بلاتکلیفی ببرها در پارک ارم - مریم خباز

حکیم مهر -  بلاتکلیفی ببرها در پارک ارم / مریم خباز

دوباره پول کم آمد، البته نه برای آدم‌ها بلکه این بار برای ببرها. هنوز یک ماه نشده که دو قلاده ببر از روسیه با آب و تاب زیاد به ایران آمدند تا نسل منقرض شده ببر مازندران را زنده کنند، اما مسوولان سخن از نبود بودجه به میان می‌آورند. آن روز جمعه‌ای که این مهمانان روسی به پارک ارم آمدند و همراه صدها مسوول و مردم مشتاق، دو قلاده پلنگ ایرانی عازم روسیه را بدرقه کردند شاید فقط بدبین‌ترین دوستداران حیات وحش حدس می‌زدند که همه چیز بخوبی اول ماجرا ادامه پیدا نکند.

قبل از این که ببرها به ایران بیایند رئیس سازمان حفاظت محیط زیست در نشستی خبری اعلام کرد که ماندن آنها در پارک ارم موقتی خواهد بود و بزودی ببرها قدم در سرزمینی می‌گذارند که چند دهه پیش ببرهای ایرانی در آن می‌غریده‌اند. منظور او میانکاله بود؛ آخرین زیستگاه ببر ایرانی که حالا قرار است 60 هکتار از آن سهم ببرها شود.

حالا دیگر نمی‌گوییم که چرا برخی طرفداران محیط زیست دلشوره داشتند که مبادا ببرهای در باغ‌وحش بزرگ شده روسی (به جای ببر وحشی آزاد در طبیعت)‌ نتوانند غریزه شکارچی بودنشان در میانکاله را به دست بیاورند و همچنان محتاج تغذیه دستی بمانند. با این موضوع هم کاری نداریم که خیلی‌ها نگران بودند که به خاطر محدود بودن قلمرو ببرها در میانکاله و کمبود طعمه، آنها به سمت مناطق مسکونی بروند و یا به دست روستاییان کشته شوند یا با گلوله شکارچیان غیرمجاز. دیروز مطرح شدن موضوع کمبود بودجه برای راه‌اندازی زیستگاه میانکاله سبب شد تا همه این نگرانی‌ها فراموش شود و سر و کله مشکل دیگری که کمتر کسی حدس می‌زد پیدا شود. گوینده خبر دیروز، محمدباقر صدوق، معاون محیط طبیعی سازمان حفاظت محیط‌زیست بود. او در حالی که می‌گفت ایران منتظر دریافت نقشه‌های زیستگاه ببر از روسیه است اعلام کرد که مشکلات مالی علت تاخیر در راه‌اندازی زیستگاه میانکاله بوده است. شاید زمانی که کارشناسان نظاره‌گر مراسم تبادل ببر و پلنگ در پارک ارم تهران می‌گفتند که چون این تبادل خیلی سریع و کمتر از 3 ماه انجام شده فقط می‌توان آن را اقدامی نمایشی دانست دلمان نمی‌خواست حرفشان را باور کنیم ولی انگار بتدریج شرایطی فراهم می‌شود که چاره‌ای جز بدبین بودن به اوضاع نداریم.

خدا کند روزی نرسد که ماجرای احیای ببر مازندران شبیه آن داستان شود که کسی دکمه‌ای را پیدا کرد و خواست برایش کت بدوزد.