جامعه دامپزشکان بجای عذرخواهی ، صورت مسأله را پاک کرد! / حمایت هیأت مدیره از کاریکاتور موهن فصلنامه + بازخوانی اظهارات دکتر نبی‌پور

ما که انتخاب می شویم و می آییم در هیأت مدیره عمدتا ًمنافع نگر هستیم و به دنبال منافع شخصی خودمان!!! به دنبال این هستیم که اینجا را سکوی پرتاب خود بسازیم. به همین علت هم بعضی ها می آیند در هیأت مدیره جامعه و از اینجا بالا می روند و بعد دیگر غیبشان می زند و یادشان می رود که کجا بوده اند و دیگر حق عضویت هم نمی پردازند اما اگر منافعی که داشتند تهدید شده باشد دوباره می آیند. این تفکر واقعاً باید عوض شود.

جامعه همین که کنگره و گردهمایی و مراسم دید و بازدید می گذارد خدمت بزرگی است. ما هم باید بگوییم جامعه چه کند و به آن خط بدهیم. یازده نفر اعضای هیأت مدیره که تفکر همه اعضاء را نمی دانند. از این سه هزار و پانصد عضو سه ایده خوب بدهند و اجرا بشود که می شود خیلی خوب است. بدی ما ایرانی ها اینست که فقط انتقاد می کنیم و راه حل هم نشان نمی دهیم. خود من همینطورم!

ضعف مدیران یک مشکل مهم است. در هیچ جای دنیا با تعویض دولت مدیران میانی عوض نمی شوند. مثلاً در کشور هلند مسئول سرویس دامپزشکی 25 سال ثابت میماند. ما بعد از انقلاب چندین رئیس عوض کرده ایم. رؤسایی هم که منصوب می شوند چون بر مبنای سیاسی تغییر می کنند نمی توانند کارآیی داشته باشند. اعتقادم اینست که مثل ارتش که افسر از دانشکده افسری شروع می کند و ارتقا می یابد کسی که میخواهد رئیس سازمان دامپزشکی شود باید از رده پایین سازمان شروع کند و تجربه کسب کند و ارتقا یابد. در غیراینصورت موفق نخواهد شد. مدیر انتصابی همیشه به دنبال اجرای دستور است. در کشورهایی مثل ایتالیا ، فرانسه و ... وقتی وزیر کشاورزی عوض می شود رئیس سرویس دامپزشکی عوض نمی شود. شما باید به برنامه های بلندمدت توجه کنید. در کشور ما فله ای است. امروز ترک رئیس می شود با اتوبوس ترک ها را میاورد سازمان ، فردا ایلامی ها می آیند همینطور ... با این سیستم نمی شود کار کرد. حتی اگر حسن نیت هم داشته باشند چون نمی دانند چند مدت هستند نمی توانند کاری کنند. مبارزه با بیماری و بهداشت باید برنامه بلند مدت داشت. تا زمانی که ثبات مدیریت نباشد هر کسی بیاید نمی تواند کاری کند. البته من نمره به عملکرد نمی دهم اما در وزارت جهاد بین سازمانهای مختلف سازمان دامپزشکی بالاترین نمره را دارد.

ما سه رأس مثلث هستیم. نظام ، سازمان و جامعه باید با هم باشیم. اگر حتی بد هم باشیم نباید این را به سطح جامعه بکشانیم و باید در بین خودمان حل کنیم.

باید عقلای قوم را جمع کنیم و با عقلانیت این مثلث را حفظ کنیم. وظایف ما هم تعریف شده است. جامعه مسائل صنفی را دنبال می کند. نظام دامپزشکی تخلفات را در هیأت بدوی و عالی انتظامی دنبال میکند و سازمان دامپزشکی هم نظارت حاکمیتی دارد. ما نمی توانیم حاکمیت سازمان را بگیریم. اگر اینکار را بکنیم خودمان هم از بین می رویم. باید شدیداً از قوانین سازمان دامپزشکی حمایت کنیم و بر اساس اساسنامه و قانون عمل کنیم. اصلاً به سازمان نظام ربطی ندارد که پروانه دامداری صادر کند. بدانید که این را که الآن به سازمان نظام دامپزشکی داده اند بعداً می گیرند. ما که عقل کل نیستیم. باید عقلای دامپزشکی و پیشکسوتان را بخواهیم و از نظرات آنان استفاده کنیم. آقای دکتر آقامیری آدم خوب اما درآمدش جای دیگر بوده و درد این صنف را نمی داند. مشکلات این صنف را نمی داند. اگر آقایان یک روز از صبح تا شب در مرغداری و گاوداری با آن شرایط سخت ماندند و کار کردند آنوقت درد صنف را می فهمند. این هم که همدیگر را بکوبیم هم بجز آنکه از بین برویم هیچ فایده دیگری ندارد.

در شصت سال گذشته سابقه نداشته که یک نفر کاملاً از بخش خصوصی رئیس هیأت مدیره بشود. تفکر غالب در هیأت مدیره به سمت بخش خصوصی است. به طور قطع ما به سمت خصوصی سازی می رویم. شصت سال با تفکر دولتی کار کردیم حالا سه سال هم با تفکر بخش خصوصی کار کنیم. ببینید چه فرقی می کند؟!