سرطان لنفوم در سگ‌ها؛ علایم، تشخیص و درمان (+عکس)

یکی از سرطان‌های شایع در سگ‌ها، لنفوم می‌باشد. این بیماری حدود 24 درصد از موارد سرطان در این حیوانات را به خود اختصاص می‌دهد.

به گزارش گروه بین‌الملل حکیم مهر، لنفوم به اشکال و فرم‌های متعددی در سگ‌ها بروز می‌کند. برخی از انواع ‌آن با پیشرفتی سریع به سرعت زندگی حیوان را به مخاطره می‌اندازند. اما برخی از اقسام این بیماری رشدی کند و پیشرفتی نامحسوس دارند.

سن ابتلا و نژادهای حساس:

این سرطان معمولا سگهای میانسال تا پیر را درگیر می‌نماید و متوسط سن ابتلا در حیوانات 6 تا 9 ساله می‌باشد. جالب است که بدانید برخی از نژادها نظیر، گلدن رتریورز، باکسرز، اسکاتیش تریرز و باست‌هوندز بیش از سایر نژادهای سگ به این بیماری مبتلا می‌شوند و در مقابل نژادهای داشهوندز و پومرانیا در معرض خطر کمتری هستند.

ارگانهای درگیر:

لنفوم سرطان سلول‌های لنفوسیت می‌باشد. لنفوسیت‌ها هم بخشی از سلول‌های سیستم ایمنی هستند. آنها در سرتاسر بدن یافت می‌شوند. بر همین اساس این سرطان مکانهای مختلف بدن شامل غدد لنفاوی، کبد، طحال، مغز استخوان و روده را درگیر خود می‌کند.

علایم:

علایم بیماری بسته به مکان حضور این سرطان در بدن متفاوت خواهد بود. علایم بیماری می‌تواند از علایم خفیف شامل کاهش اشتها، بیحالی تا خیلی شدید مانند استفراغ، اسهال و ضعف باشد. درگیری غدد لنفاوی بسیار شایع بوده و به شکل بزرگ شدگی غدد بروز می‌نماید.

علت بیماری:

علت بروز بیماری لنفوم شناخته شده نیست. البته تماس با علف‌کش‌ها و یا برخی رنگها و حلالهایشان خطر ابتلا را افزایش خواهد داد. مطالعات کروموزومی سگ‌های مبتلا حاکی از آن است که آنها دارای ساختار کروموزومی غیر طبیعی هستند.

تشخیص:

تشخیص بیماری لنفوم بسته به محل درگیری بیماری است. جهت تشخیص درست، نیاز به نمونه برداری می‌باشد. زمانیکه غدد لنفاوی درگیر شدند، با نمونه برداری توسط سرنگ می‌توان به تشخیص قطعی رسید. اگرچه در 10 درصد از موارد، سگها علاوه بر بیوپسی نیازمند به عمل جراحی و حذف کامل غدد لنفاوی درگیر می‌باشند.

با استفاده از روش‌های رنگ‌آمیزی نمونه، می‌توان به مرحله بیماری در حیوان دست یافت و با توجه به این مرحله تصمیم درست جهت درمان حیوان را اتخاذ نمود. علاوه بر نمونه‌برداری، با استفاده از آزمایش خون، عکس رادیولوژی قفسه سینه و سونوگرافی شکم می‌توان به تشخیص قطعی رسید.

درمان:

با توجه به مرحله بیماری و محل ضایعه، درمان صورت می‌پذیرد. پس از گذشت 1 تا 3 ماه از تشخیص، در صورت عدم درمان حیوان جان خود را از دست خواهد داد. در صورت استفاده از استروئیدها به تنهایی در درمان حیوان نیز این مدت به 2 تا 4 ماه افزایش می‌یابد.

اکنون بهترین روش درمانی رایج، شیمی درمانی به مدت بیش از 25هفته می‌باشد. 70 تا 90 درصد حیواناتی که شیمی درمانی می‌شوند با بهبود کامل و یا جزئی، به مدت 6 تا 12 ماه زنده می‌مانند. لازم به ذکر است که کمتر از ده درصد از بیماران فوق درمان می‌شوند.

در کنار شیمی‌درمانی تجویز درمانهای حمایتی نظیر استفاده از قرص‌های مکمل جهت عملکرد بهتر غدد فوق کلیوی و کبد و همچنین استفاده از داروهای گیاهی جهت کاهش التهاب بسیار مفید خواهد بود. همچنین به دلیل کاهش ویتامین دی در بیماران درگیر لنفوم، تجویز ویتامین D3 نیز سودمند می باشد.

به خاطر داشته باشید کربوهیدراتها به رشد سلولهای سرطانی کمک می‌کنند، لذا بهترین رژیم غذایی برای این حیوانات غذاهای سرشار از پروتئین است. پروتئین از رشد بی‌رویه سلولهای سرطانی جلوگیری خواهد نمود. همچنین روغن ماهی نیز به رژیم غذاییشان بیفزایید.