خطر ابتلای انسان به توکسوکاریازیس از طریق خاک به مراتب بیشتر از تماس فیزیکی با حیوانات است

دانشجویان رشته علوم آزمایشگاهی دامپزشکی بوعلی طی بررسی‌هایی که روی خاک پارک‌ها و اماکن عمومی همدان داشته‌اند، به وجود انگل توکسوکارا پی بردند.

به گزارش حکیم مهر به نقل از خبرگزاری دانشجو، دانشجویان رشته علوم آزمایشگاهی دامپزشکی دانشگاه بوعلی سینا به سرپرستی «علیرضا سازمند»، متخصص انگل‌شناسی و عضو هیئت علمی این دانشگاه، طی بررسی‌هایی که بر روی خاک پارک‌ها و اماکن عمومی شهر همدان داشته‌اند، به وجود آلودگی خاک پارک‌های تفریحی و اماکن عمومی به انگل "توکسوکارا" که عامل ایجاد بیماری مشترک بین حیوانات و انسان است پی بردند.

توکسوکارا نوعی انگل کرمی است که در بسیاری از حیوانات و همچنین انسان قادر به ایجاد بیماری است. در گربه و سگ، دو گونه از این انگل به نام‌های "توکسوکارا کتی" (Toxocara cati) و "توکسوکارا کنیس" (Toxocara canis) وجود دارند که هر دو توانایی ایجاد بیماری در انسان را دارند.

"توکسوکاریازیس" نام بیماری حاصل از این انگل است که انسان پس از بلع تخم‌های واجد نوزاد انگل، درون روده ها، نوزاد کرم از تخم خارج شده و طی مهاجرت به اندام‌های مختلف از جمله کبد، ریه، قلب، چشم و سیستم اعصاب مرکزی سبب آسیب به اندام‌ها شده و اصطحلاحاً سندرم لارو‌های مهاجر احشایی و لارو‌های مهاجر چشمی را ایجاد می‌کند. 

این انگل‌ها در کشور آمریکا سالیانه منجر به کوری بیش از ۷۰ نفر می‌شوند که عمدتاً قربانیان آن کودکان هستند.

به علت ارتباط نزدیک گربه و سگ با انسان (به صورت مستقیم و غیر مستقیم) همه افراد بویژه کودکان که عادت به دهان بردن دست‌ها را دارند، در معرض خطر ابتلا به این انگل هستند.

خطر ابتلای انسان از طریق خاک به مراتب بیشتر از تماس فیزیکی با حیوانات است، چرا که تخم‌ها برای رسیدن به مرحله عفونت زایی حداقل به ۲هفته زمان در خاک نیاز دارند. 

تخم‌های عفونی توکسوکارا در خاک یا سایر سطوح آلوده وجود دارند و تا سال‌ها می‌توانند در خاک زنده بمانند. حتی در صورت عدم وجود حیوانات درون منزل باز هم احتمال انتقال بیماری از خاک وجود دارد.

اگرچه نتایج مطالعه حاضر میزان نسبتاً کمی از آلودگی با تخم انگل‌ها را در پارک‌های تفریحی و اماکن عمومی را نشان می‌دهد، اما برای کاهش خطر آلودگی هموطنان عزیز باید دست‌های خود را پس از تماس با خاک به خوبی شست‌وشو دهند؛ همچنین ضروری است راه انتقال بیماری و پیشگیری از آن به آحاد جامعه بویژه کودکان آموزش داده شود تا میزان بیماری‌های مشترک انسان و حیوان در کشور کاهش یابد.