واکسن‌شناسی معکوس، روشی امیدبخش برای کشف واکسن‌های نوترکیب

ایمن سازی جانداران قرن‌ها است که انجام می‌شود و به طور کلی به عنوان مناسب ترین و مقرون به صرفه ترین روش برای کنترل بیماری‌های عفونی پذیرفته شده است.

به گزارش حکیم مهر به نقل از مرکز ارتباطات و اطلاع رسانی معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری، تا بیست سال پیش، بسیاری از واکسن‌های دامپزشکی، موجودات غیر فعال شده بودند که با یک مکمل روغنی فرموله شده بودند. در بسیاری از موارد، این فرمولاسیون چندان مؤثر نبود. کشف سیستم‌های تحویل آنتی ژن، ایجاد واکسن‌های پیشگیرانه و درمانی نوین دامپزشکی را تسهیل کرد.

برای شناسایی کاندیدهای واکسن در یک توالی ژنومی، یک رویکرد اساسی ایجاد شد که مبنای آن این فرض است که آنتی بادی‌ها به راحتی می‌توانند به سطوح دسترسی پیداکنند و ترشح شوند. بنابراین آنها کاندیدهای واکسن ایده آل هستند.

این رویکرد، که به عنوان واکسن شناسی معکوس یا reverse vaccinology شناخته می‌شود، از الگوریتم‌های مختلف بیوانفورماتیکی برای پیش بینی موقعیت مکانی آنتی ژن استفاده می‌کند و برای ایمن سازی در برابر بسیاری از بیماری های عفونی موفقیت آمیزبوده است. بنابراین واکسن شناسی معکوس یک روش امید بخش برای کشف واکسن‌های نوترکیب علیه بیماری‌های عفونی، انگلی وحتی متابولیکی است.

ما نیاز داریم که واکسن‌های ایمن تر و قوی تری داشته باشیم بنابراین با ترکیب آنتی ژن‌های مختلف می‌توانیم علیه چندین سویه از عوامل بیماری زا ایمنی را ایجاد کنیم. از این رو به کارگیری روش‌های بیوتکنولوژی برای ایجاد کاندیداهای مؤثرتر واکسن ضروری است.