نگار فروزنده : کاش دامپزشکانی بودند که رایگان حیوانات را درمان می‎کردند!

حکیم مهر - مجله زندگی ایده آل نوشت : زندگی ستارگان و هنرمندان همیشه پر است از خاطرات و اتفاقات هیجا‌ن‌انگیز؛ از فعالیت‌های هنری‌شان گرفته تا زندگی شخصی آنها و حتی ویژگی‌های اخلاقی‌شان. وقتی روزنامه یا مجله‌ای را ورق می‌زنیم اخبار فراوانی راجع به آنها می‌خوانیم، مثلا فلان بازیگر درحال بازی کردن در یک فیلم سینمایی است یا خواننده مطرح موسیقی کنسرتی برگزار می‌کند یا اینکه مجری مطرح سینما ازدواج کرده است. اما مطمئنا وقتی این اخبار را می‌خوانید، از خودتان می‌پرسید، این هنرمند چه شخصیتی دارد، در خلوتش به چه مسائلی فکر می‌کند یا دغدغه‌های او چیست و این فکر باعث شد به ایده گفت‌گو با آینه برسیم و هر بار از چهره‌ای بخواهیم خودش سؤال مطرح کند و خودش هم پاسخ بدهد. در این شماره نگار فروزنده از چهره‌های سینما و تلویزیون، برای ما در این‌باره صحبت کرده و در این گفت‌گو با خودش وجهی از شخصیتش را به نمایش گذاشته که کمتر کسی از آن خبر دارد.

مشکل اصلی،نداشتن آگاهی است

چرا آشغال‌های‌مان را در 70 سوراخ قایم می‌کنیم که مبادا دست گربه‌ای به آن برسد؟

ما اصلا به این موضوع فکر نمی‌کنیم که با خودخواهی خودمان، به حدی جامعه شهری را گسترش داده‌ایم که محل زندگی حیوانات را از بین برده‌ایم و این واقعا مسئله‌ای است که در همه جای دنیا به آن پرداخته می‌شود و ما هم باید به این قضیه فکر کنیم.

تو به نوبه خودت تا حالا چه کار کرده‌ای؟

من تا حالا در این زمینه هیچ کاری نکرده‌ام اما دوستانی دارم که خیلی فعالیت می‌کنند و به‌‌رغم بی‌مهری‌هایی که به آنها می‌شود تمام هزینه‌ها را شخصا قبول می‌کنند و متاسفانه برای کارهایی که انجام می‌دهند نه اطلاع‌رسانی می‌شود و نه قدردانی. اینها کسانی هستند که واقعا از زندگی شخصی خودشان و از آسایش خودشان کسر کرده تا به حیوانات کمک کنند.

اما فکر می‌کنی تا وقتی اطلاع‌رسانی و فرهنگ‌سازی نشود چه کاری می‌توان کرد؟

متاسفانه، آنچنان که باید نمی‌توان کاری کرد.

چطور می‌توان در این زمینه فرهنگ‌سازی کرد؟

من فکر می‌کنم مشکل اصلی آدم‌ها در هر زمینه‌ای عدم آگاهی است. انسان یک وقت‌هایی آنقدر خودخواه می‌شود که من از انسان بودنم خجالت می‌کشم، یعنی به حدی فقط به خودش و شرایط زندگی‌اش فکر می‌کند که من واقعا ناراحت می‌شوم. افراد زیادی هستند که سرپرستی حیوانات را بر عهده می‌گیرند و شروع می‌کنند به آزار این حیوانات؛ مثلا دم‌شان را می‌برند، رنگ‌شان می‌کنند و در خیابان می‌فروشند و...

حمایت از حیوانات

تا حالا چقدر با این موارد مواجه شده‌اید؟

من خیلی با این موارد مواجه شده‌ام و خوشبختانه دوستانم که در این بخش فعالیت می‌کنند، سعی کرده‌اند کمک‌های قابل توجهی به آنها کنند، مثلا چندوقت پیش، یکسری افراد،‌ حیوانات را می‌گرفتند و در شمال کشور آنها را زندانی می‌کردند و در بدترین شرایط بهداشت و خوراک آنها را نگهداری می‌کردند... دوستان من سعی کردند این حیوانات را بخرند تا نجات‌شان دهند و آنها را مداوا کنند اما متاسفانه هزینه‌ها به‌قدری بالاست که نمی‌توان به همه این موارد رسیدگی کرد.



کاش دامپزشکی‌هایی وجود داشت که...

یکی از آرزوهای من این است که ای کاش دامپزشکی‌هایی وجود داشت که به طور رایگان، این حیوانات آسیب‌دیده را درمان می‌کرد. اما خب خدارو شکر، حداقل دامپزشکی‌هایی هستند که با کمترین هزینه‌ها این کمک‌ها را به حیوانات می‌کنند. خیلی از آدم‌ها هستند که به انسان‌های فقیر یا بچه‌های بی‌سرپرست کمک می‌کنند اما شخصا دوست دارم بتوانم در زمینه حمایت از حیوانات کاری انجام دهم.

راه حل‌های پیشنهادی

چه برنامه‌ریزی‌ای برای حمایت از حیوانات داری؟

نمی‌دانم چرا، اما در ایران تا حرف حمایت به میان می‌آید، همه می‌گویند این همه بچه بی‌سرپرست... اما به نظر من همانطور که حمایت از این بچه‌ها واجب است باید از حیوانات هم حمایت شود. ضمن اینکه به نظر من با ظلمی که ما در حق حیوانات می‌کنیم، مشکلاتی را برای زندگی خودمان به جان می‌خریم. وقتی ما با طبیعت رفتار درستی نداشته باشیم،‌ قطعا طبیعت هم با ما مهربان نخواهد بود.

بازارچه‌های خیریه برای حمایت از حیوانات

چندوقت پیش بازارچه‌ای خیریه به نفع حیوانات آسیب‌دیده برگزار شد. اما حتی نمی‌توانید حدس بزنید که چه مشکلاتی پیش آمد تا دوستان من توانستند این بازارچه را فعال کنند، به عنوان مثال با مکانی که قرار بود این بازارچه در آنجا شروع به کار کند در لحظات آخر، مخالفت کردند، آن هم زمانی که تمام تبلیغات و اطلاع‌رسانی‌ها انجام شده بود و ما ناچار شدیم به دنبال یک مکان دیگر بگردیم که درنهایت مجبور شدیم سالن اجتماعات یک ساختمان را برای این کار انتخاب کنیم و متاسفانه هیچ ارگانی در این زمینه همکاری نکرد. بزرگ‌ترین همکاری شهرداری طعمه‌گذاری برای حیوانات شهری است، اما به نظر من واقعا این راهش نیست.

پس چه راهی را پیشنهاد می‌کنی؟

من فکر می‌کنم به اندازه کافی انسان درحال نابود کردن زندگی خودش است. با کشتن حیوانات، در حقیقت زندگی خودمان را خراب‌تر می‌کنیم. اصلا ما اجازه نداریم به دلیل اینکه اسم‌مان انسان است و فکر می‌کنیم اشرف مخلوقاتیم، هر کاری که دل‌مان می‌خواهد انجام دهیم، اگر قرار است کنترل شود باید آمار تعداد حیوانات هر محله را بدانیم و شرایطی را برای زندگی کردن این حیوانات درجایی دیگر فراهم کنیم خب وقتی تا بالای کوه آپارتمان ساخته شده، روباهی که در کوه‌های اطراف تهران زندگی می‌کردکجا باید برود؟ یا اگر چنین فضایی در اختیار نداریم، باید یاد بگیریم در شرایطی زندگی کنیم که این حیوانات هم حق زندگی داشته باشند.

دنیای حیوانات دنیای عجیبی است

مجازات کشتن پاندا در چین اعدام است

من به‌تازگی شنیده‌ام که مجازات کشتن پاندا در چین اعدام است، چون رو به انقراض است. ما حتی در باغ‌وحش‌های‌مان هم از حیوانات به خوبی مراقبت نمی‌کنیم. من فکر می‌کنم وقتی توانایی مهیا کردن شرایط زیست محیطی مناسب را برای حیوانات نداریم، لزومی ندارد که بخواهیم از آنها نگهداری کنیم و نمونه‌های خالص و محدود آنها را خریداری کنیم تا در باغ‌وحش آنها را نگه داریم آن هم در شرایطی که نه تغذیه درســتی برای‌شـان فراهم است و نه حتی قفس‌های‌شان در حد استاندارد است.



دعوت به همکاری

خیلی دلم می‌خواهد که بتوانم در این زمینه به‌طور رسمی فعالیت کنم و از همین‌جا از تمام کسانی که با من موافق هستند و دوست دارند که به این قضیه رسیدگی شود، دعوت به همکاری می‌کنم چون هرچه تعدادمان بیشتر شود کار بهتری هم می‌توانیم انجام دهیم.

دنیای حیوانات دنیای عجیبی است، کوچک‌ترین صحبتی که با آنها می‌کنید را فراموش نخواهند کرد، درست برعکس خیلی از افراد و آنقدر که ‌آدم‌ها می‌توانند به شما آسیب بزنند، حیوانات نمی‌توانند. حیوانات تا از جانب شما احساس خطر نکنند، آسیبی به شما نمی‌رسانند.

برای من خیلی دردناک است که همکاران من (کارگردانان، فیلمسازان و...) به جای اینکه در آثارشان رفتار درست با حیوانات را که در دین اسلام هم راجع به آن بسیار صحبت شده، نشان دهند و از این طریق فرهنگ‌سازی کنند، برعکس رفتاری را نشان می‌دهند که اصلا درست نیست. مثلا گوسفندی را می‌آورند و پرتش می‌کنند روی زمین و... .