بایدهایی برای انتحابات آتی نظام دامپزشکی
دکتر میثم محمودیان درویشانی
شبکه انسجام نایافته نظام دامپزشکی از بدو تولد همچون نوزاد ناقص الخلقه ای توان ایستادن بر پای خودش را نداشته است، به گونه ای که با هر معیار و میزانی بخواهیم نقاط قوت و ضعف این صنف را بسنجیم، چیزی چنته مان را پر نخواهد نکرد.
این مسئله نه از مظلومیت دیرپای دامپزشکان که از ضعف درونی آنها نشأت می گیرد. در حقیقت نظام دامپزشکی تاکنون تشکلی با معیارهای تعریف شده بین المللی برای حفظ و حراست از جایگاه دامپزشکان شاغل در این حوزه نبوده است، که اگر غیر از این بود حداقل گوشه ای از مطالب تلنبار شده دامپزشکان را حل می کرد، و همچنان پس از سال ها در بحث استقلال مسئولین فنی از کارفرما چنین گیج و سر در گم نبودیم!
علی ای حال جرم دامپزشک چیست که از این حرفه پر مشقت که این روزها از سر بازی های روزگار جزو پرطرفدارترین رشته های کنکوری نیز بشمار می رود، جز مشقت سهمی نصیبش نمی شود؟ مگر رشادت و مجاهدت در عرصه سلامت عمومی مدال افتخار آنان نیست؟ پس چرا برای مطالبه کمترین حقی از خودشان راه به جایی نمی برند؟ چرا شأن دامپزشکان در جامعه آن گونه ای که باید باشد، نیست و کسی هم کک اش نمی گزد که چرا اولین و مهمترین ستون مقابله با بیماری های مهلکی نظیر شاربن، مشمشه، هاری، تب کریمه کنگو، تب خونریزی دهنده و... اینچنین مهجور مانده است؟
یقیناً این ارج گذاری و تثبیت جایگاه واقعی دامپزشکان در اجتماع باید از میان خود نیروهای فعال در این حوزه آغاز گردد. می بایست نظام دامپزشکی پویا، فعال و مطالبه گری ایجاد نمائیم که در پیگیری دغدغه ها و مطالبات صنفی لکنت نداشته باشد، ملاحظه کاری نکند، در تشریفات وسوسه برانگیز میزهای آنچنانی رسالت واقعی اش را فراموش ننماید و برای برطرف کردن مشکلات ریز و درشت این صنف قدم های اساسی بردارد.
همچنین اعضای آتی شوراهای نظام دامپزشکی باید بدانند، آنها نماینده قشری هستند که با انبوه مشکلاتی از قبیل نبود بازار کار، مشکلات بیمه ای دامپزشکان بخش خصوصی، سنگ اندازی های نابجا و غیررسمی ارگان های دولتی، دخالت های بیجا و تصاحب تصدی گری های نظام دامپزشکی توسط سازمان دامپزشکی، ورود بیش از اندازه دامپزشکان تازه فارغ التحصیل شده به بازار کار، نگاه مافیایی به بعضی حوزه ها علی الخصوص دارو، عدم حمایت از دامپزشکان در برابر مراجع غیر مطلع و غیر مرتبط، عدم وجود شایسته سالاری، نگاه ارباب رعیتی از سوی بعضی مسئولین و... مواجه هستند.
پس ضروری است برای رفع این مشکلات و دهها موارد دیگری که این قلم عاجز از نوشتن آنهاست برنامه مدونی تدوین کنند.
اما از سوی دیگر اعضا محترم و دامپزشکان فعال در بخش خصوصی و دولتی نیز باید با دقت نظر و حساسیت وافر، بجای مصلحت اندیشی های فردی و گروهی، انتخابی انجام دهند که نتیجه آن رفع مشکلات و نقصان های دامپزشکی باشد.