حکیم مهر - مطالعات دانشمندان دانشگاه آریزونا نشان می‌دهد مورچه‌ها هنگام مواجهه با حجم وسیعی از اطلاعات و اتخاذ تصمیمات فراوان، به شعور جمعی متوسل می‌شوند.
بر خلاف داشتن مغزهای کوچک‌تر از سر سوزن، گونه مورچه‌ها از سیستم پیشرفته ارسال پیشاهنگ برای جست‌وجوی سکونت‌گاه‌های جدید بهره می‌برند. پیشاهنگ‌ها از بازرسی مکان مزبور به کلونی گزارش می‌دهند و سپس تمامی گروه برای اتخاذ تصمیم رای می‌دهد.
به گفته استفان سی پرات و ناکائو ساساکی از دانشگاه آریزونا، مورچه‌ها نیز همانند زنبور عسل دارای مغزهای کوچکی هستند اما عصب‌های این عضو در مجموع، قدرت پردازش بالا را برای حشره فراهم می‌کنند.
مورچه‌های حاضر در پژوهش جدید از گونه Temnothorax rugatulus بودند و طول آنها به اندازه یک دهم اینچ بود. این حشرات در بین صخره‌های واقع در جنگل‌های غرب آمریکا و بخش‌هایی از اروپا زیست می‌کنند.
آنها در مناطقی زندگی می‌کنند که در آن پتانسیل تعداد لانه‌ها بسیار بالاست. هر مورچه قادر به اتخاذ تصمیم به تنهایی نیست؛ زیرا هر یک از آنها به تنهایی مسؤول یک لانه به شمار نمی‌آید، بنابراین وظایف بین اعضای کلونی تقسیم می‌شود.
بر اساس پژوهش‌های آزمایشگاهی تیم علمی، این مورچه‌ها در ابتدا یک پیشاهنگ را برای بررسی مکان‌های مورد نظر جهت ساخت لانه می‌فرستند. این پیشاهنگ اندازه ورودی لانه و میزان بزرگی روزنه‌ها را بررسی می‌کند.
در صورتی که این مکان مورد تایید وی باشد به کلونی بازمی‌گردد و پیغام "به دنبال من بیایید" را به آنها ابلاغ می‌کند. سپس پیشاهنگی دیگر به مفهومی موسوم به «دویدن متناوب» ملحق می‌شود و به همراه مورچه اول به مشاهده مکان مزبور می‌رود.
در صورتی که این مکان مقبول مورچه دوم نیز واقع شود، این حشره به کلونی بازگشته و فرایند پیشاهنگ قبلی را تکرار می‌کند و مورچه دیگری را با خود همراه می‌کند. در نهایت در صورتی که تعداد کافی مورچه مکان تعیین شده را بپذیرند، گروه به توافق رسیده و سکونت‌گاه جدید را انتخاب می‌کنند.
پیشاهنگ‌ها در این فرایند ملکه را نیز با خود به دیدار از این مکان مطلوب می‌برند.
به ادعای دانشمندان دانشگاه شفیلد، زنبورها نیز دارای سیستم مشابهی هستند.
نتایج این مطالعات جدید در Current Biology انتشار یافته است.
