پژوهشگران دانشکده دامپزشکی شهید باهنر کرمان با استفاده از تکنولوژی امیکس گامی در درمان سرطان سگ‌ها برداشتند

امروزه تکنولوژی امیکس در انسان به صورت گسترده‌ای جهت تشخیص و درمان سرطان و همچنین تعیین پیش‌آگهی و تخمین میزان بقای بیماران مبتلا مورد استفاده قرار می‌گیرد. همزمان و همگام با مطالعات انجام گرفته در انسان، مطالعات مشابهی در مقیاس کمتر در سگ انجام شده است.

به گزارش حکیم مهر به نقل از ایسنا، امروزه با گسترش تکنولوژی‌های نوین گامی بلند در جهت تشخیص،‌ درمان و پیشگیری سرطان برداشته شده است. فناوری امیکس به بررسی همزمان تعداد زیادی از یک جز سلولی (مانند ژن، پروتئین، رونوشت و متابولیت) می پردازد. آنالیز همزمان سبب می‌شود تا تصویر کلی‌تری و واقعی‌تری از روند حوادث سلولی بویژه در سلول‌های سرطانی به دست آید.

پژوهشی که در خصوص کاربرد فناوری امیکس در تشخیص تومورهای سگ توسط تیم پژوهشگران متشکل از «محمد زمانی»، «احمد محمودی» (گروه علوم درمانگاهی، دانشکده دامپزشکی دانشگاه شهید باهنر کرمان) و «شهرزاد عزیزی» (گروه پاتوبیولوژی، دانشکده دامپزشکی دانشگاه شهید باهنر کرمان) انجام شده، نشان می‌دهد: «در بحث سرطان شناسی سگ از اهمیت ویژه ای برخوردار است چرا که انواع سرطان ها در این حیوان شایع بوده و همچنین محققین به صورت گسترده ای از آن بعنوان یک مدل حیوانی ارزشمند سرطان بهره‌ می‌برند. به همین جهت روش‌های مختلف امیکس در انواع سرطان ها سگ مورد استفاده قرار گرفته است.»

 در این پژوهش، پژوهشگران در خصوص انواع سرطان ها در سگ می‌گویند: «در سگ مانند انسان انواع و اقسام سرطان رخ می‌دهد. همین تنوع و گستردگی انواع سرطان در سگ سبب شده است تا سگ به عنوان یک مدل حیوانی مناسب سرطان کاربرد فراوان داشته باشد. در کنار رخداد سرطان‌های غیر شایع مانند سرطان ملانوما، همانژیوسارکوما، سرطان های کبدی، کلیوی و مغزی، انواع سرطان های شایع در سگ ها شامل سرطان پستان، لمفوما، انواع لوسمی‌ها و سرطان های جلدی هستند. بطور کلی رخداد سرطان در سگ به میزان ۳/۹۹ مورد در سگ‌های نر و ۱/۲۷۲ مورد در سگ‌های ماده به ازای هر ۱۰۰ هزار سگ تخمین زده می‌شود. در برخی مطالعات سرطان پستان بعنوان شایع ترین سرطان در سگ شناخته شده است که رخداد آن را تا ۷۰ درصد انواع سرطان در سگ دانسته اند.

جمعیت اندک سگ‌ها بعنوان حیوانات خانگی در ایران در مقایسه با سایر کشور ها به ویژه کشورهای غربی و ایالات متحده سبب شده است که جمعیت اندکی از سگ‌ها جهت کنترل رخداد انواع سرطان توسط محققین در دسترس باشد. درصد بالایی از رخداد سرطان ها در جمعیت های سگ های ولگرد به دلیل مشاهده نشدن توسط دامپزشکان تشخیص داده نمی‌شود. از طرف دیگر به دلیل محدود بودن امکانات در سگ‌های صاحب دار نیز در بسیاری از موارد سرطان تشخیص داده نمی‌شود و یا نوع آن بخوبی تعیین نمی‌شود.»

در این پژوهش در خصوص نواقص درمان‌های قبلی آمده است: «در گذشته هر چند تکنیک‌های مختلف پاتولوژی و برخی روش‌های مولکولی در تشخیص سرطان و تعیین پیش‌آگهی آن به‌کار برده می‌شد، اما این روش ها از جهات مختلف دارای نواقصی هستند که سبب محدود کردن توان پاتولوژیست ها، انکولوژیست ها و سایر متخصصین مربوطه در تشخیص و درمان سرطان ها می‌شوند.»

در نتایج این پژوهش آمده است: «بر خلاف انسان که بانک ‌های اطلاعاتی مربوطه حاوی تعدادی بالای بیماران به همراه حجم فراوان اطلاعات امیکس است،‌ این نمونه‌ها و اطلاعات در مورد حیوانات بسیار اندک و ناقص هستند. امید است که با توجه به افزایش بیشتر مطالعات در این زمینه،‌ بانک‌های اطلاعاتی دامپزشکی نیز روزبه‌روز تقویت شوند تا به‌عنوان منابعی مهم در اختیار محققین انکولوژی دامپزشکی قرار گیرند تا آن‌ها به کاوش هر چه بیشتر در بیولوژی سرطان‌های حیوانات اهلی بپردازند.»

این پژوهش در شماره سوم مجله تحقیقات دامپزشکی به چاپ رسیده است.