گزارش جالب از پانسیون حیوانات عمو داود

حکیم مهر -  شاید شما هم مثل ما اسم هر هتل و مهمانخانه‌ای را شنیده بودید جز «هتل حیوانات» آن هم در تهران! خبرنگاری به سراغ رئیس این هتل یعنی آقا داوود رفته و با او به گپ و گفتی خواندنی نشسته است.

هرچند طبق عرف و شرع، نگهداری برخی از حیوانات در کشورماندر منازل  به مانند کشورهای غربی نیست اما در سال‌های اخیر  روند نگهداری حیوانات در منازل در ایران هم رو به افزایش نهاده است، تا اینجا چیز عجیبی اتفاق نیافتاده است اما اتفاق جدید احداث هتل‌هایی برای حیوانات است، خبرنگار همشهری سرنخ به سراغ یکی از این هتل‌ها رفته و گزارشی خواندنی از این هتل و البته احساسات حیوانات تهیه کرده است.

این گزارش خواندنی که در کنار گزارشی از یک پانسیون حیوانات که محلی برای ازدواج حیوانات است در همشهری سرنخ شماره 42 منتشر شده است، اینچنین آغاز می‌شود: اینجا پانسیون حیوانات عمو داوود است. داوود خورشیدی یکی از آن عاشقان حیوانات است که همه او را به نام عمو داوود می‌شناسند.  او 22سال است که به صورت حرفه‌ای در زمینه خرید و فروش حیوانات فعالیت می‌کند و ده سالی هم هست که در شهریار پانسیونی برای مراقبت از حیوانات برپا کرده است. خودش می‌گوید این پانسیون را برای کسانی راه‌انداخته که هر وقت می‌خواهند سفر بروند، نگران حیوانات خود هستند چون فامیل و دوست و آشنا هیچ کدام مسؤولیت مراقبت از حیوان را به عهده نمی‌گیرند. اما وقتی این افراد به پانسیون عموداوود می‌آیند، باید اول از همه با شرایط اینجا آشنا شوند؛ «اینجا هم مثل تمام پانسیون‌ها قانون خودش را دارد. عقد قرارداد اولین شرط ما برای کار است».

پانسیون حیوانات عمو داوود هتلی است برای حیوانات خانگی. مهمانان این هتل علاوه بر مراقبت‌های جسمی نیاز به مراقبت روحی هم دارند؛ «حیوانات- مخصوصا سگ‌ها- وقتی از صاحبانشان دورند افسرده می‌شوند و گاهی هم از این دوری دق می‌کنند و می‌میرند. اغلب پرندگان هم به اصطلاح ما «تو لک» می‌روند و تا چند روزی آواز نمی‌خوانند؛ به همین دلیل ما هیچ حیوانی را بیشتر از یک ماه نگهداری نمی‌کنیم».

و اما هزینه‌های اقامت در پانسیون عمو داوود چقدر است؛ «ما بابت نگهداری حیوانات بزرگ شبی 6 هزار تومان و حیوانات کوچک شبی 3 هزار تومان می‌گیریم. علت این اختلاف قیمت هم نه به خاطر وزن حیوان بلکه به دلیل متفاوت بودن خوراک آن است».

فضای پانسیون هم یک باغچه 1500متری است که تمام حیوانات در این باغچه در جعبه‌ها و قفس‌های جداگانه نگهداری می‌شوند. در اینجا می‌توانند از حدود 100سگ یا گربه و 1000 پرنده نگهداری کنند. در حال حاضر هم حدود 40 سگ و گربه مهمان عموداوود و همکارانش هستند؛ «ما موقع عقد قرارداد تمام عادت‌های حیوان را می‌پرسیم. برای مثال بعضی از سگ‌ها فقط در جعبه می‌خوابند اما بعضی‌ها عادت دارند روی چمن بخوابند و ما هم سعی می‌کنیم همان محیط را برای آنها فراهم کنیم».

علاوه بر غذا و جای خواب،پانسیون خدمات دیگری هم به حیوانات ارائه می‌دهد. مثلا آنها می‌توانند در فضای پانسیون تفریحاتی متناسب با فصل و علایق و عادت‌های خودشان داشته باشند. عمو داوود می‌گوید: «بعضی از حیوانات عادت دارند با عروسک‌های مخصوص خودشان بازی کنند و بعضی‌ها هم عادت دارند که مثلا در طول روز راه بروند و ما این شرایط را برایشان فراهم می‌کنیم». برای رعایت بهداشت هم علاوه بر اینکه هر روز قفس‌ها و محل‌های نگهداری حیوانات تمیز می‌شود، هر ده روز یک بار توسط دامپزشک معاینه می‌شوند.

عمو داوود اعتقاد دارد که تمام حیوانات احساس دارند و با انسان حرف می‌زنند؛ «فکر نکنید که فقط مرغ مینا و کاسکو می‌توانند حرف بزنند، نه، انسان با هر حیوانی ارتباط برقرار کند آن حیوان به روش خودش با او حرف می‌زند.»

او از دلتنگی حیوانات برای صاحبانشان هم خاطرات زیادی دارد: «یک روز زن و شوهری یک جفت سگ پیکیناوا را به‌اینجا آوردند و وقتی خواستند بروند، سگ‌ها گریه کردند. من گفتم که ‌اینها به شما وابسته‌اند و اینجا دوام نمی‌آورند.

حتی بعد از دو روز به آنها زنگ زدم و گفتم سگ‌ها خیلی بی‌قراری می‌کنند اما آنها به دلیل مشکلاتشان توان نگهداری از سگ‌ها را نداشتند. من هم تاکید کردم که اگر اتفاقی بیفتد، مسؤولیتی قبول نمی‌کنم. تا اینکه بعد از چند روز قرار شد سگ ماده را یکی از اقوام این زن و شوهر ببرد. هنوز به شب نرسیده سگ نر دق کرد و مرد و وقتی سگ ماده را همان شب برگرداندند، او هم بعد از سه ساعت کنار جنازه جفتش جان داد».
یک بار هم یک مار پیتون را که جزء خطرناک‌ترین حیوانات دنیاست، به مدت یک ماه و دو روز در پانسیون عمو داوود به امانت گذاشته‌اند؛ «موضوعی که برای من خیلی جالب بود، افسردگی شدید این مار در روزهای اول دوری از صاحبش بود. در حالی که همه مردم فکر می‌کنند مارها احساس ندارند».

پرندگان زیادی هم به‌ این پانسیون آمده‌اند که بیشتر آنها سخنگو بوده‌اند: «آنها در روزهای اول به هیچ عنوان صحبت نمی‌کنند و به اصطلاح تو لک می‌روند و شروع به پرریزان می‌کنند که همه‌ اینها علامت‌های افسردگی در پرندگان است. علامت‌هایی که وقتی از صاحبانشان دور می‌شوند بروز پیدا می‌کنند».