مستند"آزادراه" از جمله مستندهای بحث برانگیز هشتمین جشنواره سینماحقیقت بود. مستندی به کارگردانی محسن خان جهانی که با یک مستند دیگر به نام "گزارش یک بازپرس" هم در جشنواره حضور داشت.
به گزارش میزان، "آزادراه" همان طور که از نامش هم پیداست نگاهی دارد به روند طولانی مدت ساخت آزادراه تهران-شمال و دلایل عدم تحقق وعده های مدیران در مورد راه اندازی بموقع این آزادراه.
خان جهانی کوشیده با بیان اینکه اغلب روسای جمهور وقتی که در دوره کاندیداتوری قرار دارند وعده افتتاح این آزادراه را میدهند اما بعد از جلوس بر کرسی ریاست جمهوری به دلایل مختلف نمی توانند این وعده را محقق کنند از این می گوید که یکی از دلایل عدم افتتاح بموقع این آزادراه دیدگاههای مختلفی است که میان کارشناسان محیط زیست درباره آن وجود دارد.
برخی از کارشناسان راه اندازی این آزادراه را عاملی می دانند بر از بین رفتن چرخه طبیعی منطقه که می تواند آسیبهای بنیادی بر پیکرده طبیعت شمال بزند و از آن سو برخی از کارشناسان نیز این مساله را توجیهی نامناسب برای اتلاف منابع مالی تخصیص یافته بر این پروژه می دانند.
مقایسه وضعیت زندگی کارگران ایرانی و چینی
اینها را که کنار بگذاریم بخشی از دیدنی ترین نماهای "آزادراه" جایی است که تصاویری از وضعیت اقامت کارگران ایرانی فعال در این پروژه را نشان داده و مقایسه ای انجام میدهد میان زندگی این کارگران و نیروهای پیمانکار چینی این آزادراه. در شرایطی که کارگران ایرانی در بدترین وضعیت رفاهی و با حداقل امکانات سر می کنند نیروهای چینی همه جوره امکاناتی در اختیارشان است!
جالب و البته تکان دهنده جایی است که خان جهانی در گفتگو با تعدادی از اهالی درباره پیامدهای حضور نیروهای چینی می پرسد و آنها با اشاره به ماجراهایی مانند "نایاب شدن گربه در منطقه" و "بالا رفتن قیمت خرید خر" اینها را به حضور چینی ها نسبت می دهد!
یکی از رستوران داران منطقه هم با بیان اینکه چینی ها آدمهایی خوش حساب هستند از این می گوید که رقم فاکتورهای مربوط به غذای آنها را تا ۱۰۰ هزار تومان هم افزایش می دهد اما آنها با روی باز فاکتور را پرداخت می کنند.
هلی شاتهایی زیبا از طبیعت شمال
"آزادراه" از آن مستندهایی است که تصاویری بکر و هلی شات را از زیباترین مناطق طبیعی شمال ایران نشان داده و می کوشد به نوبه خود بر سبد تصویری مرتبط با این منطقه بیفزاید. در این تصویرگری صدالبته که ارائه اطلاعات به گونه ای که مخاطب عام هم به اندازه یک کارشناس از تماشای اثر لذت ببرد در الویت قرار گرفته است.
