راه مقابله با توهین به حرفه دامپزشکی و دامپزشکان چیست؟ - دکتر محمد لطفی‌زاده

راه مقابله با توهین به حرفه دامپزشکی و دامپزشکان چیست؟

دکتر محمد لطفی‌زاده

دامپزشک و متخصص بهداشت عمومی

بسمه تعالی

سلام علیکم

به تازگی در برنامه صبحگاهی شبکه سه سیما خبری درباره ممنوعیت تغییر رشته فرزندان اعضاء هیأت علمی دانشگاه آزاد اسلامی از دامپزشکی به پزشکی و مانند آن بازخوانی و در قالب شوخی به دلیل عدم اطلاع مجریان برنامه یادشده به حرفه دامپزشکی و شأن آن توهین صورت گرفت.

این توهین البته مسبوق به سابقه است و چه در صدا و یا در سیما بارها در قالب برنامه‌های مختلف اتفاق افتاده است. بلافاصله پس از این‌گونه موارد عده‌ای مانند حقیر دست به قلم می‌شوند و به درستی این رخداد را محکوم می‌کنند و شاید هم تعداد کمی از مسئولین دامپزشکی در سطح کشور این جریان را همراهی نمایند!

این بار به جای محکومیت این اقدام (که به جای خود لازم است) می‌خواهیم راهی برای مقابله آن هم از نوع پیشگیری برای دفعات احتمالی در آینده بیابیم. فکر کنید که چرا جامعه هنوز تصوّر درستی از حرفه دامپزشکی و کار دامپزشکان ندارد؟ چرا مجری برنامه باید با تمسخر یا شوخی بگوید اینطور باشد نمی‌دانیم چقدر پزشک داریم که الآن دامپزشک هستند (یا باید می‌بودند) ولی ما را درمان می‌کنند؟!

بگذارید این سؤال را از سوی دیگر آن طرح کنیم. چرا جامعه از پزشکی به خوبی اطلاع دارد و به آن احترام می‌گذارد؟ حتی مردم با اینکه پزشک زیرمیزی بگیر یا فراری از مالیات و دستگاه کارتخوان و تاجر شاید کم هم ندیده باشند، اما باز هم به این حرفه توهین نمی‌کنند! چرا؟

پاسخ روشن است. چون خدمات پزشکی را جامعه لمس می‌کند و به طور دائم در رسانه‌ها با آن روبرو می‌شود. امروز چه بسیار فرصت‎‌های شغلی که به دلیل دعواهای داخلی در صنف دامپزشکی از دست رفته و هنوز هم در حال از دست رفتن است و چه بسیار فرصت‌های رسانه‌ای که بکر باقی مانده و از آن استفاده نکرده‎‌ایم.

اگر مردم به طور مداوم از کار دامپزشکان و زوایای متعدد آن (گوناگونی حرفه‌ای) آگاهی داشته باشند و حضور دامپزشک را سر سفره خود و در زندگی لمس نمایند، آیا باز هم به این حرفه توهین می‌شود؟

در مراسم روز ملی دامپزشکی امسال رئیس سازمان حفاظت محیط زیست جمله‌ای به جناب آقای دکتر رفیعی‌پور گفت که قابل تأمل است. البته اینجانب با بسیاری از سیاست‌های رئیس کنونی محیط زیست موافق نیستم اما این جمله ایشان را حق می‌دانم. آقای کلانتری قریب به این مضمون گفت «وقتی شما فکر می‌کنید خیلی خوب عمل کرده‎اید و به قله رسیده‌اید، همان لحظه آغاز سقوط و شکست شما است!»

متأسفانه به رغم نقدهای بسیار زیاد و گوناگون در سالیان گذشته هنوز سازمان دامپزشکی، سازمان نظام دامپزشکی و جامعه دامپزشکان به عنوان سه نهاد مهم و تأثیرگذار آنطور که باید از همه ظرفیت‌های حدود 40هزار دامپزشک (که متأسفانه در بخش طبابت و پاراکلینیک، جامعه آگاهی از این ظرفیت ندارد) در کشور و دلسوزان این عرصه استفاده نکرده‌اند.

ما اگر بتوانیم با بکارگیری افراد متخصص (دقت کنید که فقط دلسوزی لازم نیست) و دارای شمّ رسانه‌ای و انتخاب یک سخنگوی آگاه به امور مختلف دامپزشکی از یک سو و حفظ مرزهای مختلف خدمات دامپزشکی از سوی دیگر همراه با فعال کردن ظرفیت‌های خفته، یک مجموعه گسترده را در ویترین قرار داده و مردم را به تماشای آن و بهره‌مندی از این خدمات گسترده دعوت کنیم، آگاهی عمومی اجازه توهین به این حرفه را نخواهد داد.

البته از یک واقعیت انکارناپذیر هم نباید گذشت و آن اینکه وقتی در دولت بحث دامپزشکی باشد، باید وزیر جهاد کشاورزی (با مدرک مهندسی عمران) از آن سخن بگوید. این تفاوت معناداری با مباحث پزشکی که وزیر بهداشت در دولت بیان می‎کند خواهد داشت و همین نیز به سطح جامعه تسرّی می‎یابد.

از طرف دیگر شأن و حدود پزشکی به نوعی متفاوت از دامپزشکی پاس داشته می‎‌شود. در اینکه پزشک متخصص چرا در دانشگاه آزاد اسلامی تربیت نمی‎شود و کمبود هست و انحصار ایجاد شده (که قابل نقد است) شکی نیست اما این انسجام حرفه‌ای کجا و اینکه ما دائم در دانشگاه‌های مختلف به دنبال جذب دانشجوی دامپزشکی بوده‌ایم کجا؟ باز جای شکر دارد که رئیس محترم سازمان نظام دامپزشکی با طرح پیشنهاد سالیان قبل حقیر مبنی بر لزوم تبدیل حداقل 50 درصد دانشکده‌های دامپزشکی به پژوهشکده تخصصی در مراسم 14 مهر امسال، روزنه‌ امیدی گشود؛ کاش که این روزنه با پایان مراسم روز ملی دامپزشکی کور نشود!

امید که مسئولین دامپزشکی کشورمان با همدلی و استفاده از ظرفیت کلیه دلسوزان این عرصه زمینه آشنایی بیشتر جامعه را با حرفه دامپزشکی فراهم آورند که اگر این مُهم محقق شود، زمینه توهین برچیده خواهد شد.