به گزارش حکیم مهر به نقل از ایسنا، دانشمندان امیدوارند علاوه بر این قورباغه باستانی که انقراض آن در سال 1983 تائید شده، بتوانند با «پروژه لازاروس» که یک طرح انقراض‌زدایی بوده، بسیاری از گونه‌های دیگر از کبوتران گرفته تا ماموتها را برای ارائه به دانشمندان به منظور مطالعات بیشتر بازسازی کنند.
فرآیند انقراض‌زدایی پیچیده‌تر از شبیه سازی حیوانات زنده بوده اما گروهی از دانشمندان بر این باورند که انسان از قابلیت و التزام برای ترمیم آسیبهایی که به سیاره زمین وارد کرده و منجر به انقراض تعداد بیشماری از حیوانات شده، برخوردار است.
یک تلاش در استرالیا برای بازسازی قورباغه gastric-brooding جنوبی در حال انجام بوده که تخمهای بارور شده را بلعیده و از راه دهان زایمان می‌کند. آخرین نمونه ماده این قورباغه در سال 1983 در اسارت مرد.
دانشمندان به مطالعه این حیوان که هر سال از جنگلهای کوئینزلند ناپدید شده و به باور محققان به خواب زمستانی می‌رفتند، علاقمند شدند اما این گونه پیش از آغاز تلاشها از بین رفت.
خوشبختانه نمونه‌های قورباغه‌ها به شکل منجمد درآمده و دانشمندان در حال استفاده از یک شیوه شبیه سازی موسوم به انتقال هسته‌ای سلول سوماتیک برای بازسازی این موجود هستند.
محققان دانشگاه نیوساوث‌ولز هسته‌های تخمهای یک گونه قورباغه مرتبط زنده را برداشته و آنها را با سلولهای گونه منقرض شده جایگزین کردند که با رسیدن فصل بهار، تخمها به مرحله جنینی اولیه رسیدند.
فقط دانشمندان استرالیایی نیستند که به شیوه‌های بازگرداندن حیوانات منقرض‌شده امید بسته‌اند.
چهار سال پیش محققان اسپانیایی قصد داشتند یک بچه پیرنیین ایبکس (Pyrenean Ibex) را از یک بز اهلی به دنیا بیاورند اما متاسفانه حیوان کمی پس از تولد مرد. این گونه از سال 2000 منقرض شده است.
دانشمندان دانشگاه کالیفرنیا در حال تعیین توالی ژنوم کبوتر وحشی آمریکای شمالی هستند که در سال 1914 از بین رفته است. همچنین گروههای دیگر نیز در حال انجام تلاشهای مشابه برای گونه های منقرض شده فک مانک کالیفرنیا، طوطی دم سبز پارکیت کارولینا و ببر تاسمانیایی هستند.
اما بنیاد پژوهش زیست فناوری سوام کره کار جاه طلبانه‌تری را آغاز کرده و در حال کار برای بازسازی ماموت پشمالو است.
دانشمندان طرفدار این شیوه بر این باورند که این پروژه‌ها می‌تواند اشتباهات انسان در زمین را جبران کند اما سایر دانشمندان تصور می‌کنند که پیشرفت‌ها در این زمینه در حقیقت می‌تواند به تلاشهای محافظتی کنونی آسیب رسانده و به انقراض حیوانات بیشتر منجر شود.
