کد خبر: ۳۶۳۹۱
تعداد نظرات: ۱۶ نظر
دانشیار دانشکده دامپزشکی دانشگاه فردوسی مشهد در گفت‌وگو با حکیم مهر:
«دکتر غلامعلی کلیدری» افزود: اینکه ما به شهروند درجه ۲ تبدیل می‌شویم درست نیست. به فرض اینکه این طور باشد، انسان در یک سیستم با رتبه و شرایط اجتماعی بالا شهروند درجه دوم باشد خیلی بهتر از این است که اصلاً به حساب نیاید ...
 

حکیم مهر- محسن طاهرمیرزایی: «دکتر غلامعلی کلیدری» متخصص بیماری‌های طیور و دانشیار دانشکده دامپزشکی دانشگاه فردوسی مشهد، یکی از ورودی‌های سال ۱۳۶۴ دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران است که جایگاه امروز دامپزشکان را در شان و منزلت آنها نمی‌داند و البته خود دامپزشکان را مقصر اصلی این گرفتاری می‌داند. از نظر او در برخی فرصت‌های مشابه با دنیای پزشکی، وزارت بهداشتی‌ها زودتر وارد عمل شدند و خدمات را به نفع خود تمام کردند.

حکیم مهر: چه شد که به رشته دامپزشکی علاقه‌مند شدید؟

طبیعتا چون متولد روستا بودم و سال‌های اول تحصیلم در روستا گذشت، با بحث دام و دامپزشکی تا حدودی آشنا بودم. لذا یکی از انتخاب‌های من دامپزشکی بود که در این رشته هم پذیرفته شدم. بعد از اینکه دکترای عمومی تمام شد، بلافاصله امتحان دوره‌های تخصصی شرکت کردم و سال ۷۱ در رشته بیماری‌های طیور پذیرفته شدم و آن را ادامه دادم. از سال ۷۵ هم در بخش طیور دانشکده دامپزشکی دانشگاه فردوسی مشهد ابتدا استادیار و الان به‌عنوان دانشیار مشغول خدمت هستم.

حکیم مهر: جایگاه دامپزشکی را چطور ارزیابی می‌کنید؟

این جایگاه متاسفانه در شان و منزلت دامپزشکی نیست و با تجربه و سابقه‌ای که دارم فکر می‌کنم مقصر اصلی خود ما دامپزشکان هستیم. شاید دلیل عمده آن این باشد که اکثر دوستان و همکاران این رشته، انتخاب اول دامپزشکی نبوده است. طبیعتا اگر دامپزشکی انتخاب اول من نباشد و شغل و وضعیت خود را قبول نداشته باشم و آن را نپذیرفته باشم، اعتماد به نفس و عزت نفس من پایین می‌آید. اما اگر خودمان رشته را با عشق پذیرفته باشیم، عزت نفس بالایی خواهیم داشت و همه جا خیلی خوب ازخودمان و رشته مان دفاع می‌کنیم. من فکر می‌کنم عمده مساله روان‌شناختی و جامعه شناختی آن این مساله باشد. اما تبعات بعدی به دنبال دارد. کمااینکه شاید خیلی خوب نتوانیم در مجامعی که هستیم از خودمان و جایگاه رشته‌مان دفاع و آن را آنطور که هست عرضه کنیم.

حکیم مهر: لطفا بیشتر توضیح دهید.

مثلا آنفلوانزای فوق حاد پرندگان یا بیماری تب کریمه کنگو را در نظر بگیرید. دامپزشکی می‌توانست خیلی خوب از این موقعیت‌ها استفاده و خود را در سطح جامعه مطرح کند. هم از نظر شناخت مردم و اهمیتی که مردم به آن می‌دهند و هم از لحاظ بودجه‌ای و جایگاه اجتماعی. ما متاسفانه نتوانستیم این جایگاه را در شان خود به دست آوریم. در حالی که شاید خیلی جاهای دیگر مانند وزارت بهداشت که در صف دوم بودند، توانستند بهره‌برداری کنند. این یکی از معضلاتی است که بازمی‌گردد به اینکه شاید ما خودمان را قبول نداریم.

حکیم مهر:‌ در واقع منظور اصلی شما در یک کلام این است که دامپزشکان قدر خود را نمی‌دانند.

دقیقا. وقتی بنده در درجه اول خود و رشته خود را قبول نداشته باشم، قطعا نمی‌توانم از آن دفاع کنم. وقتی بنده به عنوان یک دامپزشک و یک عضو هیات علمی دانشگاه، مثلا در جمع خانوادگی و جمع دوستان، از اینکه دامپزشک هستم خجالت بکشم یا نتوانم ابراز وجود کنم، چطور می‌توانم از حق خود دفاع کنم؟ حتی شنیده‌ام که خیلی از همکاران در خیلی از موقعیت‌ها خود را به‌عنوان دامپزشک معرفی نمی‌کنند که این بازمی‌گردد به همان مساله عزت نفس.

حکیم مهر: شما سال‌ها در دانشگاه فعالیت کرده‌اید. وضعیت آموزش دامپزشکی و تعداد فارغ‌التحصیلان این رشته را چطور ارزیابی می‌کنید؟

تعداد فارغ‌التحصیلان ما زیاد است. اگر بخواهیم خودمان را با علوم پزشکی مقایسه کنیم، آنها هم در سال‌های اول فعالیت و سال‌های نزدیک به ۶۴ شرایط ما را داشتند. خاطرم هست که آن سال ورودی دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران حدود ۱۰۰ نفر بود. وضعیت آنها خیلی بدتر از ما بود اما خیلی زود متوجه قضیه شدند و از آنجا که خودشان دست‌اندرکار هستند و خودشان تصمیم می‌گیرند، زود قضیه را جمع کردند و دانشجوی زیادی نگرفتند. شاید پزشکان عمومی از نظر کار مشکل داشته باشند، اما رشته‌هایی مثل داروسازی و دندانپزشکی جایگاه خود را دارند. این همه فارغ‌التحصیل در دانشگاه دولتی و آزاد می‌گیریم و از طرفی جمعیت دامی ما هم تغییر نکرده و تا آنجا که ما از دور به آمار دسترسی داریم، وضعیت صنعت دامپروری سال به سال بدتر می‌شود. بنابراین وقتی فارغ‌التحصیل زیاد و جمعیت دامی و صنعت دامپروری رشد نداشته باشد، قاعدتا تعدادی مجبور هستند بیکار بمانند که این تبعات خیلی بدی دارد. جدا از تبعات جامعه‌شناختی وروان‌شناختی روی فرد، مسائل صنفی بدی هم به دنبال دارد که منجر به رقابت‌های ناسالم می‌شود.

حکیم مهر: از نظر شما با انتقال آموزش دامپزشکی به وزارت بهداشت، این مشکلات حلی شدنی است؟

برای پاسخ به این سوال، ابتدا لازم است مقدمه‌ای عرض کنم. ورودی‌های سال ۶۴ دامپزشکی ۲ حرکت خیلی مهم و جالب انجام دادند؛ یکی راه‌اندازی جشن فارغ‌التحصیل که شاید اولین مورد بعد از انقلاب بود. مورد دیگر این بود که با کمک ورودی‌های سال ۶۳، بحث کنگره‌های دانشجویی ایجاد شد که همچنان هم ادامه دارد.

بنده در اولین کنگره دانشجویی که در دانشگاه تهران هم بود، به عنوان سخنران افتتاحیه بودم. آن زمان روی بحث آموزش دامپزشکی بررسی‌های زیادی انجام داده بودم و به کمک دکتر بازرگانی وضعیت آموزش را در ۱۳ کشور ارزیابی کردیم. آنجا با تجربه و سن کم خود،‌ پیشنهاد دادم که دامپزشکی باید گرایشی شود. مثلا تا سال چهارم برخی دروس را در حد لیسانس بخوانند و از آن به بعد متناسب با نیاز، گرایش‌های مختلف تعیین شود؛ افراد امتحان دهند و متناسب با نمره‌ای که می‌آورند، انتخاب رشته کنند و وارد گرایش شوند. جالب این بود که بعد از جلسه اساتید به من گفتند که فلانی اینجا این حرف را زدی اما جای دیگر نگو، چرا که دامپروی، مهندس‌های دامپرور و سیستم منتظر هستند که این مسائل را بشنوند و رشته دامپزشکی را تبدیل به کارشناسی کنند!

از گفتن این حرف‌ها قصد دارم این نتیجه را بگیرم که ما در تصمیم گیری‌ها ۲ راه بیشتر نداریم. یا باید منافع شخصی و صنفی را در نظر بگیریم یا منافع ملی. اگر منافع ملی را در نظر بگیریم خیلی از مشکلات حل است. اما اگر بخواهیم هر تصمیم از جمله کم و زیاد کردن واحدها، گرایش ایجاد کردن و جابه جایی از این وزارتخانه به آن وزارتخانه را مطرح کنیم، اگر بحث منافع شخصی و حتی صنفی باشد، راه به جایی نمی‌برد. مگر اینکه هدف اصلی ما منافع ملی باشد. به نظر من رشته‌های دامپروری و دامپزشکی علوم دامی باید متوقف و رشته‌های جدید بر اساس نوع دام تعریف شود.

حکیم مهر: یعنی تاریخ مصرف این رشته‌ها گذشته است؟

بله. این را از روی تجربه می‌گویم. بنده الان متخصص بیماری‌های طیور هستم. شما اگر متخصص باتجربه و فوق تخصص هم باشید، تا زمانی که پرورش و مدیریت بلد نباشید، نمی‌توانید دامپزشک خوبی باشید. الان چه اتفاقی افتاده؟ مثلا در مرغداری یا دامداری یک دامپزشک عمومی، یک متخصص تغذیه و یک دامپرور وجود دارد. اینها نه تنها مکمل یکدیگر نیستند و همدیگر را کامل نمی‌کنند، بلکه همواره در تضاد و تعارض به سر می‌برند. اگر آنجا یک کارشناس مثلا متخصص گوسفند، متخصص ماهی، زنبور یا گاو داشته باشیم، این فرد می‌تواند از صفر تا صد کار را هدایت کند.

اینکه صرفاً به دنبال این باشیم که سیستم آموزش کانادا چگونه است و ... فایده‌ای ندارد. ما وقتی می‌توانیم از یک کشور الگوبرداری کنیم که پکیج آن را به شکل کامل در کشور اجرا کنیم. مثلا در آمریکا و کانادا دامپزشک عمومی که فارغ‌التحصیل می‌شود، وقتی بخواهد وارد بازار کار شود، ظاهرا دو سالی باید در کلینیک‌های خصوصی کار و برخی مهارت‌ها کسب کند. سپس امتحان بدهد و اگر موفق شد، آن زمان می‌تواند به عنوان یک دامپزشک مجوز بگیرد و کلینیک داشته باشد. اگر نتوانیم این پکیج کامل را اجرا کنیم‌ و بگوییم آموزش ما مانند کانادا باشد، برای کشور ما جواب نمی‌دهد.

بنده در دانشگاه هستم، دانشجویی که تربیت می‌کنیم مانند آچار فرانسه است که یک سری اطلاعات کلی دارد که در بازار کار هیچ کارایی ندارد. مگر اینکه برخی توانایی‌های شخصی داشته باشد که البته نمونه‌های آن را هم داریم. دانشجویی که با علاقه شخصی خود مثلا به دنبال شترمرغ رفته و الان کل شترمرغ‌های استان یا کشور را ویزیت می‌کند. به این شکل باید دانشجو تربیت کنیم. ممکن است چند مورد باشند که خود راه خود را پیدا کنند، اما قضیه این است که ما در مقابل دانشجویی که ۷ سال از بهترین سال‌های عمر خود را در دانشگاه در اختیار ما می‌گذارد، باید برنامه‌ای داشته باشیم که هم عمر او تلف نشود و هم زمانی که فارغ‌التحصیل شد کارایی داشته باشد. بتواند حداقل خرج زندگی خود را تامین کند و منافع ملی هم حفظ شده باشد.

در کل به نظر من بهترین گزینه این است که ما حداقل آموزش خود را به علوم پزشکی ببریم. کمااینکه تجربه ادغام علوم پزشکی یک تجربه موفق بود. الان ما این مشکل را داریم. موسسه تحقیقاتی جدا و سازمان دامپزشکی جدا داریم و اینها جزایر پراکنده‌ای هستند که به یکدیگر کار ندارند و به جای اینکه همگرایی داشته باشند، ممکن است در جهت تضاد یکدیگر کار کنند. وقتی همه اینها یک کاسه شود و در یک قالب قرار گیرد، خیلی خوب است.

نقطه ایده‌آل این است که ما کلا مستقل باشیم. یعنی مجموعه امور دام، خود یک وزارتخانه باشد. اما بعید است کسی به این حرف‌‌ها گوش کند. اما حداقل این است که ما از تجربه علوم پزشکی استفاده کنیم. اگر کل مجموعه دامپزشکی زیر نظر علوم پزشکی نمی‌رود، ‌حداقل آموزش برود. اینکه برخی دوستان می‌گویند که با انتقال، ما به شهروند درجه ۲ تبدیل می‌شویم درست نیست. به فرض اینکه این طور باشد، انسان در یک سیستم با رتبه و شرایط اجتماعی بالا شهروند درجه دوم باشد خیلی بهتر از این است که اصلا به حساب نیاید.

حکیم مهر: به عنوان حرف آخر...

از اظهارنظرهایی که در جاهای مختلف و فضای مجازی صورت می‌گیرد، مشخص است که همه دوستان دامپزشک یک درد مشترک دارند. اما متاسفانه وقتی پای عمل می‌رسد و باید در جلسات برنامه مفیدی ارائه دهیم یا تغییراتی را ایجاد کنیم که بحث منافع ملی را تامین کند، ‌مانند همه موارد دیگر یک مقدار دچار نقصان می‌شویم. شاید منافع شخصی و صنفی را در نظر می‌گیریم. ما کارهای مطالعاتی هم زیاد انجام نمی‌دهیم. یک نظرخواهی درست که مثلا ببینیم از این رشته و شرایطی که داریمِ،‌ چند نفر راضی هستند و اگر نیستند دلایل آن چیست؟

حکیم مهر: ممنون از فرصتی که در اختیار ما قرار دادید.

 
 
انتشار یافته: ۱۶
در انتظار بررسی: ۰
غیر قابل انتشار: ۰
ناشناس
|
Iran (Islamic Republic of)
|
۰۱:۰۱ - ۱۳۹۶/۰۵/۱۳
0
2
ممنون آقای دکتر
با اینکه شما را نمیشناسم ولی لذت بردم از مصاحبتون
غلامحسینی
بابک
|
Iran (Islamic Republic of)
|
۱۰:۴۸ - ۱۳۹۶/۰۵/۱۳
0
0
دقیقا با نظر آقای دکتر موافق هستم
مشکل اصلی ما دامپزشکان کمبود اعتماد به نفس است و این موجب میشود که کارفرما از دامپزشک سوء استفاده کند.
محسن
|
Iran (Islamic Republic of)
|
۱۴:۵۶ - ۱۳۹۶/۰۵/۱۳
0
0
مشکل دامپزشکی برمیگرده به مسئولان ضعیف این صنف که حتی قادر نیستند جلو سیل عظیم دانشگاه های آزاد که برخی از حداقل امکانات آموزشی و افراد متخصص برخوردار نیستند را بگیردآبرو و اعتبار یک رشته رو خروجی های دانشگاه ها تعیین میکنند.
ناشناس
|
Iran (Islamic Republic of)
|
۱۵:۴۹ - ۱۳۹۶/۰۵/۱۳
0
0
دامپزشکی مرد رفت اینقدر لگد به جنازش نزدید.اب که از سر گذشت چه یک وجب چه صد وجب. اگه تمام دانشگاه های ازاد رو هم ببندن .دیگه این رشته احیا نمیشه.
ناشناس
|
Iran (Islamic Republic of)
|
۱۶:۵۸ - ۱۳۹۶/۰۵/۱۳
0
0
کار دامپزشکی تمام شد فقط با ادغام کمی بهتر میشه
دامپزشک
|
Iran (Islamic Republic of)
|
۱۷:۳۹ - ۱۳۹۶/۰۵/۱۳
0
0
کلیه رشته های دامپزشکی خیلی وقته تاریخ مصرف شون گذشته.ایران به این رشته اهمیتی قائل نیست.
ناشناس
|
Iran (Islamic Republic of)
|
۱۸:۰۳ - ۱۳۹۶/۰۵/۱۳
0
1
سلام ،مشکل این هست در مرغداری و دامداری نه دامپرور،نه دامپزشک،نه جیره نویسی توسط فارغ التحصیلان این رشته صورت نمی پذیرد و خود مرغدار خود را همه فن حریف میداند، وفقط در شرایط اضطراری از دامپزشک جهت تشخیص کمک می گیرد،در امد بسیار ناچیز ما را از جامعه دور میکند جایی که انتظار دکتر را از شما دارند ولی به جز معدودی توانای. اداراه زندگی عادی راهم نداریم،
جایی که بسیاری از انتقال صحبت میکنند ولی ،اساتید گرامی حتی توان ارائه یک کار کارشناسی پر راستای شناسایی نقاط ضعف و قوت و روش انتقال ندارند و عده ایهم فقط تعریف و تمجید میکنند اقای استاد یه طرح علمی ارائه بدید
بهترین کار وارد شدن در سایر حرفه ها است بدون توجه به مدرک ،در جایی که مکانیک و ارایشگاه و... درامد بهتری از دکتر دارن پافشاری در ماندن در این رشته اشتباه است،تخصصی کردن رشته به مطر زیباست ولی اقای دکتر در حال حاضر که یک درمانگاه در تمام امور وارذ میشه در امد ناچیزی داره حتلا اگه تخصصی بشه. درامد محدود میشه و در خیلی از شهرهای کوچک هم قابل استفاده نیست ،اگه سری به پر مانگاه بزنید میبینید که عملا در حیطه زنبور مراجعه کننده تی وجود نداره حالا بیاید چند تا ادم بیگناه رو بفرستید فقط دذ حوزه زنبور درس بخونن،نحوه برگزاری و ادامه تحصیل در در رشته های دامپزشکی ناعادلانه است و بسیاری از فارغ التحصیلان با سواد این رشته به دلیل مصاحبه های ناکارامد توان ادامه تحصیل نداشتند و ،دریافت مدرک تخصصی نیز دردیرا چاره نمیکند جز هدر دادن عمر
ناشناس
|
Finland
|
۱۸:۵۶ - ۱۳۹۶/۰۵/۱۳
0
0
نقل به مضمون " این را از روی تجربه می‌گویم. بنده الان متخصص بیماری‌های طیور هستم. شما اگر متخصص باتجربه و فوق تخصص هم باشید، تا زمانی که پرورش و مدیریت بلد نباشید، نمی‌توانید دامپزشک خوبی باشید. "
دقیقا" نکته بسیار کلیدی است که استاد بدرستی بدان اشاره فرمودند یعنی بدون تسلط بر اصول تغذیه و اصول پرورش و اصول مدیریت و نگهداری دام ،( بطور خلاصه اصول دامپروری ) یک دامپزشک هرچقدر هم علم بر بیماریهای دام داشته باشد ، موفقیت و کارایی حتی در کنترل بیماریهای دامی نخواهد داشت !
حال سوال این است ! در کجای وزارت بهداشت قرار است " اصول دامپروری " که برای موفقیت و کارایی یک دامپزشک حیاتی است ، تدریس گردد !!؟ در وزارت بهداشت کدام دامپرورری و یا مرغداری وجود دارد تا دانشجویان دامپزشکی بتوانند آموزش عملی ببینند و تجربه کسب کنند !!
پاسخ ها
ناشناس
| Iran (Islamic Republic of) |
۱۴:۱۱ - ۱۳۹۶/۰۵/۱۴
مگر الان در وزارت علوم دامدار یا دامپرور وجود دارد؟دامپزشکی یک رشته میانی است که ناچارا مجبور به یادگیری طب حیوانات و حدودی طب انسانی است و از آنجا که نهایتا با دام سرو کار دارد باید دامپروری هم بداند.ولی یکی از مشکلات به قول آقای دکتر کلیدر نبود دوره کارآموزی موثر است.دامپزشک از ابتدای کار باید در دامداری یا مزارع دامپروری کار یاد بگیرد.وگرنه علاقه به طب دارد بهتر است سراغ رشته های پزشکی برود.
ناشناس
| Iran (Islamic Republic of) |
۱۸:۵۶ - ۱۳۹۶/۰۵/۱۵
در وزارت علوم دامدار یا دامپرور نیست بلکه در دانشکدهای کشاورزی که زیر مجموعه های وزارت علوم هستند وجود دارند و در واقع از آنجا که دامپروری در دانشکده های کشاورزی تدریس میشود، از این لحاظ بین دو دانشکده دامپزشکی و کشاورزی پیوندی ضروری وجود دارد. اما موضوع بیماریهای دامی مسئله ای غیر مرتبط با وزارت بهداشت است
ناشناس
|
Iran (Islamic Republic of)
|
۱۱:۵۶ - ۱۳۹۶/۰۵/۱۴
0
1
بنده با نظر ایشان مبنی بر اینکه دانشجوی دامپزشکی در حد لیسانس بخواند بعد موضوع ادامه تحصیل گرایشی شود مخالفم. به نظر من یک اظهار نظر سطحی و غیر کارشناسانه است چون یک دامپزشک مثلاً متخصص جراحی یا متخصص مامایی و بیماریهای تولید مثل یا متخصص بیماریهای درونی اگر از ابتدا و بدون مقدمه و شناخت کلی و عمومی از گرایشهای دیگر صرفاً روی یک موضوع متمرکز شود هیچگاه در بررسی یک مورد بیمار به تشخیص درست نمیرسد و نمیتواند سره را از ناسره تشخیص دهد. بنده متخصص مامایی و بیماریهای تولید مثل و عضو هیئت علمی دانشگاه دولتی هستم. بارها اتفاق افتاده که دامدار برای مشکل مامایی و بیماریهای تولید مثل به بنده مراجعه کرده ولی پس از معاینه معلوم شده مشکل حیوان مشکل مامایی و تولید مثل نیست و مشکل درونی است بنابراین به همکار متخصص بیماریهای درونی ارجاع شده و بارها هم عکس قضیه اتفاق افتاده. اگر آموزش عمومی از بیماریهای دورنی در مورد بنده در دوره DVM وجود نمیداشت یا اگر این آموزش در مورد همکار بنده در دوره DVM اتفاق نمی افتاد چگونه باید تشخیص میدادیم که مثلاً مشکل درونی است و باید به بخش بیماریهای درونی ارجاع شود و بالعکس. گذشته از این خیلی مشکلات هم هستند که بین گرایشها مشترک هستند و غفلت از آموزش در دوره عمومی میتواند دامپزشکان صد در صد گرایشی را با چالشهای جدی در نتیجه تشخیص و درمان مورد بیمار مواجه سازد. خواهشاً با نظرات سطحی و غیر کارشناسانه و مطالعه نشده وضعیت اسفبار این حرفه را که از سوء مدیریت، عامدانه یا از روی نا آگاهی ناشی شده بدتر نکنید. اگر اینگونه باشد پس دوره هفت ساله دکترای عمومی پزشکی هم زیادی است و داشجویان این رشته طبق نظر شما باید چهار ساله کارشناسی بگیرند و سپس در یک گرایش خاص ادامه دهند بدون اینکه آموزش عمومی و کلی از همه مشکلات و بیماریهای انسان دیده باشند! چرا هر کسی به صرف دارا بودن یک رتبه و موقعیتی هر اظهار نظری در هر سطحی را برای خود مجاز میشمارد بدون اینکه قبل از آن صلاحیت خود را در آن زمینه مورد ارزیابی قرار دهد؟! اگر یک متخصص فلان گرایش تخصصی دامپزشکی در فیلد کارایی ندارد یا کارایی وی کمتر از یک دامپزشک عمومی است ایراد از بیسوادی و بی تجربگی خود وی است نه از سیستم آموزشی. بنده سالها در بخش خصوصی هم در حالی که مدرک تخصصی داشتم فعالیت کرده ام. هیچگاه به داشتن تنها یک مدرک تخصصی صرف دچار خود بزرگ بینی نشده ام بلکه همیشه رویکرد بنده این بوده که عملکرد و نتایج عملکرد بنده باید در نظر دیگرات ثابت کند یک متخصص هستم. اگر ایراد و کمبودی در عملکرد خود دیده ام تلاش مضاعفی برای رفع آن به خرج داده ام و هیچگاه هم از رویارویی با آنها ضعف به خود راه نداده ام. اینکه با اتکا صرف به مدرک تخصصی همه باید از سر راه من کنار بکشند یک توهم بچگانه است. کلام آخر اینکه سعی نکنیم نقائص و ناکارآمدیهای خود را به سیستم آموزشی نسبت دهیم و در واقع فرار رو به جلو انجام دهیم. اگر دانشجو بعد از شش سال تحصیل بیسواد یا کم سواد یا ناکارآمد مدرک میگیرد مشکل هم خودش است هم اساتید مربوطه وی. خودش مقصر است برای اینکه بی انگیزه است و استاد را به چالش نمیکشد، استاد مقصر است چون برای وی مهم نیست که دانشجو با سواد بار می آید یا بیسواد.
ناشناس
|
Iran (Islamic Republic of)
|
۱۵:۴۳ - ۱۳۹۶/۰۵/۱۴
0
1
اینکه گرایشی شود درست ولی اگر همین دوره های آموزشی صحیح و به طور کامل آموزش داده شود و از دانشجو کار بخواهند نتیجه مطلوب بدست می آید ولی متاسفانه اساتید کم کاری میکنند و اکثر دانشجویان هم فقط دنبال پاس کردن واحد هستند
دکتر دامپزشک عمومی
|
Iran (Islamic Republic of)
|
۲۳:۳۸ - ۱۳۹۶/۰۵/۱۴
0
0
جناب دکتر کلیدری
با سلام و احترام
بنده یکی از شاگردان و دانشجویان جناب عالی بوده ام. متاسفانه صرف شعار دادن که کاری درست نمی شود. شما از نظر اخلاقی انسانی درست و با اخلاق هستید انصافا اما ................................
امیدوارم حکیم مهر نسبت به انتشار نظر اینجانب اقدام نماید.
ناشناس
|
Iran (Islamic Republic of)
|
۱۸:۵۳ - ۱۳۹۶/۰۵/۱۶
0
0
خدمت اون متخصص مامایی عزیز که مخالف ادامه تحصیل گرایشی است عرض کنم که منظور از گرایشی کردن دامپزشکی بعد از دوره چهار ساله این نیست که مثلا بخش های مختلف درمانی دام بزرگ از هم جدا شود، بلکه جدا شدن بخش هایی است که ارتباط چندانی باهم ندارند مثل بخش طیور، آبزیان، دام بزرگ، دام کوچک، بهداشت مواد غذایی و غیره نه اینکه مثلا بخش های مختلف دام بزرگ رو از هم تفکیک کنیم و هرکسی بخشی از اون رو ادامه تحصیل بده. که البته همین بخش ها هم توسط تمام گرایشها ارائه میشه ولی با وزن کمتر.
پاسخ ها
ناشناس
| Iran (Islamic Republic of) |
۱۲:۵۵ - ۱۳۹۶/۰۵/۱۷
ممنون از پاسخ شما. بنده با نظر شما مبنی بر گرایشی کردن موضوعات به این شکلی که فرمودی موافقم. یعنی دو سال پایان دوره تحصیلی دکترای عمومی دامپزشکی که از ترم نهم و با دروس عملیات درمانگاهی شروع میشه به شکلی باشه که اگر کسی تمایل به دام بزرگ، یا دام کوچک یا طیور یا آبزیان یا هر فیلد دیگه ای داره فقط روی تمام موضوعات و مسائل مربوط به همان فیلد متمرکز باشه نه فقط به قول شما یک گوشه ای از موضوعات. به این شکل از یک طرف طبق علاقه این انتخاب صورت میگیره و به تبع آن انگیزه هم وجود خواهد داشت و از طرف دیگر وقتی دانشجو فارغ التحصیل میشه کارایی و قابلیت بیشتری خواهد داشت. دوره های تخصصی تر هم به همین شکلی که وجود دارد را میشود در امتداد آن برگزار کرد یعنی مثلاً دانشجویان فارغ التحصیل دامهای بزرگ فقط مجاز خواهند بود در یکی از گرایشهای تخصصی دام بزرگ مثل مامایی و بیماریهای تولید مثل یا بیماریهای درونی دام بزرگ یا جراحی دام بزگ در آزمون دوره تخصصی شرکت کنند و ادامه تحصیل دهند. بنده فکر میکنم اگر به این شکل آموزش این حرفه سازماندهی مجدد شود دانشجویان این رشته از ترم نهم تکلیف خود را روشن خواهند کرد.
ناشناس
|
Iran (Islamic Republic of)
|
۰۱:۱۷ - ۱۳۹۶/۰۵/۱۸
0
0
با سلام دکتر جاااان صبحت به جایی کردن اینکه ما به شهروند درجه ۲ تبدیل می‌شویم درست نیست. به فرض اینکه این طور باشد، انسان در یک سیستم با رتبه و شرایط اجتماعی بالا شهروند درجه دوم باشد خیلی بهتر از این است که اصلاً به حساب نیاید ... کاملا حرف منطقی هست الان من فارغ التحصیل دکترای دامپزشکی هستم رفتم برای امریه سربازی به اداره کل دامپزشکی اردبیل همه مراحل را انجام اعم از گزینش اینا را انجام دادم ولی حالا میگن سهمیه نیومده و نیاز نداریم کلا برنامه مشخص چه در وزرات کشاورزی و سازمان دامپزشکی وجود نداره فقط بند پ کار میکنه شاید بریم وزرات بهداشت یه چیزی بشیم همانطور که پزشکا و پیراپزشکا برای سربازی فقط در سایت ثبت نام میکن دیگر هیچ دغدغه ای برای امریه ندارن
نظر شما
ادامه