پوست میگو سرشار از ریزمغزی‌هایی است که ارزش آن از گوشت میگو بیشتر است

رییس بخش زیست فناوری و فرآوری آبزیان موسسه تحقیقات شیلات ایران با اشاره به اینکه در کشور ما قسمت سروسینه‌ی میگو دور ریخته شده و تنها قسمت شکمی آن باقی می‌ماند، گفت: ضایعات میگو از جمله پوست میگو سرشار از ریزمغزی‌هایی است که ارزش آن از گوشت میگو بیشتر است.

دکتر احمد غرقی  افزود: رنگدانه‌هایی در بدن میگو وجود دارد که این رنگدانه‌ها به نام آستاگزانتین نامیده می‌شوند که این آستاگزانتین یک ماده ضد سرطان و یک آنتی‌اکسیدان بسیار قوی است که در بازار بسیار گران است ولی متاسفانه در بین ضایعات میگو دور ریخته می‌شود، علاوه براین پوست میگو از ماده‌ای به نام کیتین تشکیل شده که این دومین ماده تجدیدپذیر طبیعی دنیاست و بدون اینکه بشر ریالی برای تولید آن هزینه کرده باشد، تولید می‌شود ولی ما آن را دور می‌ریزیم.

رییس بخش زیست فناوری و فرآوری آبزیان موسسه تحقیقات شیلات ایران با اشاره به اینکه سال گذشته حدود 11هزار تن پرورش و صید میگو در کشور داشته‌ایم، ادامه داد: در بهترین شرایط نصف این میزان را بدون کوچکترین فرآوری دور ریخته‌ایم در حالیکه از حدود 12 سال پیش این کار را انجام داده و با همکاری دانشگاه امیرکبیر با استفاده از کیتین نخ بخیه تولید کرده‌ایم و دانش فنی آن را بدست آورده‌ایم.

وی با اشاره به اینکه در خلیج فارس، دریای عمان و دریای خزر تنوع گونه‌ای بسیار زیادی از آبزیان وجود دارد، گفت: در دریای‌خزر دو گونه میگو وجود دارد که تمام کشورهای حاشیه دریای خزر از این گونه‌ها استفاده می‌کنند ولی چون سواحل کشور ما عمیق است دسترسی ضعیفتری به این میگوها داریم.

او گفت: ماهیان خاویاری بسیار ارزشمندی در دریای خزر وجود دارند که در حال کار کردن روی این گونه‌ها هستیم چراکه این ماهیان خاویاری فسیل‌هایی زنده‌ای هستند که از میلیون‌ها سال پیش در دریا حضور دارند و متاسفانه در بحث حفاظت از این ماهیان خاویاری فقط دو کشور ایران و روسیه کار می‌کنند.

وی افزود: بقیه کشورها این ماهیان خاویاری را تاراج می‌کنند و بدون اینکه یک ماهی خاویاری تکثیر کنند این ماهیان را فقط صید می‌کنند ولی در کشور ما سال گذشته حدود 20 میلیون قطعه لارو ماهیان خاویاری تکثیر و به دریا رهاسازی شده است.

او با تاکید بر ارزشمند بودن گونه‌های ماهیان خاویاری، ادامه داد: از این 20 میلیون قطعه لارو ماهیان خاویاری توقع داریم که حداقل یک دهم درصد آن به دریا برگردد چراکه این ماهیان خاویاری در یک فاصله زمانی نسبتا طولانی(مثلا 10 سال) به بلوع جنسی می‌رسند و می‌توانند خاویار تولید کنند و می‌توان از گوشت آنها استفاده کرد.

غرقی افزود: همچنین اکنون دولت‌ بحث‌های حاکمیتی دارد تا بتواند این ماهیان را اصلاح نژاد و تکثیر کرده و مسائل ژنتیکی آنها را شناخته و برای پرورش آنها در آب‌های شیرین داخلی معرفی کند.

او با اشاره به اینکه در خلیج فارس و دریای عمان نیز بیش از 800 گونه آبزی وجود دارد، افزود: برخی از این گونه‌ها مثل شیرماهی، شوریده و تن ماهیان میگوو کوسه که جنبه اقتصادی و تجاری دارند به شکل بی رویه صید می‌شوند تا به سفره غذایی مردم آورده شوند.

رییس بخش زیست فناوری و فرآوری آبزیان موسسه تحقیقات شیلات ایران با بیان اینکه از این ماهیان صید شده توانسته‌ایم انواع و اقسام فرآورده‌ها را درست کنیم، تهیه سوسیس و روغن ماهی را از جمله اقدامات بخش تحقیقات دانست و گفت: در بخش تحقیقات حتی توانسته‌ایم به دانش فنی تهیه اسیدهای امگا 3وامگا 6از احشاء ماهی نیز دست یابیم و می‌توانیم این روغن را در اختیار مصرف‌کنندگان نیز قرار دهیم.

غرقی تصریح کرد: متاسفانه شرکت‌های دارویی که در ایران هستند، کوچکترین التفات و حتی همکاری برای کپسوله کردن و فروش تولید داخل نمی‌کنند درحالیکه مدل کانادایی و آمریکایی این روغن به صورت کپسوله و خیلی گران در داخل کشورمان فروخته می‌شود و تمام این پتانسیلی که در این ماهی‌ها وجود دارد، دور ریخته می‌شود و از دانش فنی تولید این کپسول‌ها در کشورمان استفاده نمی‌شود.

وی با اشاره به اینکه کل تولید کشورمان در ماهی و میگوی صید شده و پرورشی در سال گذشته 700 هزار تن بود، ادامه داد: اگر 50 درصد از این مقدار را درنظر بگیریم 350 هزار تن باقی مانده داشته‌ایم که به علت همکاری نکردن بخش خصوصی این مقدار از جمله باقی مانده‌های میگو ضایع شده و از بین رفته است.

او ادامه داد: اکنون دانش فنی استخراج و بدست آوردن امگا 3 و امگا6 را داریم و اگر شرکتی برای خریداری این دانش فنی به ما مراجعه کند می‌تواند امکانات کل این ضایعات و باقی مانده‌ها را استفاده کند و امگا 3 و امگا 6 را کپسوله کند ولی متاسفانه این شرکت‌های داروسازی التفات و همکاری لازم را با تحقیقات نمی‌کنند و متاسفانه دانش فنی آن در کتابخانه‌های ما خاک می‌خورد.