کد خبر: ۳۹۱۸۱
تعداد نظرات: ۲۰ نظر
استاد دانشکده دامپزشکی دانشگاه آدلاید استرالیا در گفت‌وگو با حکیم مهر:
«دکتر فرهید همت‌زاده» افزود: چرا باید با وجود این همه دانشکده دامپزشکی و دامپزشک، بروسلوز در ایران همه‌گیر شود و آنفلوانزا مانند میدان مین‌گذاری شده در صنعت طیور مملکت باشد؟!
 

حکیم مهر- محسن طاهرمیرزایی: باعث افتخار است که عضو هیات علمی و مدیر گروه میکروبیولوژی دانشکده دامپزشکی دانشگاه آدلاید استرالیا، یک ایرانی است. «دکتر فرهید همت‌زاده» دامپزشک، متخصص میکروبیولوژی و عضو سابق هیات علمی دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران در سال 2007 به کشور استرالیا مهاجرت کرد تا امروز مدرس دانشجویان دامپزشکی در آزمایشگاه گروه میکروبیولوژی دانشکده دامپزشکی دانشگاه آدلاید باشد.

وی در سال 1345 در شهرکرد متولد و ۱۸ سال بعد وارد دانشگاه تهران شد. شاید در ابتدا آشنایی زیادی با رشته دامپزشکی نداشت اما در طی دوران تحصیل، تعلق خاطر زیادی نسبت به این رشته پیدا کرد. در سال 1369 از دانشگاه فارغ التحصیل شد. بلافاصله بعد از فراغت از تحصیل جهت طی دوره طرح نیروی انسانی و خدمت سربازی به سازمان دامپزشکی مراجعه کرد و چند روز بعد به عنوان مسئول اداره دامپزشکی شهرستان اردل کار خود را آغاز نمود.

در سال 1372 در رشته میکروبیولوژی پذیرفته شد و دوره‌های کوتاه مدتی را در ایران و برخی کشورهای اروپایی مثل آلمان، اسپانیا و فرانسه گذراند. در نهایت دوره پسادکتری (فوق تخصصی) را در دانشگاه ملبورن استرالیا به اتمام رساند.

موضوع پایان‌نامه وی در دوره عمومی بروسلوز در استان چهارمحال و بختیاری و در دوره تخصصی بیماری بُردر در ایران بود. آن گونه که خود می‌گوید بیش از 15 سال تدریس و تحقیق در ایران را در کارنامه دارد. آخرین رتبه وی دانشیار پایه 20 بوده و دروس ویروس شناسی و میکروبیولوژی را در مقاطع مختلف تدریس می کرده است. سابقه تدریس در دانشگاه تهران، دانشگاه آزاد شهرکرد، دانشگاه شهرکرد، دانشگاه سیستان، دانشگاه سمنان و دانشگاه شاهد را دارد و امروز در کنار پروفسور Peter Dorothy ، تنها دامپزشک جهان است که موفق به دریافت جایزه نوبل در ایمونولوژی شده است.

 حکیم مهر: آقای دکتر، چه شد که میکروبیولوژی و ویروس‌شناسی را انتخاب کردید؟

 از دوران کودکی به میکروبیولوژی علاقه داشتم. وقتی در دوره تخصصی پذیرفته شدم، گزینه ویروس‌شناسی از سوی استاد عزیزم دکتر کیوانفر به من پیشنهاد شد.

حکیم مهر: دامپزشکی در دانشگاه‌های استرالیا در چه مقاطعی پذیرش می‌شود؟

دکتری عمومی DVM به شکل دوره 6 ساله و علاوه‌بر آن دوره Vet. Nursing یا پرستاری دامپزشکی در قالب دوره لیسانس ارائه می‌شود. در دوره‌های تخصصی هم یا به شکل PhD  (پژوهشی) و یا به شکل رزیدنسی (بالینی) دانشجو پذیرفته می‌شود.

 حکیم مهر: نحوه ادامه تحصیل در این رشته به چه صورت است؟

 برای ورود به دکتری عمومی رقابت بسیار سنگینی وجود دارد. معمولاً دانش آموزانی که در 2 سال آخر تحصیل به اضافه امتحان جامع ایالتی یا فدرال را با نمراتی حدود 95 تا 99 از صد گذرانده باشند، شانس ورود به دوره DVM  را دارند. برای دوره پرستاری نمره کمتر لازم است.

برای دوره‌های تخصصی ورود بسیار آسان است و اساتید سعی در جذب دانشجوی تخصصی دارند، به همین خاطر ورود به دوره‌های تخصصی برای دانشجویان استرالیایی بسیار آسان است. فقط لازم است خودشان علاقه به ادامه تحصیل داشته باشند؛ هر رشته‌ای که بخواهند باز است. برای خارجی‌ها، زبان انگلیسی، سابقه تحقیق و البته پرداخت هزینه سنگین لازم است.

حکیم مهر: نحوه پذیرش و هزینه‌ها در دانشگاه های استرالیا چگونه است؟

 در دوره تخصصی فقط باید خود دانشجو ابراز علاقه کند. معمولاً بورس تحصیلی دولتی هم دریافت می‌کنند، ولی انگیزه برای دوره‌های تخصصی خیلی کم است. در دوره عمومی باید متقاضیان در امتحانات ملی و ایالتی قبول شوند.

برای خارجی‌ها باید معادل‌سازی دروس انجام گرفته و هزینه تحصیل بپردازند. هزینه خیلی سنگین است؛ معمولاً برای هر سال حدود 40 تا 45 هزار دلار فقط هزینه تحصیل است؛ به علاوه باید هزینه زندگی را هم بر آن افزود. در دوره‌های تخصصی، دانشجویان خارجی که زبان انگلیسی بسیار خوب و تحقیقات خوب داشته باشند، شانس اخذ بورس تحصیلی را دارند که همه مخارج را تامین می‌کند.

حکیم مهر: در استرالیا چند دانشکده دامپزشکی وجود دارد؟

 ۷ دانشکده دامپزشکی؛ قدیمی‌ترین آنها سیدنی و ملبورن با سابقه نزدیک به صد سال آموزش دامپزشکی هستند؛ بعد دانشگاه کوینزلند، جیمز کوک و مرداک در غرب استرالیا و دو دانشکده جدید آدلاید و واگا که نزدیک به 1۳ سال از افتتاح آنها می‌گذرد.

 حکیم مهر: سالانه حدوداً چند نفر در استرالیا در رشته دامپزشکی فارغ‌التحصیل می‌شوند؟

حدود 400 تا 450 نفر؛ چون تقریباً تمام دانشکده‌های دامپزشکی استرالیا استانداردهای آموزش آمریکای شمالی و انگلیس را رعایت می‌کنند، دانش آموختگان این رشته به راحتی در بسیاری از کشورهای اروپایی یا آمریکا مشغول به کار می‌شوند. در حال حاضر حدود 30-20 درصد از ورودی‌های هر سال دارد.

حکیم مهر: آموزش دامپزشکی ایران در مقایسه با کشورهایی که شما در آنها فعالیت کرده‌اید، چه جایگاهی دارد؟

اگر بخواهم آموزش دامپزشکی در ایران را با ۲۰ کشوری که از نزدیک دیده‌ام و در آنها فعالیت کرده‌ام مقایسه کنم، یکی از دردهای آموزش دامپزشکی مملکت ما این است که نگاه به جامعه از آموزش حذف شده است. این همان چیزی است که در کشورهای دیگر نظیر استرالیا به آن «آموزش جامعه محور» می‌گویند. یعنی برنامه‌ریزان آموزش، ارتباط مستقیم با جامعه دارند.

در استرالیا تشکیلاتی غیر دولتی وجود دارد که بر آموزش دامپزشکی نظارت می‌کند. این تشکیلات که اصطلاحا به آن کمیته اعتبارسنجی یا اعتبار بخشی به آموزش دامپزشکی می‌گویند، قدرتمند هستند. اعضایی دارند که بیش از نیمی از آنها از بخش خصوصی، از میان دامپزشکان موفق، صاحبان صنایع، مرغداری‌ها و ... می‌‌آیند. بنابراین می‌دانند دامپزشکی که قصد خروج از دانشگاه دارد، باید چه ویژگی‌هایی داشته باشد که به درد جامعه بخورد. اما این در ایران چنین چیزی وجود ندارد. مثلا شما تصور کنید که بخواهیم در کمیته شورای عالی برنامه‌ریزی دامپزشکی، یک نفر گاودار و مرغدار بگذاریم. در این صورت حتی از سازمان دامپزشکی، موسسه رازی یا نظام دامپزشکی هم کسی برای تصمیم‌گیری شرکت نمی‌کند. بنابراین تا این قطع ارتباط تراژیکی که بین آموزش و جامعه وجود دارد، از بین نرود، همین می‌شود.

من به جاهایی که می‌روم، دامپزشکانی که می‌بینیم یا دانشکده‌هایی که می‌روم می‌گویم که امروز بیش از آنکه به دامپزشک زیاد احتیاج داشته باشیم، به دامپزشک باسواد نیاز داریم. حرف من این نیست که دامپزشکان ما بی‌سواد هستند، بلکه سواد آنها به درد جامعه امروز ما نمی‌خورد. اگر ما به جای دامپزشکی که فقط عنوان دامپزشک را حمل می‌کند، دامپزشک با سواد، کارا و ماهر داشتیم، چرا باید با وجود این همه دانشکده دامپزشکی و دامپزشک، بروسلوز در ایران همه‌گیر شود و آنفلوانزا مانند میدان مین‌گذاری شده در صنعت طیور مملکت باشد که هر روز یک مین می‌ترکد. نیوکاسل جولان می‌دهد و با اندکی گرمی یا سردی هوا، PPR حیوانات اهلی یا حیات وحش ما را از بین می‌برد. به این دلیل است که مهارت‌های لازم برای مبارزه با این بیماری‌ها را نداریم و جامعه ما با دانشکده‌ها قطع ارتباط کرده‌اند.

اساتید و دانشجویان ما بسیار زحمت‌کش و از لحاظ سواد تئوریک و مهارت بسیار در سطح بالا هستند. مثلا خیلی خوب ممکن است که جراحی کنند اما در جریان آنچه که در جامعه می‌گذرد و انتظارات جامعه از خودشان نیستند. بنده این مساله را چندین بار در سمینارهای مختلف که در مورد آموزش دامپزشکی در ایران داشتم، بیان کردم.

مستندات واضح و روشنی وجود دارد که وقتی به دانشکده‌های کشورهایی که سیستم دامپزشکی پیشرفته دارند، مراجعه می‌کنید، می‌بینید که هیچ‌ چیز از آنها کم نداریم. اگر از دانشکده ملبورن بازدید کنید و سپس به تهران بیایید، خواهید دید که هرچیزی که آنها دارند، ما هم داریم. پس چرا یک دامپزشک فارغ‌التحصیل استرالیا تا این اندازه مهارت دارد؟ یک دامپزشک فارغ‌التحصیل ایرانی درسخوان کلی محفوظات خوب در ذهن دارد اما اتفاقی در سطح جامعه رخ نمی‌دهد.

حکیم مهر: اتفاقا کشور استرالیا از نظر آنفلوانزا در یکی از بحرانی‌ترین نقاط دنیا قرار گرفته است و پرندگان مهاجر از چین، تایلند، اندونزی و ویتنام در فصل سرد خود به استرالیا می‌آیند، در حالی که تمام این کشورها کانون‌های آنفلوانزا خیز دنیا هستند.

دقیقاً. اصلا تمام آنفلوانزاهای دنیا از خطه جنوب شرق آسیا منشاء‌ گرفته است. اگر لیست بگیرید شاید یک مورد در طول ۱۵۰ سال گذشته این چنین نباشد، اما مابقی از جنوب شرق آسیا بوده است. استرالیا چرا آنفلوانزا ندارد؟ چون آگاهانه این مهارت در بین دامپزشکان آنها و این همت در خود آنها وجود دارد که اجازه ندهند این بیماری بیاید و گسترش پیدا کند.

حکیم مهر: آقای دکتر ظرفیت‌های ایران در بخش آموزش دامپزشکی چقدر مهیاست برای اینکه آن ارتباط مفقوده بین جامعه و دامپزشکی ایجاد شود؟ آیا این نیاز به فرهنگ‌سازی دارد و ما می‌توانیم آن را اصلاح کنیم؟

مسلما. صاحبان حرف دامپزشکی و آنهایی که کلینیک دامپزشکی دارند، اگر اتحادیه‌های قوی داشته باشند و افراد کارآمدی را برای اتحادیه در نظر بگیرند، این مشکل حل می‌شود. مثلا در استرالیا می‌گویند نماینده‌ اتحادیه گاوداری‌ها، مرغدارها، کلینیسن‌ها یا آزمایشگاه‌دارها حضور پیدا کنند و حرف‌های خود را بزنند که چه انتظاری از محصولی که در دانشگاه به عنوان دامپزشک تولید می‌کنیم، دارند؟

جالب است که دانشگاه‌ها می‌توانند فارغ‌التحصیل دامپزشکی دهند اما این کمیته می‌تواند به فرد فارغ‌التحصیل اجازه کار ندهد. یعنی کمیته این قدر قوی است که دامپزشکی هیچ کاری نمی‌تواند کند. اگر آن کمیته اعتباربخشی مجوز ندهد، دامپزشک نمی‌تواند رجیستر شود. رجیستر هم که نشود، حتی نمی‌تواند به حیوان دست بزند. من خودم مدرک دامپزشکی از ایران گرفتم اما آنجا کار دامپزشکی انجام نمی‌دهم. حتی اگر بخواهم از خرگوش خون بگیرم، به دوستم که رجیستر است، می‌گویم که این کار را انجام دهد. بنده نمی‌توانم به حیوان دست بزنم چون از نظر آنها دامپزشک نیستم.

حکیم مهر: در کشوری مثل استرالیا نزدیکی پزشکی و دامپزشکی چقدر است؟ برخی صاحب‌نظران در ایران معتقدند که آموزش دامپزشکی باید زیر مجموعه وزارت بهداشت قرار گیرد، چون معتقدند نزدیکی دامپزشک و پزشک خیلی بیشتر از دامپزشک و مهندس کشاورزی است. چقدر با این انتقال موافق هستید؟

اتفاقا در مدت ۳ هفته‌ای که در ایران بودم و با همکاران صحبت می‌کردم، به این نتیجه رسیدم که تصور ما از این قضیه مانند سوئیچی که یا حالت روشن دارد یا خاموش. یا باید باشد و یا نباشد. هیچ فکر نکردیم که این موارد مالتی فاکتوریال هستند و عوامل دیگری نیز در آنها دخالت دارد.

در کشورهایی مثل استرالیا، انگلستان، آمریکا و کشورهای دیگر دامپزشکی زیر نظر وزارت کشاورزی است، اما آن شخصی که رئیس سازمان دامپزشکی است، استقلال وزیر را دارد. از نظر بودجه، امکانات و دستوراتی که می‌تواند بدهد، استقلال کامل دارد اما در مجموع، زیر مجموعه‌ای از وزارت کشاورزی هستند. این آموزش است که باید درست انجام گیرد. من، دوست من یا همکار من اگر از فردا زیر مجموعه وزارت بهداشت قرار گیریم، با همین تفکری که در سر داریم، آموزش ما یک شبه اصلاح نخواهد شد و این بسیار واضح است. چون آن نیازهای جامعه را نمی‌دانیم.

یک اصل مهم وجود دارد به نام بازنگری بر آموزش دامپزشکی. بازنگری در کشورهایی که آموزش دامپزشکی آنها را دیدم یک چیز کاملا مداوم و پویا است. یعنی کمیته اعتبار بخشی آموزش دامپزشکی، وقتی سالی یک بار بازدید می‌کند، می‌گوید این موضوعات باید تغییر کند. بهتر است روی این موضوعات در دانشکده بحث شود. یا اینکه خود آموزشکده پیشنهاداتی دارد.

حکیم مهر: فکر می‌کنم آخرین بازنگری در سیستم آموزش دامپزشکی ما مربوط به سال ۶۷ بود.

بله. حدود ۳۰ سال پیش یک بازنگری در آموزش دامپزشکی صورت گرفت. به این ترتیب که یک تعداد واحد را کم و برخی واحدها را با هم مخلوط کردند. این شد بازنگری که ۳۰ سال پیش صورت گرفت و تمام شد و از آن زمان هیچ اتفاقی نیفتاده است. آیا علم و نیازهای جامعه در این مدت تغییری نکرده است؟ آیا سیستم آموزش تغییر کرده است؟ خیر، همان چیزهایی که می‌گفتیم باز هم می‌گوییم. حالا برخی افراد به واسطه عشق و علاقه، به سراغ موارد جدیدتر می‌روند و سرفصل‌ها را می‌خوانند. برخی همین کارها را هم نمی‌کنند. آیا کسی فکر کرده که بهتر است یک واحد ویروس‌شناسی داشته باشیم یا ۵ واحد؟ کسی این حرف را نزده است. آیا می‌دانید نیازهای امروز جهان به آموزش دامپزشکی چیست؟

کشورهای جنوب شرق آسیا این کار راشروع کردند. می‌بینند تعداد دانشجوهایشان زیاد شده است، می‌گویند می‌رویم اگریدیتیشن می‌گیریم. به این شکل آموزش دامپزشکی در کشورشان ارزان‌تر خواهد بود. از این طریق کلی دانشجو از خارج جذب می‌کنند و دانشجویان فارغ آلتحصیل خودشان هم می‌توانند به کشورهای دیگر بروند و کار کنند. یعنی امروز ممکن است به تعداد دانشکده‌ها ده تای دیگر اضافه کنیم. اما اگر بتوانیم اگریدیتیشن بگیریم، فارغ‌التحصیلان ما سرفراز می‌توانند نه‌تنها در مملکت خود، بلکه در ممالک دیگر کار کنند.

حقوق دامپزشک در استرالیا بسیار زیاد است و دنیا نیاز زیادی به دامپزشک ماهر دارد و این فرصت‌ها در حال از دست رفتن است. مالزی و اندونزی این کار را شروع کردند که استانداردهای جهانی را وارد آموزش کنند که فارغ‌التحصیلان بتوانند وارد بازار کار آن کشورها شوند.

حکیم مهر: ممنون از فرصتی که در اختیار ما قرار دادید.

 
 
انتشار یافته: ۲۰
در انتظار بررسی: ۰
غیر قابل انتشار: ۹
محمدفرحانی
|
Iran (Islamic Republic of)
|
۰۰:۱۸ - ۱۳۹۶/۱۰/۰۷
1
4
چه استاد با سواد و روشن بینی هستن جناب آقای دکتر همت .ایشون شاگرد برجسته دکتر حسن تاجبخش پدرعلم نوین دامپزشکی ایران هستن من افتخار میکنم که شاگرد دکتر همت بودم و میدونم ایشون چقدر به تعالی ایران اهمیت میدن.
ناشناس
|
Iran (Islamic Republic of)
|
۰۱:۴۴ - ۱۳۹۶/۱۰/۰۷
0
0
این که تعداد دانشکده ها را زیاد کرده اند ولی اگریدیتیشن میگیرند یعنی چه؟
ناشناس
|
United States of America
|
۰۲:۱۰ - ۱۳۹۶/۱۰/۰۷
0
1
استاد همه میدونن دامپزشکی در دنیا رشته خوبیست اما در ایران بدترین رشته است هر وقت که پشت ماشین دارم مسافر کشی میکنم یاد جزوه ویروس شناسی شما می افتم ..دامپزشک مسافر کش
ناشناس
|
Iran (Islamic Republic of)
|
۰۸:۰۳ - ۱۳۹۶/۱۰/۰۷
1
0
خیلی عالی بود.استفاده کردم.برای اقای دکتر همت زاده ارزوی توفیق روزافزون دارم.
ناشناس
|
Iran (Islamic Republic of)
|
۰۸:۲۵ - ۱۳۹۶/۱۰/۰۷
0
0
همت زاده عزيزم دامپزشك هاي بسيار با سوادي هم توايران داريم ولي مداخله غير علمي در طول ساليان سال اين بلاها را به سر دا وطيور كشور أورده.
ناشناس
|
Iran (Islamic Republic of)
|
۰۸:۲۷ - ۱۳۹۶/۱۰/۰۷
0
0
ای بابا آموزش دامپزشکی فقط شده تدریس یه سری درس متعلق به دهه ۶۰. یه سیستم کهنه. استادای ........ و پر مدعا. و بدتر از اون دانشجوهایی مایوس از پیدا کردن کار و شغل در آینده.
مرکز فرهنگی-دامپزشکی مصباح
|
Iran (Islamic Republic of)
|
۱۳:۱۶ - ۱۳۹۶/۱۰/۰۷
1
0
زمانی که استاد لب به سخن می گشایند، طرز ارائه و نحوه انتقال مطالب جذاب و شیوای ایشان، هر دانشجو و هر مخاطبی را سر ذوق می آورد.
عشقی که در انتقال مطالب دارند در لحظه لحظه کلاسهای درس ایشان موج می زند.
کاش مسوولین کشوری ذیربط از حضور کوتاه مدت ایشان در ایران، در جهت اصلاح یا نه حداقل انتقال تجربه مربوط به آموزش دامپزشکی از دنیای جدید به دنیایی نه چندان قدیم بهره می بردند.
برای استاد عزیزمان آرزوی سلامت و توفیق روزافزون داریم.
ناشناس
|
Iran (Islamic Republic of)
|
۱۴:۴۹ - ۱۳۹۶/۱۰/۰۷
0
0
مشکل دامپزشکی از آنجا بیشتر نشعت میگیرد که عوض اینکه اکثر دکتری دامپزشکی جهت ادامه تحصیل در دوره تخصص دامپزشکی رشته هایه بالینی انتخاب کنند می روند رشته های پارکلینیکی که مربوط به بچه هایه علوم آزمایشگاهی هست رو میخونن که با این کارشون ارزش و سطح دامپزشکی رو پایین می‌آورند الان مراجعه کنید به گروه پزشکی بهترین اساتیدشون رشته هایه جراحی اعصاب ارتوپدی و... میخونن اما اساتید دامپزشکی که از نظر هوشی هم ضریب بالایی دارن به جایه تحصیل در درمان و پیشرفت در این مقوله به خاطر فرار از کار دامپزشکی در بیرون که بعضا هم عارشون میاد به سمت رشته هایه پارکلینیکی میروند که جایز نیست ؛اگر دکتر دامپزشکی میخواست در قسمت آزمایشگاه ادامه تحصیل بدهد بهتر نبود از اول علوم آزمایشگاهی میخوند تا این همه وقتو هزینه صرف نمیشد ...................
پاسخ ها
ناشناس
| Iran (Islamic Republic of) |
۱۵:۵۷ - ۱۳۹۶/۱۰/۱۱
جناب عالی مثل اینکه در ایران زندگی نمی کنید؟!!
وقتی هر چه ........، راننده، مهندس و افراد دیگر بدون هیچ ترسی دست به طبابت دامپزشکی می زنند و به دلیل عدم امکان حمایت قانونی وزارت بهداشت از دامپزشکان به دلیل به خطر افتادن بهداشت عمومی و سلامت، انسان کسی جلودار آنها نیست، چگونه انتظار دارید که دانشجویان به فکر تخصص های بالینی باشند؟!!
ناشناس
|
United States of America
|
۱۵:۳۵ - ۱۳۹۶/۱۰/۰۷
0
2
وقتی رشته ای در ایران کار نداره هرچقدر هم این رشته زیبا و علمی باشه چه ارزشی داره دامپزشکی در ایران کار نداره من خودم با معدل هفده از بهترین دامشگاه فارغ اتحصیل شدم ولی کار در دامپزشکی گیر نیاوردم ...وقتی رشته ای اینقدر بازار کارش اشباع که اکثرا فارغ اتحصیلانش رو به مشاغل کاذب میاورند ..پس خواندن این رشته فایده ای نداره...و بی ارزشه
ناشناس
|
United States of America
|
۱۸:۳۸ - ۱۳۹۶/۱۰/۰۷
0
1
بزرگترین چالش دامپزشکی میزان بالای بیکاران این رشته در ایرانه که باعث شده این رشته به کلی نابود شود
ناشناس
|
Netherlands (Kingdom of the)
|
۱۹:۵۶ - ۱۳۹۶/۱۰/۰۷
0
0
رشته دامپزشکی رو در وهله اول دولت های ایران بعدمخصوصا این چند دولت اخیر به باد دادن ......................... کسی براشون مهم نیست چه برسه به رشته دامپزشکی.
ناشناس
|
Iran (Islamic Republic of)
|
۰۹:۱۸ - ۱۳۹۶/۱۰/۰۹
1
0
درود بر جناب آقای دکتر فرهید همت زاده

علاوه بر سطح علمی بسیار بالا
اخلاق بسیار خوب و دوست داشتنی دارند ایشون
ناشناس
|
Finland
|
۱۷:۲۷ - ۱۳۹۶/۱۰/۰۹
0
0
دوستان عزیز علت کمبود فرصتهای شغلی در دامپزشکی ایران بخوبی در بیانات استاد "همت زاده "بیان شده و آن کمبود دامپزشک با سواد دارای مهارتهای علمی و عملی است .
یعنی مشکل اصلی دامپزشکی ، آموزش غیر علمی و غیر کارآمد است .
نکته دیگر آن که هماتطور که استاد بیان داشته اند در کشورهایی که در آنها دامپزشکی پیشرفته و موفق است ،به هرکسی که از دانشکده دامپزشکی فارغ التحصیل میشود دامپزشک نمیگویند و بدون اثبات قابلیتهای خود و دریافت مجوزهای لازم حتی نمیتواند به حیوان دست بزند .
نکته دقیقا همینجا است که افرادی که از لحاظ علمی و مهارتی در شرایط استانداردی نیستند به فرصتهای شغلی صدمه زده و موجب کاهش اعتماد جامعه نسبت به دامپزشکی و دامپزشکان میشوند و همین برای از بین رفتن جایگاه دامپزشکان و دامپزشکی کافی است و نیازی به دشمنی و سنگ اندازی دیگران ندارد
ناشناس
|
Iran (Islamic Republic of)
|
۲۳:۰۶ - ۱۳۹۶/۱۰/۰۹
0
1
اقای دکتر ظاهرا وضعیت مرزهای دو کشور را فراموش کردن ایران در منطقه ای قرار گرفته با همسایه هایی که هیچ نطارت و برنامه ای در کنترل بیماریها ندارن،و حتی گزارش گیری بیماری هم از دانشگاه های ان کشور انجام میشه که خود باعث تاسف هست و اسرالیا چند خمسایه با مرز زمینی داره
دو بومی بودن مرغداری و دامداری در ایران که جدیدا هم جهاد تحت عنوان مشاغل خانگی به افزایش غیر اصولی مرغداریهای غیر مجاز افزوده
نبود قوانین که توان مقابله با متخلفان را به دامپزشکی بده
اما لطفا صریح ربط کنترل بروسلور با سواد ذکتر های دامپزشک رو بگید
دکتر جان در استرالیا ایا در سال چندین میلیون راس دام دوبار در سال ییلاق و قشلاق می کنن
ایا برنامه ای هم برای کنترل بیماری در ناقلهای ان در حیات وحش وجود داره یا خیر
ایا در استرالیا وضعیت تردد،کشتارگاهای دام ،قوانین حقوق حیوانت چه طوره
دکتر جان شما که در ظهرستان اردل بودید ایا با این قضیه برخورد نکردید که مردم نیاز زه اموزش و فر هنگ سازی دارن ولی بودجه ای در این خصوص شامل دامپزشکی نمیشه
اما حرف درست این که دانشگاه داره ما رو بی سواد بار میاره کار عملی صفر هست،دانشگاه شهرکرد بنده شاگرد شما بودم
در ان زمان اطتادی داشتیم در درس اناتوی که هر جلسه که میومد سر کلاس اسم عضله هایی که جلسه قبل به ما گفته بودن عوض میشد یا یک راس گاو زرای اموزش تست ابستنی طی دانشجو در نظر گرفته شده بودیا در درس فیزیولوژی کتاب انگیلیسی دوکس معرفی شده بود یا در دروس بیماریها نم که کیسی نبود باید التماس استاد میکردی تا اجازه بده باش بری سر کیس های خا ج دانسگاهش مبود کتابهای زروز در رشته تحصیلی ،بخ دلژل نبوذ استاد باید دو هفته یکبار از هفت صبح تا یازده شب میرفتی کلاس پاتو بیولوژی و....... پس استاد جان علت بی سوادی رو بلید جای دیگری پیدا کرد
پاسخ ها
ناشناس
| Iran (Islamic Republic of) |
۱۶:۰۲ - ۱۳۹۶/۱۰/۱۱
همین نظریات اشتباه و دور از واقعیات کنونی دامپزشکی نشان می دهد که ایشان بهتر است به ............ استرالیا برگردد و ما را با مشکلات تلخ خودمان تنها بگذارد ..........................
ناشناس
| Iran (Islamic Republic of) |
۱۶:۴۸ - ۱۳۹۶/۱۰/۱۱
احسنت و دقیقا!

البته اگر امکان داشته باشد مطلب
بسیار دقیق و ارزشمندتان را پس از رفع اشتباهات تایپی مجددا ً ارسال فرمایید!
ناشناس
|
Iran (Islamic Republic of)
|
۱۹:۲۹ - ۱۳۹۶/۱۰/۱۱
0
0
در ان زمان ستادی داشتیم در درس اناتومی که هر جلسه اسم عضیله هایی که جلسه قبل به ما گفته بودن عوض میشد. یا برای سی دانشجو یک راس گاو جهت آموزش تست ابستنی در نظر گرفته شده بود یا در درس فیزیو لوژی کتاب دوکس انگیلیس رو معرفی کرده بودن که زبان خیلی ها همضعیف بود البته قطر کتاب هم معلوم بودم
یا بیماریهای دام که کیسی نبود البته استادها خارج از کیلینیک کیس می دیدن ولی باید التماسشون می کردی تا همراهیشون کنی
دام کوچک هم که حتی یک کیس هم ندیدیم
نبود کتابهای درسی به زبان رسمی کشور
به دلیل نبود استا درس پاتوبیولوژی و استاد پروازی باید هر دو هفته یک بار از ساعت هفت صبح تا یازده شب میرفتی کلاس و ....
پس باید علت بی سوادی رو جای دیگه پیدا کرد
سفارش شدهl
|
Iran (Islamic Republic of)
|
۱۱:۵۳ - ۱۳۹۶/۱۰/۱۳
0
0
سوالی از این عالِم داشتم.آیا بحران های اجتماعی و فرهنگی و ناکارآمدی ها در عرصه اقتصاد بخاطر نبودِ افراد متبحر در عرصه اقتصاد و فرهنگ و جامعه شناسی است یا بخاطر عدم اجازه نخبگان در بودن درصحنه است.کما اینکه اگر اوضاع برای نخبگان مطلوب بود جناب همت زاده رحل اقامت نمی کرد.!!!
ناشناس
|
Iran (Islamic Republic of)
|
۲۰:۴۴ - ۱۳۹۶/۱۲/۲۹
0
0
دانشگاه آزاد به خاطر پول انقدر بیشتر از حد نیاز دانشجوی دامپزشکی برداشت که الان به ازای هر دام ۳ تا دامپزشک وجود داره. بنده سال ۷۹ با ۳۰۰۰ دامپزشکی قبول شدم، الان به لطف دانشگاه ازاد با ۲۰ هزار هم میشه سراسری دامپزشکی قبول شد. از ریاست ....... سازمان دامپزشکی هم نمیگذرم که با وجود درخواست وزارت بهداشت مبنی بر الحاق دامپزشکی به وزارت بهداشت، ........... مخالف این طرح هستند. فریاد ما دامپزشکا رو بشنوید و دست دانشگاه ازادو از رشتمون کم کنید
نظر شما
ادامه