حکیم مهر- محسن طاهرمیرزایی: «دامپزشکان همواره در معرض خطر قرار دارند و حمایت نمی‌شوند.» این سخن شاه‌بیت درد دل‌های یک دامپزشک شاغل در بخش خصوصی است که برای همکار او یک سانحه تلخ اتفاق افتاده، اما تنها مانده است.
ماجرا مربوط به ساعت 6 بعد از ظهر روز جمعه گذشته است که «دکتر شهاب جوادی» برای انجام تست بررسی وضعیت تخمدان یک راس گاو، وارد یکی از دامداری های روستایی در اطراف شاهرود می شود. گاو تلیسه بوده و از آنجا که عادت به معاینه نداشته، بی تابی می کند و خود را به در و دیوار می کوبد. محل شیردوشی فاقد باکس مناسب است، تمام دیواره ها بسیار نازک و فاقد استاندارد لازم بوده و شیشه های آن قدیمی است. یک برخورد نسبتاً شدید گاو با دیواره باکس کافی است تا لرزش حاصل از آن، منجر به شکستگی و سقوط شیشه های آن شود. خرده شیشه ها با سر و بینی دکتر جوادی برخورد می کنند و باعث ایجاد جراحت شدید در آن می شوند. حالا سمت راست بینی دکتر به شکل کامل بریده شده و استخوان آن نیز آسیب دیده است که با تلاش همکاران به بیمارستان منتقل می شود.
«دکتر شکوفه حساس» یکی از همکاران نزدیک دامپزشک سانحه دیده است که در گفت و گو با حکیم مهر، وضعیت فعلی و عمومی وی را رضایت بخش عنوان می کند. به گفته او، با اینکه مصدوم حداقل باید 48 ساعت استراحت می کرد، اما مراجعات بالا و ویزیت های زیاد، فرصت لازم و کافی برای استراحت را از او گرفته و لذا به نصف این زمان برای استراحت بسنده کرده است.
وی با یادآوری حوادث مشابه این، اتفاقات این چنینی را سهم کسانی می داند که در شهرستان ها و مخصوصاً مناطق محروم فعالیت می کنند. در جاهایی که باکس مناسب وجود ندارد، یا گاو را پوزبند می کنند که همین مساله شرایط نامناسبی را رقم می زند.
حساس از عدم نظارت کافی روی شرایط و روند فعالیت گاوداری ها گلایه می کند و ادامه می دهد: «گاوداری ها پروانه اخذ می کنند، اما به هیچ عنوان استانداردهای لازم را ندارند. ممکن است یک گاوداری صنعتی به حساب بیاید، اما حتی یک باکس مناسب هم ندارد. فرایند دریافت پروانه این گاوداری ها واقعاً زیر سؤال است و متاسفانه در این میان دامپزشک است که متضرر می شود، چراکه اگر معاینه انجام ندهد، هزار حرف و حدیث برای خود ایجاد کرده است؛ اگر هم معاینه کند این اتفاقات می افتد.»
وی همکار آسیب دیده خود را یکی از استثنائات دامپزشکی معرفی و تصریح می کند: «همه دامپزشکان در سراسر کشور، ایشان را می شناسند و اذعان دارند که دکتر جوادی برای نجات جان حیوان از هیچ چیز دریغ نمی کند. اما متاسفانه هیچ نهاد و سازمانی از او حمایت نمی کند. کمااینکه بعد از این سانحه، هیچ کس جویای احوالش نشد و مسئولین دامپزشکی استان تنها به ابراز احساسات بسنده کردند و هیچ اقدامی برای سهولت در روند درمان انجام ندادند. در واقع تمام روند درمان دکتر جوادی با هزینه شخصی انجام گرفته و هیچ حمایت بیمه ای نشده است.»
این دامپزشک شاغل در بخش خصوصی با تاکید بر اینکه پروانه های دامداری باید تایید کارشناسی شوند، می گوید: «در حالی که هیچ گونه سخت گیری روی فعالیت دامداری ها اعمال نشده و حتی به لحاظ سخت افزاری بررسی مجدد نمی شوند، برای پروانه کلینیک سخت گیری های زیادی می شود، اما این شرایط سخت اصلاً در پروانه دامداری ها قابل رویت نیست.»
وی در بخش دیگری از سخنان خود به شرایط نامناسب معیشتی دامپزشکان اشاره و یادآوری می کند: «تمام درآمد زندگی ما که در بخش خصوصی فعالیت می کنیم، از محل حق ویزیتی است که دامدار باید پرداخت کند. تنها ممکن است 5 یا 10 درصد دامداران مبلغ ویزیت را بپردازند. متاسفانه این عرف شده که دامداران حق ویزیت را به صورت نسیه پرداخت می کنند. دامپزشک هزینه ایاب و ذهاب، دارو و ... را از جیب می پردازد تا شاید یک سال بعد دامدار هزینه ها را پرداخت کند. این شیوه پرداختی برای دامپزشکی که این همه فداکاری می کند و از جان خود مایه می گذارد، اصلا نمی صرفد.»
تو این کشور به چیزهای خیلی مهم اهمیت داده نمی شه،حالا مسئول بیاد به دامپزشک اهمیت بده.خب بی خود نمی گن دامپزشکی رشته مزخرفیه!این هم یکی از موارد منفی دیگر این رشته است. اقای ناشناس از هر فرصتی دوستان سعی دارند به رشته دامپزشکی و همکاران دامپزشک توهین کنند واقعا درک نمیکنم هیچ کس حق توهین به دامپزشکیو نداره شما که به خودتون توهین میکنید حق ندارین از دیگران بخواهید برای شما دل بسوزونند ازماست که بر ماست آقاي دكتر محترم ؛
| کلاه ایمنی؟ حالت خوبه؟!!!! کلاه ایمنی در کارهای فارمی الزامیست.وگرنه اصلا بدون هر تجهیزاتی می توانیم برویم سر کیس، پس بلا را به جان خود می خریم. نظام .وای نظام .ما مسئولین فنی هم در خطریم حداقل میتونی که مارو تو مشاغل سخت گروه بندی کنی.بابا یه حرکتی کنید. به عنوان یک همکار که به دلیل عدم رعایت مسائل ایمنی در حین کار دچار آسیب شدم و حدود 8 ماهه که خودم و خانواده ام با مشکلات فراوانی مواجه شده ایم و طبق تشخیص پزشکان معالج ، حدود یکسال دیگر تا بهبودی نسبی باید صبر کنم به همکاران خودم عرض میکنم ، روزی همه دست خداست برای به دست آوردن مبلغ ناچیزی جان و سلامت خود را به خطر نیندازید . باور کنیم که اول ایمنی بعدا کار شعار نیست و حادثه میتواند برای همه اتفاق بیفته . شاید برخی از دوستان و همکاران محترم به بنده ایراد بگیرند که در این صورت درآمدی نداریم . به عنوان یک آسیب دیده عرض میکنم ، تا الان حدود 20 ملیون تومان هزینه دارو درمان بنده اون هم با دفترچه بیمه شده ، قبل تشخیص و بعد از تشخیص بیماری ام دو ماه تمام در خانه افتاده بودم و ..... خودتان قضاوت کنید با درآمدی که ما داریم در صورت عدم کمک و همیاری خانواده و بستگان قادر به تامین این هزینه ها هستیم ؟ به قول معروف چقدر میتونیم از جیب بخوریم ؟ پس حواسمون رو باید خیلی جمع کنیم . درآخر هم خواهش میکنم برای من و همه همکارانی که در این حرفه آسیب دیده اند دعا کنید که هر چه زودتر سلامت خودمون رو بدست بیاریم . 
دامپزشکان که کار کلینیکی با تماس تلفنی انجام می دهند بایستی لطف به دامدار نکنند، البته تمام همکاران شماره حساب بدهند و نصف هزینه را دامدار به حساب واریز نماید سپس به محل نگهداری دام مراجعه کنند. در ضمن یک دکتر دامپزشک با تجربه دامدار را وادار می کند که آن تلیسه را کاملا" مهار کند و وقتی دست دکتر وارد رکتوم شود دیگر آن تلیسه تقلا نمی کند و بایستی سریع در این مواقع کار انجام شود. اگر پزشکان حق ویزیتشان را قبل از معاینه دریافت نمی کردند حداقل 50 درصد مراجعنشان یا چانه می زدند یا از پرداخت وجه خوداری می کردند. این نکاتی که عرض کردم بدلیل 45 سال سابقه کار کلینیکی است. دکتر بایست کار بلد و باسواد باشد با بازاریابی نمی تواند موفقیت کامل بدست آورد. در گذشته که روستاها تلفن دار شده بودند بعضی از همکاران به اپراتور تلفن روستا پورسانت می دادند که اگر کار اورژانسی در دام پیش آمد به آنها تماس بگیرند و به دیگری تماس نگیرند و هزار چیز دیگر، این است که دامدار بخودش اجازه می دهد هزینه درمان را چانه بزند یا نسیه پرداخت کند. از ما است که بر ماست اگر ما مجانی کار کنیم تا ساعات نیمه شب هم در روستا مراجعه کننده خواهیم داشت. 
ازاسیب دیدگی دوست ودامپزشک عزیز متاسف شدیم.ولی با توجه به سوابق کاری وغلم واگاهی ایشان نسبت به صدمات ناشی از کار دردامپزشکی که ازایشان سراغ داریم اینطور بی گدار به آب زدند متعجب.آنهم دریک گاوداری سنتی .یقینا تاکید وتوجه به باکس جهت واکسیناسیون وخونگیری (که باقراردادن یک یادومیله افقی در پشت دام بعنوان بکس انفرادی)درگاوداریهای صنعتی جزء بدیهیات است والزامی ولی باکس مورد نظر شما که به باکس معاینه ودرمواردخاص بکارمیاید میبایست مورد تاکیدواولویت سازمان دامپزشکی کشور قرارگرفته تا عملی گردد.ضمن اینکه درتوجیه این نوع تجهیزات تاکید وکارفرهنگی هم توسط کلیینسینها کمک زیادی به بهبود شرایط میکند.باامید بهبودی هرچه زودتر این همکارعزیز جهت نصیحت باید گفت روزی که قراراست قرعه اسیب دیدگی بشما بخورد خدای راشاکر باشیم ازآن نوعیست که قابل جبران است .چه بسا صدماتی که خیلی ازهمکاران دراین حرفه دیده اند که عمری راباآن سپری کرده اند .باپوزش دوست یا همکار عزیزی فرمودندکه مگر در شغلهای دیگر حادثه نیست و بحث مسائل مادی را مطرح نمودند....در پاسخ به ایشان باید بگویم از کامنت شما مشخص است که حتی ساعتی را در کلینیک و بخش خصوصی فعالیت ننموده اید.وگرنه چنین فرمایشی از شما بعید بود.شایان ذکر است مسولیت پذیری ورای مسائل مادی میباشد.درپاسخ به جمله پایانی شما که فرمودید به دامپزشکی چه ارتباطی دارد باید گفت بخش خصوصی و دولتی هر دو پیکره یک درخت هستند دراینجابه یاد بیتی از شعر سعدی می افتم که :بنی آدم اعضای یکدیگرندکه در آفرینش زیک گوهرند.چوعضوی به درد آورد روزگار،دگر عضوها رانماند قرار.تو کز محنت دیگران بی غمی نشاید که نامت نهند آدمی... 
