محققین یک موش را با یک حشره ساطع‌کننده نور شکم عفونی کرده، سپس برای مشاهده محل اسکان آن و میزان گسترش این عفونت در بدن، پیش از از بین رفتن آن توسط سیستم ایمنی، پیگیری کردند.
آنها دریافتند که دوره کامل عفونت 12 روز بطول می‌انجامد.
این دانشمندان از یک نسخه باکتری Citrobacter rodentium استفاده کردند که برای تولید نور اصلاح ژنتیکی شده و با استفاده از ابزار فناوری پیشرفته اسکن سه بعدی پیگیری شد.
آنها هر روز موش را در اسکنر درون بدن قرار می دادند که از یک تاریک‌خانه با یک دوربین حساس شب‌تابی در بالای آن ساخته شده بود.
محققان به جدول‌بندی دوره باکتری با تحلیل و بررسی میزانهای دورریز نور که از بدن حیوان منتشر می شد، پرداختند. نور بیشتر به معنی وجود باکتری بیشتر در منطقه بود.
محققان شرایط این موش را درست پیش از زمان عفونی شدن آن در روز صفر تا روز یازدهم پیگیری کردند. در روز اول عفونت باکتریایی عمدتا در روده کوچک وجود داشت.
از روز دوم تا روز چهارم محققان دریافتند که تعداد باکتریها در روده افزایش یافته با این حال به بخشی از روده کوچک موسوم به سکوم محدود بودند.
در روز پنجم عامل بیماری زا تنها در فولیکول لنفاوی سکوم دیده شد که در آن معمولا به حذف باکتری از سیستم پرداخته می‌شود.
دانشمندان برای این باورند که در این مکان عامل بیماری زا یا همان باکتری با محیط درون بدن میزبان سازگار می‌شود.
اما در روز ششم عفونت سرعت گرفته و از سکوم به بخش انتهای راست روده گسترش پیدا کرد. در روز هشتم تمام روده بزرگ از این باکتری پر شده بود.
با این حال در روز نهم، بدن موش یک ضدحمله را اعمال کرد. واکنش سیستم ایمنی برای پاکسازی عفونت در یک ترتیب معکوس آغاز شد که ابتدا از روده بزرگ و سپس از سکوم بود.
در روز دوازدهم این جنگ به پایان رسیده و هیچ باکتری Citrobacter rodentium در اسکنها دیده نشد. موش بطور موثری از عفونت بهبود یافته بود.
به گفته پروفسور فرانکل، مدیر این پژوهش، این شیوه انقلابی بوده و به دانشمندان در ایجاد استراتژیهای جدید در مبارزه با عفونتهای باکتریهایی که اغلب در برابر پادتنهای ایمن می‌شوند، کمک خواهد کرد.
وی افزود: عفونت موش با این باکتری یک مدل عالی برای بررسی عفونت ای‌کولای 0157 در انسان است.
این گونه خاص ای‌کولای یک گونه شدید و گاه کشنده عفونت التهاب معده و روده‌ها بوده که برای کودکان و کهنسالان بسیار خطرناک است.
