حکیم مهر- محسن طاهرمیرزایی: رئیس بیمارستان دامپزشکی مرکزی تهران معتقد است زمانی که برای مسئولان شهری توضیح میدهیم که مراکز درمانی دامپزشکی با انجام واکسیناسیون علیه هاری در سگها، چطور میتوانند هاری در انسانها را کنترل کنند، تصویری که از دامپزشکان در ذهن آنها نقش میبندد، انواع و اقسام حرکات نامناسب برخی همکاران در فضای مجازی است؛ صحنههایی که خیلی از افراد، حتی آنها که فاقد حیوان هستند هم آن را دیدهاند.
از نظر «دکتر امید مرادی» بسیاری از رفتارهای این همکاران باعث وهن دامپزشکی و گرفتار کردن دامپزشکان دیگری است که در مراکز مختلف، کار درست و علمی انجام میدهند.
وی در گفتوگو با حکیم مهر تصریح میکند: «وقتی دارو را از داروخانه میخریم، در واقع خرید خود را به قیمت درج شده روی جعبه دارو انجام میدهیم. داروخانه فعال در هر بیمارستان دامپزشکی هزینه دارد، مسئول فنی دارد و فضایی را اختصاص داده که بابت آن پول صرف کرده است. بنابراین باید مقداری به قیمت پشت جلد دارو اضافه کند و این اولین نقطه تعارض ما با تعزیرات است.»
حکیم مهر: آقای دکتر، ارزیابی شما از معضل پلمپ بیمارستانها و کلینیکهای دامپزشکی از سوی شهرداریها چیست و چه راهکاری به ذهن شما میرسد؟
متاسفانه از آنجا که دامپزشکی یک حرفه یا یک رشته تقویت شده در کشور ما نیست، خیلی از اوقات میبینیم که حذف آن از محیطهای مختلف، به راحتی انجام میگیرد و این معضل کم و بیش در تمام دنیا وجود دارد. سازمان جهانی بهداشت حیوانات (WOAH) در یک مقوله تحت عنوان «تقویت ساز و کارهای سرویسهای دامپزشکی» توضیح میدهد که در حوزه دامپزشکی چطور میتوان فعالیت کرد؛ به عبارتی در حوزه همکاریهای بینرشتهای برای دستیابی به سلامت واحد و در حوزه پیشگیری از بیماریهای مشترک و غیرمشترک، چه کارهایی میتوان انجام داد که حذف دامپزشکی راحت نباشد. متاسفانه این موضوع در کشور ما اصلا مورد توجه نیست و این همان نقطهای است که باعث میشود شهرداریها به این جمعبندی برسند که برای استانداردنویسی محل استقرار مراکز دامپزشکی نیازی به نظرخواهی از خود دامپزشکان ندارند؛ یا تصور میکنند که اگر دامپزشکی را از سطح شهر حذف کنند، اتفاق خاصی رخ نمیدهد.
حکیم مهر: آیا خود دامپزشکان هم مقصر هستند؟
شاید بیشتر از این که بخواهیم ایراد را به گردن شهرداریها بیندازیم، باید در خودمان جستجو کنیم که چرا فعالیتهای ما آن اندازه که باید جلوه ندارد یا جدی گرفته نمیشود. لذا راهکار ریشهای این است که دامپزشکی در محاسبات کشور مهم تلقی شود و اینطور نباشد که بتوان به راحتی آن را حذف کرد.
حکیم مهر: از نظر شما آیا برای فعالیت دامپزشکان در پلتفرمهایی نظیر اینستاگرام باید خطوط قرمز تعیین کرد؟ کمااینکه گاهی شاهد رفتارهایی از سوی بعضی همکاران هستیم که به دور از شأن دامپزشکی است.
از زمانی که حاشیههای مربوط به شهرداری در خصوص تعطیلی کلینیکها پیش آمده، بنده در جلسات خیلی زیاد در ارگانهای متعدد شرکت کردم. تقریبا نقطه اشتراک همه بحثها، دیدگاه متفاوت آنها نسبت به جایگاه دامپزشکان بود. مثلا هر جا که من تلاش میکردم به نقش دامپزشکان در بهداشت اشاره کنم، آنها فعالیت دامپزشکی و بهخصوص حوزه حیوانات خانگی را یک فعالیت فانتزی یا غیرجدی میدانستند که عمدتا با اقشار خاص جامعه مواجه است، در صورتی که واقعیت این نیست.
زمانی هم که توضیح میدهیم که مراکز درمانی دامپزشکی با انجام واکسیناسیون علیه هاری در سگها، چطور میتوانند هاری در انسانها را کنترل کنند، این نقش دامپزشکان در ذهن آنها غریبه است، در حالی که انواع و اقسام حرکات نامناسب برخی همکاران در فضای مجازی در ذهن آنها وجود دارند. صحنههایی که خیلی از افراد، حتی آنها که فاقد حیوان هستند هم آن را دیدهاند. به نظر من بسیاری از رفتارهای این همکاران باعث وهن دامپزشکی و گرفتار کردن دامپزشکان دیگری است که در مراکز مختلف، کار درست و علمی انجام میدهند.
حکیم مهر: ارزیابی شما از بخشنامه اخیر سازمان دامپزشکی کشور در خصوص ممنوعیت استفاده از داروهای انسانی در دامپزشکی چیست؟ نیاز بیمارستانها به داروهای انسانی چقدر است؟
این مسئله جزو موارد خیلی جدی است که به نظر من نیاز به کار کارشناسی دارد. واقعیت این است که در تمام دنیا در حوزه طب حیوانات خانگی بسیاری از داروها بین انسان و حیوان به صورت مشترک استفاده میشود. از طرفی با این ظرفیت تولید و محدودیتهای تولید داروهای دامهای کوچک در کشور، هرگز نمی توانیم از داروهای انسانی بینیاز شویم، بنابراین باید راهکارهایی بیندیشیم که مصرف داروهای انسانی در طب حیوانات کوچک به بازار داروهای انسانی صدمه نزند؛ حیوانات هم گناهی ندارند که بخواهیم داروهایی را که وجود خارجی ندارد، جایگزین داروهای آنها کنیم و از این طریق سلامت آنها را به خطر بیندازیم.
حکیم مهر: به نظر شما چه راهکاری برای حل این مشکل وجود دارد؟
به نظر من اختصاص سهمیه خاص به داروهای انسانی که مصرف دامپزشکی دارند و همچنین همکاری با شرکتهای پخش، بهترین راهکار هستند. اینکه ما نمیتوانیم داروهای انسانی را از شرکتهای پخش بخریم و باید آنها را از داروخانه تهیه کنیم، یک مسئله است، چرا که وقتی دارو را از داروخانه میخریم، در واقع خرید خود را به قیمت پشت جلد دارو انجام میدهیم. داروخانهی فعال در هر بیمارستان دامپزشکی هزینه دارد، مسئول فنی دارد و فضایی را اختصاص داده که بابت آن پول صرف کرده است، بنابراین باید مقداری به قیمت پشت جلد دارو اضافه کند و این اولین نقطه تعارض ما با تعزیرات است. بنابراین شاید اختصاص سهمیه به داروهای انسانی با مصرف دامپزشکی حتی با قیمت متفاوت بتواند مشکل را حل کند و باعث کسری دارو در قسمت انسانی نشود و بازار سیاه هم به وجود نیاید.
حکیم مهر: آیا میان هزینه و درآمد بیمارستانهای دامپزشکی تعادل وجود دارد؟
بیمارستانها در چند تیپ فعالیت دارند؛ بعضی از بیمارستانهای ما درمانمحور هستند. در حال حاضر عمده بیمارستانهای درمانمحور به لحاظ هزینه و سرمایه دارای صرفه اقتصادی هستند، اما اگر تغییری در شرایط کنونی آنها ایجاد شود، مثلا مجبور باشند از ملک مسکونی به ملک تجاری بروند یا اگر تغییرات یکبارهای ایجاد شود، این توازن به هم میخورد. برخی از بیمارستانهای ما هم درمانمحور نیستند، بلکه فروشگاهمحور هستند و عمده فعالیتهای آنها در حوزه پتشاپ، آرایش و... است. بعد از بحث ممنوعیت واردات مواد غذایی، توازن درآمد و هزینه این بیمارستانها تا حد زیادی تغییر کرده و تقریبا از دامنه سود پایینتری برخوردار هستند. در مورد این بیمارستانها نیز هر تغییری که در هزینهها ایجاد کنیم، به سمت تعطیلی حرکت میکنند.
اگر بخواهیم مقایسهای انجام دهیم، خدمات دامپزشکی با توجه به بالا بودن تعرفه مالیات و اجارهها، در مقایسه با خدمات مشابه در رشتههای پزشکی، کاملا لبه مرزی هستند و اگر تغییرات خاصی در این شرایط ایجاد شود، ممکن است به سمت زیانده شدن حرکت کنند که این خیلی خطرناک است.
حکیم مهر: به عنوان حرف آخر ...
امیدوارم برنامههای دورهمی و همفکری اعضای صنف بیشتر شود تا شاهد همافزایی بالاتری در حرفه باشیم.
حکیم مهر: ممنون از فرصتی که در اختیار ما قرار دادید.
یا حق