ما عاشق برقراری ارتباط زبانی با سگمان هستیم؛ اما به ندرت توجه می کنیم که سگمان تا چه اندازه متوجه منظور ما می شود. صاحبین حیوانات خانگی فکر می کنند که حیوان آنها دستوراتی مانند بشین، پاشو، بایست – یا حتی خودتو به مردن بزن و من رو در اینستاگرام پر بازدید کن!! – را می فهمند. اما بدون خواندن ذهن آنها کسی از این موضوع نمی تواند اطمینانی حاصل کند. در مطالعات جدیدی که پژوهشگران انجام داده اند متوجه شده اند که حیوان کدام دستور ما را دقیقاً متوجه می شود.
به گزارش حکیم مهر به نقل از ITpet ، «Ashley Prichard » یکی از این پژوهشگران اذعان می دارد: "این مطالعه روشن می سازد که فرایند یادگیری زبان در سگ ها همانند انسان نیست و هنگامی که به سگ ها دستوراتی کلامی می دهیم تا انجام دهند، بدین معنی نیست که آنها هم دقیقا همان معنایی را از کلمات متوجه می شوند که ما انسان ها متوجه می شویم."
Pichard بر روی مطالعات مکانیسم عصبی که در درک و تصمیم گیری سگ نقش دارد کار می کند.
پیش از آنکه 12 سگ شرکت کننده در این پژوهش به درون دستگاه fMRI بروند، روزی 10 دقیقه توسط صاحبین خود آموزش می دیدند که با دستورات آنها عروسک "میمون" یا عروسک "خوک" را برای صاحب خود بیاورند.
بعد از چند ماه تمرین، هر کدام از این سگ ها در دستگاه fMRI دراز کشیدند در حالیکه صاحبین آنها هم روبروی آنها ایستاده بودند. در یک سری از این تمرین ها، صاحبین این سگ ها کلمات "میمون" یا "خوک" را بیان می کردند و عروسک مربوط به هر کلمه را نیز بالا می گرفتند. در تمرینی دیگر، صاحبین سگ ها شیء دیگری – مثل یک کلاه یا یک عروسک – را به صورت اتفاقی بالا می گرفتند و کلمه ای نامفهوم ادا می کردند مثلاً "bobbu" یا "bobmick".
وقتی سگ ها کلمات "خوک" یا "میمون" را می شنیدند در مغز آنها فعالیت چندانی اتفاق نمی افتاد؛ اما هنگامی که کلمات نامفهوم را می شنیدند قسمت شنیداری مغز آنها بیشتر تحریک می شد. این دقیقاً عکس اتفاقی است که برای انسان در شرایط مشابه روی می دهد: ما انسان ها وقتی کلمه های آشنایی به گوشمان می خورد اعصاب مغزمان بیشتر تحریک می گردد.
Pichard توضیح می دهد: "نکتۀ جالب این بود که بیشترین تحریکات سیستم عصبی به لغات درهم و نامفهوم در مقایسه با لغات آشنا و یاد گرفته شده در سگ ها از آنچه که در زبان انسان رایج است متفاوت بود. بدین معنی که در مطالعات انجام شده بر روی انسان، بروز تحرکات عصبی بیشتر در مغز به هنگام شنیدن کلمات درهم و نامفهوم به این معناست که انسان در جستجوی یافتن معنی و مفهومی برای این کلمات ناآشناست ." Pichards اذعان می دارد که شاید مغز سگ ها هم به هنگام شنیدن این کلمات ناآشنا در حال همین کار است و سعی دارد معنایی از میان این لغات بیابد.
هنگامی که سگ های مورد بررسی در این پژوهش لغات نامفهوم را می شنیدند، نیمی از آنها در بخشی از مغزشان تحریکات عصبی بیشتری رخ داد که می تواند آنالوگی از همان بخش مغز انسان باشد که تفاوت واژگانی را تشخیص می دهد؛ و نیمی دیگر از آنها در بخش گیجگاه چپ، آمیگدال و تالاموس فعالیت و تحریکات عصبی بیشتری داشتند. محققین بر این باورند که این تفاوت در جایگاههای مختلف مغز می تواند بسته به نژاد و سایز سگ ها متفاوت باشد اما یک نکته خیلی بارز بود و آن این است که تمامی این سگ ها در تلاش برای فهمیدن بودند.
این ها به این معنی نیست که سگ ها نسبت به لغات آموخته شده در خانه (که با صاحبان خود تمرین داشتند) هیچ واکنشی نداشتند. به علاوه، اطلاعات به دست آمده از fMRI نشان می داد که با شنیدن دو کلمۀ "میمون" و "خوک" دقیقاً همان نقاطی از مغز سگ فعال می شد که در مغز انسان؛ و این بدین معنیست که مغز سگ ها تفاوت بین این دو کلمه را نیز تشخیص می داد.
در حالی که انسان همیشه از دستورات کلامی برای ارتباط با حیوانات خانگی شان استفاده می کنند، این مطالعه و پژوهش بر این واقعیت تأکید دارد که زبان بهترین وسیلۀ برقراری ارتباط با سگتان نیست! بلکه راه بهتر برقراری ارتباط با یک سگ می تواند بهره گیری از نشانه های بصری و بویایی باشد.
Pichard در این باره اظهار می دارد: "شاید هر کسی که یک سگ در خانه دارد احساس کند که در این خصوص تخصص دارد و می داند چگونه با سگش ارتباط برقرار کند اما واقعاً بایستی تحقیقات بیشتر و گسترده تری در رابطه با درک و فهم سگ از دنیای پیرامونش صورت بگیرد. امیدوارم که این تحقیق گامی به سوی بهتر شدن تعاملات انسان و سگ ها باشد."
