حکیم مهر - دکتر سید جاوید آل داود اخیراً در مصاحبه با نشریه حکیم مهر با اشاره به فعالیتهای خانم ژاله فتوره چی در انتقاد از انجمن حمایت از حیوانات از اهدای نشان خروس سپید به ایشان انتقاد کرده بود. مطلب زیر واکنش برنده نشان خروس سپید به اظهارات ایشان است که در وبلاگ شخصی وی منتشر شده و با اندکی تلخیص بازخوانی می گردد :
دکتر سید جاوید آل داود
خانم ژاله فتوره چی
امسال به رسم سه سال گذشته به مناسبت جشن بهمنگان و روز ملی حمایت از حیوانات ، پس از فراخوانی که از برخی فعالان محیط زیست و دوستداران حیوانات انجام شد ، « نشان خروس سپید » چهارمین جایزه ملی حمایت از حیوانات به این بنده حقیر تعلق گرفت.
آقای دکتر جاوید آل داوود.. ریاست محترم انجمن حمایت از حیوانات در مصاحبه ای اعتراض کرده اند که چرا انجمن حمایت از حیوانات اصفهان امسال جایزه خروس سفید را به اینجانب هدیه کرده اند!!!!! ایشان گفته اند :خانم فتوره چی مرتب از کارهای ما در سایت های مختلف ایراد گرفته و لذا شایسته این جایزه نیست (یعنی اعتراض علنی اینجانب به کم کاری و اهمیت ندادن به حقوق حیوانات از طرف انجمن به مذاق ایشان خوش نیامده است). پرواضح است گفتار ایشان باعث بی اعتبار تر شدن وجه خودشان نزد حیوان دوستان میشود و بس .
آقای دکتر آل داوود محترم.. شما گویا از زندگی بسیار سختی که حامیان واقعی حیوانات در این سرزمین با آن مواجه هستند بی خبرید. اینجانب سالیان سال است که تمام زندگی خود را وقف حیوانات بیزبان کرده ام لطفا"به همکارانتان که با اسامی من درآوردی از اینجانب بدگوئی میکنند (البته طرز فکر اینگونه افراد کمترین اهمیتی برای من ندارد) اطلاع بدهید کار اینجانب فقط وب گردی و ایراد از شما نیست من خیلی کارها انجام داده ام که دراصل انجمن شما بایدانجام میداد ولی عادت ندارم جار بزنم و بقیه را از کارهای خود مطلع کنم و آنان که باید بدانند خود میدانند. آقای آل داوود من متولد ٨ آبانمان ١٣٣۴ هستم و با این سن و بعد از سالیان سال کار هیچ پس انداز مالی ندارم چون هر آنچه در میاورم خرج حیوانات و فرهنگ سازی برای مهربانی با حیوانات میشود. درخانواده بسیار ثروتمندی بدنیا آمدم که پدر مرحوم من از معدود ایرانیانی بود که تحصیلات خود را در انگلستان باتمام رساند و ٢۵ سال در شرکت نفت خدمت کرد (حدود ۶٠ سال قبل). قبل از انقلاب اسلامی برای تحصیل به خارج رفتم و چندین سال آنجا تحصیل کردم بعد به ایران بازگشتم و خدای من شاهد است که تنها دلیل ماندن من در این سرزمین و حتی جدا شدن از همسر ایتالیائیم وضعیت حیوانات بیزبان این مملکت بود (از جمله گربه های گرسنه و آواره ) از شرایط بسیار خوبی که در خارج برای کار و زندگی داشتم چشم پوشی کردم و ماندم تا صدائی باشم برای آنان که زبانی برای دفاع از خود ندارند. از آنزمان تا بحال مشغول فرهنگ سازی هستم که نتایج خیلی خوبی هم گرفته ام. آقای دکتر آل داوود دل من پر است از عشق به تمام مخلوقات خدا و طبیعت و خدائی هست که هوای من و امثال من را داشته باشد نیازمند تائیدیه شما در مورد خودم نیستم.
با این وجود من حاضرم خروس سفید اهدائی را دودستی و کادو پیچ به انجمن حمایت از حیوانات تهران تقدیم کنم، بشرط آنکه قول بدهید از این پس از حیوانات این مرز و بوم (چه شهری - چه حیات وحش - چه پرنده و .... ) واقعا"حمایت کنید و به بهانه های مختلف خود را کنار نکشید. من و دوستانم در طی سالهای اخیر بارها برای شما فکس و ایمیل فرستادیم اعلام همکاری کردیم در رابطه با وضعیت باغ وحش ها درمورد حیوانات خیابانی درمورد کشتار سگ ها و.. شما حتی افتخار ندادید یک خط جواب به ما بدهید. درصورتیکه بارها با انجمن حمایت از حیوانات بین المللی و خاورمیانه مکاتبه داشته ام و فوری جواب من را داده اند (البته در مکاتبات خود همیشه ذکر کرده اند که دکتر آل داوود نماینده ما در ایران است و به ایشان مراجعه کنید!!!) آقای دکتر آل داوود من پشت سر شما حرفی نزدم و انتقادات علنی بوده تا شما خود خواننده آن باشید.
کارهائی که انتظار میرود فعلا" پیگیری نمائید:
پیگیری تصویب (قانون حمایت از حیوانات)، که پیرو اظهارات خودتان چندین سال قبل به مجلس ارائه گردید و رد شد.
پیگیری مسئله مربوط به انتقال حیوانات از پارک پردیسان به زندان بابلسر. ٢ هفته قبل آخرین باری بود که برای سرکشی به وضعیت پرشین کت ها به باغ وحش ارم رفتم و آقای الهامی مدیر باغ وحش نیزاز انتقال حیوانات خیلی شاکی بود. گویا بخشی از آنها از بابلسر به مشهد فرستاده شده اند. آقای الهامی میگفت نباید مسئله را پشت گوش بیاندازید و فراموش کنید. یکسال قبل ایشان با پارک پردیسان مکاتبه داشته جهت انتقال سیاه گوش به ارم (تا دست کم این ٢ حیوان در کنار هم باشند) ولی پارک پردیسان به هیچ وجه رضایت نداده درحا لیکه این حیوان زبان بسته را به بابلسر ارسال کرده اند. از انجمن حمایت از حیوانات تهران و دست اندرکاران دیگر تقاضا دارم این مسئله را پیگیری کنند و این حیوانات بدبخت را از سلول های تنگ و وحشتناک بابلسر نجات دهند.
مراجعه و سرکشی گاه گاه به باغ وحش های کشور. در اطاقی که به اسم قرنطینه در باغ وحش ارم وجود دارد و من چندین ماه است جمعه های خود را به آنجا میروم تا برای ٢ پرشین کت غذای مناسب ببرم. ماه هاست ٢ میمیون بینوا هرکدام جداگانه در قفس یک متری اسیرند وچنان با دیدن انسان خود را به میله ها میکوبند که دل آدم ریش میشود. درضمن گرگ بینوائی بمدت ٢ سال در گلخانه پارک پردیسان زندانی بود (نمیدانم هنوز هست یا خیر). به گفته نگهبانان این گرگ قرار بود رها شود که این رها شدن ٢ سال بطور انجامید !!!!!
صحبت با مسئولین پارک ها جهت جلوگیری از بدرفتاری و بی احترامی به چند نفری که در طی روز به پارکها مراجعه میکنند و به گربه های گرسنه غذا میدهند (پارک ملت - بهشت مادران - پارک لاله - پارک قیطریه - پارک ساعی پارک شهر). اگر خاطرتان باشد حدود ۵ سال قبل اینجانب از دوستان عضو تالار انجمن خواهش کردم روزی همگی به پارک ملت رفتیم و با مدیریت آنجا که رفتار بسیار بدی با خانم سامی (این خانم کهن سال و بیمار ٩ سال است هر روز به گربه های آنجا غذا میدهد) صحبت کردیم و این گفتگو خیلی مفید بود و موثر واقع شد ولی بطور حتم اگر خود مسئولین انجمن این مسئله را درمورد همه پارکها پیگیری کنند موثرتر خواهد بود (این کار هزینه ای هم برای شما نخواهد داشت).
درخواست از مسئولین و شهرداری برای جلوگیری از کشتار سگ های بیگناه. کار بجائی رسیده که حتی خارج ازمحدوده مسکونی نیز سگ های بیزبان را تیر باران میکنند. ارائه پیشنهاد برای انتخاب راه های دیگر نظیر کشورهای مسلمان دیگر (از جمله ترکیه و امارات).
دادن اطلاعیه واخطاریه به کارکنانی که از کشورهای خاور دور برای کار به این سرزمین میایند. اخیرا" در میدان هروی دوستان به خانه شخصی از اهالی فیلیپین وارد شده و ١۵ گربه محبوس در قفس را که برای خوردن نگهداری میشدند آزاد کردند. از گوشه و کنار خبردار میشوم که در کارگاه های خارج شهر که توسط خاور دوریان اداره میشود (اخیرا" چینی های مقیم کارگاهی در سنگان) دلالانی دارند که گربه ها و سگ ها را گرفته و به این وحشی ها میفروشند تا کشته و خورده شوند.
آقای دکتر آل داوود شما صحبت از پرداخت هزینه ٢٠٠ میلیونی برای نجات مارال ها میکنید .. پس چرا زمانی که حرف از ایجاد یک کلینیک برای مداوای رایگان گربه های خیابانی میشود دم از نداشتن بودجه میزنید چرا بعد از تصمیم گیری برای عقیم کردن گربه ها به بهانه های مختلف این کار را انجام ندادید درصورتیکه شاهدم چند دامپزشک جوان بدون هیچ چشم داشتی روزی ٣-۴ گربه خیابانی را مجانا" عقیم میکنند . من و چند نفر امثال من باید هزینه کنیم برای درمان و جراحی حیوانات بی زبانی که به دست آدمهای وحشی یا تصادف با ماشین آسیب میبینند و یا بیمار در گوشه وکنار این شهر افتاده اند.
آقای دکتر آل داود هر روز از نقاط مختلف شهر و کشور بمن تلفن میزنند و راهنمائی میخواهند در مورد گربه ها .. (دیروز دختر خانمی بمن زنگ زد و گفت که گربه ای در پارک شریعتی مصدوم شده و داره میمیره بیا کاری کن....). کلی ایمیل دریافت میکنم که راهنمائی میخواهند درمورد بیماریها و رفتار عحیب گربه ها (متاسفانه در این کشور رفتار شناس یا همان روانکاو حیوانات نداریم و من با تحقیقاتی که از روی اینترنت انحام میدهم باید راهنمای آنها باشم). مشاهده میفرمائید کار اینجانب تنها وب گردی نیست و طوری درگیر مسائل مختلف حیوانات هستم که شبها وقت غذا درست کردن برای خودم را ندارم.
با اینحال آقای دکتر آل داود من شخصا" و مطمئنا" دوستان عزیزم حاضر به هرگونه همکاری و کمک به شما برای بهتر ساختن وضعیت حیوانات این سرزمین میباشیم. کاش کمی غرور و تکروی خود را کنار بگذارید و از این پس در کنار یکدیگر صدائی باشیم برای بی صدایان این سرزمین.
بهتر نیست یکبار دیگر به کلیله ودمنه مراجعه کنیم وقصه سه گاو را دقیق تر مطالعه نماییم 
دکتر سمپاتیک