حکیم مهر- محسن طاهرمیرزایی: «اعتقاد قلبی من روی بحث کارشناسی است و به نظر من انسان باید از هر موقعیتی که بتواند تجربه او را افزایش دهد، استفاده کند؛ مساله مهم دیگر بحث تولید تخصصی با متخصصین تولید است، در حال حاضر ظرفیت‌های تولید بسیار بالایی در کشور داریم اما متاسفانه تولید ما تخصصی نیست»؛ اینها را مدیر کل دامپزشکی استان تهران به حکیم مهر می‌گوید.
از نظر «دکتر سیدعلی سیدعلی‌بابایی» همه چیز استان تهران ویژه است: «نوع کارها ويژه، پرسنل ویژه، مشکلات ویژه و کارهای تخصصی هم ویژه است. برای مدیریت استان تهران یک تفکر قوی لازم است، کمااینکه ظرفیت تولید و ظرفیت مصرف بالایی دارد.»
وی با بیان اینکه در حال حاضر ۲۲۴ پست با تصدی داریم که شاید بتوان گفت کمتر از نصف ظرفیت است، می‌گوید: «اگر نیروهای قرارداد کار مشخص، طرح نیروی انسانی، خرید خدمت و شرکتی را هم اضافه کنیم، با ۳۳۷ نفر نیرو کل استان را در قالب یک اداره کل و ۱۶ اداره شهرستانی پوشش می‌دهیم. ناگفته نماند این چارت مصوب مربوط به چند سال پیش است و الان باید بیشتر از این تعداد می‌بود.»
از نظر او نظام دامپزشکی استان میتواند یک بازوی توانمند در کنار اداره کل دامپزشکی استان باشد: «این ارگان علی‌الخصوص با مدیریتی جدیدی که بر آن حاکم شده است، قادر است کمک‌های شایانی به اداره کل دامپزشکی کند. تا این لحظه نیز فعالیت‌های زیربنایی مناسبی صورت گرفته است.»
حکیم مهر: آقای دکتر، لطفا کمی از گذشته برایمان بگویید.
پدرم و مادرم اهل شهرستان خوی استان آذربایجان غربی هستند و پدرم چون نظامی بودند، همزمان با تولد من در تهران ماموریت داشتند و به همین دلیل من متولد تهران هستم. بعد از یکی دو سال که پدر به خوی و ارومیه منتقل شدند، به آنجا رفتیم و لذا من بزرگ شده ارومیه هستم. در واقع بیشترین مدت زمان کودکی، نوجوانی و تحصیلات من در ارومیه و دبستان فیروزی، مدرسه راهنمایی آهنگری و دبیرستان محمدجعفر معنوی گذشت که ساختمان هر ۳ مدرسه در کنار هم بودند. آن روزها زمان جنگ بود و ما در منطقه‌ای رفت و آمد می‌کردیم که به دلیل وجود پمپ‌بنزین و تاسیسات پالایشگاهی، منطقه ناامنی به شمار می‌رفت و چندین بار بمباران شد. من در سال ۷۳ در آزمون کنکور شرکت کردم و در رشته دامپزشکی دانشگاه آزاد پذیرفته شدم. در دانشگاه سراسری هم در چند رشته قبول شدم که ترجیح دادم دامپزشکی بخوانم.
حکیم مهر: چه سالی فارغ‌التحصیل شدید؟
در سال ۸۰ فارغ‌التحصیل شدم.
حکیم مهر: بعد از آن چه کردید و چه زمانی وارد فعالیت حرفه‌ای شدید؟
فعالیت کاری من به قبل از زمان فارغ‌التحصیلی برمی‌گردد. آن زمان روی بحث آبزیان به‌ویژه آبزیان جنوب کشور و علی‌الخصوص میگو، کار تحقیقی خاصی صورت نگرفته بود، لذا من به واسطه پایان‌نامه‌ای که روی بحث میگو داشتم، مجبور شدم به استان‌های جنوبی سفر کنم و با آبزیانی که آنجا صید و پرورش داده می‌شوند، آشنا شوم.
من دنبال انجام پایان‌نامه‌ای بودم که نمونه آن وجود نداشته باشد. لذا با دیدگاه قبلی و علاقه‌مندی به آزمایشگاه از دوران تحصیل در دانشگاه، تمایل داشتم یک کار آزمایشگاهی خوب روی همان موضوع داشته باشم. در حوزه میگو به مباحث بررسی‌های ژنتیک مولکولی رسیدم و با توجه به مطالعاتی که در استان‌های جنوبی و ارتباطاتی که با مرکز تحقیقات شیلاتی دریای عمان داشتم و نقطه نظرات دوستان را که پرسیدم، دوستان اطلاعات و تجهیزات خاصی در مورد این موضوع نداشتند.
من با دکتر رضوانی ریاست وقت سازمان تحقیقات شیلات یک پایان‌نامه برداشتم و با دکتر پورکاظمی که ریاست انستیتو بین‌المللی ماهیان خاویاری رشت را بر عهده داشتند، به‌عنوان استاد مشاور هماهنگ شدم. آن انستیتو به خاطر بحث بین‌المللی بودن، امکانات و تجهیزاتی را داشت اما مراکزی که می‌توانستند روی ژنتیک مولکولی PCR و... کار کنند، خیلی اندک بودند. لذا مجبور شدم همزمان با تحصیل در ارومیه، کارهای آزمایشگاهی را هم در همان انستیتو در رشت پیش برده و از تکنیک PCR و روش‌های مولکولی بر روی نمونه‌های برداشته شده از میگوهای جنوب کشور شامل بوشهر و بندرعباس در آزمایشگاه استفاده کردم.
حکیم مهر: مسیر ارومیه تا بندرعباس را به خاطر یک پایان‌نامه طی می‌کردید؟
بله و به همین دلیل فشار مضاعفی روی من بود و همزمان با تحصیلات باید به کلاس‌های خودم هم می‌رسیدم. اگرچه بعضی از آنها را هماهنگ می‌کردم که حضور نداشته باشم و جزوات را بخوانم، اما در مجموع فشار سنگینی وجود داشت و با توجه به تحریم‌ها هیچ محقق خارجی به من کمک یا همفکری نمی‌کرد. این در کل کشور یک کار نو و با امکانات اندکی بود که دانشگاه شهید بهشتی و خود انستیتو ماهیان خاویاری از آن بهره‌مند بودند.
یکی از خاطرات خیلی خوبی که از آن دوران دارم این بود که در شبانه‌روز ۵ مرتبه نمونه در دستگاه PCR می‌گذاشتم. من شب‌ها همانجا در سوییت می‌خوابیدم و نصف شب نمونه‌ها را عوض و سیستم را راه‌اندازی می‌کردم و صبح زود دوباره این کار را انجام می‌دادم. جالب اینکه خیلی از مواد ترکیبی لازم در آزمایشگاه را خودمان می‌ساختیم و از کیت استفاده نمی‌کردیم. یعنی آزمایش‌ها مبتنی بر روشی بود که خودمان ابداع کرده بودیم. بعد از ۳ سال کار شبانه‌روزی کار من جواب داد. آن روزها به شکل همزمان دانشجویانی را که در آنجا بودند هم آموزش می‌دادم و در واقع هم کار آموزشی انجام می‌دادم و هم کار تحقیقی.
سال ۸۰ که دفاع را انجام دادم، مسئولین وقت به من پیشنهاد کار در موسسه تحقیقات شیلات کشور را دادند. طی صحبتی که با رؤسای مجموعه داشتم، آنها استان‌های بوشهر، خوزستان و هرمزگان را پیشنهاد کردند که آزمایشگاه ژنتیک مولکولی در آن راه‌اندازی شود و من به دلیل قرابتی که با استان هرمزگان داشتم، آنجا را قبول کردم.
در سال ۸۱ با توجه به نیازی که در مجموعه دامپزشکی استان هرمزگان احساس شده بود، دوستان درخواست همکاری داشتند. بنده که همزمان مشاور تحقیقات شیلات بودم، با توجه به عرقی که به دامپزشکی داشتم، از لحاظ اداری به دامپزشکی استان مرتبط شدم.
آن موقع چند نفر بودیم که می‌گفتیم به دامپزشکی می‌رویم، دامداری راه‌اندازی می‌کنیم، متخصص کار هم که هستیم و کار ما جواب خواهد داد. من به بیولوژی علاقه داشتم و دامپزشکی هم قرابت نزدیکی با این رشته دارد. علی‌رغم اینکه بیشتر اعضای خانواده و خویشان من پزشک هستند، اما من به دنبال پزشکی نرفتم. شاید بتوان گفت آزمایشگاه ژنتیک مولکولی حال حاضر دامپزشکی استان هرمزگان مدیون تلاش‌های عزیزانی است که آن زمان کار می‌کردند و من هم هرچه در توان داشتم برای ست‌آپ کردن دستگاه‌ها گذاشتم.
همزمان برای راه‌اندازی سایر آزمایشگاه‌ها مثل استان بوشهر به‌عنوان کارشناس از سازمان دامپزشکی اعزام شدم و خاطره خوبی هم از استان بوشهر دارم. بعد از آن به‌عنوان رئیس اداره دارو و درمان و رئیس مجمتع آزمایشگاهی در اداره کل دامپزشکی استان هرمزگان بودم و بعد معاونت اداری مالی استان که در حال حاضر تبدیل به معاونت توسعه منابع انسانی شده است. همزمان با حضور در دامپزشکی استان هرمزگان، به مدت ۴ سال در دانشگاه علمی کاربردی در رشته‌های دامپزشکی و شیلات تدریس داشتم و جزء اساتید برتر انتخاب شدم.
حکیم مهر: چه سالی ازدواج کردید؟
در سال ۸۲ در استان هرمزگان ازدواج کردم و در سال ۸۸ با توجه به یک رخداد غم‌انگیز خانوادگی و از دست دادن فرزندم به تهران مهاجرت کردیم.
حکیم مهر: در تهران چه کردید؟
اولین پستی که از طرف دکتر فرجی مدیر کل وقت دامپزشکی استان تهران به من پیشنهاد شد، مسئولیت دامپزشکی شهر تهران بود. اواخر همان سال به استان هرمزگان برگشتم تا مباحث بازخرید همسرم را انجام دهم. بعد از شهر تهران در سال ۹۰ مسئولیت قرنطینه فرودگاه امام خمینی را برعهده من گذاشتند.
حکیم مهر: برای شما سخت نبود که از دامپزشکی شهر تهران به قرنطینه فرودگاه بروید؟
اعتقاد قلبی من روی بحث کارشناسی است. به نظر من انسان از هر موقعیتی که بتواند تجربه خود را بیشتر کند، باید استفاده کند. لذا آنجا را بدون هیچگونه ناراحتی پذیرفتم. از آنجا که در یک استان ساحلی و دارای گمرک روی بحث دارویی، گمرکی و قرنطینه‌ای کار کرده بودم تجربیات خوبی داشتم، سعی کردم از این تجربه هم استفاده کنم و اصلا ناراحت جایگاه نبودم. اتفاقا در آن چند ماه تجربیات بسیار خوبی کسب کردم که الان هم به درد من می‌خورد.
در ادامه دوستان مسئولیت شهرری را به من دادند و من نزدیک به ۲ سال و نیم در شهرستان ری انجام وظیفه کردم. بعد از آن به اداره کل آمدم و نزدیک ۳ سال مسئولیت اداره نظارت بر بهداشت عمومی و مواد غذایی را داشتم. در سال ۹۴ مجددا به اداره دامپزشکی شهر تهران برگشتم و نزدیک به ۴ سال مسئولیت آنجا را عهده‌دار بودم. از شهر تهران به اداره بهداشت و بیماری‌های آبزیان جابه جا شدم و یک سال هم خدمت عزیزان در اداره کل دامپزشکی استان تهران بودم. بعد از ان دکتر واعظی به عنوان معاونت توسعه و منابع انسانی من را معرفی کردند و یک و نیم سال در همین پست اینجا خدمت کردم و هم‌اکنون هم در خدمت شما هستم.
حکیم مهر: مهمترین برنامه‌ها و اهداف پیش روی شما چیست؟
قصد ندارم که از استان تهران تعریف خارج از عرف داشته باشم، اما همه چیز این استان ویژه است. نوع کارها ويژه، پرسنل ویژه، مشکلات ویژه و کارهای تخصصی هم ویژه است. برای مدیریت استان تهران یک تفکر قوی لازم است، کمااینکه ظرفیت تولید و ظرفیت مصرف بالایی دارد. با توجه به وسعت و جمعیت استان، هم تولیدکننده‌های قوی و هم جایگاه‌های مصرف بسیار قوی دارد. شاید قریب به ۲۰ درصد از جمعیت کل کشور در استان تهران هستند و بحث تامین مواد غذایی این جمعیت به ویژه بحث‌های بهداشت مواد غذایی و مواد خام دامی از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است.
برای همین منظور، استفاده از کارشناسانی که تجربه کارشناسی خوب و قابلیت مدیریت دارند برای من خیلی مهم است. مدیران اول باید کارشناسان خوبی باشند تا بتوانند قدرت تحلیل و حل مساله را به خودی خود داشته باشند. کمااینکه حجم کاری استان واقعا زیاد است؛ به ویژه در بحث‌های قرنطینه‌ای که الان از سازمان به کل استان‌ها تقویض اختیار شده است.
خوشبختانه یا متاسفانه دفتر کار بیشتر شرکت‌هایی که در حوزه صادرات و واردات مواد خام دامی کار می‌کنند، در استان تهران است و مطمئنا مشتری و ارباب‌رجوع ما هستند و برای کارهایشان به ما مراجعه می‌کنند. در بحث‌های دارویی هم همین‌طور است. به طور کلی حجم کاری استان تهران در اغلب زمینه‌ها زیاد است. در خیلی از استان‌ها من شاهد بودم که با ۲ یا ۳ نفر از کارشناسان یک اداره ستادی راه می‌افتاد اما اغلب ادارات ستادی ما در استان تهران کمتر از ۱۵ نفر نیرو ندارند و نمی‌شود با کمتر از این نیروها آنها را اداره کرد. اگر این قیاس را بین استان‌های دیگر با استان تهران انجام دهید، به این نتیجه می‌رسید که حجم کار بالاست، در غیر این‌صورت شاید لازم نباشد که ۲۰ نفر کارشناس را در یک اداره مشغول به کار کنیم.
حکیم مهر: در اداره کل چند نفر کمبود نیرو دارید؟
در چارت تشکیلاتی ۴۵۶ پست مصوب داریم. شما فکر می‌کنید با چند پست با تصدی مصوب کار می‌کنیم؟
حکیم مهر: استان‌های دیگر معمولا با ۵۰ درصد ظرفیت کار می‌کنند.
ما هم همان حدود ۵۰ درصد هستیم اما تفاوت بین استان تهران و سایر استان‌ها را باید در نظر گرفت. منظورم حساسیت استان تهران است چون به هر حال همه همکاران در همه استان‌ها زحمت می‌کشند. در استان تهران می‌طلبد که ما کار زیادی کنیم در غیر این‌صورت نمی‌توانیم پاسخ‌گوی ارباب رجوع باشیم.
در حال حاضر ۲۲۴ پست با تصدی داریم که شاید بتوان گفت کمتر از نصف ظرفیت است. اگر نیروهای قرارداد کار مشخص، طرح نیروی انسانی، خرید خدمت و شرکتی را هم اضافه کنیم، با ۳۳۷ نفر نیرو کل استان را در قالب یک اداره کل و ۱۶ اداره شهرستانی پوشش می‌دهیم. ناگفته نماند این چارت مصوب مربوط به چند سال پیش است و الان باید بیشتر از این تعداد می‌بود. محدودیت جذب نیرو در استان و جذب نیرو به صورت متمرکز یکی از مواردی است که ما را با مشکلات زیادی در بحث‌های مدیریتی مواجه می‌کند اما سعی کردیم با مدیریت بهینه و سیستماتیکی که دنبال پیاده‌سازی آن هستیم، فعالیت‌ها را طوری پیش ببریم که مشکلی در استان ایجاد نشود و کار ارباب‌رجوع به نحو احسن انجام شود. تا به الان هم موارد حادی در استان نداشتیم و جا دارد از تمام همکاران خودم به واسطه زحماتشان تقدیر و تشکر کنم.
لازم به ذکر است که استفاده از مدیران برتر و باتجربه در این زمینه کمک زیادی به ما می‌کند. استفاده از کارشناسان خبره به ما کمک می‌کند که بتوانیم خلاء ایجاد شده از مباحث کمبود پرسنلی را در استان جبران کنیم. ما امروز پذیرای ۴۰ نفر همکار مامور از سایر استان‌ها هستیم که در بحث امورات کاری به ما کمک می‌کنند و میتوان گفت همکارانی را داریم که واقعا در کارشان خبره هستند.
اگر بگوییم استان تهران جزء رتبه‌های اول آبزی‌پروری در کشور است، شاید کسی باور نکند. اما تعداد استخرهایی که در بحث ماهیان سردابی در فیروزکوه داریم قابل توجه است. در بحث ماهیان زینتی هم حرف برای گفتن داریم و جزء رتبه‌های بالای کشوری هستیم. حدود ۱۷ درصد از تخم‌مرغ کشور در استان تهران تولید میشود و تولید شیر چشم‌گیری به واسطه وجود بیشترین واحدهای دامداری صنعتی در کشور داریم و صنایع تبدیلی هم مثل کشتارگاه‌ها و بسته‌بندی‌ها به تناسب این حجم تولید بیشتر شده و نظارت‌های ویژه‌ای بر روی آنها داریم.
حکیم مهر: تعامل شما با نظام دامپزشکی استان تهران چگونه است؟
به نکته خوبی اشاره کردید. با توجه به مباحث موجود در استان و سیاست‌های کل سازمان دامپزشکی کشور بر واگذاری برخی فعالیت‌های صنف دامپزشکی به نظام دامپزشکی استان، نظام استان میتواند یک بازوی توانمند در کنار اداره کل دامپزشکی استان باشد. این ارگان علی‌الخصوص با مدیریتی جدیدی که بر آن حاکم شده است، قادر است کمک‌های شایانی به اداره کل دامپزشکی کند. تا این لحظه نیز فعالیت‌های زیربنایی مناسبی صورت گرفته است. اتفاقا چند روز پیش با عزیزان نظام استان جلسه‌ای داشتیم و مباحث ماده ۵ و ماده ۱۹ را مورد بررسی قرار دادیم و به این نتیجه رسیدیم که با توجه به تعداد زیاد مسئولین فنی در استان تهران، می‌بایست یک روش اجرایی خوب تهیه شود.
به طور کلی دامپزشکی استان تعاملات خوبی با نظام دامپزشکی استان در بحث‌های فنی و کاری دارد و امیدوار هستیم که با آن زیرساخت‌هایی که در نظام اجرایی میشود، این تعاملات نیز بیشتر شود. ما علی‌رغم کمبود نیرو، همین الان ۲ نفر از نیروهای خودمان را مامور به خدمت در نظام دامپزشکی استان کردیم. یعنی تا این حد کمک حال نظام دامپزشکی هستیم و همین انتظار را از آنها داریم. هر کار نویی مشکلات خاص خود را دارد و امیدوارم با مدیریت دکتر سلامتی عزیز، موارد و مشکلاتی که در نظام دامپزشکی تهران از قبل وجود داشته، حل و فصل شود. البته ما می‌بینیم که خیلی از این مشکلات در حال مرتفع شدن است.
حکیم مهر: وضعیت استان تهران در حوزه اجرای ماده ۱۹ را چطور ارزیابی می‌کنید؟
ماده ۱۹ بحث جدیدی نیست و به یک دهه قبل برمی‌گردد. در این یک دهه اتفاقات زیادی افتاده و آن فرایند کاری که باید برای آن تعریف شود، نشده است. خیل وسیعی از همکاران که از اجرای ماده ۱۹ منتفع می‌شوند، این مطالبه را از ما دارند اما متاسفانه تا به الان راهکار خوبی برای آن ارائه نشده است. اعتقاد من بر این است که کار کارشناسی مناسبی روی ماده ۱۹ انجام نشده است. ما باید شرایط کشور، شرایط صنف و شرایط کارفرما را در نظر بگیریم. عوامل مختلفی بر این موضوع دخیل هستند و به هیچ‌وجه موضوع ساده‌ای نیست که بشود با ۲ ساعت کار کارشناسی یک فرایند برای آن تعریف کنیم. به نظر من کار شدنی است و کافی است که منافع صنف و منافع کارفرما را به شکل توأمان در نظر بگیریم.
البته کمی مشکل است که بخواهیم با یک شیوه‌نامه و آیین‌نامه خاص منافع همه را حفاظت کنیم. دست‌یابی به این مهم با چند ساعت کار انجام نمی‌شود و باید کارگروه‌های مشخصی وجود داشته و از خود صنف نظرخواهی شود. پیشنهاد من این است که نمایندگان تمامی گروه‌های دخیل در این موضوع در جلسات کارگروه شرکت کنند و نظرات خود را بگویند تا چکش‌کاری خوبی روی آن انجام شود.
اجرایی کردن ماده ۱۹ مستلزم این است که تیم‌های قوی از سازمان و خود نظام حضور داشته باشند. هرچقدر این فرایند قوی‌تر و کارشناسی‌تر شده باشد، موضوع روان‌تر اجرا خواهد شد. در موقعیت‌های قبلی که روی این موضوع کار شد، مقداری ضعف داخل آن دیده شد که همان ضعف‌ها هنوز هم هست.
حکیم مهر: وضعیت بیماری آنفلوانزای فوق‌حاد پرندگان در استان تهران چگونه است؟ معمولا کانون این بیماری از شهرستان ملارد آغاز میشود. آیا برنامه‌ای برای برخورد با واحدهای غیرمجاز در این شهرستان دارید؟
با توجه به دستورات ریاست محترم سازمان و توصیه‌های معاون بهداشت ایشان، ما نیز فعالیت‌های خود را هم‌راستا و منطبق بر دستورات سازمان قرار دادیم. قطع به یقین با مراکز غیرمجاز برخوردهای لازم را انجام دادیم و دستورالعمل‌ها را به موقع اعلام کردیم. ضمن اینکه دراستان تهران یک واقعیت را باید پذیرفت. اگر بگوییم همه واحدهای غیرمجاز را تعطیل کردیم، حرف درستی نیست، اما فعلا در این شرایط جلسات مشترکی را با جهاد کشاورزی و همکاران دامپزشک در محل فرمانداری ورامین برگزار کردیم. کمااینکه مشکل اصلی ما در بحث غیرمجازها بیشتر در ورامین است و نه ملارد.
در مورد آنفلوانزا اولویت ما بحث پیشگیری است تا واحدهای ما اعم از مجاز و غیرمجاز درگیر نشوند. لذا اقدامات و هشدارهای سازمان را به موقع در استان اطلاع‌رسانی کردیم و مراقبت‌های ویژه از این مراکز را در اولویت کاری خود قرار دادیم. امروز نزدیک به ۳ ماه است که اداره بهداشت بیماری‌های طیور ما کشیک است و در تمامی شهرستان‌ها بحث‌های رصد و پایش را دنبال می‌کند و لحظه به لحظه از میزان تلفات، کاهش دان، کاهش مصرف آب، مصرف دان و تلفات غیرمتعارف گزارش‌گیری داریم.
صد درصد مرغ‌های تخم‌گذار را تحت پوشش واکسیناسیون داشتیم و همین الان هم واحدی بیشتر از سن ۸۴ هفته نداریم. وضعیت ما در مقوله سن گله‌ها و واکسیناسیون نسبت به خیلی از استان‌های دیگر مناسب‌تر است؛ کمااینکه ۳ گزارش تلفات در همین موضوع مراکز غیرمجاز خانگی داشتیم. نمی‌خواهم ادعا کنم که رصد و پایش ما از همه استان‌ها قوی‌تر است اما در کنار سایر استان‌ها به صورت مناسب و با حساسیت ویژه‌تری انجام میشود، چراکه ۱۷ درصد تخم‌مرغ کشور در استان تهران تولید میشود.
در مورد ۳ کانون گزارش شده، نمونه‌برداری‌ها و آزمایش‌ها در ۶ ساعت اول انجام و به محض اینکه نتایج مثبت اعلام شد، در اسرع وقت کانون‌ها معدوم شد. بحث مراقبت‌های ویژه در شعاع‌هایی که از طرف سازمان دامپزشکی اعلام شده بود، انجام گرفت و همین الان هم رصد و پایش همان منطقه را انجام می‌دهیم.
حکیم مهر: شما معروف به مدیر کم حاشیه، پرکار و علاقه‌مند به جوان‌گرایی هستید. چرا؟
اگر کار به مقدار زیاد انجام میشود، این وظیفه ماست، چون به هر حال مسئولیتی را پذیرفتیم. دکتر ماکنعلی به بنده اعتماد داشته و من با کم‌کاری نمی‌توانم پاسخ این اعتماد را بدهم. ظرفیت‌های استان می‌طلبد که مدیران ما در شهرستان و خودمان در اداره کل که به‌عنوان الگو برای مدیران شهرستانی هستیم، پای کار باشیم، وقت و انرژی بگذاریم تا بتوانیم مشکلات موجود در استان را به نحو متقضی حل کنیم.
اینکه اشاره کردید بی‌حاشیه هستم، نظر لطف شماست، چون سعی کردم بیشتر به مباحث کاری بپردازم و به خیلی از مواردی که مرتبط به سازمان دامپزشکی نمی‌شود، ورود پیدا نکنم. همین که وظایف خودمان را انجام دهیم، کار بزرگی کرده‌ایم. من در سوابق هم اشاره کردم که سازمان را عوض کردم و با عشق به کار و علاقه‌مندی به دامپزشکی آمدم و با این وضعیت، همه موضوعات حاشیه‌ای کنار می‌رود.
اینکه پدر من نظامی بودند هم بی‌تاثیر نیست، کمااینکه نظم و نظام خاصی در زندگی من حاکم است. از طرفی کسی که در آزمایشگاه کار کرده باشد، نظم و نظام خاصی دارد. من اینطور پرورش پیدا کردم و الان هم قصد دارم نظم و نظامی که حداقل در ذهن خودم است، در بحث های مدیریتی حاکم کنم. من همواره سعی کردم ارباب رجوع ناراضی از اتاق من خارج نشود. حتی اگر جواب منفی شنیدند، سعی کردم با حفظ حرمت ارباب‌رجوع و اطلاع‌رسانی مناسب او را قانع کنم که چرا جواب این مطالبه منفی است. حتی گاهی به گوش من رسیده که تشکر هم کردند از اینکه اگر این حرف‌ها را نمی‌زدم، یک سرمایه‌گذاری منجر به شکست انجام می‌دادند.
برخی سؤال می‌کردند که چرا از یک سازمان دیگر که وضعیت مالی بهتری داشت، به دامپزشکی آمدی؟ اول بحث عرق دامپزشکی بود و در مرحله دوم اینکه به دنبال یاد گرفتن بودم. یک اعتقاد قلبی دیگر دارم و آن بحث «تولید تخصصی با متخصصین تولید» است که از خیلی وقت پیش در ذهنم قرار دارد. من به این عبارت اعتقاد دارم و تا روز آخر به دنبال آن خواهم بود. در حال حاضر ظرفیت‌های تولید بسیار بالایی در کشور داریم اما متاسفانه تولید ما تخصصی نیست. در حالی که تولید باید با کمک تحصیل‌کرده‌های خودمان تخصصی باشد.
ما با مجموعه دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران و دکتر وجگانی جلسه‌ای داشتیم و در آن جلسه پیشنهاد دادم که مجموعه نیروهای کاری و نیروهای فارغ‌التحصیل دامپزشکی خودمان به صورت عملیاتی کار کنند و بعدها پرورش‌دهنده‌ها و تولیدکننده‌های ما باشند. ظرفیت‌های جهاد کشاورزی باید در خدمت دکترهای دامپزشک و مهندسین دامپرور و سایر رده‌های دامپزشکی باشد. ما مجوزها و تسهیلاتی را داریم که به راحتی می‌توانیم در اختیار این عزیزان قرار دهیم. ما نباید دکتر دامپزشک و مهندس دامپرور و سایر رده‌های دامپزشکی بیکار داشته باشیم.
کشور ما با این ظرفیت، محتاج تولید است و تولید را باید به این سمت ببریم و اگر نکنیم همیشه وابسته خواهیم ماند. ما مشکلی در بحث تولید نهاده‌ها، گوشت قرمز، مرغ و تخم مرغ نداریم. باید آن قدر تولید داشته باشیم که خودکفا باشیم و صادرات منطقه را در دست بگیریم. نیروهای انسانی و دانشکده‌های دامپزشکی خوب، نیروهای جوان و تحصیل‌کرده داریم و فقط نیازمند یک تفکر مدیریتی کارآمد هستیم. باید فرایندی را پیاده‌سازی کنیم که پتانسیل‌های موجود را به کار گیریم و تولید داشته باشیم.
بنده تا زمانی که مدیر باشم در هر جا دنبال این موضوع خواهم بود و امیدوارم این اتفاق بیفتد و شاهد این نباشیم که همکاری به اتاق من مراجعه کند و بگوید دنبال کار هستم و پیدا نمی‌کنم.
حکیم مهر: ممنون از فرصتی که در اختیار ما قرار دادید.
باسلام باتشکرازحکیم مهر به نظرمن دکترعزیز ............. از موانع تولیددربخش خصوصی باخبرنیستنداگرمی خواهیددامپزشک بیکار نداشته باشیم لطفا جلوی ورودی های چند صدنفره دانشگاه آزاد رابگیریدازتاسیس دانشکده های جدید جلوگیری کنید وظرفیت پذیرش رشته دامپزشکی راکاهش دهیددراینصورت دعای خیرنسلهای آینده بدرقه راحتان خواهد بود ............ با تشکر. 
