سردبیر استراتژیست، نیاز نشریات نظام دامپزشکی و جامعه دامپزشکان (یادداشتی از دکتر محمد لطفی زاده)

«دکتر محمد لطفی زاده» در وبلاگ خود نوشت:

بسمه تعالی

با اهداء سلام و احترام و تسلیت ایام سوگواری سیدالشهدا و شهدای دشت کربلا علیهم السلام

چندی است ماهنامه نظام دامپزشکی و فصلنامه جامعه دامپزشکان ایران را که مطالعه می کنم در این اندیشه‎ام که چگونه می‎توان یک قدم بزرگ در این حیطه به جلو برداشت. یادداشت سردبیر این دو نشریه که یکی مهمترین سازمان غیردولتی و دیگری قدیمی ترین نهاد غیردولتی دامپزشکی است فاقد ارائه‎ی یک استراتژی یا تدبیر است. البته قصد بر نادیده انگاشتن حسن نیت یا توانمندی سردبیران محترم این دو نشریه در حوزه‎های دیگر نیست بلکه سخن دو مطلب اساسی است.

نخست آنکه سردبیر یک ماهنامه یا فصلنامه اگر اشتغال مهمی که سبب زحمت فراوان و صرف وقت قابل توجه شود داشته باشد مجبور می‎گردد تا یادداشت سردبیر را از سر رفع تکلیف در زمان محدود و نزدیک به انتشار بنویسد. حال آنکه شایسته آن است که فردی آشنا به مسائل مرتبط و با ایده البته همسو (و نه یکسان) با اهداف و مشی تشکل متبوع نشریه سردبیر باشد و لزوماً به عنوان نمونه، رئیس یا معاون یک تشکل یا عضو هیأت مدیره نمی‎تواند گزینه‎ی اصلح برای این مسئولیت باشد.

دوم اینکه یادداشت سردبیر یک مطلب راهبردی است. لذا باید حداکثر استفاده از آن بشود. هر چند یادداشت سردبیر فصلنامه جامعه دامپزشکان به لحاظ علمی غنی‎تر از نظام دامپزشکی است (البته آنهم محدود به تخصص سردبیر محترم است) و یادداشت سردبیر نظام دامپزشکی بیشتر به فهرست مطالب شبیه است اما انتظار می‎رود که سردبیران محترم در هر شماره یک موضوع مهم و اساسی را با تحلیل مبتنی بر نقاط قوت، ضعف، فرصت و تهدید (SWOT) مورد بررسی قرار داده و ضمن تبیین نقاط یادشده به ارائه‎ی راهبردهای خروج از مشکل و یا ارائه پیشنهاد در خصوص بهبود وضع موجود و ترسیم افقی برای پیشرفت بپردازند.

البته باید مراقب یک آفت هم بود و آن اینکه اگر قرار باشد سردبیران محترم به جای نقد مواضع و عملکرد تشکل‎ها و سازمانها به تعریف بدون پشتوانه کارشناسی و واقع‎بینی بپردازند، کارکرد اصلی و مورد انتظار نشریات اینچنینی از مسیر اصلی و شایسته خارج می شود و به توجیه و تشویق‎نامه می‎ماند تا نشریه تخصصی و صنفی. شاید هم اشکال این باشد که سردبیران این دو نشریه در تشکل متبوع یکدیگر صاحب مسئولیت و سمت هستند و همین چه بسا آنان را از صراحت بیان دور نماید.

ان شاء الله همکاران و دوستان محترم در سازمان نظام دامپزشکی و جامعه دامپزشکان این مطلب را جدی بگیرند و قصد خیر این حقیر را از نگارش این تذکر مدنظر قرار داده و زمینه پیشرفت بهتر را برای جامعه شریف دامپزشکی کشور فراهم آورند.