دفاع سرپرست سازمان شیلات از عملکردش در زمینه میگو

حکیم مهر -  سازمان شیلات ایران در چند سال گذشته شاهد تغییر و تحولات مدیریتی بسیاری بوده به طوری که در بین سازمان‌های زیر مجموعه وزارت جهاد کشاورزی این سازمان از جهت روسایی که به خود دیده تقریبا رکورد دار است و البته در حال حاضر نیز این سازمان دارای سرپرست بوده و از ریاستی مشخص بر خوردار نیست.

هر چند که وزیر جهاد کشاورزی در آخرین نشست خبری خود اعلام کرد که سعی در ایجاد ثبات در این سازمان دارند اما به هر حال این تحولات تاکنون نگرانی‌هایی را متوجه افرادی کرده که به نوعی با این سازمان ارتباط دارند چرا که برای آشنایی هر یک از مدیران با پتانسیل‌ها و چالش‌های شیلات در کشور هزینه و انرژی بسیاری صرف می‌شود که با تغییر زود به زود مدیران ضمن هدر رفتن این وقت و انرژی، نتیجه ای نیز حاصل دست‌اندرکاران شیلات نمی‌شود.

در بین بخش‌های مرتبط با شیلات صنعت میگو از جمله صنایعی است که شاید بیشترین آسیب را از این تغییرات دیده چراکه برای رفع مشکلات این صنعت وقت و تمرکز ویژه از سوی مدیریتی قوی در این سازمان نیازاست ولی متاسفانه درعمل چنین نبوده و حتی اگر مدیری به شکل قوی نیز عمل می‌کرده به دلیل نبود ثبات مدیریتی در این سازمان همچنان شاهد ادامه مشکلات پرورش دهندگان میگو هستیم که به اذعان خودشان تمام سرمایه و زندگی خودرا در این مسیر به کار گرفته و البته نتیجه‌ای به دست نیاورده‌اند و به همین دلیل نسبت به عملکرد این سازمان برای رفع مشکلات صنعت میگو معترض هستند.

در این زمینه دکتر سید امین‌الله تقوی ـ سرپرست سازمان شیلات ایران ـ در  با دفاع از عملکرد خود در زمینه صنعت میگو، ضمن تاکید براینکه این سازمان بحث استمهال سود، جرایم و دیرکرد وام‌های پرورش‌دهندگان را پیگیری می‌کند، تصریح کرد: یک بخش از مشکل پرورش‌دهندگان میگو مربوط به خودشان است که باید خود برای حل آن کمک کنند.

وی با بیان اینکه رفع بخشی از مشکل پرورش‌دهندگان میگو نیز بر عهده دولت است، گفت: ‌حتی با استهمال سود، جرائم و دیرکرد وام‌های پرورش‌دهندگان میگو، دولت نمی‌تواند اصل سود را ببخشد بنابراین باید اصل پول نیز قسط‌ بندی شود که تا پرداخت نشدن این قسط‌ها بانک دوباره مبلغی به پرداخت‌دهندگان نمی‌دهد که با توجه به چنین وضعیتی پرورش‌دهندگان باید با روی آوردن به ایجاد صندوق‌های حمایت، خود بخشی از مشکلات این صنعت را حل کنند.

سرپرست سازمان شیلات ایران که به شدت خود را به اشتغال‌زا بودن و تولید موثر صنعت میگو معتقد می‌داند، افزود: ‌البته طی سال‌های گذشته وقتی پرورش میگو را معرفی کردیم نتوانستیم تمام دانش فنی آن را وارد کشور کنیم والبته عده‌ای به این کار روی آوردند که گمان می‌کردند می‌توان با ساخت یک حوضچه و ریختن بچه میگو در آن به تولید در این بخش پرداخت در صورتی که جدای از تکنیک تکثیر و پرورش، مدیریت مزرعه نیز یک فن است و در نهایت سرنوشت میگوی کشورمان به دلیل اینکه دانش فنی آن را به اندازه کافی نداشتیم به اینجا رسید و این در حالی است که بسیاری از کشورهای دنیا با همین شرایط فعلی کشور ما کار تولید میگو را در کنار بیماری‌ها، مشکلات بازار و ... انجام می‌دهند.

تقوی با تاکید براینکه در کشور ما نیز می‌توان این تولید را به شکل مناسبی انجام داد، گفت: ‌البته به دلیل مسائل و مشکلاتی همچون بیماری لکه سفید و مشکلات بازار که متوجه این صنعت شد نوعی بدبینی نسبت به این صنعت ایجاد شد که به همین دلیل ابتدا باید سعی کنیم همه را به این اعتقاد برسانیم که صنعت میگو می‌تواند یک صنعت تولیدکننده و اشتغال‌زا باشد و باید بدبینی ایجاد شده در رابطه با این صنعت را از بین ببریم.

وی با بیان اینکه طی دو ماه فعالیت خود در این سازمان چهار جلسه با بانک برای رفع مشکلات این صنعت داشته است، ادامه داد: یکی از کارهای اساسی ما این است که بتوانیم مشکل این صنعت را حل کنیم و از ابتدا نیز به پرورش‌دهندگان تاکید کرده‌ایم به سراغ تولید بروند و گفته‌ایم حتی اگر می‌توان یک هکتار هم تولید داشت باید با چنگ و دندان هم که شده آن تولید را انجام داد تا زمانی که پیش دست‌اندرکاران و آنهایی که پشتیبانی کننده هستند می‌رویم، نشان دهیم که ما تلاشمان را انجام می‌دهیم.

سرپرست سازمان شیلات ایران ضمن تاکید براینکه تمام تلاش خود را برای رفع مشکلات این صنعت به کار گرفته است، تصریح کرد: ‌البته وقتی مشکل حل نشد و شرایط آن هم جور نشود باید به دنبال مکانیسم‌های دیگری همچون ایجاد صندوق حمایت برویم.

تقوی با اشاره به اینکه در این صندوق‌ها هر عددی که پرورش‌دهندگان قرار دهند، دو برابر نیز دولت کمک می‌کند، گفت: اگر هر پرورش‌دهنده یک عدد محدودی را در این صندوق‌ها بگذارد با عددی که دولت کمک می‌کند یک عدد قابل توجهی شده و می‌توان با آن بخشی از مشکلات پرورش‌دهندگان را رفع کرد چرا که بانک‌ها دیگر جواب نمی‌دهند.

وی ادامه داد: وقتی بانک می‌گوید صنعت میگو 44 میلیارد تومان به من بدهکار است دیگر حاضر به ریسک نیست چرا که پول‌ها متعلق به مردم بوده و برای بانک نیست بنابراین باید با ایجاد صندوق‌های حمایت پشتوانه‌ای برای این صنعت ایجاد کرد.