به گزارش حکیم مهر به نقل از ایانا، رئیس بخش فرآورده‌های دریایی مرکز تحقیقات آرتمیا با اعلام این مطلب گفت: با تحقیقات انجام‌شده فرآورده‌هایی چون کیتین و کیتوزان که دو نوع بیوپلیمر هستند، از آرتمیا قابل استحصال است و می‌توانند در صنایع داروسازی، زیست‌فناوری، لوازم آرایشی، کشاورزی، پرتوزدایی هسته‌ای و نساجی، استفاده شود.
دکتر یوسفعلی اسدپور افزود: این دو ترکیب معادل 17 درصد از مواد تشکیل‌دهنده پوسته سیست آرتمیا هستند.
وی خاطرنشان کرد: این پوسته‌های آرتمیا در حاشیه دریاچه ارومیه وجود دارد و در گذشته هیچ مصرفی نداشته است، اما در حال حاضر می‌توان با جمع‌آوری، فرآورده‌های فوق را استحصال کرد.
اسدپور ادامه داد: پودر آرتمیا که از توده زنده تولید می‌شود، می‌تواند به‌عنوان منبع اصلی پروتئین در تغذیه لارو انواع ماهیان دریایی آب‌های شیرین، سرد و گرم‌آبی، میگوها و ماهیان زینتی مورد استفاده قرار گیرد.
وی تصریح کرد: پولکی آرتمیا فرآورده دیگری است که در گذشته از چین و ویتنام وارد می‌شده، اما در حال حاضر می‌تواند در کشور تولید شود و از این ماده غذایی که منبع پروتئین و اسیدهای چرب است، می‌توان در تولید لارو استفاده کرد.
نبود ماده اولیه برای تولید محصولات فرآوری‌شده از آرتمیا
رئیس بخش فرآورده‌های دریایی مرکز تحقیقات آرتمیا یادآور شد: سیست دکپسوله که از پوسته‌های تخم آرتمیا به‌دست می‌آید، می‌تواند برای تغذیه لاروها استفاده شود.
اسدپور تأکید کرد: توده زنده آرتمیا دارای حداکثر عمری معادل سه ماه است، اما با فرآوری و تبدیل آن به ترشی آرتمیا قدرت ماندگاری آن تا شش ماه افزایش می‌یابد.
وی اظهار داشت: این ترشی در صنعت آبزی‌پروری و تولید لارو استفاده می‌شود و علاوه بر آن، در کشورهای آفریقایی به‌عنوان خوراکی مصرف می‌شود.
اسدپور همچنین گفت: بخشی از ماده اولیه پروتئین شیر خشک برای نوزادان در برخی کشورهای آفریقایی از این توده زنده تأمین می‌شود.
وی در ادامه افزود: با وجود آنکه تحقیقات گسترده‌ای در حوزه آرتمیا انجام شده است و محصولات متنوعی نیز که ارزش اقتصادی بالایی دارند، تولید شده است، اما در حال حاضر بیش از 90 درصد آرتمیای دریاچه ارومیه از بین رفته و قابل برداشت نیست.
اسدپور در پایان خاطرنشان کرد: با وجود صنعتی شدن تحقیقات فوق، ماده اولیه‌ای وجود ندارد که تولید ادامه داشته باشد. زیرا آرتمیای دریاچه ارومیه در شرف نابودی است.
