کد خبر: ۵۶۰۲۰
تعداد نظرات: ۱۵ نظر
اختصاصی حکیم مهر:
بین دانشجویان دامپزشکی ناامیدی زیادی نسبت به آینده وجود دارد؛ شاید بخش اعظم این مساله به شروع دوره عمومی برمی‌گردد که بچه‌ها شناختی نسبت به این رشته ندارند ...
 
 

حکیم مهر- محسن طاهرمیرزایی: «دکتر علیرضا نصیری» دانشجوی ممتاز دوره تخصصی بهداشت آبزیان دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران، آن‌طور که خود می‌گوید، از کودکی علاقه‌مند به حوزه ماهیان زینتی و پرورش آنها در منزل بوده و هر کتاب آموزشی که در این حوزه به دست می‌آورده، با اشتیاق می‌خوانده است.

از نظر او یکی از مهمترین چالش‌ها در رشته بهداشت آبزیان، ضعیف بودن نوع آموزش در دوره عمومی است؛ کمااینکه ماهی برای دانشجویان یک موضوع غریب است و برخلاف آنچه در مورد دام‌های دیگر اتفاق می‌افتد، آنها عملا هیچ شناختی از ماهی ندارند.

دکتر نصیری معتقد است که خیلی از دانشجویان عمومی بعد از فارغ‌التحصیلی برحسب اجبار وارد حوزه بهداشت آبزیان شده و در این حیطه شروع به کار می‌کنند. او توضیح می‌دهد: «اولین مشکلی که این روند به وجود می‌آورد، ناکارآمدی خیلی از دامپزشکان و همچنین نارضایتی پرورش‌‌دهنده‌ها از دامپزشکان است؛ به گونه‌ای که درحال حاضر فضایی در میان پرورش‌دهنده‌ها به وجود آمده مبنی‌بر اینکه چرا باید مسئول فنی دامپزشک داشته باشند که خیلی چیزها را نمی‌داند. این مساله باعث می‌شود فرصت کاری دامپزشکانی که در این حوزه دارای مهارت هستند هم تحت‌‌الشعاع قرار ‌گیرد.»

حکیم مهر: آقای دکتر، چه شد که دامپزشکی را انتخاب کردید؟

من از دوران دبیرستان علاقه زیادی به دامپزشکی داشتم، علت آن هم این بود که از حدود ۱۵ سالگی به صورت حرفه‌ای آکواریوم نگهداری می‌کردم و داخل خانه، کار تکثیر ماهیان زینتی انجام می‌دادم. لذا علاقه‌مندی من به سمت آبزیان و دامپزشکی آبزیان از همان زمان شکل گرفت و از سال سوم دبیرستان تصمیم گرفتم وارد حوزه دامپزشکی شوم. کنکور دادم و در نهایت در رشته دامپزشکی دانشگاه آزاد بابل پذیرفته شدم.

حکیم مهر: یعنی قبل از اینکه کنکور دهید، انتخاب خود را کرده بودید.

بله. تصمیم من روی دامپزشکی بود.

حکیم مهر: برای تخصص چرا رشته بهداشت آبزیان را انتخاب کردید؟

در دوره عمومی شاخه‌های مختلفی وجود دارد که باعث شد من یک شناخت کلی نسبت به زمینه‌های مختلف پیدا کنم. مثلا ۴ ماه به‌عنوان کارآموز در کلینیک دامپزشکی دام کوچک فعالیت کردم، اما آن علاقه‌ای که شبیه به آلوده شدن به ماهیان زینتی بود و در من به وجود آمده بود، ریشه در کودکی من داشت. من از دوران کودکی در مورد ماهی‌ها مطالعه می‌کردم. کتاب‌های مختلفی را که در بازار بود می‌خواندم و لذا شناختم نسبت به این حوزه از دامپزشکی خیلی بیشتر از سایر زمینه‌ها بود. احساس کردم که اگر بخواهم وارد حوزه دیگری شوم، باید وقت و انرژی زیادی بگذارم تا به آن شناختی که در آن تایم نسبت به ماهی‌ها داشتم، برسم. از طرفی علاقه زیاد و از صمیم قلب هم نسبت به ماهی‌ها داشتم و در نهایت تصمیم گرفتم که حوزه آبزیان را ادامه دهم.

حکیم مهر: برای تخصص چه منابعی را خواندید؟

از ترم دوم دوره ۶ سال عمومی که ماهی‌شناسی داشتیم، از منابع مختلف هر چه به دستم می‌آمد، به صورت کلی مطالعه می‌کردم. حتی قبل از آن هم مطالعاتی در این حوزه داشتم. بنده برای سال دوم بود که در آزمون تخصص شرکت می‌کردم. در سال اول با توجه به همزمانی انجام امور مربوط به پایان‌نامه نتوانستم به خوبی خود را برای آزمون آماده کنم. برای آزمون سال دوم به طور کلی حدود 4 ماه زمان گذاشتم. دروس مورد امتحان برای رشته بهداشت و بیماری‌های آبزیان شامل ماهی‌شناسی، تکثیر و پرورش ماهی و بیماری ماهی بود.

برای درس بیماری، منابعی به صورت کامل مطالعه کردم شامل بیماری‌های باکتریایی شایع در پرورش ماهی، مدیریت بهداشتی و پیشگیری تالیف دکتر مصطفی اخلاقی چاپ انتشارات دانشگاه شیراز و بیماری‌های قارچی ماهی تالیف دکتر حسینعلی ابراهیم‌زاده موسوی، دکتر هومن رحمتی هولاسو، دکتر علی طاهری میرقائد، دکتر سارا شکرپور از انتشارات دانشگاه تهران بود.

به غیر از این دو کتاب، جزوات دانشگاه تهران و شیراز را نیز مطالعه کردم و متناسب با وقت از برخی کتب برای تکمیل مطالب جزوات به صورت گزینشی استفاده می‌کردم؛ از جمله بخش مربوط به بیماری‌های محیطی و تغذیه‌ای را از کتاب بیماری‌های ماهی‌های زینتی تالیف دکتر حسینعلی ابراهیم‌زاده موسوی و همکاران و یا بخش‌های مربوط به فیزیولوژی ماهی و بیهوشی ماهیان را از کتاب مبانی بهداشت ماهیان زینتی ترجمه دکتر رحمتی هولاسو و دکتر ابراهیم‌زاده موسوی خواندم.

کتاب‌هایی نظیر بهداشت و بیماری‌های آبزیان جلد اول و دوم، تالیف دکتر مسعود ستاری، بیماری‌های آزاد ماهیان تالیف دکتر سلطانی و سلامت ماهیان ترجمه دکتر سلطانی و همکاران و... نیز از جمله این کتب بودند. برای دروس مربوط به ماهی‌شناسی و تکثیر و پرورش، جزوات و دستنوشته‌های دوره عمومی خودم و جزوات دانشگاه تهران را مورد مطالعه قرار دادم.

حکیم مهر: فضای مصاحبه به چه شکل بود؟

برای مصاحبه در دانشگاه‌های شیراز و تهران دعوت شدم. فضای مصاحبه دانشگاه شیراز یک مقدار سخت بود و حالت سوال و جواب با حجم زیاد داشت. من حدود یک ساعت در داخل اتاق مصاحبه بودم و سوالات دقیق و ریز از پایان‌نامه را جواب می‌دادم. حتی سوالات حاشیه‌ای از پایان‌نامه شامل یک‌سری از مسائل که با آنها آشنایی نداشتم، از من پرسیده شد، مثلا اگر از این تکنیک برای این پایان‌نامه استفاده کردم، چه تکنیک‌های دیگری وجود دارد؟ من روی همه تکنیک‌های دیگری که تا الان استفاده می‌شده، تسلط زیادی نداشتم. اما مصاحبه دانشگاه تهران کمی راحت‌تر بود. از طرفی فضای آن خیلی دوستانه‌تر بود و همچنین سوالات علمی هم پرسیده شد که خیلی تیپیک بود. سوالات حاشیه‌ای نداشت و مدت زمان کمتری در حدود ۱۰ دقیقه تا یک ربع طول کشید. مصاحبه شامل سوالات علمی، سوالات شخصی، بررسی رزومه، بررسی پایان‌نامه و زبان انگلیسی بود.

قبل از مصاحبه آزمون دکتری تخصصی دانشگاه‌ها شیوه‌نامه مصاحبه دکتری تخصصی هر سال را بر روی سایت خود قرار می‌دهند که داوطلبان می‌توانند شیوه امتیازدهی در مصاحبه را نیز از طریق آن جویا شوند. در بحث سوالات شخصی، انگیزه فرد و میزان علاقه و داشتن برنامه‌ای برای آینده مورد بررسی قرار می‌گیرد. بخشی از امتیازاتی که اساتید به داوطلبان می‌دهند شامل نظر شخصی آنهاست که امتیاز کمی هم نیست.

در بحث سوالات علمی، میزان تسلط فرد بر روی مباحث مربوط به رشته، مورد بررسی قرار می‌گیرد و اغلب شامل سوالاتی خیلی تخصصی نمی‌شود بلکه سوالاتی است که انتظار می‌رود یک دامپزشک علاقه‌مند به این حوزه بداند. در مورد زبان انگلیسی نیز متنی در اختیار داوطلب قرار می‌گیرد تا آن را ترجمه کند. البته در مصاحبه‌های بنده، به دلیل ارائه مدرک زبان انگلیسی (UTEPT) نمره این بخش با توجه به نمره بنده در این آزمون لحاظ شد و سوالی از بنده پرسیده نشد.

مجموع این موارد در مصاحبه دانشگاه تهران 50 نمره داشت؛ این در صورتی است که این میزان نمره در دانشگاه‌های دیگر و در سال‌های دیگر متفاوت است، بنابراین توصیه می‌کنم داوطلبان پیش از مصاحبه شیوه‌نامه همان سال هر دانشگاه را مورد مطالعه قرار دهند.

حکیم مهر: CV شما شامل چه مواردی بود؟

رزومه بنده شامل یک مقاله علمی ترویجی و یک مقاله علمی-پژوهشی فارسی، 35 مقاله کنگره‌های بود که یکی از آنها به صورت سخنرانی، 4 مقاله به صورت مقاله کامل پوستری و مابقی خلاصه مقاله پوستری بودند. همچنین حضور در کادر اجرایی دو کنگره و عضویت در باشگاه پژوهشگران جوان و نخبگان و انجمن‌های دانشجویی و علمی مختلف و هیئت تحریره نشریه شیل وابسته به انجمن علمی دانشجویی شیلات دانشگاه تهران و دو مرتبه انتخاب به عنوان پژوهشگر نمونه دانشگاه آزاد اسلامی واحد بابل را نیز در کارنامه داشتم. دو مقاله علمی پژوهشی انگلیسی که در آن زمان درحال داوری بود و همچنین یک ترجمه کتاب که در آن زمان در حال انجام آن بودم و اکنون نیز کار آن ادامه دارد. هرچند که در مصاحبه امتیازی برایم نداشت ولی در ایجاد نظر مثبت نسبت به بنده تا حدودی موثر بود.

حکیم مهر:‌ شما از دانشگاه آزاد بابل می‌خواستید برای مصاحبه دانشگاه تهران شرکت کنید. با توجه به وجود این تفکر غالبی که اساتید معمولا دانشجویان خود را برای تخصص قبول می‌کنند، این مساله برای شما سخت نبود؟

من سال دوم بود که در مصاحبه شرکت می‌کردم. این استرس را تا حدودی در سال اول تجربه کرده بودم و برایم عادی شده بود. از آنجا که در کنگره‌های مختلف شرکت می‌کردم، معمولا اساتید من را می‌شناختند. یعنی آنها را می‌دیدم و با هم صحبت می‌کردیم و این شناخت باعث می‌شد که من را به‌عنوان یک دانشگاه آزادی فعال ببینند. از طرف دیگر با یک رزومه نسبتاً خوب برای مصاحبه رفتم. از طرفی این مساله که برای سال دوم در مصاحبه شرکت می‌کردم نشان می‌داد که به این حوزه علاقه‌مند هستم. در نهایت خوشبختانه در روز مصاحبه کلا ۲ نفر دانشجوی دانشگاه تهران داشتیم که هردوی آن بزرگواران قبول شدند و الان با من همکلاس هستند.

حکیم مهر: امروز شاهد راه‌اندازی رشته دامپزشکی و جذب زیاد دانشجو در بسیاری از دانشگاه‌های فاقد استانداردهای لازم هستیم. شما به عنوان کسی که از دانشگاه آزاد به دانشگاه تهران آمده‌اید، سطح علمی دانشجویان دانشگاه آزاد را چطور ارزیابی می‌کنید؟

دانشگاه آزاد برخی نواقص دارد که نمی‌توان از آنها چشم‌پوشی کرد. کمبودهای زیادی از نظر مدیریتی، مالی و امکانات در این دانشگاه قابل لمس است اما با این حال، اگر دانشجو بخواهد می‌تواند از حداقل امکاناتی که در آنجا وجود دارد، به بهترین شکل ممکن استفاده کند. دانشگاه آزاد آن‌قدرها هم بد نیست. اساتید آن حداقل در مورد دانشگاه آزاد بابل، همگی فارغ‌التحصیلان دانشگاه‌های دولتی هستند. اغلب اساتید ما از دانشگاه شیراز و تهران فارغ‌التحصیل شده بودند و غیر از چند نفر،‌ مابقی آنها از دانشگاه دولتی بودند. برای همین نمی‌توانیم بگوییم دانشگاه آزاد بد است. خیلی از کمبودهای علمی این دانشگاه، به خاطر دلسرد شدن خود دانشجوها هم هست وگرنه اگر دانشجو پیگیر باشد و مقداری فراتر از وظایف خود عمل کند، قاعدتاً می‌تواند از خیلی از امکانات استفاده کند.

حکیم مهر: امکانات دانشگاه تهران را چطور دیدید؟

برای بنده که تصمیم دارم بیشتر حوزه فعالیت خودم را در حیطه آبزیان زینتی متمرکز کنم، شرایط و امکانات بسیار خوب هست هرچند که به طور کلی، به نظر بنده انتقادهایی وارد هست.

حکیم مهر: برای آینده چه برنامه‌ای دارید؟ آیا در حوزه آکادمیک ادامه می‌دهید یا وارد بخش خصوصی می‌شوید؟

حوزه آکادمیک را دوست دارم اما با توجه به شرایطی که وجود دارد، خیلی به آن امیدوار نیستم. بیشتر تمایل دارم که وارد بخش خصوصی شوم و از آن استفاده کنم.

حکیم مهر: مهمترین چالشی که در رشته بهداشت آبزیان در کشور وجود دارد، چیست؟

شاید بتوان گفت یکی از مهمترین چالش‌ها در رشته بهداشت آبزیان، ضعیف بودن نوع آموزش در دوره عمومی است. دانشجویان در دوره عمومی تعداد واحدهای زیادی را در حوزه آبزیان نمی‌گذرانند و این باعث می‌شود که شناخت آنها نسبت به حوزه کم باشد. ماهی برای آنها یک موضوع غریب است و برخلاف آنچه در مورد دام‌های دیگر اتفاق می‌افتد، بچه‌ها عملا هیچ شناختی از ماهی ندارند. برای همین خیلی کم پیش می‌آید که دانشجویان دوره عمومی، برای کار یا برای تحصیل به صورت تخصصی در این رشته قدم بردارند. این باعث می‌شود که تعداد شرکت‌کننده‌ها در آزمون‌های تخصص افت کرده و کیفیت آنهایی که وارد این حوزه می‌شوند، مقداری کم می‌شود.

از طرف دیگر خیلی از دانشجویان عمومی بعد از فارغ‌التحصیلی بر حسب اجبار وارد حوزه بهداشت آبزیان شده و در این حیطه شروع به کار می‌کنند. اولین مشکلی که این روند به وجود می‌آورد، ناکارآمدی خیلی از دامپزشکان و همچنین نارضایتی پرورش‌‌دهنده‌ها از دامپزشکان است. به گونه‌ای که درحال حاضر فضایی در میان پرورش‌دهنده‌ها به وجود آمده مبنی‌بر اینکه چرا باید مسئول فنی دامپزشک داشته باشند که خیلی چیزها را نمی‌داند. این مساله باعث می‌شود فرصت کاری دامپزشکانی که در این حوزه دارای مهارت هستند هم تحت‌‌الشعاع قرار ‌گیرد.

فاصله ایجاد شده بین پرورش‌دهنده و دامپزشک و همچنین بین مسئولین حوزه شیلات و پرورش‌دهنده‌ها خوب نیست. از طرف دیگر با توجه به شناخت بیشتری که مهندسین شیلات دارند، آنها هم تا حدودی وارد حوزه کار دامپزشکی می‌شوند. ما نمی‌توانیم بگوییم که پرورش‌دهنده حق ندارد؛ حق دارد و الان خیلی از آنها مطالبه دارند که دامپزشکی را به طور کامل از این حوزه حذف کنند، اما به نظر من حذف کردن راهکار مناسبی نیست. شاید بالا بردن کیفیت آموزش در دوره عمومی برای دانشجوی دامپزشکی خیلی بهتر باشد.

حکیم مهر: به‌عنوان حرف آخر...

بین دانشجویان دامپزشکی ناامیدی زیادی نسبت به آینده وجود دارد. شاید بخش اعظم این مساله به شروع دوره عمومی برمی‌گردد که بچه‌ها شناختی نسبت به این رشته ندارند و به اواخر دوره که می‌رسند، تازه می‌گویند چه کنیم. در آن مدت کم هم آن‌قدر نمی‌توانند تبحر پیدا کنند که بخواهند وارد بازار کار شوند. شاید بهتر باشد دانشجویانی که وارد حیطه دامپزشکی می‌شوند، سعی کنند شناخت خود را از همان ابتدا بیشتر کنند. دامپزشکی فقط دام کوچک یا راه‌اندازی کلینیک نیست.

سؤال خیلی از دانشجویان در دوره عمومی این است که آیا ما وقتی دامپزشک شدیم، می‌توانیم مرغداری بزنیم؟ کسی که قرار است مرغداری بزند، دلیلی ندارد که ۶ سال درس بخواند و با این همه سختی، حجم زیادی واحد پاس کند و و آخر مرغداری بزند! با همان مدرک دیپلم هم می‌توانست این کار را بکند. این نشان می‌دهد شناخت دانشجویان نسبت به رشته دامپزشکی از ابتدا کم است و این شناخت کم حتی در حوزه‌های مختلف تا آخر هم باقی می‌ماند که این باعث کلونیزه شدن دامپزشکان در حیطه‌های مشخصی می‌شود. نتیجه این می‌شود که همه آنها متمایل به راه‌اندازی داروخانه یا کلینیک می‌شوند و حوزه‌های دیگر را خالی می‌گذارند و این مساله باعث از بین رفتن خیلی از فرصت‌های شغلی می‌شود.

در پایان از خانواده عزیزم، اساتید و دوستانی که در این راه همراه من بودند و هستند، تشکر می‌کنم.

حکیم مهر: موفق باشید.

 
خبرهای مرتبط
انتشار یافته: ۱۵
در انتظار بررسی: ۰
غیر قابل انتشار: ۴
دوست
|
United Kingdom of Great Britain and Northern Ireland
|
۰۲:۳۲ - ۱۳۹۸/۱۲/۱۶
7
19
با سلام. اینکه با افراد موفق مصاحبه بشه زیباست. ولی اینکه نظرات سطحی افراد منعکس شود خیر!
در صنعت گاوداری یا مرغداری ما جای علم در کنار تجربه خالی است!
و برای درک بهتر دوستمان که احتمالا در شروع کار باشن اینجوری مثال میزنم:
شما به عنوان متخصص در رشته آبزیان در پرورش ماهی موفق تر می شوید یا فردی که دیپلم دارد؟!
پاسخ ها
دکتر وثوق نیا
| Iran (Islamic Republic of) |
۲۰:۴۵ - ۱۳۹۸/۱۲/۱۶
با نظر شما کاملا موافقم و اتفاقا افرادی رو میشناسم که با مدرک و علم الان در زمینه های پرورشی حرف اول رو میزنن.
ناشناس
|
Iran (Islamic Republic of)
|
۰۲:۳۵ - ۱۳۹۸/۱۲/۱۶
2
11
اکثر افراد بخاطر اسم دکتر میان دامپزشکی بالاخره اون موقع میگن اقای دکتر مرغداری داره اقای دکتر پولداره و در زمینه طیور بیزینس میکنه شب خواستگاری هم میگن اقای دکتر بفرمایید چایی !!!! این همه تفاوت بعد شما میگید لزومی نداره ۶ سال درس بخونه !!!!عجباااااابعدم با پول و سرمایه پدر و تاسیس مرغداری کلی پوز بده جلو دوستاش من خیلی از هم کلاسی هام بچه مایه دار بودند الان مرغداری زدند بیا ببین دیگه ما را هم تحویل نمیگیرند امروزه پول و پرستیژ اجتماعی حرف اول میزنه دکتر جان کسی برای ما دانشجویان نخبه و درس خوان ارزشی قایل نمیشه متاسفانه و این حقیقت تلخ این روزهای جامعه ماست
ناشناس
|
United Kingdom of Great Britain and Northern Ireland
|
۰۶:۴۶ - ۱۳۹۸/۱۲/۱۶
2
9
هیچ دلیلی نداره به نظرات هم بی اهمیت باشیم.
تو دوست داشتی از بچگی تو حوزه ماهی زینتی رشد کنی و یکی دوست داشته تو حیطه مرغ صنعتی رشد کنه.
شرایط پرورش طیور و درآمدزایی اون ب قدری سخت شده که اگر بخوای حرفی برای گفتن داشته باشی بجای ۶ سال نیاز به ۱۲ سال درس برای مرغدار موفق شدن خواهید داشت.
با افتخار عرض میکنم من هم دانشجوی تخصص طیور هستم اما مرغداری هم دارم در کنار ویزیتم...
اتفاقا اگر در کنار ویزیت مرغداری دارم باید خدمتتون عرض کنم من به عشق مرغدار موفق و کارآفرین برتر شدن و ارتقاء تولید کشورم اینقدر درس خوندم.
علی
|
Germany
|
۰۹:۲۳ - ۱۳۹۸/۱۲/۱۶
1
15
اینکه از چند دانشجوی مقطع دستیاری مصاحبه پخش کنید و هر بار این عزیزان اظهار کنند که از دوران کودکی به این رشته علاقه بسیاری داشتند ، چه عایدی برای همکاران و صنف خواهد داشت؟ این نوع مطالب جایگاهی در مجله تخصصی که مخاطبانش این راه را قبلا پیموده اند ، ندارد ، شاید بتوان در مجلات عمومی نظیر خانواده یا غیره مفید واقع شود
پاسخ ها
ناشناس
| France |
۱۱:۳۳ - ۱۳۹۸/۱۲/۱۶
با نظر این دوست عزیز کاملا موافقم.
همه اش هم دانشگاه تهران دانشگاه تهران!!!!
دانشگاه تهران مگه قبله ی حاجت هست یا مگه مدینه ی فاضله؟؟؟!!!!!
رها کنید دنبال این فانتزی خز را!!!!!
دیگه داره بی مزه میشه!!!!
ناشناس
|
Iran (Islamic Republic of)
|
۱۴:۳۸ - ۱۳۹۸/۱۲/۱۶
0
9
ایشان تازه کار هستند و با خیلی از موانع آگاهی ندارند
خود پرورش دهنده ، دنبال دامپزشکی میگرده که تعرفه اش ارزان قیمت باشه وتا پروانه بگیره
بعد گلایه می کنه که بی سواد هست
ما در استان دامپزشکان بسیاری داریم که بطور جداگانه در زمینه های دام و طیور و ابزیان با سوادند اما با صد هزارتومان پروانه امضا نمی کنند
برای بدست آوردن دامپزشک مقتدر و با سواد ، باید پول داد و با صد هزارتومان در دوسال (ماهی 5 هزار تومان) نمیشه دامپزشک خوب پیدا کرد
ناشناس
|
Singapore
|
۱۵:۱۲ - ۱۳۹۸/۱۲/۱۶
1
2
دانشگاه آزاد توی بابلم دانشکده دامپزشکی زده ؟ واقعا جای تاسفه . ۲۳ سال پیش که من قبول شدم دانشگاه دولتی کلا ۷ تا دانشکده دامپزشکی دولتی بود و فکر میکنم همین تعداد آزاد . ولی الان به قدری زیاد شدن که دیگه فاجعست . تازه شبانه و پولی و ....هم اضافه کردن . واقعا دیگه انقدر آش شور شده که امید اصلاحی وجود نداره .
ناشناس
|
Iran (Islamic Republic of)
|
۱۹:۰۲ - ۱۳۹۸/۱۲/۱۶
3
6
در همه استانها ، دامپزشکان عمومی داریم که عملاً از متخصصین با سواد ترند.
در شهر ما ، متخصصین طیور یارای رقابت با دامپزشک عمومی را ندارند

حتی یک متخصص طیور که استاد دانشگاه هم هست ، مرغداری زد و هیچ وقت به سود دهی نرسید و فروخت.

سواد و ممتاز بودن به عمل است و نه مدرک یا ...
دکتر دی
|
Iran (Islamic Republic of)
|
۰۱:۲۶ - ۱۳۹۸/۱۲/۱۷
3
2
دکتر نصیری عزیز یک فرد با پشتکار و فوق العاده خوش اخلاق
امیدوارم که موفق و پیروز باشی
نگاه منطقی به مسائل
|
Germany
|
۱۱:۲۰ - ۱۳۹۸/۱۲/۱۸
2
2
اینجا دو جمله صحیح رو مقایسه می کنیم.جمله صحیح اول،کسی که می خواد مرغداری بزنه،لازم نیست دکترا بگیره.جمله صحیح دوم در انتقاد به جمله اول،کسی که دکترا داشته باشه در مدیریت مرغداری یا دامداری از دیپلم موفق تر هست.جمله اول خیلی عمیقانه گفته شده و من خیلی موافقم.من الان درس مدیریت دامداری صنعتی می دم،مطالب کاربردی هستن و دقیقا هر کدام برای حل مشکلی در دامداری یا پیشگیری یا مدیریت دامداری هستن.مثلا داروشناسی در حد داروهای کاربردی و ضد انگل و غیره ولی اصول فارماکولوژی نمی گم چون به درد فیلد عملی نمی خوره.پس دامدار به جای اینکه وقت و عمر رو تلف کنه و یکسری دروس به درد نخور بخونه با مشاوره و شرکت در دوره های کاربردی و مفید سریع می ره به عرصه تولید اصولی.مرغدار ضرورت نداره که این همه سال درس بخونه بعد بره مرغداری بزنه.چه بسا اصلا شرایط تحصیل رو نداشه باشه پس باید بی خیال مرغداری یا دامداری بشه؟جمله صحیح دوم،کسی که سواد بیشتری داشته باشه چندین قدم بزرگ جلوتر هست و خیلی بهتر و صحیح تر می تونه یه مرغداری یا دامداری رو مدیریت کنه به شرطی که سواد تجربی هم داشته باشه.پس جمله اول خیلی کارشناسانه و عمیقانه و پرمعنی گفته شده.جمله اول رو باید مسئولین ما درک می کردن و این همه فارغ التحصیل بیکار تولید نمی کردن،این همه فارغ التحصیل بیکار،برای شعور مسئولین واقعا عیب بزرگی است!!!همت مردم خیلی بالاتر از عملکرد مسئولین و مقامات هست!!مردم تا دکترا پیش رفتن ولی مسئولین در قبال اون در ایجاد شغل درخور اونها،شرمنده هستن!!!!
نصیرپور
|
Germany
|
۱۰:۲۴ - ۱۳۹۸/۱۲/۲۰
0
0
بعنوان یک رزیدنت ابزیان دانشگاه تهران و کار نزدیک با اقای دکتر میتونم بگم واقعا دکتر نصیری در حوزه زینتی خیلی توانمند و با تجربن پشتکارشونم خیلی بالاس، اما اگر هر دامپزشکی برای خودش بیزینس خودشو درست میکرد و تو فیلدی که علاقه داره مرغداری دامداری پرورش ماهی ‌‌‌و... وارد میشد اینقد نگاه حسرت بار و نالان دامپزشکا و مقایسه درامدیشون با پزشکا رو نداشتیم ، علم در کنار ثروت زیباست
علي
|
Iran (Islamic Republic of)
|
۱۴:۱۱ - ۱۳۹۸/۱۲/۲۰
0
2
با آرزوي مرفقيت براي آقاي دكتر
ايشان بدليل آرزو و عشق دوران كودكي شان به رشته ي تخصصي آبزيان رجوع كردن بعد چطور ميشه يك دامپزشك بعد از فارغ التحصيلي و علاقه اي كه به طيور پيدا ميكنه ( نه در دوران كودكي بلكه در دوران دانشجويي) به پرورش طيور رجوع نكنه !؟
من دامپزشك موفقي در استان خودمون ميشناسم كه بدليل پرورش موفق در طيور گوشتي منطقه و شهرستان خودش رو در زمينه ي پرورش طيور و رونق توليد متحول كرده ( خراسان شمالي شهرستان شيروان جناب آقاي دكتر طيبي) و از اين دست دامپزشكان موفق در جاهاي ديگه هم بسيار سراغ دارم
چرا فكر ميكنيم كار و حرفه ي يك دامپزشك اين خواهد بود كه يا تخصص بگيره يا مدرس دانشگاه بشه و يا ...
ما به دامپزشكان عمومي كه در حوزه پرورش وارد بشن خيلي نياز داريم چون پرورش اصولي داره كه با تجربه و علم برگرفته از دانشگاه آميخته بشه بركات فراووني خواهد داشت
ممنون از حكيم مهر
ناشناس
|
United States of America
|
۱۶:۰۶ - ۱۳۹۹/۰۵/۱۶
0
0
پس چطور ایشون تخصص ابزیان میخونه و به پرورش ماهی حالا زینتی یا هر نوعی علاقه داره... یک نفر ک دامپزشک عمومی هست و احتمالا اطلاعات خوبی داره خیلی خوبه ک مرغداری داشته باشه ... اساس ی کشور رو تولیدات کشاورزی و صنعتی تشکیل میده.. میتونه باعث تولید گوشت سالم تر..تلفات کمتر و ... بشه
مهندس علوم دامی
|
Iran (Islamic Republic of)
|
۲۱:۳۶ - ۱۳۹۹/۰۶/۲۱
1
1
آقای! دکتر... خیلی عجیبه که با 8 سال تحصیل به کسی که میخواد مرغداری بزنه میگی نیازی به تحصیل نداره، بعد خودت برای پرورش ماهی زینتی تا مقطع دکترای تخصص ادامه دادی!!!! دوست عزیز حالا که تخصص قبول شدی بهتره یه دوره هم بری در رابطه با رشته های دانشگاهی اطلاعات کسب کنی، برای یک مرغداری موفق نیاز به اطلاعات اصولی تغذیه و فیزیولوژی و اصلاح نژاد و مباحث اماری وهمینطور جیره نویسی تخصصی هست، وگرنه بخوای بارشته ی خودت مقایسه کنی برو ببین چند پرورش دهنده موفق هست که همون دیپلمم ندارن و از شما هم مطالعشون بیشتره هم تخصصی عمل میکنن و به راحتی ماهی خودشون رو درمان میکنن!!! اگر به حرف خودت ایمان داشتی با همون دیپلم میرفتی آکواریومی میزدی و نیازی به تحصیل تا دکترای تخصصی نداشتی!!!
نظر شما
ادامه