کد خبر: ۶۲۱۵۴
تعداد نظرات: ۳۷ نظر
اختصاصی حکیم مهر:
«دکتر سیدمحمد فقیهی» می‌گوید: دوم مهر ۵۹ قرار بود که به ایران برگردیم. ۳۱ شهریور از خواب بلند شدم و دیدم که اعلام کردند شما نمی توانید به ایران بروید، چون فرودگاه مهرآباد بمباران شده است ...
 

حکیم مهر- محسن طاهرمیرزایی: ۴۴ سال عضویت در هیات علمی دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران به همراه ۶ سال تحصیل در دوران دانشجویی، عدد ۵۰ سال فعالیت در رشته دامپزشکی را به دست می‌دهد. نگارش ۴۰ کتاب و تربیت بیش از ۷ هزار دکتر در حوزه‌های پزشکی، داروسازی و دامپزشکی در ۱۶ دانشکده‌‌ مختلف، ماحصل عمر باعزت «دکتر سید محمد فقیهی» است. کسی که در بازنشستگی هم دست از کار نکشیده و در این زمان کمتر از ۳ سال، قریب به ۵ کتاب به رشته تحریر درآورده است.

دکتر فقیهی برای اخذ تخصص به دانشگاه ایلینوی آمریکا رفت و زمانی که شنید کشورش هدف حمله عراقی‌ها قرار گرفته، به فکر بازگشت افتاد. مسئولان دانشگاه ایلینوی وقتی سودای بازگشت را در سید محمد جوان دیدند، به او  پیشنهاد حقوق چند برابری را کردند، اما او باز هم نپذیرفت و با ۲ کودک خردسال و همسر خود، با مشقات فراوان در روزهای پرالتهاب جنگ به وطن بازگشت. او حالا خوشحال از تصمیم خود است و در گفت‌وگو با حکیم مهر، به بیان جزئیات بیشتری از زندگی علمی خود می‌پردازد.

حکیم مهر:‌ آقای دکتر، دوران کودکی و تحصیلات مقدماتی چگونه گذشت؟

تحصیلات متوسطه را در دبیرستان دین و دانش قم که متعلق به آیت‌الله بهشتی و یکی از بهترین دبیرستان‌های این شهر بود، گذراندم و یک پایه قوی گرفتم. سال ششم که بودم، پس از تبعید آیت‌الله بهشتی به تهران سیکل دوم را بستند و من سال آخر را به دبیرستان دیگری به نام اوحدی رفتم که آن هم دومین دبیرستان خوب قم بود. در کنکور سال ششم، اسامی ما قبولی‌ها را که ۱۰ نفر بودیم، به در و دیوار کوچه و خیابان قم چسباندند. در سال ۴۷ کنکور سراسری نبود و هر دانشگاه برای خود کنکور جداگانه برگزار می‌کرد. گروه پزشکی جدا و گروه مهندسی کشاورزی و مهندسی فنی، در رتبه دوم و سوم بودند. ما فقط یک گروه می‌توانستیم انتخاب کنیم. من در تبریز و تهران امتحان دادم. در تهران گروه پزشکی و در تبریز که رشته‌های داروسازی و پزشکی داشت، داروسازی را به دلیل علاقه زیادی که به آن داشتم انتخاب کرد. در تهران چون گروه می‌زدیم، همه رشته‌ها را در بر می‌گرفت. از آنجاکه ساکن قم بودیم، من بیشتر به تهران علاقه‌مند بودم. روز انتخاب رشته، همه در سالن ابن سینای دانشکده پزشکی جمع بودیم. آقای مسنی که عینک ته‌استکانی داشت، در یک گوشه‌ پشت دستگاهی که کاغذ از آن خارج می‌‌شد، نشسته بود و اسامی را می‌خواند. اسم هرکس که خوانده می‌‌شد، جلو می‌آمد. نوبت به اسم من رسید و من جلو آمدم. طبیعی بود که همه اول پزشکی را می‌زدند، بعد داندانپزشکی، بعد داروسازی و بعد دامپزشکی و علوم آزمایشگاهی. من جزء نفرات جلو بودم و همه هم و غم من داروسازی بود. در تبریز هم اول داروسازی را زدم و بعد پزشکی. آقای مسن سوال کردند که چه رشته‌ای را بزنم و چون هنوز داشت قبول شدگان پزشکی را ثبت‌نام می‌کرد، انتظار داشت که از من نیز همین را بشنود.

حکیم مهر:‌ انتخاب شما چه بود؟

اتفاق جالب این بود که در سال ۴۷ و درست شب قبل از اینکه من انتخاب رشته کنم، هویدا نخست وزیر وقت در تلویزیون گفت که از امسال رشته داروسازی تبدیل به لیسانس می‌شود. خدا را شکر می‌کنم که وقتی دری را به روی انسان می‌بندد، در دیگری را باز می‌کند. درست یک شب قبل از ثبت نام من، این تصمیم گرفته شد. من آن روز دیدم که به پزشکی و دندانپزشکی علاقه ندارم و داروسازی هم ۴ ساله شده است. از آقای مسن سوال کردم که رشته بعدی چیست؟ گفت دامپزشکی. گفتم همان را بنویس، در حالی که اصلا به این رشته فکر نکرده بودم. آن آقا که عینکش در نوک بینی‌اش قرار گرفته بود، شوکه شد و یک نگاه عاقل اندر سفیه به من کرد و خلاصه این شد که در دانشکده دامپزشکی ثبت نام کردم.

در دوران دانشجویی تا سال سوم هم خیلی از هم کلاسی‌های من هر سال کنکور می‌دادند که از دامپزشکی فرار کنند. بعضی‌ها دندانپزشکی و پزشکی قبول می‌شدند و به شهرستان‌ها می‌رفتند. یک سال بعد از ورود من به دامپزشکی، دوباره آقای هویدا در تلویزیون گفت که به دلیل اعتراضات گسترده، مخصوصا در جندی شاپور اهواز، رشته داروسازی دوباره دکترا خواهد شد. من هم پیش خود گفتم که قسمت این بوده که به رشته داروسازی نروم. خلاصه داستان ورود من به رشته دامپزشکی این بود.

حکیم مهر: نظر اطرافیانتان نسبت به ورود شما به رشته دامپزشکی چه بود؟

دوستانم همیشه من را مورد مواخذه قرار می‌دادند و می‌گفتند مغز فلان حیوان را خوردی که به دامپزشکی آمدی. چون من حتی در تبریز هم می‌توانستم به رشته پزشکی بروم، چون نفر ۴۵ بودم. اما به هر حال به دامپزشکی آمدم.

حکیم مهر: دوران تحصیل در دانشکده دامپزشکی چگونه گذشت؟

شاید گفتن من درست نباشد اما من جزء دانشجویان ممتاز بودم به طوری که خود دانشکده بعد از تعطیلات عید سال آخر دانشجویی، به من پیشنهاد همکاری کرد. رئیس وقت دانشکده از من سوال کردند که بعد از فارغ‌التحصیلی جایی را در نظر داری؟ من که هنوز ۴ ماه زمان تا فارغ‌التحصیلی داشتم، در جواب گفتم که نه. گفت در دانشکده در فکر این هستیم که شما را انتخاب کنیم و من پذیرفتم.

حکیم مهر:‌ دوران خدمت سربازی را چه کردید؟

من تک پسر خانواده بودم و پدرم در سال ۵۰ فوت کرده بودند و می‌توانستم از ناحیه مادر کفالت بگیرم. خلاصه بعد از فارغ‌التحصیلی به دنبال کارهای اداری معافیت از سربازی رفتم و دانشکده هم پیغام می‌داد تا بالاخره آذر ماه توانستم کفالت را بگیرم و به دانشکده آمدم. در دانشکده ۲ گروه من را می‌خواستند که یکی از آنها انگل‌شناسی بود و مدیر گروه آن دکتر انوار معاون دانشکده بودند. من در نهایت فارماکو را انتخاب کردم. آنجا مربی شدم و بعد از ۳ سال هم پذیرش گرفتم و به آمریکا رفتم.

حکیم مهر: کدام دانشگاه؟

دانشگاه ایلینوی که یکی از Top10 های امریکا و جزء ۱۰ دانشگاه معتبر این کشور است. همان طور که قرآن می‌فرماید که در خوبی‌ها مسابقه بگذارید، آنها در حوزه افزایش معدل دانشجویان، گرنت‌های دریافتی استادان، کسب رتبه‌های علمی، تعداد مقالات و ... هر سال رنکینگ می‌شوند. دانشگاه ایلینوی گاهی اول و گاهی دوم و سوم می‌شد. به هر حال جزء ۱۰ تای رده بالا و معتبر بود. در آنجا تخصص فارماکولوژی را گرفتم.

حکیم مهر: آن روزها چطور گذشت؟

تابستان سال ۵۸، من ۲ سالی بود که از ایران دور بودم. در ایران زد و خورد و شلوغی و انقلاب بود و مادرم اینها در قم تنها بودند و من نگران آنها بودم. از استادم خواستم که اجازه دهد در آن تابستان سری به ایران بزنم. به مدت ۲ ماه اجازه این کار به من داده شد و من به ایران آمدم. تغییر ذائفه کردم و برگشتم. اولین نماز جمعه‌ای که آیت‌الله طالقانی خواندند، من در ایران بودم. تابستان سال ۵۹ بار دیگر خواستم به ایران بیایم که اجازه ندادند و گفتند که ایران شلوغ است و احتمال دارد امکان بازگشت نداشته باشید و کار شما نیمه‌کاره بماند. همان روزها یک کار تحقیقاتی خوب به من محول کردند و من فهمیدم که می‌خواهند مرا آزمایش ‌کنند. ما بچه مسلمان بودیم و همسر من محجبه بود. می‌دانستند که ما خوک را حیوانی نجس و حرام گوشت می‌دانیم، با این حال روی خوک یک کار آزمایشی تداخل دارویی به من دادند. من کار را خیلی خوب انجام دادم و نتیجه خوبی هم گرفتم. بعدها از زبان یک استاد دیگر فهمیدم که قصد آزمایش من را داشتند. یک لباس یک سره به من داده بودند که در زمان انجام آزمایش می‌پوشیدم و هر روز پس از پایان کار به خانه می‌رفتم و دوش می‌گرفتم. چون تا موهای سرم مملو از بوی بد خوک بود. به آنها گفتم این حیوان خداست و خوردن آن برای ما حرام است. اما کار کردن با آن خیر.

حکیم مهر: چه شد که به ایران برگشتید؟

در شهریور ۵۹ و زمانی که دفاع پایان‌نامه را انجام می‌دادم از من سوال کردند که قصد انجام چه کاری داری؟ گفتم می‌خواهم به ایران بروم. پسر اولم که در ایران به دنیا آمده بود و در آن تاریخ حدودا ۶ ساله بود و پسر دومم تیرماه در امریکا به دنیا آمده بود. گفتند با نوزاد چند ماهه نمی‌توانی به ایران بروی. آن موقع مرز شلوغ بود. من هم شوخی کردم و گفتم شما روی سکه‌هایتان می‌نویسید ما به خدا ایمان داریم. خب ما هم به خدا ایمان داریم. آن موقع جمعیت ایران ۳۶ میلیون نفر بود. گفتم خدا به ۳۶ میلیون نفر روزی می‌دهد اگر ما ۴ نفر هم برویم فکر نمی‌کنم برای خدا سخت باشد. آن لحظه یک پیشنهاد به من کردند که من خیلی جاها آن را نگفتم و مکتوم نگه داشتم.

حکیم مهر: چه پیشنهادی؟

آن سال حقوق من از ایران ۷ هزار تومان بود که به دلار ۷ تومانی، ماهیانه مبلغ هزار دلار می‌شد که این مبلغ را بانک ملی شعبه دانشگاه به ایلینوی می‌فرستاد. آنها به من پیشنهاد کردند که اگر در آمریکا بمانم، ماهیانه چنذ هزار دلار یعنی چند برابر حقوق ایران دریافت می‌کنم.

حکیم مهر: پاسخ شما چه بود؟

قبول نکردم. چون معتقد بودم که به آمریکا رفتم تا تخصص بگیرم و زکات علم، نشر آن است. باید به ایران برگردم و پس بدهم. گفتند خود دانی. دوستان ایرانی من وقتی این مساله را شنیدند، یک بار دیگر از همان حرف‌هایی به من زدند که زمان انتخاب رشته دامپزشکی می‌زدند. می‌گفتند ما که درخواست می‌کنیم، نمی‌پذیرند، چون دانشگاه معتبری است. اما آنها خودشان به تو پیشنهاد کردند و رد کردی. گفتم من از ایران آمدم و باید به ایران برگردم. ایران ما را بزرگ کرده و به ما نیاز دارد. همیشه سر کلاس نیز این را به دانشجویان می‌گفتم و به فارغ‌التحصیلان به شرطی توصیه‌نامه می‌دادم که به ایران برگردند و قبول می‌کردند.

حکیم مهر: چه سالی به ایران برگشتید؟

همان سال ۵۹. در چند سالی که آنجا بودیم برخی لوازم و اثاث داشتیم که همان تابستان آنها را حراج کردم. این یک رسم بود که دانشجویان خارجی این کار را می‌کردند. شهریور دفاع کردم و برای خودم، همسرم و ۲ فرزندم بلیط هم گرفته بودم. دوم مهر ۵۹ قرار بود که به ایران برگردیم. با KLM ابتدا به هلند برویم و بعد به ایران. ۳۱ شهریور از خواب بلند شدم و دیدم که اعلام کردند شما نمی توانید به ایران بروید، چون فرودگاه مهرآباد بمباران شده است. گفتم پس بلیط‌ها را باطل نکنید تا مشورتی کنم. آنجا دوستان پاکستانی و ترکیه‌ای داشتم و آنها پیشنهاد دادند که چون نوزاد دارید، ترکیه بهتر است. ۱۴ مهر که الان به نام روز دامپزشکی ثبت شده است، ما برای استانبول ترکیه بلیط گرفتیم و آمدیم. از استانبول تا تهران ۴ شبانه روز در راه بودیم. چون صدام خیلی جاها را زده بود. مسیر استانبول تا ترکیه درست طول ترکیه است و ما تا مرز آمدیم.

بعد از رسیدن به فرودگاه استانبول، از فرودگاه با تاکسی‌ ما را به سمت گاراژی بردند و دیدیم یک اتوبوس ایستاده است. گفتیم می‌خواهیم به ایران و تهران برویم. گفتند همین اتوبوس می‌رود. من ۵ هزار دلار پول همراه خود داشتم، چون با خانواده می‌آمدیم و گفتم شاید نیاز باشد. یک صد دلاری روی میز ایشان گذاشتم و تصور می‌کردم که باز هم باید پول بدهم. دیدم آنها با یکدیگر داد و بیداد راه انداختند و فهمیدم گویا پول زیادی پرداخت کرده‌ام. یک نفر ساک را برداشت و دیگری بچه را بغل کرد و فهمیدم که سبیل‌هایشان را چرب کرده‌ام. بعد دیدم راننده پشت فرمان نشست و حرکت کرد. گفتم اتوبوس که خالی است. گفت مگر نمی‌دانی جنگ است و مردم از ایران فرار می‌کنند. ما از آن طرف مسافر داریم نه از این طرف. خلاصه اتوبوس با راننده، کمک راننده، یک شاگرد، من، همسرم و ۲ بچه حرکت کرد و در مسیر آنکارا چند نفر کرد را هم سوار کرد.

شب اتوبوس در رستورانی خارج از یکی از شهرهای ترکیه (ارزروم یا دیار بکر) در کنار یک رستوران‌ توقف کرد تا مسافران استراحت کنند. دیدم آنجا نزدیک به ۱۵ اتوبوس توقف کرده‌اند. ما پیاده شدیم و کردها ترجیح دادند پیاده نشوند. من و خانواده جلوی در رستوران رفتیم و دیدم که رستوران جای سوزن انداختن نیست. راننده و کمک راننده که جایگاه خاص دارند و می‌روند. من و خانواده جلوی در مانده بودیم و فکر می‌کردیم کجا برویم که آقایی وسط رستوران دستش را بلند کرد و اشاره کرد. دیدیم ۲ بچه دارد، بچه‌ها را بلند کرد و من و همسرم را نشاند. اولین سوال را از من کرد که از کجا می‌آیی. گفتم از امریکا و به ایران می‌روم. این برای سومین بار بود که نگاه عاقل اندر سفیه را دیدم. گفت این جمعیت ما ایرانی‌هایی هستیم که در حال فرار از جنگ هستیم. گفتم با خبر هستم و اتفاقا من زودتر می‌خواستم برگردم اما نشد.

خلاصه به تهران رسیدیم و من به دانشکده رفتم و اعلام حضور کردم. خیلی‌ها باور نمی‌کردند که ما برگردیم. آن موقع بچه‌های جهاد دانشگاهی سر کار بودند و در دانشگاه مسئولیت داشتند. دکتر حسن عارفی که خدا او را هدایت کند، آن موقع هم رئیس دانشگاه تهران بود و هم وزیر علوم. متخصص قلب و جراح امام هم بود. در بیمارستان قلب هم یک قسمت را به نام ایشان کردند. ایشان شهریور ماه یک نامه برای تمام بورسیه‌های دانشگاهی در خارج فرستاده بود که تا اول مهر خود را به ایران برسانید، در غیر این صورت سه نقطه. من که بلیط گرفته بودم و قرار بود بیایم. آنهایی که قرار نبود بیایند را نمی‌دانم یک اتفاقاتی برایشان افتاد. اما من مجبور شده بودم چند هفته تاخیر کنم. توضیح هم داده بودم که با نوزاد سه ماهه و به شکل اتوبوسی خود را رسانده‌ام. با این همه دکتر عارفی گفت مرغ یک پا دارد. من گفته بودم که اول مهر و ایشان ۱۸ مهر آمده. خلاصه که تا آذر ماه ۳ ماه حقوق ما را ندادند و تنبیهمان کردند. خیلی از دوستان به من گفتند برگرد همانجا که به تو پیشنهاد کردند. من قبول نکردم و گفتم با این سختی‌ها به ایران آمدم که حالا بروم؟

حکیم مهر:‌ ماحصل فعالیت‌های شما تا دوران بازنشستگی چه بود؟

بنده ۴۴ سال عضو هیات علمی بودم، ۶ سال هم که دوره دانشجویی بود و جمع اینها ۵۰ سال می‌شود. در این ۴۴ سال حدود ۳۵ کتاب نوشتم. بیش از ۷ هزار دکتر در حوزه‌های پزشکی، داروسازی و دامپزشکی در قریب به ۱۶ دانشکده‌‌ای که برای تدریس می‌رفتم، تربیت کردم. حتی در زمان جنگ چند سال در دانشکده دامپزشکی اهواز تدریس کردم. حدود ۶ سال هم در دانشکده دامپزشکی ارومیه و ۱۰ سال در دانشگاه آزاد تبریز تدریس کردم. خوشحال هستم از اینکه به ایران آمدم و فارغ‌التحصیلان خوبی پرورش دادم که الان روسای دانشکده‌های استان‌ها هستند.

حکیم مهر: معروف‌ترین‌ شاگردان شما که مناصب اجرایی دارند، چه کسانی هستند؟

تعدادی از رؤسای سازمان نظام دامپزشکی، برخی از رؤسای سازمان دامپزشکی، بعضی از رؤسای دانشکده‌های دامپزشکی کشور جزء دانشجویان من بودند. خدا را شکر می‌کنم که اینها سرمایه‌های من هستند. من اگر آن سال در آمریکا آن حقوق زیاد را می‌پذیرفتم، الان در مادیات افتاده بودم. اما آمدم و این افراد را پرورش دادم.

حکیم مهر:‌ این روزها چه می‌کنید؟

در سال ۹۷ بازنشست شدم و از آن سال یک کتاب تحت عنوان فارماکولوژی کاربردی دام‌های بزرگ نوشتم که بهار ۹۸ چاپ و خیلی از آن استقبال شد. بعد از چاپ آن کتاب به نوشتن کتاب فارماکولوژی دام‌های کوچک در ۲ جلد مشغول شدم که آن هم بهار امسال به چاپ رسید. بعد از چاپ آن ۳ کتاب دیگر را تحت عناوین فارماکولوژی و درمان‌شناسی جامع دامپزشکی، تداخل‌ها سازگاری‌ها و ناسازگاری‌های دارویی جامع دامپزشکی و نسخه‌نویسی دارویی جامعه دامپزشکی را در دست گرفتم که کتاب نسخه‌نویسی و تداخل‌ها، سازگاری‌ها و ناسازگاری‌های دارویی جزء اولین کتاب در ایران است و ما تداخل‌ها و ناسازگاری‌ها به این صورت نداشتیم و امیدوارم که از آنها استقبال شود. مشغله من در این دو سه سال حدود ۵ کتاب بوده است. ۳ کتاب هم الان در حال تحقیق است که ان شالله بهار ۱۴۰۰ قرار است آن را چاپ کنم که بشود ۸ کتاب.

حکیم مهر: ممنون از فرصتی که در اختیار ما قرار دادید.

 

انتشار یافته: ۳۷
در انتظار بررسی: ۰
غیر قابل انتشار: ۱۱
ناشناس
|
Iran (Islamic Republic of)
|
۱۷:۳۲ - ۱۳۹۹/۱۰/۲۸
6
9
خدا حفظ شون کنه هم توی تدریس استاد درجه یک بودند و هم در اخلاق
پاسخ ها
جوجه یه روزه
| Netherlands (Kingdom of the) |
۱۹:۱۰ - ۱۳۹۹/۱۰/۲۹
بله دقیقا ایشان استاد ممتاز و با اخلاقی همچنان هستند
ناشناس
|
France
|
۱۸:۱۶ - ۱۳۹۹/۱۰/۲۸
4
8
اون سه جلد کتاب فارموکولوژی استاد بهترین کتاب ها هستن خیلیا فارموکولوژی را با اون کتاب ها یاد گرفتن
ناشناس
|
Iran (Islamic Republic of)
|
۲۱:۰۲ - ۱۳۹۹/۱۰/۲۸
1
5
جالبه،اون قدیما چقدر همه چیز راحت تر بوده،مردم همه چیز رو راحت تر میگرفتن،نه مثل حالا این همه مشقت و بدبختی
مدبر کرم الهی
|
Iran (Islamic Republic of)
|
۲۱:۳۵ - ۱۳۹۹/۱۰/۲۸
2
7
نام نیکو گر بماند زانوی
به،کزو ماند سرائی زرنگار

استاد عزیز نامت وخدماتت در حافظه تاریخ ایران بزرگ جاودان خواهد شد.

سربلند و سلامت باشید
ساسان
|
Iran (Islamic Republic of)
|
۰۹:۰۹ - ۱۳۹۹/۱۰/۲۹
1
2
یاد کوئیز های کلاس دکتر فقیهی بخیر چقدر استرس داشتیم سر کلاس ایشون ورودی 72 دانشگاه تهران خیلی خاطره داره با دکتر فقیهی سر آزمون همه با هم جلسه آزمون و ترک کردیم وای چه دورانی
حیدری
|
Iran (Islamic Republic of)
|
۱۱:۳۳ - ۱۳۹۹/۱۰/۲۹
0
1
به به لذت بردم......خدا حفظ شون کنه
ناشناس
|
Iran (Islamic Republic of)
|
۱۱:۵۹ - ۱۳۹۹/۱۰/۲۹
2
9
من کمی اغراق در صحبت های ایشان میبینم.میفرمایند که ماهی 11 هزار دلار به ایشان پیشنهاد شده بود. چون خود بنده بعد از ایشان در دانشگاه ایلینویز urbana champaign دانشجو بودم باید عرض کنم حقوق سالیانه پرفسور دریک
Richard E. Dierks که ریاست دانشکده را داشند 37 هزار دلار بود بعد چطور به یک مربی ماهی 11 هزار دلار پیشنهاد شده بود. آیا اختراعی در این مدت داشتید که تغیرات بنیادی در علم فارماکولوژی ایجاد میکرد؟. در مورد حسن عارفی شما براستی نوشتید ایشان باعث شدند که بورس خیلی از دانشجویانی که ماه های آخر کارشان بود قطع شد و 90 درصد آنها هریک به کشوری رفتند و بزرگترین ضربه را به سیستم علمی کشور زد که هنوز کمر راست نکرده است. نمیدانم چرا خضرتعالی از دوره ریاست خود چیزی را بیان نفرمودید.
پاسخ ها
حیرت زده.
| Netherlands (Kingdom of the) |
۲۱:۱۵ - ۱۳۹۹/۱۰/۲۹
بله وقتی یک نابلد مثل عارررفی رییس بشه ضربه میرنه و تحصیل کرده ها را دودستی تقدیم کشورهای دیگر میکند..
ناشناس
| Iran (Islamic Republic of) |
۰۸:۳۷ - ۱۳۹۹/۱۰/۳۰
از اینکه سخن گفتید و بیان کردید از شما سپاسگزارم ناشناس عزیز اکثر واقعیت های جامعه ما در گذشته بخاطر نگفتن ها تحریف شده است امیدوارم بنویسید
ناشناس
| Iran (Islamic Republic of) |
۰۸:۱۷ - ۱۳۹۹/۱۱/۰۱
37000 دلار یعنی ماهی حدودا 3500 دلار اینکه حقوق یه کارگره
ناشناس
| Iran (Islamic Republic of) |
۱۸:۱۷ - ۱۳۹۹/۱۱/۰۳
شما چقدر حقوق میگیرید الان؟ چندتا قسط دارید؟ راستی میگن ماشینتون ثبت نامیه نه؟ میگن فرشهاتونو از کاشان میخرید . بگید تا منم بنویسم براتون حساب کتاب کنم . راستی شما چرا برگشتی ایران؟ کی برگشتی دقیقا؟ چجوری برگشتی؟ حسودی نکن اقا جان زشته افرین
دانشجوی قدیمی دانشکده دامپزشکی
|
Iran (Islamic Republic of)
|
۱۵:۰۵ - ۱۳۹۹/۱۰/۲۹
4
0
استاد فقیهی در علم و اخلاق سرآمد اساتید دانشکده بودند. یادش بخیر
محمد لطفی زاده
|
Iran (Islamic Republic of)
|
۱۶:۰۷ - ۱۳۹۹/۱۰/۲۹
4
3
بسمه تعالی با سلام و احترام درود به شرف و غیرت استاد اخلاق جناب اقای دکتر فقیهی عزیز
از اینکه افتخار شاگردی ایشان را داشته ام به خود می بالم. ان شاءالله خداوند به ایشان طول عمر باعزت و سلامت عنایت بفرماید.
ناشناس
|
Canada
|
۲۱:۲۹ - ۱۳۹۹/۱۰/۲۹
3
0
کلاس ها و منش ایشان در دانشگاه تهران بسیار آموزنده و جالب بود. سپاس از زحماتشان و با آرزوی تن درستی برای استاد.
ناشناس
|
Iran (Islamic Republic of)
|
۲۱:۳۷ - ۱۳۹۹/۱۰/۲۹
0
0
هزار دلار
هفت هزار تومان بود
ناشناس
|
Iran (Islamic Republic of)
|
۰۰:۰۶ - ۱۳۹۹/۱۰/۳۰
0
2
اتفاقا امثال عارفی نابلد نبودند میدانستند دارند چکار میکنند چرا که اگر نخبگان واقعی در مملکت میماندند دیگری جایی برای مثل ایشان در سیستم دانشگاهی نبود.
کلهر
|
Iran (Islamic Republic of)
|
۰۷:۴۵ - ۱۳۹۹/۱۰/۳۰
0
0
یاد روزهای تدریس در کرمان به خیر
ماشاءا... دکتر جان خیلی خوب ماندی؟
انشاء ا... موفق موید باشید
علی اکبر خدایی
|
Iran (Islamic Republic of)
|
۱۸:۲۳ - ۱۳۹۹/۱۰/۳۰
1
0
درود بر استاد مسلم فارماکولوژی دامپزشکی و استاد ادب و اخلاق جناب اقای دکتر فقیهی عزیز

یاد آن روزگاران که در محضرشان می آموختیم و انسانیت و شرف را در چهره شان می یافتیم به خیر.
خداوند به این استاد بزرگوار و با غیرت طول عمر و سلامتی عطا فرماید.
ناشناس
|
Iran (Islamic Republic of)
|
۰۰:۴۹ - ۱۳۹۹/۱۱/۰۱
0
1
دوستی تشکر کرده بودند ازاینکه سخنانی گفته شده که بدرک بیشتر واقعیات کمک نموده است. دوست من جوامع پیشرفته بر اساس بیان آزادانه انتقادات به پیشرفت های شگرف خودشان رسیده اند. از اینکه دریچه ای همچون حکیم مهر وجود دارد برای نشر افکار مختلف جای بسیار خوشحالی است ولی از اینکه این مجله محافظه کارانه عمل میکند از رسالت خود فاصله میگیرد.مثلا در همین ستون 7 نامه غیر قابل انتشار وجود دارد که مطمئنا به رفع پاره ای از ابهامات اتفاق افتاده در گذشته کمک مینماید. بنده که خود در سال 60 شاهد بسیاری از پاکسازی های دانشگاه و استخدامها و بورس گرفتن های نابجا بودم چاپ اینهمه به به و چه چه از طرف برخی از دوستان و عدم انتشار نظرات مخالف را که براستی میتواند آنچه را که رخ داده حالا چه درست (از نظر عده ای) و چه غلط از نظر عده ای دیگر را مشخص نماید منافات با اصل دمکراسی که مطمئنا مد نظرسر دبیر محترم میباشد میدانم. لهذا از سر دبیر تقاضا دارم تا جای امکان از نظرات غیر توهین آمیز مخالفان هم در این ستون استفاده شود. با تشکر
پاسخ ها
ناشناس
| Iran (Islamic Republic of) |
۲۳:۴۵ - ۱۳۹۹/۱۱/۰۳
گاهی مصاحبه شونده خود سخنانی میگوید که بعدها و در شرایط خاص میتوان به آنها ارجاع داد و به استناد آن به دنبال جواب بود ................
ناشناس
| Iran (Islamic Republic of) |
۱۵:۱۳ - ۱۳۹۹/۱۱/۰۵
تو زندگی مردم دنبال ابهاماتی؟ زندگی خودت شفافه؟ناشناس اسم دادی حتی اسم خودت هم مبهمه منم x هستم حالا که اینجوریه. کارآگاهی چیزی هستی اقای عزیز؟ فیلم پلیسی زیاد میبینی؟نظرات مخالفان دردی از شما دوا میکنه یا درامدت رو زیاد میکنه؟ مثلا چجور مخالفتی با این بنده خدا میتونن داشته باشن جز حسادت محض؟ شما خودت رو در مقام قضاوت این بنده خدا میدونی ؟ اگه معتقد به دموکراسی هستی بیا نظر خودت رو بنویس نه اینکه کار با نظر دیگران داشته باشی. چجوریه که نظر شما رو الان حکیم مهر منتشر کرده پس؟ شما هم انتقاد کردی و نظرت منتشر شده دیگه چکار به توهین بقیه داری؟ حکیم مهر عزیز خودش کارشناسهای مجربی داره که مطمعنا پشت ادبیات شما منظورتون رو میفهمن قطعا بی دلیل سانسور نشده توهینی در کار بوده. پیگیر پاکسازی دهه 60 هستی در انتهای دهه 90؟ چی رو از دست دادی که 30 ساله تو دلت مونده راستشو بگو .و اینکه اون چیزی که از شما گرفتن دادن دست ایشون؟ مطمعنی ؟دنبال استنادی و مدرک و جواب؟ من از حکیم مهر خواهش میکنم با خود شما مصاحبه ای ترتیب بده بعد من توزندگیت میگردم ابهام پیدا میکنم ببینی من باهوش ترم یا شما
علی
|
Iran (Islamic Republic of)
|
۱۰:۳۱ - ۱۳۹۹/۱۱/۰۱
1
0
استاد عزیر
به احترامت
همچون دوران دانشجویی
ولی اینبار با ایمان تر و مصمم تر
از جای برمی خیزم

ورودی 75-فارغ التحصیل آزاد اسلامی گرمسار
ناشناس
|
Iran (Islamic Republic of)
|
۱۱:۴۳ - ۱۳۹۹/۱۱/۰۱
0
0
در سال 1980 یک کارگر در آمریکا سالیانه 12 هزار دلار حقوق میگرفت. , در همین سال متوسط در آمد یک خانوار انگلیسی 6000 پوند بود که اکنون به31 هزار رسیده است حدود 5 برابر شده است. در آمریکا متوسط حقوق کار گر در 2020 حدود 50 هزار دلار در سال است. حدود 4.5 برابر سال 1980. ما شاهد یک تورم معقول هستیم. در سال 1980 که به آقای دکتر در ماه 11 هزار دلار پیشنهاد شده بود یعنی سالیانه 132 هزار دلار که در آن سال حقوق سالیانه ریاست جمهور کمتر از 200 هزار دلار بود.
ناشناس
|
Iran (Islamic Republic of)
|
۱۸:۱۰ - ۱۳۹۹/۱۱/۰۳
0
2
لذت میبرم از کامنتها. اینهمه این بنده خدا صحبت داشتن بعضیا چرتکه گرفتن دستشون و عدد و رقم جمع میبندن چه حسادت پنهان و بچه گانه ای پشت این کارها هست. به قول قدیمیها ( نون کور ) نباشیم . این جمله رو باید با طلا نوشت زد تو حکیم مهر . ایشون گردن خیلی از ماها حق استادی دارن و همین مهمه . شمایی که دنبال حاشیه هستید جاتون همون حواشی و زیر اخبار اصلیه . حالا هی در تنهایی خودتون کنج دفتر محقرتون که نهایتا یه منگنه و سطل اشغال داره و حتی یکی از کتابهای این استاد عزیز نیست چون حتی پول خریدش رو ندارید بشینید و قفل بشید روی عدد 11 هزار و معادله چند مجهولی بسازید بزنید تو سر خودتون
استاد دانشگاه
|
Iran (Islamic Republic of)
|
۰۰:۱۴ - ۱۳۹۹/۱۱/۰۴
2
0
بعنوان یک دانشگاهی که 40 سال سابقه تدریس و تحقیق دارم به این دوست عزیزی که کامنت دوست دیگر را چرتکه خوانده است میگویم اصول دمکراسی این است که همه آزادانه حرفشان را بزنند. ................................. این نشانه آگاهی کم حضرتعالی از بحث دمکراتیک است. متاسفانه اینگونه آداب هارا باید از مهد کودک آموزش دهند که بعنوان یک دانشجو که باید الگو باشید اینگونه بی منطق پاسخ یک کامنت را میدهید.
پاسخ ها
ناشناس
| Iran (Islamic Republic of) |
۲۲:۳۲ - ۱۳۹۹/۱۱/۰۴
جایی در همین سایت از شما که با عنوان (استاد دانشگاه ) کامنت پراکنی میکنید نام برده بودم.دنبال اهداف خاص هستید و بسیار سر خورده و نادیده گرفته شده . عیب نداره شما هم تلاش کنید تا جایگاهتون به جای زیر اخبار بشه اخبار اصلی سایت. راستی بعد از 40 سال چند بار در این سایت نامی از شما برده شده؟! از بنده چند باری یاد شده .حسادت رو پشت این القاب استاد دانشگاه و اعداد 40 و 50 پنهان کردید و یک قاب عکس شکیل به اسم دموکراسی دورش گرفتید ولی افسوس که بوم نقاشی شما هیچ طرح ماندگاری نداره .حسادت خوب نیست ..........
استاد دانشگاه
|
Iran (Islamic Republic of)
|
۱۱:۰۸ - ۱۳۹۹/۱۱/۰۵
1
0
بنده اصلا یقن علی بقال هستم شما با منطق صحبت نمیکنید . شما فقط میتوانید بدون توهین نظرتان را بگویید. به آن دوست محترمی که به یکی از کامنت گذار ها لفظ حسود و ... را اطلاق نموده بود معترض شدم به شما هم همینطور. ............................ با منطق صحبت کنیم و بهم دیگر احترام بگذاریم.
پاسخ ها
ناشناس
| Iran (Islamic Republic of) |
۱۸:۳۳ - ۱۳۹۹/۱۱/۰۵
چه با افاده و از دید بالا دست فرمودین (بقال) و کاسب رو تحقیر کردید.(دیدید ایراد گرفتن راحت ترین کار دنیاست؟). منطق شما ایجاب میکنه توهین هایی که سانسور شده رو نشر بدن؟! به این میگید دموکراسی اونوقت؟!میخواید همینجا بهتون توهین کنم و حکیم مهر عزیز هم نشر بده؟ دستمریزاد خود شما ظاهرا دنبال به به و چه چه هستید و دنبال تایید گرفتن نه جناب اینجا از این خبر ها نیست منطقی باشید ولی تقلبی و فیک نه!سرخورده و دیده نشده و پر از حسرت نه ! دنبال ایراد در اوردن و چرتکه انداختن نه ! راستی نفرمودین چند بار توی حکیم مهر از شما یاد شده؟ تالیفاتتون رو هم بفرمایید با شهامت و صراحت .اگر طرح صنعتی ثبت شده و پتنت دارید هم بفرمایید بالاخره دموکراسیه دیگه ؟! وگرنه بلاشک نه استاد که فقط یه دانشگاه رفته پر از حسرت هستید با 40 سال سابقه تحقیق که البته نهایتا رسیده به تحقیر (بقال)زحمت کش.
با تشکر از (خانه مجازی دوستان دامپزشکی)حکیم مهر
استاد دانشگاه
|
Iran (Islamic Republic of)
|
۱۰:۳۵ - ۱۳۹۹/۱۱/۰۶
0
0
دوست محترم یقن علی بقال در فرهنگ معین چنین آمده است:
کنایه از آدم فقیر و بی اهمیت و کسی است که سرش به کلاهش نیرزد و ارزش اجتماعی نداشته باشد.
بنده از یک اصطلاح در زبان فارسی استفاده کردم تا به خضرتعالی توضیح دهم که شما درستی مطلب را پی گیر باشید و کاری به این نداشته باشید که از زبان که در آمده است. وقتی کسی ادعایی میکند و فرد دیگری با منطق آن استدلال را رد میکند به طرف داری از شخص خاص منطق را فدا نکنید. بنده هم مثل سایر دوستان و همکاران نظر خودم را در حکیم مهر منتشر میکنم. اگر ملاحظه فرمودید نوشتم که کامنتهای انتقادی را که توهین آمیز نباشد نشر دهید. توهین به هر قشری امری رد شده است . من رجاء واثق دارم خود استاد محترم این کامنت هارا مطالعه میفرمایند و در مصاحبه های بعدی اصلاح میکنند. بنده نه از چیزی حسرت میخورم و نه از کسی کینه ای بدل میگیرم.من اول انقلاب دانشجویی داشتم با افکار متفاوت سر کلاس با من به بحث پرداخت بطوریکه بحثش بوی توهین میداد بطوریکه دوستانش به او متعرض شدند ولی در کمال آرامش کلاس 1 ساعته به 3 ساعت کشیده شد و در انتها همه میخندیدیم. آن دانشجو بعدا به ریاست چند دانشگاه منصوب شد و در حال حاضر نیز ریاست یک دانشگاه را دارد و بهترین رابطه را با هم داریم. دوست من بنده هم تالیفات دارم ولی خودم اعتقاد به نوشتن و تالیف کتاب علمی به زبان فارسی در عصر اینترنت اصلا ندارم چرا که مطالب در حال تغیر اند و نو شدن . چرا ندارم؟. برای شما دوست محترم میگویم:1.معتقدم که تمام کسانی که پا به دانشگاه میگذارند باید به زبان انگلیسی مسلط باشند.2. نوشتن کتاب ی که با چندین هزار نسخه از آن مقدار زیادی کاغذ مصرف میشود نه فقط از نظر علمی سود آور نیست بلکه هزینه زیادی برای خواننده و ضرر زیادی به طبیعت وارد میکند. سالها پیش استاد دکتر شیمی کتاب Veterinary Medicine را با زحمت زیاد و هزینه بالا ترجمه نمودند. آنوقت یکی از اساتید فرمودند کار درستی نبوده اکنون که مطالب آن کتابها 100 درصد تغیر کرده متوجه میشویم اگر همه زبان انگلیسی میدانستیم این همه نه استاد زحمت میکشیدند و نه خسارت مالی وارد میشد.3. بنده اکثر مطالب را بصورت pdf منتشر میکنم. امیدوارم این توضیخات قانع کننده باشد.
پاسخ ها
ناشناس
| Iran (Islamic Republic of) |
۲۲:۰۵ - ۱۳۹۹/۱۱/۰۷
توی فرهنگ معین خیلی واژگان زشت تری هم هست ........ اون کارش ترجمه همه چیزه ولی مجوز استفاده نیست که. هزار جور ناسزا رو هم ترجمه کرده حالا تو میخوای همرو به کار ببری؟ ........................
ناشناس
| Iran (Islamic Republic of) |
۱۲:۲۸ - ۱۳۹۹/۱۱/۰۸
کاملا قابل باوره. شما روی کاغذ نمینویسی که محیط زیست تخریب نشه
ناشناس
|
Iran (Islamic Republic of)
|
۲۲:۰۶ - ۱۳۹۹/۱۱/۰۷
0
0
عزیز استاد دانشگاه یقنعلی یه جور ناسزاست. دلیل نمیشه چون تو فرهنگ معینه شما هم به کار ببری که.
ناشناس
|
Iran (Islamic Republic of)
|
۱۰:۲۳ - ۱۳۹۹/۱۱/۰۸
0
0
یقنعلی بقال یک اصطلاح با کاربرد بالا در زبان فارسی است که مکرر درصدا و سیما و محاوره های روز مره استفاده میشود. من بسیار از این بحثها لذت میبرم و از حکیم مهر بخاطر باز نمودن این دریچه برای تبادل افکار که بسیار در آگاهی حداقل قشری از جامعه موثر است تشکر مینمایم. موفق باشید.
پاسخ ها
ناشناس
| Iran (Islamic Republic of) |
۰۹:۱۸ - ۱۳۹۹/۱۱/۱۰
مکرر در صدا و سیما ناسزا میگن؟ ایران دیگه؟ .................
ناشناس
|
Iran (Islamic Republic of)
|
۱۲:۱۱ - ۱۳۹۹/۱۱/۱۰
0
0
استاد جان این آقا مثل بعضی از دانشجوتان اهل منطق نیست باهاش بحث نکن.
ناشناس
|
Iran (Islamic Republic of)
|
۱۲:۱۱ - ۱۳۹۹/۱۱/۱۳
0
0
استاد جان منتظر تالیفات شما هستیم
نظر شما
ادامه