حکیم مهر - دکتر علی ارسخانی عضو شورای نظام دامپزشکی آذربایجان غربی و رئیس اداره مبارزه با بیماریهای دامی اداره کل دامپزشکی آن استان بهمراه دکتر فرنود شکوهی عضو هیأت علمی دانشکده دامپزشکی دانشگاه ارومیه در جریان سانحه هوایی ارومیه ، متأسفانه جامعه دامپزشکی کشورمان را سوگوار نموده و به دیار باقی شتافتند.
در این بین مراسم تشییع پیکر چند تن از جانباختگان این حادثه که اهل ارومیه بودند در این شهر با شکوه برگزار شد که یکی از این جان باختگان ، مرحوم دکتر ارسخانی بود.
دکتر میرحسین حسنزاده (دامپزشک) در وبلاگ خود با انتقاد از عدم حضور مسئولین ارشد دامپزشکی کشورمان در مراسم تشییع دکتر ارس خانی نوشت :
" امروز (21 دی 89) با حضور هزاران تن از مردم استان، پیکر عزیز از دست رفته ای را با دلی آکنده از حزن و اندوه در میان خاک سرد نهادیم.پس آنگاه خود را در میان کوله باری از خاطرات دکتر علی ارسخانی در ذهنمان تنها یافتیم.
دکتر ارسخانی ورودی 1368 دانشگاه آزاد ارومیه بود که پس از گذراندن خدمت سربازی در ارتش ،عهده دار مسوولیتهای مختلفی از جمله کارشناس شبکه های دامپزشکی میاندواب و ارومیه ، رییس شبکه های ماکو و ارومیه ، مسوول اداره بررسیها و رییس اداره مبارزه با بیماریهای دامی در اداره کل دامپزشکی آذربایجان غربی بود.
البته به همه این مسوولیتها باید عضویت در 2 دوره ی اخیر شورای نظام دامپزشکی استان را افزود که نشان از مقبولیت شخصیت و عملکرد ایشان در بین همکاران بخشهای خصوصی و دولتی داشت و اما آنچه که دکتر ارسخانی را از دیگران متمایز می نمود جدیت ، پشتکار ، توان مدیریتی بالا و قدرت بیان و استنتاج کم نظیر او بود که باعث شده بود به عنوان یک وزنه ی قابل اعتنا برای دامپزشکی استان مطرح باشد.
به هر روی تقدیر بر این بود که جامعه دامپزشکی کشور در چنین روزی و چنان سانحه ای از وجود این چنین عزیزی محروم شود ولی یکی از دلایل دیگری که انگیزه تحریر این رنجنامه گردید برآورده نشدن توقعات همکاران از مقامات دامپزشکی کشور در مراسم خاکسپاری بود که با غیبت خود علامت سوال بسیار سنگینی را در ذهن اکثر همکاران پدید آوردند.
بی هیچ پرده پوشی باید پذیرفت که شرکت مقامات عالی رتبه در چنین مراسمی – آنچنان که در مورد سایر صنوف از جمله بهداشت و درمان مرسوم است – در درجه ی نخست ادای احترام رسمی به صنف داغدیده است.
این ادای احترام رسمی از یک سو نوعی اعتماد به نفس صنفی در اعضای آن ایجاد می کند و از سوی دیگر توجه سایر آحاد جامعه و مدیران ارشد را به اهمیت این صنف جلب می کند که اگر به این مجموعه قدردانی عملی از خدمات و تلاشهای چندین ساله ی یک خدمتگزار را هم به آن بیفزاییم در می یابیم که چه فرصت ارزشمندی را از دست داده ایم.
در هر حال برای دکتر علی ارسخانی و همچنین دکتر شکوهی غفران و رحمت واسعه الهی و برای کلیه بازماندگان صبر جمیل آرزو می کنیم. روحشان شاد و یادشان گرامی "
گفتنی است رئیس سازمان دامپزشکی کشورمان اخیراً سفرهای استانی متعددی به همراه رئیس اداره روابط عمومی آن سازمان داشته و چه بسا یک سفر کوتاه برای شرکت در مراسم تشییع چندان مشکل نبود و حتی در صورت عدم امکان حضور ، سفر نماینده ویژه سازمان دامپزشکی از میان مدیران ارشد انتظار میرفت.
خبر مرتبط :
خدا رحمت کند دکتر های همکارمان را .اما در مورد عدم حضور مسوولین دامپزشکی باید بگویم که اگر در مشهد بود رییس سازمان تشریف می اوردند و اگر سفر برزیل بود با هواپیمای چارتر می رفتند .؟؟!!!!! مرحوم ارس خانی فدای یکی از این جلسات .......... سازمان شده و دریغ از دلجوئی مسوولین از بازماندگان همکار از دست رفته مان کاش دکتر دستور میدانست که با حضور خودش چه تسکین اثرگذاری روی بازماندگان داشت حداقل برای رضای خدا اگر تشریف فرما می شدند از مسوولین محترم سازمان دامپزشکی یک سوال دارم .چرا و به چه علت تمام جلسات و دوره های آموزشی در 3 ماهه پایان سال که شرایط جوی کشور نامناسب سفر می باشد برگزار می گردد؟ چرا در 6 ماه اول سال هیچگونه کلاس آموزشی نداریم اگر بحث بودجه هست که یعنی با جان پرارزش همکاران قابل معامله میباشد؟ آیا این برنامه ریزی که 3 ماهه آخر سال فقط منوط به جلسات بسیار ضروری باشد خارج از توان سازمان است؟ اینجانب نیز در برف جاده گیر کرده و مجبور به بازگشت به تهران شدم و بعد از یک روز توقف که جاده باز نشد مجبور شدم با قطار برگردم .امیدوارم رسیدگی شود وگرنه مرحوم ارس خانی آخرین قربانی شرایط نامناسب آب و هوائی نخواهد بود. مع الاسف این حرکت نامطلوب در سازمان دامپزشکی ، نظام دامپزشکی ، جامعه دامپزشکی ازسالهاپیش بوده وبه یادگار مانده که باید این تشکیلات دولتی وغیردولتی حداقل به سازمانهای مشابه خود دردیگر نهادها نگاه کرده ویاد بگیرند که به مجلس فوت کرده ، بیمار ، وووو فقط در مناظر نمایشی نباید رفت بلکه باید در جای جای میهن همه همقطاران و تلاشگران انتظار دیدار آنها را دارند تا الگویی برای سایرین باشند. با جناب دکتر شهنازی موافقم از قدیم گفتند حرمت آستانه را مجاورش دارد . شاید چون دانشگاه آزاد فارغ التحصیل شده اینچنین برخورد کرده اند واقعا برای بعضی تفکرات باید گریست برای دوست از دست رفته ام واکنون تو با مرگ رفته ای و من، تنها به این امید دم می زنم که با هر«نفس» ،«گامی» به تو نزدیک تر می شوم و این زندگی من است.علی جان فکر میکردم گذر ایام داغ دوریت را دلم کم رنگ خواهد کرد ولی اکنون پس از گذشت نه ماه اندی هنوز غم دوریت آتش بقلبم میزند. از وقتی که رفته ای پای رفتن به ... را ندارم هنوز شماره همراهت را در لیست موبایلم دارم ,هنوز امیدم را از دست نداده ام باور دارم که روزی بدیدنم خواهی آمد.آه که غم دوریت آتش بجانم میزند ,آنچنان که شایسته شناخت تو بود تورا نشناختیم و آنچنان که شایسته ... یک سال گذشت ولی گذشت ایام مرهم داغ دوری دوستان نیست... 
