از لحاظ تاریخی، نگهداری از پرندگان بومی در حیاط منزل راهی بود جهت تامین درآمد کم خانواده، چه در زمان رکود اقتصادی و چه از جهت تامین منابع خوراک در زمان جنگ.
به گزارش گروه بین‌الملل حکیم مهر، اما هم‌اکنون با افزایش روز افزون تعداد جوجه‌ریزی به صورت آزاد و یا در قفس در مزارع کوچک خانوادگی و یا حیاط منزل، در مناطق شهری، حومه و روستاها، این روش در میان مصرف‌کنندگان از محبوبیت بیشتر و بیشتری برخوردار شده است.
برخی از افراد ترجیح می‌دهند مواد غذایی مورد مصرف خود را پرورش دهند، زیرا آنها می‌پندارند که این روش بی‌خطرتر، سالم‌تر، تازه‌تر و مغذی تر از روش های پرورش تجاری می‌باشد.
با این حال، مطالعات جدید دانشگاه دیویس کالیفرنیا نشان می‌دهد که این دام‌های اهلی برای سلامت مناسب نیستند. بخصوص در پرورش طیور محلی قوانین و مقرراتی که در پرورش طیور صنعتی رعایت می‌گردد، به هیچ عنوان لحاظ نمی‌شود.
مطالعات جدید انجام شده در دانشگاه دیویس کالیفرنیا خواستار اجرای قوانین و مقررات بیشتری جهت نگهداری طیور محلی در مناطق شهری و روستایی شده است، زیرا قوانین درستی جهت حفظ سلامتی انسانها و حیوانات در رابطه با طیور محلی موجود نیست و مقررات موجود هماهنگ با پرورش دهندگان طیور تجاری نمی‌باشد.
«کاترین برینکلی» استادیار جامعه‌شناسی و توسعه در کالج کشاورزی و علوم محیط زیست این دانشگاه، می‌گوید: مردم به طرز عجیبی به دنبال کنترل مواد غذایی خود هستند، اما متاسفانه اطلاعات اولیه جهت حفظ سلامت و رفاه پرندگان و انسانها در این زمینه ناکافی است. او نویسنده اول این مقاله در این زمینه است.
مقاله فوق تحت عنوان "روش محافظت از سلامت و رفاه حیوانات و انسان: پیگیری ایجاد قوانین و احکام مناسب جهت پرورش طیور محلی" اخیراً در مجله سلامت جامعه منتشر شده است.
حال چه قوانینی مورد نیاز است؟ نویسنده توصیه می‌کند این قوانین و مقررات شامل احکام بیشتر در رابطه با مجوز‌های واکسیناسیون، مدیریت فضولات پرندگان و رفاه عمومی حیوانات در مناطق شهری و روستایی همانند آنچه در دامداری‌های تجاری در حال اجرا است، می‌باشد.
مطالعه فوق بیان می‌دارد، تا به اکنون قوانین مربوط به کشتار این حیوانات و مراقبت‌های معمول دامپزشکی بسیار اندک بوده است، لذا نیاز به توجه کافی برای نظارت و مداخله در این امر جهت تامین سلامت عمومی جامعه بسیار ضروری است.
همچنین پناه‌گاه‌های حیوانات بایستی در جهت پذیرش پرندگانی که صاحبانشان مایل به نگهداری از آنها نیستند، عملکرد بهتری داشته باشند تا این پرندگان در معرض آسیب و رها شدن قرار نگیرند.
محققین دریافتند که رایج‌ترین دستورالعمل در رابطه با قوانین نگهداری طیور بومی و محلی شامل مواردی نظیر، طراحی جا و مکان مناسب جهت نگهداری این پرندگان، نگهداری مناسب تعداد مرغ و خروس‌ها برای جفت گیری و تکثیر بعنوان مثال وجود هر خروس در کنار 12 مرغ و غیره می‌باشد. همچنین وضع قوانینی جهت پاکیزگی مکان نگهداری، تهویه مناسب و تامین نیاز‌های تغذیه ای و آشامیدنی را نیز دربرمی‌گیرد. لازم به ذکر است که یکی از مهمترین مقرراتی که نیاز مبرم به وجود آن می‌باشد، نحوه صحیح کشتار طیور در منزل می‌باشد.
مطالعات حاکی از آن است که رعایت مقررات مربوط به سلامت و رفاه طیور بومی در آمریکا در جمعیت اندکی از این طیور رعایت می‌گردد، لذا وضع قوانینی درست و پایه‌ای از ضروریات کنونی می‌باشد.
منبع: sciencedaily.com
