اگرچه کنترل آنفلوآنزای پرندگان، از طرف کشورهای پیشرفته بسیار جدی گرفته می‌شود، اما در ایران هنوز مشکل تأمین اعتبارات و هزینه‌های مربوط به آن، دست سازمان دامپزشکی را بسته است.
به گزارش حکیم مهر به نقل از ایانا، سایه ویروس جدید H ۵N ۸ آنفلوآنزای فوق حاد پرندگان، چند هفته است که بر واحدهای مرغداری، سنگینی می‌کند. به‌طوری‌که تاکنون سازمان دامپزشکی مجبور به انتشار چهار اطلاعیه جداگانه از وضعیت گسترش بیماری شده و نسبت به رعایت اصول ایمنی، به فعالان این صنعت هشدار داده است. طبق آخرین آمارها در حال حاضر ۹ استان کشور با این بیماری دست و پنجه نرم می‌کنند؛ بنابراین لازم است تا تیمی قدرتمند و تخصصی، موضوع را رصد کرده و گوشه‌های پنهان کار را ببینند.
در چنین وضعیتی، ساز ناکوک تأمین اعتبار، به صدا در می‌آید و کارشناسان طیور را مجبور می‌کند تا سکوت‌شان را بشکنند. این در حالی است که آن طرف آب‌ها در کشوری مانند آمریکا، برای کنترل آنفلوآنزا بودجه‌های سرسام‌آوری را هزینه می‌کنند که به هیچ عنوان قابل قیاس با ایران نیست. طبق آمارهای موجود، به‌صورت سالانه حدود دو میلیون و ۱۰۰ هزار تن گوشت مرغ در ایران تولید می‌شود که این مقدار در آمریکا به بیش از ۱۸ میلیون تن می‌رسد. به‌طور کلی تعداد قطعات مرغ گوشتی در این کشور به‌طور تقریبی، ۱۰ برابر ایران بوده و این میزان در مرغ تخم‌گذار، پنج برابر کشور ما است.
طبق آخرین گزارش‌ها در سال ۲۰۱۵ آنفلوآنزای مرغی در ایالات غرب میانه شيوع پيدا كرد و براي کنترل و ریشه کن کردن ویروس آن، برای جمعیت مرغ و بوقلمون، چهار میلیارد دلار هزینه شد. این در حالی است که بودجه در نظر گرفته شده ایران، برای این منظور در سال گذشته، تنها ۳۰۰ میلیارد تومان بود که بخشی از آن هم در سال جاری، تأمین اعتبار شد. به عبارتی اگر قرار بود آمریکا همانند ایران در کنترل آنفلوآنزا هزینه کند، باید ۱۵ برابر ما یعنی چهارهزار و ۵۰۰ میلیارد تومان پول خرج می‌کرد. در حالی که اگر هر دلار را معادل چهارهزار تومان در نظر بگیریم، این کشور برای مهار آنفلوآنزا آن هم تنها در ایالات غرب میانه، ۱۶ هزار میلیارد تومان و به بیانی دیگر، ۵۴ برابر ایران هزینه کرده است!
تمام این شرایط در حالی اتفاق می‌افتد که سازمان دامپزشکی در راستای کنترل بیماری، نه‌تنها با کمبود بودجه روبه‌رو است، بلکه همین مقدار کم هم در زمان مقتضی و درست سر بزنگاه، به دستش نمی‌رسد. همین عاملی می‌شود برای بی‌رغبتی مرغدارانی که سر وقت، پول بیمه را پرداخت کرده‌اند، اما برای گرفتن خسارت، با هفت‌خوان رستمی روبه‌رو می‌شوند که غول آخر آن، مرغدار را در سال‌های آینده به مبارزه می‌طلبد. حال مرغدار می‌ماند و چند سالن جوجه معدوم شده و هزار و یک مسئله مالی.
