مزایا و محدودیت‌های برنامه واکسیناسیون آنفلوانزای پرندگان در سندی تازه منتشر شده، توسط کمیسیون بین‌المللی تخم‌مرغ (IEC) ارائه گردید.
به گزارش گروه بین‌الملل حکیم مهر، سند «واکسیناسیون آنفلوانزای پرندگان/ ملاحظات و اجزای ضروری» توسط گروه کارشناسان و متخصصان IEC تهیه شده است.
این برنامه جدید، اهداف از پیش تعیین شده ذیل را جهت واکسیناسیون ارائه می‌دهد:
- پیشگیری از ایجاد بیماری و یا عفونت
- مدیریت اضطراری جهت کاهش انتشار بیماری در حین همه‌گیری‌ها
- حفظ امنیت غذایی در مناطق اندمیک آلوده به بیماری فوق
واکسیناسیون، مقاومت در مقابل عفونت را افزایش خواهد داد. این سند حاکی از آن است که در سال‌های اخیر طیور در تماس بیشتری با ویروس آنفلوانزای فوق حاد پرندگان در حال گردش در پرندگان وحشی، بوده‌اند. این مقاله اذعان می‌دارد که استفاده از واکسن‌ها در مقابل سویه H5 و H7 آنفلوانزای فوق حاد، امکان دارد باعث ایجاد عوارض ناخواسته‌ای در ذخایر ژنتیکی و محصولات طیور گردد.
تحت شرایط مطلوب، واکسیناسیون مقاومت در برابر بیماری را افزایش داده و باعث پیشگیری از ابتلا و مرگ شده و از تکثیر و دفع ویروسی از دستگاه و مجاری تنفسی کاسته و انتقال ویروس به پرندگان و پستانداران، ازجمله انسان را کاهش خواهد داد.
واکسیناسیون در برخی از کشورهای در حال توسعه که HPAI در آنها بومی بوده است، به حفظ امنیت غذایی در شرایط کنونی کمبود منابع کمک خواهد کرد. با این حال، واکسیناسیون رضایت بخشی که در برابر HPAI و در جهت اجرا و حفظ نظارت کافی و امنیت زیستی در حال انجام است، خود باعث کاهش سرعت حرکت در جهت استراتژی ریشه‌کنی شده است.
در نتیجه، به عنوان مثال H5N1 و سویه‌های مرتبط که با آنها مواجه شده‌ایم، باعث شیوع و همه‌گیری‌های طولانی‌تر و حتی همه‌گیری در گله‌هایی که به خوبی توسط واکسن‌های اولیه سویه H5 آنفلوانزای پرندگان در آمریکای مرکزی، چین، مصر، هنگ کنگ، اندونزی و ویتنام، واکسینه گردیده‌اند، شده است.
این شکست‌ها ناشی از شکست واکسیناسیون و یا شکست تلقیح جهت ایجاد پاسخ ایمنی در گونه‌های هدف می‌باشد.
12 برنامه اصلی واکسیناسیون
در این سند، گروه کارشناسان، به 12 برنامه اصلی واکسیناسیون جهت پیشگیری و مدیریت اضطراری پرداخته‌اند. این برنامه‌ها شامل تولید واکسن، تست‌های آزمایشگاهی، نیاز به استفاده از بذر سویه‌های مختلف واکسن مربوط به آنتی‌ژن‌های مرتبط با ویروس‌های زمینه‌ای، استفاده از یک برنامه هدفمند و مدیریت مناسب می‌باشد.
همچنین این 12 راهکار مشتمل بر پوشش مناسب واکسیناسیون در طول عمر پرندگان، بررسی جمعیت پرندگان واکسینه شده جهت یافتن پرندگان بیمار با استفاده از تست‌های سرولوژی و یا ویروس‌شناسی، یک برنامه امنیت زیستی خوب، بازنگری و ارزیابی مداوم و ارائه استراتژی خروجی می‌باشد.
منبع: World Poultry
