آیا خوردن گوشت خوک در ادیان دیگر هم حرام است؟

به گزارش سرویس دینی جام نیوز، بر اساس تعالیم اسلام، ادیان الهی دارای شریعت بودند. در این شرایع بنابر مصالح و مفاسد، حکم به تحریم گوشت برخی از حیوانات شده است. با توجه به مفسده‌ای که در گوشت خوک وجود دارد، در دین یهود حرام و نجس اعلام شده و خوردن آن حرام است: «همچنین گوشت خوک را نیز نباید خورد؛ زیرا هر چند شکافته سم است اما نشخوار نمی‌کند. پس نباید این حیوانات را بخورید و یا حتی دست به لاشه آنها بزنید؛ زیرا گوشت آنها حرام است».[۱] این حکم، امروزه نیز توسط یهودیانی که خود را مقید به اجرای شریعت می‌دانند، رعایت می‌شود.

اما در مسیحیت امروز که شریعت به کنار نهاده شده و عموم مسیحیان به صورت کلی، شریعت یهود را برای خود منسوخ می‌دانند، اعتقادی به اصل شریعت ندارند.[۲] در نتیجه‌ی این بدعت، مسیحیت دچار تحریفات بسیار شد و احکام مختلف از جمله حرمت گوشت خوک‌ نیز عملاً کاربردی نداشت.

در همین راستا، از برخی روایات اسلامی نیز چنین استفاده می‌شود که برخی مسیحیان زمان پیامبر اسلام(ص) و اهل بیت(ع) نیز از گوشت خوک استفاده می‌کردند:دو نفر از بزرگان نجرانی‌ها [که مسیحی بودند] پیش پیامبر اسلام(ص) آمدند. پیامبر، آنان را به اسلام دعوت کرد. آنها گفتند ما نیز به نوعی مسلمان هستیم؛ تنها سه مورد سبب اختلاف ما و شما است: خوردن گوشت خوک، نپذیرفتن واقعه صلیب،‌ و کلام شما در مورد عیسی بن مریم‌.[۳]

شخصی از امام صادق(ع) پرسید: مرد مؤمن می‌تواند از زنان یهودی یا مسیحی همسر اختیار کند؟ امام فرمود: «هنگامى که می‌تواند با زن مسلمان ازدواج کند؛ چرا به دنبال ازدواج با زن یهودى و نصرانى است؟!» گفت: به او دل‌داده است؟ فرمود: «اگر چنین کارى کرد او را از خوردن شراب و گوشت خوک باز دارد».[۴]

البته طبیعی است که ما چنین امری را تحریفی در دین مسیحیت می‌دانیم که با احکام اسلامی نیز در تعارض است.

پی نوشت‌ها:

[۱]. لاویان، ۱۱: ۴ – ۷، ترجمه قدیم، انتشارات ایلام، انگلستان، ۱۹۹۶م.

[۲]. ر.ک: ۵۸۷۱۲؛ بندگی و آزاد بودن در نگاه اسلام و مسیحیت

[۳]. فرات کوفی، ابوالقاسم، تفسیر فرات، تحقیق، محمودی، محمدکاظم، ص ۸۶، تهران، وزارت ارشاد اسلامی، چاپ اول، ۱۴۱۰ق.

[۴]. اشعرى قمى، احمد بن محمد بن عیسى‏، النوادر، ص ۱۱۹، قم‏، مدرسه الإمام المهدی(ع)، چاپ اول، ۱۴۰۸ق؛ شیخ صدوق، من لا یحضره الفقیه، محقق، غفاری، علی اکبر، ج ۳، ص ۴۰۷، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ دوم، ۱۴۱۳ق./ منبع: اسلام کوئست