در صورتی که پلنگ، سیاه‌گوش، خرس، کفتار و سایر گونه‌های بومی در باغ وحش مشهد، به صورت امانی و از سوی مسئولان محیط زیست به این باغ وحش سپرده نشده باشند، باید رد پای شکار و قاچاق گونه‌های بومی حیات وحش کشور را هم در پرونده این باغ وحش جست‌وجو کرد.
به گزارش حکیم مهر به نقل از تسنیم، پس از آنکه باغ وحش وکیل‌آباد مشهد توانست در سایه انفعال اداره کل حفاظت محیط زیست استان خراسان رضوی، چهارمین سال از فعالیت غیرقانونی خود را بدون در دست داشتن مجوز محیط زیست و مجوز دامپزشکی آغاز کند، مسئولان ستادی محیط زیست با ابلاغ نامه‌ای به اداره کل استان، خواهان ضبط کلیه گونه‌های امانی موجود در باغ وحش مشهد و انتقالشان به پارک پردیسان تهران شده و از مسئولان محیط زیست خراسان رضوی خواستند نسبت به تعطیل کردن و یا ملزم کردن این باغ وحش غیرمجاز به رعایت ضوابط محیط زیست اقدام کنند.
این دستور اما واکنشی نه چندان متعارف را از سوی مسئولان محیط زیست خراسان رضوی به همراه داشت: محمد عرفانی، معاون نظارت و پایش اداره کل محیط‌زیست خراسان رضوی ساعاتی بعد از انتشار خبر فوق، در گفت‌وگو با رسانه‌ها تعطیلی باغ وحش وکیل‌آباد مشهد را تکذیب کرد و گفت: "چنین چیزی نیست و هرکسی چنین چیزی گفته است، باید پاسخگو باشد. این موضوع باید به مرور انجام شود و پیگیری تعطیلی یا انتقال آن هم به لحاظ قضایی و هم به لحاظ گونه‌های موجود در آنجا به جد در حال انجام است و به هر حال این موضوع مشمول زمان است. "
این در حالی است که باغ وحش وکیل‌آباد مشهد پیش از این، مهلتی سه ساله به منظور انجام اصلاحات لازم از اداره کل محیط زیست خراسان رضوی دریافت کرده بود. مهلتی طولانی که اکنون یک سال است به پایان رسیده و از آنجا که طبق اظهارات نمایندگان مجلس شورای اسلامی، مسئولان محیط زیست برای تعطیل کردن باغ‌وحش‌های متخلف با خلاء قانونی مواجه نیستند، انتظار می‌رفت تا کنون نسبت به تعیین تکلیف این باغ وحش اقدام شده باشد. حال باید دید معاون نظارت و پایش اداره کل محیط‌زیست خراسان رضوی، تعیین تکلیف یک باغ وحش غیرمجاز را مشمول چه بازه زمانی می‌داند! آیا مدت زمانی 4 ساله برای تعیین تکلیف باغ وحش مشهد، کافی نبوده است؟
حمید صالحی، مدیرکل حفاظت محیط زیست استان خراسان رضوی، نیز انتقال حیوانات باغ وحش مشهد به تهران را مستلزم فراهم آمدن شرایطی خاص عنوان کرده و به آینده موکول کرد اما روز بعد، 59 حیوان از 19 گونه جانوری شامل گرگ، روباه، میش اوریال، سنجاب، گراز، میمون رزوس، کفچه‌مار، فلامینگو، تنجه، فیلوش، آنقوت، قرقاول، چنگر، غاز پیشانی‌سفید، قوی گنگ، گیلار، کاکایی، اردک سرسبز، طاووس که پیشتر از سوی سازمان حفاظت محیط زیست به صورت امانی به باغ وحش مشهد سپرده شده بودند توسط مسئولان محیط زیست استان، ضبط و به پارک پردیسان تهران منتقل شدند تا بر اساس تصمیم مسئولان معاونت طبیعی این سازمان، به مراکز مجاز نگهداری از حیات وحش منتقل شوند.
در میان گونه‌های امانی حیات وحش که روز چهارشنبه گذشته از باغ وحش مشهد به تهران منتقل شدند اما جای خالی برخی از گونه‌ها، توجه فعالان حیات وحش را به خود جلب کرده است. گونه‌هایی مانند پلنگ، سیاه‌گوش، خرس قهوه‌ای و کفتار که بومی ایران هستند اما هر یک به دلیلی شانس ادامه حیات در طبیعت را از دست داده و به همین دلیل از سوی سازمان حفاظت محیط زیست به باغ وحش مشهد سپرده شده‌اند.
اما حکایت تحویل گونه‌های امانی باغ وحش بابلسر به سازمان حفاظت محیط زیست آنجا به مراتب شبهه‌ابرانگیزتر شد که برخی از گونه‌های امانی که روز چهارشنبه به پارک پردیسان رسیدند ساعاتی بعد تلف شدند و مسئولان این مرکز اعلام کردند که بسیاری دیگر از این گونه‌ها بیمارند!
این در حالی است که مدیر باغ وحش وکیل‌آباد مشهد در فضای مجازی، با این توجیه که گونه‌های امانی این باغ وحش سالم بوده و پس از رسیدن به پارک پردیسان تلف شده‌اند، سازمان حفاظت محیط زیست را فاقد شرایط لازم برای نگهداری از حیوانات دانسته و برای سرباززدن از بازگرداندن سایر گونه‌های امانی این باغ وحش به سازمان حفاظت محیط زیست زمینه‌سازی می‌کند.
اینکه چرا مسئولان محیط زیست به عنوان تنها متولیان حفاظت از حیات وحش کشور، گونه‌های بومی حیات وحش را که جزو انفال عمومی محسوب می‌شوند به باغ وحشی سپرده‌اند که علاوه بر شرایط نامناسب نگهداری حیوانات و عدم رعایت ضوابط سازمان حفاظت محیط زیست، 4 سال است به صورت غیرقانونی به فعالیت ادامه می‌دهد، پرسشی است که تاکنون پاسخی را از سوی این مسئولان به همراه نداشته اما وقایع چند روز اخیر پرسش‌ها و شبهاتی جدید را پیش کشیده است: اگر بنا بود گونه‌های امانی باغ وحش مشهد به تهران منتقل شوند چرا این انتقال به صورت گزینشی انجام گرفته تا گونه‌هایی که از جذابیت بیشتری برای بازدیدکنندگان باغ وحش برخوردارند همچنان در این مرکز باقی بمانند؟ چرا تنها به فاصله یک روز از زمانی که مدیرکل حفاظت محیط زیست خراسان رضوی، ضبط و انتقال گونه‌های امانی باغ وحش مشهد به تهران، را مستلزم فراهم آمدن شرایط مناسب انتقال دانسته و به آینده موکول کرده بود، برخی از این گونه‌ها توسط آن اداره ضبط و تهران منتقل شدند؟چرا برخی از این گونه‌ها در ساعات اولیه تلف شده و وضعیت سلامت بازماندگان نامناسب گزارش شده است؟ آیا می‌توان احتمال داد که انتقال گزینشی و نافرجام برخی گونه‌ها به تهران طبق سناریویی از پیش تعیین‌شده پیش رفته تا همان‌گونه که مدیر باغ وحش در صفحات مجازی نوشته، بهانه‌ای برای سرباز زدن از بازگرداندن سایر گونه‌های امانی این باغ وحش به سازمان حفاظت محیط زیست بتراشد؟ آیا اگر پلنگ، سیاه‌گوش، خرس قهوه‌ای، کفتار و سایر گونه‌های بومی ایران که در قفس‌های غیراستاندارد باغ وحش مشهد نگهداری می‌شوند، به صورت امانی و از سوی سازمان حفاظت محیط زیست به این باغ وحش سپرده نشده باشند، باید رد پای شکار و قاچاق گونه‌های بومی حیات وحش کشور را هم در پرونده باغ وحش مشهد جست‌وجو کرد؟
