حکیم مهر - دکتر هدایت حسینی دامپزشک و متخصص بهداشت مواد غذایی است و اکنون مدیریت کل نظارت بر مواد غذایی ، آشامیدنی ، آرایشی و بهداشتی وزارت بهداشت را بعهده دارد. وی در پاسخ به این سؤال که نشان سلامت محصولات غذایی یعنی چه؟ به هفته نامه سلامت اینگونه پاسخ داده است :
«پیش از این، درج شماره پروانه و مجوز ساخت وزارت بهداشت روی مواد غذایی نشانه برخورداری مواد غذایی از کف و حداقل کیفیت استاندارد بود اما نشان جدید علامت برخورداری حداکثری کیفیت مواد غذایی و سقف کیفیت است و درج این نشان روی محصولات غذایی علاوه بر اطمینان‌بخشی به مردم موجب تشویق تولیدکنندگان برتر نیز می‌شود.» وی ادامه می‌دهد: «این نشان تنها به محصولاتی تعلق می‌گیرد که به عنوان شرط لازم، دارای پروانه ساخت و پروانه بهره‌برداری از وزارت بهداشت باشند و شرایط ثانویه مندرج در آیین‌نامه اجرایی نشان ایمنی و سلامت غذا را نیز داشته باشند.»
«نداشتن مواد افزودنی شیمیایی سنتتیک، به حداقل رساندن میزان کالری فرآورده از طریق کاهش مصرف کربوهیدرات‌های ساده و چربی‌ها، به حداقل رساندن ترکیبات و عوامل خطرساز از قبیل اسیدهای چرب ترانس و اشباع، استفاده از مواد افزودنی و اولیه طبیعی و ارگانیک، تولید بهداشتی و صنعتی فرآورده‌های سنتی، عاری بودن فرآورده از سموم قارچی و باقی‌مانده سموم دفع آفات نباتی و داروهای دامپزشکی و عوامل آلودگی بیولوژیک و به کارگیری سازوکارهای بهبود ارزش تغذیه‌ای فرآورده از جمله ضوابطی است که تولیدات دارای پروانه بهره‌برداری وزارت بهداشت برای دریافت نشان ایمنی و سلامت غذا باید داشته باشند.»
مدیرکل نظارت بر مواد غذایی، آشامیدنی، آرایشی و بهداشتی وزارت بهداشت درباره تعریف یک فرآورده سالم می‌گوید: «یک فرآورده سالم از مواد اولیه سالم و در شرایط خوب بهداشتی تولید و عرضه شده و علاوه بر حداقل ویژگی‌های مورد انتظار و خواص ذاتی خود باید دارای خصوصیاتی باشد که در ارتقای ایمنی و سلامت مصرف‌کننده نقش موثری ایفا نماید.» وی در پاسخ به این پرسش که این نشان آیا از نشان استاندارد مجزاست یا نه، یادآور می‌شود: «کاری که وزارت بهداشت می‌خواهد انجام دهد یک اطلاع‌رسانی است که برای مصرف‌کنندگان انجام می‌شود و نشان استاندارد و پروانه‌های ساخت کالا که در وزارت بهداشت به محصولات داده می‌شود، نشان‌دهنده حداقل کیفیت و ویژگی‌های لازم برای عرضه فرآورده‌هاست؛ در حالی که نشان ایمنی و سلامت، نشان‌دهنده حداکثر کیفیت سلامت است و وزارت بهداشت این نشان را به وجود آورد تا مصرف‌کنندگان به راحتی بتوانند در بین کالاهای مشابه، کالاهای کیفی‌تر را انتخاب کنند.»
دکتر حسینی تصریح می‌کند: «واحدهای تولیدی که فکر می‌کنند با توجه به آن شاخص‌هایی که ما تعریف کرده‌ایم محصولات‌شان می‌تواند این نشان را به دست آورد با دریافت فرم‌هایی که در دانشگاه‌های علوم پزشکی موجود است، محصول تولیدی خود را ارایه دهند تا در دانشگاه‌ها بررسی‌های اولیه انجام شود و با توجه به بازدیدهایی که کارشناسان از محل انجام خواهند داد و مستنداتی که در ارتباط با محصول موجود است، بررسی‌ها در مورد دارا بودن حداکثر شاخص سلامت انجام می‌شود و در کمیته نهایی شده و نشان ایمنی و سلامت غذا به محصول تولیدی اعطا می‌شود.» دکتر حسینی در پاسخ به این پرسش که مسأله ضعف نظارت بر مواد غذایی چگونه حل می‌شود، می‌گوید: «ما به این صحبت شما معتقد نیستیم و اعتقاد راسخ داریم که نظارت کافی وزارت بهداشت بر محصولات غذایی وجود دارد که این نظارت هم در سطح تولید و هم در سطح عرضه محصولات غذایی است و ما در وزارت بهداشت هم در سطح کیفی، یعنی زمانی که تولید انجام می‌شود بر شرایط تولید، وضعیت خط تولید، فضای فیزیکی که در آن تولید انجام می‌شود، نظارت داریم و بعد برای دادن پروانه‌های ساخت که اجازه ساخت آن را وزارت بهداشت می‌دهد، نظارت وجود دارد و این در حالی است که در بازدیدهای ادواری هم که کارشناسان وزارت بهداشت انجام می‌دهند بر تولید و عرضه محصولات نظارت کافی اعمال می‌شود.» وی در خاتمه با بیان اینکه وزارت بهداشت در رابطه با ارتقای سلامت جامعه، اهدافی مانند افزایش فیبر دریافتی مواد غذایی روزانه مردم و افزایش مصرف نوشیدنی‌های سالم مانند چای سبز را دنبال می‌کند، می‌گوید: «یکی از برنامه‌های مهم وزارت بهداشت که از سال گذشته آغاز شده طرح نظارت دقیق بر فرآورده‌های خوراکی و گوشتی است که با جدیت دنبال خواهد شد.»
