حکیم مهر: «دکتر سیامک زارعی» متخصص جراحی دامپزشکی و رئیس بیمارستان دامپزشکی ایرانیان معتقد است که بیمارستانهای دامپزشکی در یک فضای مبهم از قانون و بیقانونی فعالیت میکنند. از نظر او، قانون در مورد این صنف، تفسیر به رأی میشود و هر کس به فراخور نظر شخصی خود با آن برخورد میکند.
حکیم مهر: آقای دکتر، مهمترین مشکل در مسیر فعالیت بیمارستانهای دامپزشکی را چه میدانید؟
مهمترین مشکل بیمارستانهای دامپزشکی این است که حرفه ما به گونهای است که نه قانونی است و نه غیر قانونی.
حکیم مهر: لطفاً بیشتر توضیح دهید.
بیمارستان دامپزشکی برای شروع کار از سازمان دامپزشکی مجوز میگیرد و این یعنی که غیر قانونی نیست. اما قانونی هم نیست، چون همسایههای یک بیمارستان دامپزشکی به سادگی میتوانند از آن شکایت کرده و حکم تخلیه بگیرند. در صورتی که همین همسایهها هیچوقت نمیتوانند برای یک رستوران، بیمارستان انسانی یا مدرسه حکم تخلیه بگیرند. آنها هیچ وقت نمیتوانند از مدرسه مجاور محل سکونت خود شکایت کنند به این دلیل که صبحها مراسم صبحگاه برگزار کرده و آلودگی صوتی ایجاد میکنند. ممکن است به مدرسه تذکر بدهند اما هیچ وقت حکم تخلیه نمیدهند، اما برای بیمارستان دامپزشکی حکم تخلیه میدهند.
مشکل بعدی بیمارستان دامپزشکی این است که اگر ما یک تخلف مرتکب شویم، ما را به دادسرای امور پزشکی ارجاع میدهند و در این مورد ما را جزء پزشکان به حساب میآورند.
حکیم مهر: این خوب است یا بد؟
البته که اشکالی ندارد. به هر حال ما اگر مرتکب تخلف شدیم، باید به یک دادگاه برویم و نمیتوانیم به دادگاه امور جنایی یا حتی امور صنفی ارجاع شویم. لذا باید دادگاه امور پزشکی برویم. از طرفی ما با یک مشکل دیگر مواجه هستیم. اگر فردی قصد راهاندازی یک کارگاه تعمیر خودرو داشته باشد، همین که بهعنوان کارفرما یک مجوز بگیرد کافی است و بعد از آن میتواند هر کسی را وارد کارگاه کند و مسئولیت کارگران با کارفرماست. اما برای ارائه مجوز به یک بیمارستان انسانی میگویند علاوهبر اینکه خود بیمارستان مجوز دارد، باید همه پزشکانی که قرار است در آنجا کار کنند، مجوز داشته باشند. به همین ترتیب این در مورد بیمارستانهای دامپزشکی هم صادق است. اما زمانی که میگوییم آب، برق و گاز ما را معادل با امور پزشکی کنید تا مسکونی نباشد که به صورت پلکانی بالا برود، میگویند که امکان آن وجود ندارد، چون در قانون گفته شده که فقط مطبهای پزشکی و نه دامپزشکی! این یکی از بزرگترین معضلاتی است که وجود دارد.
یک مساله بزرگ دیگر که وجود دارد و در بسیاری از رشتهها هم دیده میشود این است که هیچ تناسبی بین تعداد فارغالتحصیلان و نیاز جامعه وجود ندارد. اخیرا هم برخی مقامات مختصر اشارهای میکنند که ما وظیفه نداریم دائما فارغالتحصیل بیرون بدهیم، چراکه برای این فارغالتحصیل کلی هزینه میشود. البته ممکن است که فرد در دانشگاه آزاد تحصیل کند و خودش هزینه بدهد اما به هر حال سرمایه ملی کشور به هدر میرود. به علاوه اینکه چندین سال از مفیدترین عمر یک جوان صرف میشود که درس بخواند و بعد از آن، درس به درد او نخورد. این تناسب وجود ندارد و از طرفی هم تناسبی بین میزان فارغالتحصیلان و میزان کاری که در جامعه وجود دارد، نیست. بنابراین برای اقشار جوان خیلی گران تمام میشود. برای بنده که نزدیک به ۲۸ سال در این زمینه سابقه کار دارم، خیلی سخت نیست. حتی ممکن است چند جوان بیایند و یک نرخشکنی هم بکنند اما من مشتریان خودم را دارم. اما برای جوانها خیلی سخت میشود. کسی که با هزار امید و آرزو دکتر شده و حالا بیرون میآید و هیچ کاری ندارد.
حکیم مهر: فرآیند اخذ مجوز و پروانه فعالیت بیمارستان دامپزشکی به چه شکل است؟
خیلی سخت نیست؛ فرد متقاضی باید تعدادی امتیاز بیاورد.
حکیم مهر: همین فرآیند آسان، مسأله نیست؟ باعث نمیشود هر دانشجویی به محض فارغالتحصیلی به فکر راهاندازی بیمارستان دامپزشکی بیفتد؟
کمی به این شکل است، اما عملا ما نمیتوانیم به یک نفر بگوییم که شما ۷ سال درس خواندی و کلی هم پول دادی، حالا بیکار باش. میگوید من در این مملکت درس خواندم، پس مجوز بدهید که کار کنم.
حکیم مهر: اگر مثلا شرایطی مثل سابقه کار در نظر گرفته شود، خوب نیست؟
من خیلی موافق نیستم. اولا همین مجوزی که الان میخواهند، یعنی فرد ارزیابی میشود و باید تعدادی امتیاز بیاورد که تا حدودی همان میشود که شما میگویید. کمااینکه الان دانشجو بلافاصله بعد از فارغالتحصیلی، آن میزان امتیاز را نمیآورد. البته میشود مقداری این امتیاز را دست بالاتر و دست پایینتر گرفت. اما این راهش نیست. اگر ما بگوییم مثلا داشتن ۵ سال سابقه کار الزامی است، فقط مشکل را ۵ سال عقب انداختهایم. چون این فرد بالاخره بعد از ۵ سال یک کاری میکند. در یک شهرستان مجوز میگیرد و کار نمیکند و ۵ سال بعد میگوید طبق این مجوزی که از قبل گرفتم، ۵ سال سابقه کار دارم. چند کنگره فرمالیته هم میرود و یک مقاله هم ترجمه میکند و امتیاز میآورد و میآید. با این راهکار فقط میشود کمی مشکل را عقب انداخت اما نمیتوان آن را از بین برد. یعنی صرفاً جلوی پای کسی که ساکن تهران است و فارغالتحصیل هم شده، سنگی انداخته میشود اما دوباره بعد از چند سال او برمیگردد. همانطور که الان فارغالتحصیلان امروز برای اخذ مجوز مراجعه نمیکنند. بلکه فارغالتحصیلان ۵ سال پیش میآیند و مجوز میگیرند.
حکیم مهر: شهرداری چه مشکلاتی را برای بیمارستانهای دامپزشکی ایجاد میکند؟
مشکل بیمارستانهای دامپزشکی با شهرداری در راستای همان قانونی و غیر قانونی بودن است. بگذریم که شهرداری ها دنبال این هستند که این مساله را ملغی کنند اما ما قانونی داریم که در اماکن مسکونی میتوان اشتغال به امور پزشکی، وکالت و بعضی رشتههای مهندسی داشت و لازم نیست که ملک تجاری باشد. اینجا نوبت به ما که میرسد، میگویند قانون در مورد پزشکی است و دامپزشکی جزء آن نیست. در مورد این مساله کاملا تفسیر به رأی میشود و نظر نهایی بستگی به آن کارمند آن منطقه شهرداری دارد. در بعضی شهرها ایراد میگیرند و در بعضی شهرها خیر. حتی در تهران در بعضی مناطق مثلا منطقه ۳ ایراد میگیرند و منطقه ۲ نمیگیرند.
حکیم مهر: تعامل شما با سازمان دامپزشکی یا سازمان نظام دامپزشکی به چه شکل است؟ چقدر از بیمارستانهای دامپزشکی بهعنوان بخش خصوصی و صنفی حمایت میکنند؟
خیلی بد نیست، خیلی هم خوب نیست. کار زیادی نمیکنند، اما خیلی هم اذیت نمیکنند.
حکیم مهر: ممنون از فرصتی که در اختیار ما قرار دادید.