعارف کنیم و به تبریکی بسنده نماییم و خوش باشیم که هنوز در تقویم کشورمان چنین روزی وجود دارد و صدا و سیما هم به این مناسبت وقتی سخنرانی قدیمی استاد رحیم‌پور ازغدی را پخش می‌کند زیرنویس آن را (سخنرانی در جمع مسئولین دامداری و دامپزشکی) به نمایش درمی‌آورد (تصویر مربوط به این جمله در آخر یادداشت قرار گرفته است) و خلاصه کام یکدیگر و بخصوص مسئولین ارجمند را تلخ نکنیم؛ حال آنکه روش دیگری هم وجود دارد که این روز را بهانه‌ای برای نقد منصفانه و دلسوزانه قرار داده و زمینه‌ای برای همگرایی بیشتر جامعه دامپزشکی به منظور مبارزه با انحرافات و کاستی‌ها فراهم نماییم.
در این نوشته به مناسبت چهاردهم مهرماه، روش دوم را که تصور میکنم بهتر است برگزیده و چند نکته در حاشیه این روز تقدیم می‌کنیم.
1- در شرع مقدس اسلام، اگر فردی کاری را به عهده بگیرد که از او بهتر و شایسته‌تر وجود دارد، فعل حرام انجام داده است. قدری با خود بیندیشیم، امروز وضعیت مدیریت رده‌های مختلف در حرفه دامپزشکی چگونه است؟ فراوانی این فعل حرام و گناه چقدر است؟
2- فرض کنید جوانی با آرزوی خدمت صادقانه به مملکت و پیشبرد حرفه دامپزشکی به دانشگاه رفته و حدود 7 سال درس خوانده و حالا آماده به ثمر رساندن ایده‌های نو و خلاقانه است. چند درصد احتمال دارد وی به مسئولی مراجعه کند، ایده خود را ارائه نماید و آن مسئول با روی خوش و با دلسوزی، ایده او را تا عملی شدن ویرایش و پیگیری نماید؟ حالا به وضعیت بدتری فکر کنید. همین جوان نزد مسئولی می‌رود که با یک امضاء قادر است طرحی را تأیید یا رد کند. جوان سرشار از علم و انگیزه و مسئول محترم سرشار از انرژی منفی و بعضاً در پی حفظ مقام و میز و مصلحت خودساخته به راحتی آنچنان جوان عزیز را سرخورده می‌سازد که از هرچه ایده و فکر نو است پشیمان گردد. وجه ناخوشایندتر قضیه آن است که گاهی یک مقام مسئول از بیان یا اظهار نظر درباره بدیهیات حرفه و رشته دامپزشکی عاجز است و حالا باید درباره ایده خلاقانه مبتنی بر فناوریهای نوین، نظر تخصصی بدهد! همین جوان اگر در یک سیستم دولتی یا برپایه رئیس و مرئوس و زیردست باشد، با او چگونه برخورد می‌شود؟
3- عده‌ای تلاش می‌کنند که در انتخابات مجامع رأی بیاورند و معمولاً هم موفق می‌شوند. بعضی از آنها خودشان معترفند که کار دامپزشکی نمی‌کنند و با آن بیگانه هستند. حالا مقصّر در این بین کیست؟ آنها که رأی می‌دهند یا آنهایی که بدون شایستگی بعضاً در مصادر اجرایی و مدیریتی قرار می‌گیرند و یا شاید هردو؟!
4- در هر سیستمی عده‌ای از افراد که در مصادر اجرایی یا تصمیم‌سازی و تصمیم‌گیری قرار دارند، یک تخصص بسیار مهم دارند که حداکثر بهره‌برداری را هم از آن می‌نمایند. آن تخصص انگیزه‌کُشی است. این متخصصین می‌توانند با تمام قوا انگیزه افرادی که شایسته‌تر از آنها هستند یا ایده‌های بهتر و برتر و خلاقانه دارند، به روش‌های بسیار جالب و سرشار از خلاقیت از بین ببرند و به این ترتیب راه را برای بهره‌مندی بیشتر سیستم از تخصص خود باز و هموارتر می‌کنند!
حالا وظیفه جامعه دامپزشکی چیست؟ این وظیفه یا بهتر بگوییم مسئولیت در دو بخش مهم خلاصه می‌شود:
الف- نقد و آگاهی‌بخشی به عموم: اگر هر یک از اعضای جامعه بزرگ دامپزشکی کشور، نقّادی منصف باشند و عملکرد مسئولین را به نقد بکشانند و به خصوص از طریق انجمن‌های صنفی این نقد را سازمان‌دهی نموده و به عموم جامعه هم اطلاع‌رسانی نمایند، ناخودآگاه بر اثر فشارهای حاصل از این فعالیت، مدیران بیش از پیش ملزم به پاسخگویی گردیده و چه بسا در طول زمان با تداوم این اثر روند بهتری در مدیریت و تصمیم‌سازی شاهد باشیم.
ب- مشارکت فعالانه و مسئولانه: هر انتخابی دو سر دارد. انتخاب‌کننده و انتخاب‌شونده. آنهایی که در انتخابات مجامع مختلف شرکت می‌کنند، باید توجه کنند که عواقب انتخاب افراد مختلف کوتاه‌مدت نیست و چه بسا یک تصمیم، کل صنف و مواردی آبروی صنفی را تحت تأثیر قرار می‌دهد. شایسته است عموم عزیزانی که در انتخابات تشکل‌های مختلف شرکت می‌کنند، به این نکته توجه نموده و بخصوص سوابق و عملکرد قبلی و اظهارنظرهای صنفی و اقدامات حرفه‌ای نامزدها را بررسی و سپس نسبت به انتخابی آگاهانه اقدام نمایند.
آنچه به اختصار عرض شد همانطور که پیش از این هم تأکید شده بود، در قالب پویش (هر عضو جامعه دامپزشکی یک رسانه) عملی می‌شود و البته به معنای نفی اقدامات مثبت مدیران دلسوز و متعهد هم نیست و ناظر به بخشی است که حتی با عده کم، تأثیرگذاری بالایی دارند. امید که به انگیزه‌ها، خلاقیت‌ها و شایستگی‌ها بهای بیشتری داده شود.
دکتر محمد لطفی‌زاده
دامپزشکی در ایران جزو بی ارزش ترین رشته شده، حتی در حد یک دیپلم ساده هم به این شغل نگاه نمیشه. حالا هی برید دانشگاه آزاد تاسیس کنید و دانشجوی دامپزشکی جذب کنید. من دکتری دامپزشکی دارم، خیلی خیلی پشیمونم که این رشته رو انتخاب کردم، به همه هم توصیه میکنم هیچ وقت نخونید حتی اگه علاقه داشته باشید، چون هیچ آینده ای نداره 
