کارفرمایان به مسئولین فنی خانم می‌گویند که در خانه بمان و آشپزی کن، نصف حقوقت را واریز می‌کنم/ عدم تمدید قرارداد مسئول فنی بهداشتی برای ۵۰۰ هزار تومان کمتر!

حکیم مهر- محسن طاهرمیرزایی: «در ایران دامپزشکان خانم موفق کم نداریم؛ چه در بین اساتید و چه کلینیسین‌هایی که کار طبابت می‌کنند.» این را «دکتر صفیه شهوازی» دانشجوی دکترای تخصصی پاتولوژی و یکی از مسئولین فنی بهداشتی موفق استان خوزستان به حکیم مهر می گوید: «من در اهواز چند کلینیسین موفق خانم از جراح گرفته تا دکتر و دامپزشک عمومی می شناسم که خیلی در کار خود موفق بودند و شاید تعداد مراجعه کننده آنها از کلینیسین های آقا خیلی بیشتر باشد. هر کسی که با علاقه وارد رشته دامپزشکی شود، تلاش کند و درس بخواند، صد درصد در جامعه مفید خواهد بود و مطمئن باشد که در کارش موفق می شود.»

وی تصریح می کند: «متاسفانه هنوز برای کارفرما جا نیفتاده که دامپزشک باید در محل کار حضور داشته باشد. کارفرمایان اصرار دارند که دامپزشکان خارج از تعرفه حقوقی که دامپزشکی برای آن ها تعیین کرده، کار کنند. مثلا اگر تعرفه حقوقی 20 میلیون تومان باشد، مخصوصا اگر ببینند که با خانم طرف هستند، می گویند شما اصلا نیایید، در منزل بمانید و آشپزی کنید و من نصف تعرفه را به شما پرداخت می کنم که این اصلا درست نیست. این را نه خود سازمان دامپزشکی باید قبول کند، نه دکتر دامپزشک، چه خانم باشد و چه آقا و نه خود کارفرما.»

حکیم مهر: خانم دکتر، ورودی چه سالی و کدام دانشگاه هستید؟

بنده ورودی سال 89 دانشکده دامپزشکی دانشگاه شهید چمران اهواز هستم. در مهر سال 96 از مقطع دامپزشکی عمومی فارغ التحصیل شدم و بهمن ماه همان سال در کنکور تخصص شرکت کردم و در رشته پاتولوژی پذیرفته شدم. در حال حاضر هم مشغول انجام کار هستم و ان‌شاءالله تا یک ماه آینده از دوره PhD فارغ التحصیل می شوم.

حکیم مهر: آیا سابقه فعالیت در بخش خصوصی دامپزشکی دارید؟

بله حدود پنج سال مسئول فنی بودم. در سال 96 به فاصله دو ماه بعد از اینکه مدرک عمومی را گرفتم، مسئول فنی یک شرکت دارویی واقع در دزفول شدم اما یک سال بعد شرایط زندگی من به گونه ای رقم خورد که به اهواز مهاجرت کردم. در اهواز نیز حدود دو سال مسئول فنی یک شرکت خوراک دام بودم که شرکت منحل شد و من بلافاصله بعد از آن، از دو سال پیش مسئول فنی یک واحد پرورش ماهی در خرمشهر هستم.

حکیم مهر: چه شد که رشته دامپزشکی را انتخاب کردید؟

من از آن دسته افرادی بودم که از دوره دانش آموزی برای کنکور پزشکی و دندانپزشکی درس می خواندم. شاگرد زرنگ بودم و همه امید خانواده و دبیرستانی که در آن تحصیل می کردم، این بود که رتبه خوبی بیاورم. به اقتضای استرس و شرایط آن موقع، از کنکور خیلی راضی نبودم و از طرفی هم نمی خواستم که پشت کنکور بمانم. به همین دلیل تصمیم گرفتم که هر طور شده همان سال انتخاب رشته کنم و وارد دانشگاه شوم. رتبه من حدود دوهزار بود و با چند نفر از جمله دو نفر از دامپزشکان موفق شهرمان که مشورت کردم، به این نتیجه رسیدم که ابتدا همه رشته های پزشکی را بزنم و بعد از آن دامپزشکی. در واقع با تحقیق قبلی وارد این رشته شدم و خدا را شکر موفق بودم. فکر می کنم حدود 8 ترم از 12 ترم دکترای عمومی را رتبه اول کلاس بودم و یک سال هم استعداد درخشان قبول شدم. در کنکور تخصص نیز با رتبه 2 وارد این رشته شدم.

حکیم مهر: آیا فضای دانشگاه منطبق با آن چیزی که پیش بینی می کردید، بود؟

من در مقطع دکترای عمومی ورودی ماه بهمن بودم و به همین دلیل از مهر تا بهمن آن سال، فرصت برای تحقیقات داشتم. زمانی که وارد دانشکده شدم، اگرچه فضا برایم تازگی داشت، اما چون با چشم باز رشته را انتخاب کرده بودم، شرایط برایم قابل پیش بینی بود. در حالی که خیلی از دانشجوها در روزهای اول با دیدن دروسی مثل آناتومی وحشت می کردند و خیلی ناراضی بودند. در حالی که برای من اینطور نبود، چون می دانستم که قرار است وارد چه فضایی شوم. از طرفی دانشگاه شهید چمران از نظر آموزشی یکی از دانشگاه های سطح بالا بود و در واقع من شاگرد بهترین اساتید در سطح کشور بودم. در کل دوره عمومی خیلی خوبی را سپری کردم و راضی بودم؛ مخصوصا در بخش علوم درمانگاهی زیر دست اساتید بزرگی بودیم که هر روز یک چیز از آنها یاد می گرفتیم.

حکیم مهر: از نظر شما مهمترین چالش هایی که یک مسئول فنی بهداشتی خانم با آن مواجه می شود، چیست؟

یکی از مشکلاتی که مسئولین فنی با آن مواجه هستند این است که خیلی وقت ها موقعیت کاری برای آنها در همان شهری که در آن زندگی می کنند، فراهم نیست. کمااینکه بیشتر کارخانه ها، شرکت ها و کارگاه ها خارج از شهر هستند. مثلا خود من یک سال در دزفول، یک سال در ماهشهر، یک سال در شوشتر و دو سال در خرمشهر و در شهرهای مختلف در رفت و آمد بودم.

مساله بعدی این است که هنوز برای کارفرما جا نیفتاده که دامپزشک باید در محل کار حضور داشته باشد. متاسفانه کارفرمایان اصرار دارند که دامپزشکان خارج از تعرفه حقوقی که دامپزشکی برای آن ها تعیین کرده، کار کنند. مثلا اگر تعرفه حقوقی 20 میلیون تومان باشد، مخصوصا اگر ببینند که با خانم طرف هستند، می گویند شما اصلا نیایید، در منزل بمانید و زندگی کنید و من نصف تعرفه را به شما پرداخت می کنم که این اصلا درست نیست. این را نه خود سازمان دامپزشکی باید قبول کند، نه دکتر دامپزشک، چه خانم باشد و چه آقا و نه خود کارفرما. شاید بار کاری مسئولین فنی نسبت به حقوقی که می گیرند، کمتر باشد، کمااینکه مثلا در مورد پرورش ماهی، شاید من فقط یک ماه یا دو ماه در طول سال کار مفید داشته باشم. آن هم زمان صید باشد یا اینکه خدایی نکرده تلفاتی ایجاد شده باشد که من بتوانم مفید واقع شوم، نمونه گیری انجام دهم و بازرس بخواهد بیاید و روی کار نظارت داشته باشم، ولی مسئولیتی که ما در طول دوره پرورش داریم، خیلی سنگین است. مشابه این مسئولیت در صنف خوراک دام،  دارو یا اصناف مختلف نیز وجود دارد و این مسئولیت است که باعث می شود تعرفه بالاتر از حجم کاری باشد.

یکی از انتظارات به حق مسئولین فنی این است که ماده 19 آیین نامه نظارت بهداشتی رعایت شود. به گونه ای که طرف حساب نیروهای مسئول فنی، نظام دامپزشکی و اداره کل دامپزشکی باشند و مسئولین فنی هیچ گونه وابستگی مالی به کارفرما نداشته باشند.

مسئله دیگر در ارتباط با مسئول فنی، تضمین شغلی اوست. این تضمین شغلی می بایست حداقل 10 یا 15 ساله باشد. فرد از طریق مصاحبه به عنوان مسئول فنی وارد شرکت شود و مجبور نباشد که قرارداد یک ساله ببندد، بلکه قرارداد بلندمدت ببندد که نه کارفرما بتواند عذر او را بخواهد و نه مسئول فنی وسوسه شود که جای بهتری را پیدا کند و برود. به این شکل، تعهد کاری و آرامشی که طرف در قبال کار خود احساس می کند، خیلی بیشتر می شود. اما زمانی که من می دانم که قرارداد من تا پایان سال است، مدام باید پیگیر این قضیه باشم که آیا کارفرما با تعرفه جدید با من قرار داد می بندد یا خیر؟ آیا مجبور هستم که کار خود را عوض کنم؟ هر سال نزدیک عید که می شود، مسئولین فنی سردرگم هستند که تعرفه چطور است، آیا قرارداد بسته می شود یا نه؟

متاسفانه یکی از معضلاتی که بین نیروهای دامپزشکی جا افتاده، این است که اگر من با کارفرما روی فلان مبلغ و تایم کاری به توافق رسیدم، ممکن است یک نفر دیگر بخواهد مبلغ کمتری بگیرد و در این میان کارفرما هم حتی اگر شده برای 500 هزار تومان کمتر، با نفر دوم قرارداد می بندد. این مساله است که شاید کمی آرامش را از همکاران مسئول فنی گرفته باشد. حرفه مسئول فنی یک شغل موقت است و اگر بچه ها بتوانند به کارهای درمانی و بالینی ورود کنند، صد در صد موفق تر هستند و رضایت آنها هم از رشته و علمی که یاد گرفتند، خیلی بیشتر است.

حکیم مهر: برای آینده خود چه برنامه ای دارید؟

اولین و آخرین هدف من از ورود به رشته تخصصی این بود که جذب هیات علمی شوم. در حال حاضر نیز تلاش می کنم که رزومه خود را تقویت کنم، تا ببینم چه می‌شود.

حکیم مهر: به عنوان حرف آخر...

ما خانم های دامپزشک موفق، کم نداریم. چه در بین اساتید و چه کلینیسین هایی که کار طبابت می کنند. من در اهواز چند کلینیسین موفق خانم از جراح گرفته تا دکتر و دامپزشک عمومی می شناسم که خیلی در کار خود موفق بودند و شاید تعداد مراجعه کننده آنها از کلینیسین های آقا خیلی بیشتر باشد. هر کسی که با علاقه وارد رشته دامپزشکی شود، تلاش کند و درس بخواند، صد درصد در جامعه مفید خواهد بود و مطمئن باشد که در کارش موفق می شود. حرفه دامپزشکی اول نیاز به علاقه و بعد نیاز به پشتکار دارد و این نیست که شخص فکر کند با علم متوسط می تواند در کارش موفق شود. بلکه باید به شکل مستمر علم خود را به روز کند. دامپزشک با روش‌های نوین، علم جدید، آپدیت بودن و به روز بودن می تواند حرفی برای گفتن داشته باشد وگرنه همه در یک سطح قرار می گیرند.

حکیم مهر: ممنون از وقتی که در اختیار ما قرار دادید.