حکیم مهر - استاد دکتر علی رضاخانی از اعضای شاخص گروه دامپزشکی فرهنگستان علوم در خبرنامه این فرهنگستان به شرح زندگی پربار خود پرداختهاند که جهت استفاده عموم بینندگان محترم حکیم مهر بازخوانی میگردد :
بنده در 25 تیر 1320 هجری شمسی در روستای دنبلسید طالقان در یک خانواده فرهنگی به دنیا آمدم. دوره تحصیلات ابتدایی را در دبستان همان روستا گذراندم و برای ادامه تحصیل در دوره متوسطه عازم تهران شدم. تحصیلات متوسطه را در دبیرستانهای تقوی، محمدرضا شاه و مرآت تهران به پایان رساندم و در سال 1340 در کنکور سراسری شرکت کردم و در دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران پذیرفته شدم. دوره دکتری عمومی را با کسب بالاترین نمره در بین همکلاسیها سپری کردم و موفق به اخذ مدال درجه یک دانش شدم.
در دوره مقدس سربازی که بازهم به علت کسب بالاترین نمره در دوره آموزشی، در استان تهران (شهرری) در سپاه ترویج مشغول فعالیت بودم، توانستم در بخش دامپروری دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران همکاری آموزشی داشته باشم. پس از پایان خدمت سربازی و شروع بکار دانشکده دامپزشکی دانشگاه شیراز با بورس آن دانشگاه عازم آمریکا شدم.
در آمریکا در دانشکده دامپزشکی دانشگاه پنسیلوانیا که از دانشکده‌های طراز اول آن کشور است در رزیدنتی جراحی مشغول تحصیل شدم و پس از اتمام دوره برای اخذ PhD به دانشکده دامپزشکی دانشگاه بریستول انگلیس پیوستم. در سال 1353 (1974 میلادی) موفق به اخذ درجه دکترای تخصصی شدم و چون بورسیه دانشگاه شیراز بودم در تاریخ 1/6/1353 در این دانشگاه به عنوان استادیار شروع بکار نمودم. در آن زمان ریاست دانشکده دامپزشکی دانشگاه شیراز بعهده آقای دکتر احمد افشار بود.
ایشان یکی از نمونه‌های نادر، مدیری توانا و دانشمند بود. آقای دکتر افشار مشوقی بارز بود و در همان مدت کوتاه توانست کادر هیأت علمی آن زمان دانشکده را برای انجام تحقیقات که چندان در آن زمان مرسوم نبود تشویق کند.
ایشان جدا از تشویق تئوری در فراهم نمودن امکانات و وسایل پژوهشی بیاندازه فعال بود. من در 34 سال خدمت در دانشکده به فرد دیگری که دارای خصوصیات ایشان باشد برخورد نکردم و امیدوارم همیشه و در هرجا که هستند سالم و پیروز باشند.
تشویقهای آقای دکتر افشار موجب شد که بنده در مدت دو سال، تعدادی مقاله به چاپ برسانم و بتوانم در سال 1356 به دانشیاری ارتقاء پیدا کنم. ادامه این روش موجب شد که در سال 1359 توانستم به درجه استادی ارتقاء یابم ولی بعلت معلق ماندن آییننامه ارتقاء، این موضوع تا سال 1365 طول کشید.
در طول خدمتم در دانشگاه شیراز از دو فرصت مطالعاتی استفاده کردم. مرتبه اول به مدت یک سال به دانشکده دامپزشکی دانشگاه Queensland استرالیا پیوستم و توانستم با همکاری یکی از اساتید جوان و فعال آن دانشکده به نام Prof. Atwell هفت مقاله در مجلات معتبر دامپزشکی به چاپ برسانم. در مرتبه دوم در دانشکده دامپزشکی دانشگاه Edinburgh اسکاتلند پذیرفته شدم که تجربه بسیار جالبی بود.
بنده عضو Who is Who Asia/Pacific ، Academy of Veterinary Cardiology و Who is Who in the World میباشم.
تا این زمان راهنمایی 90 پایان‌نامه دکتری عمومی دامپزشکی را بعهده داشته و عضو کمیته پایان نامه 103 نفر دیگر نیز بودهام. ضمناً استاد راهنمای 9 پایان‌نامه دکترای تخصصی و عضو کمیته 14 رساله تخصصی در دانشگاههای تهران و شیراز بودهام.
در دوران خدمتم در دانشگاه شیراز جدا از عضویت در کمیتههای مختلف دانشکده و دانشگاه، در سطح وزارت علوم نیز به عنوان عضو بورد تخصصی بیماریهای داخلی دامهای بزرگ فعالیت داشتهام. در سه دوره دو ساله به عنوان رئیس بخش علوم درمانگاهی، سه سال و اندی مدیرکل آموزش دانشگاه شیراز و دو سال و نیم رئیس مرکز نشر دانشگاه فعالیت داشتهام.
ضمناً در سه دوره دو ساله عضو هیأت ممیزه دانشگاه شیراز بودم. به مدت 8 سال بعنوان عضو وابسته گروه علوم دامپزشکی فرهنگستان علوم جمهوری اسلامی ایران فعالیت داشتم و از سال 1385 نیز بعنوان عضو پیوسته پذیرفته شدم.
در دوران 34 ساله خدمت بنده در دانشگاه، 65 مقاله در مجلات بینالمللی (اغلب ISI) که برخی از آنها در Textbooks دامپزشکی ارجاع شده است و 23 مقاله در کنفرانسهای بینالمللی ارائه نموده‌ام. 65 مقاله در مجلات داخلی منتشر کرده و 60 مقاله در کنفرانسها و کنگره‌های داخلی که اغلب بصورت سخنرانی بوده ارائه نموده‌ام. 13 جلد کتاب درباره بیماریهای قلب و عروق و ناراحتیهای اندامهای حرکتی بطور مستقل یا با همکاری اساتید دانشکده‌های تهران و شیراز به چاپ رسانیدهام.
برای من جای بسی افتخار است که توانستهام با چاپ مقاله و شرکت فعال در کنفرانسهای بینالمللی سهمی هرچند مختصر در پیشرفت علمی کشور عزیزم ایران داشته باشم.
نشریه حکیم مهر برای استاد ارجمند جناب آقای دکتر رضاخانی از درگاه خداوند متعال، طول عمر باعزت توأم با سلامتی و دوام توفیقات آرزومند است.
به عنوان شاگرد همیشگی آقای دکتر برای ایشان سلامتی آرزو می نمایم جناب آقای دکتر زیاد از شرایط بوجود آمده تعجب نکنید زمانی که یک نفر دامپزشک را با سابقه صفر سال کار تخصصی در زمینه تجزیه و تحلیل خطر ، از ......می آورند و رییس ............ می کنند و سرمایه ای را دست و پا کرده و در بهترین نقطه شمال تهران ویلایی خریده و هیچ کس هم با او کاری ندارد و به ریش همه هم می خندد، انتظار انجام کارهای تخصصی را نداشته باشید، کسی هست بپرسد چرا افراد با سواد سازمان دامپزشکی به بیرون از سازمان رفته اند و برخی افراد بیسواد بعضاً جولان می دهند و به راستی که باسلام خدمت همه عزیزانی که در راه اعتلای بیشتر علم دامپزشکی میکوشند با سلام وعرض ارادت خدمت تمامی عزیزانی در راستای اعتلای علم دامپزشکی قدم برمیدارند. ایشان از بهترین الگوهای من در زندگی بوده و به عنوان شاگردی حقیر از ایشان استفاده بردم.آرزویم سلامتیشان است. ایشان شخصیتی بسیار دوست داشتنی و قابل احترام دارند. بی گمان همه دانشجویان و فارغ التحصیلان دانشکده دامپزشکی شیراز به شاگردی ایشان افتخار می کنند. من ورودی سال 80 دانشکده هستم و اگر روزی شماره ایشان در حافظه تلفن همراهم نباشد برای معاینه و تشخیص نخواهم رفت زیرا ایشان همواره با حوصله در تنگناهای حرفه مان به یاری مان می آید. ضمنا دلمان برای دیدن ایشان تنگ شده است. من علمنی حرفا فقد صیرنی عبدا ورودی 66 هستم اگر اساتید باسواد متین با شخصیت ومهربانی مانند اقای دکتر رضاخانی در دانشکده نبودند شاید الان دامپزشک نبودم . سالیان سال زنده باشید استاد رضاخانی شاگرد شما ایشان استاد بزرگ اخلاق دانشکده دامپزشکی شیراز بودند دكتر مجيد سعيدي ساعدي كه براي استاد عزيزمان آرزوي طول عمر نمودند خودش چشم از جهان فرو بست... متاسفم . هر چند استاد عزیزم ..... تمام اسلوبها و اطلاعاتش رو به ما منتقل کنه و هر چند به اندازه شهرت و شوکتشان بر ما نتابیدند اما گاهی انقدر جاذبه و کاریزما داشتند که من وقتی مدیدمشون یادم میرفت که باید چی میپرسیدم. هميشه در اين سالها دنبال فرصت مناسبي مي گشتم كه از زحمات اين استاد بزرگ سپاسگزاري نمايم از اينكه شاگرد ايشان بوده ام به خود مي بالم و از درگاه يزدان سلامت و سعادت را برايشان خواستارم ايشان در موفقيت هاي من سهم به سزايي دارند و هيچوقت زحماتشان را فراموش نخواهم كرد. باسلام. از جناب دکتر رضاخانی خواهشمندم ایمیل خودشونو بفرمایند باعرض سلام وادب خدمت تمامی اساتیدی که صادقانه در راه نشر علوم از عمر وجان خود مایه می گذارند- فراموش نمی کنم که از زمان اولین برخوردم با ایشان در سال 68 ده ها بار یا بیشتر هر جا صحبت از ادب و فروتنی اساتید شده همواره چهره خاضع و بشاش ایشان به خاطرم آمده وصادقانه از ایشان یاد کرده ام.با آرزوی سلامت وطول عمر برای این استاد عزیز 
| ایشان یک پروفسور والامقام ویک انسان به تمام عیار بودند با وجود انهمه بار علمی ، همیشه فروتن بودند . مطمئن هستم که اکثر قریب به اتفاق دانشجویان ایشان با موارد بالا موافقند. با سلام . هر چند حقیر همواره جهت تمامی اساتیدم در دانشگاه شیراز احترام ویز ه ای قایلم ولی جناب پروفسور رضا خانی در لیست بزرگانی که نام خود را در قلبم حک کرده اند قرار دارند .همواره مدیون زحمات ان بزرگوار در دوران تحصیلم میباشم روش اموزش و ارزیابی ایشان در امتحانات بی نظیر بود .حال که این خطوط را به نگارش در می اورم بالغ بر 20 سال از فراغت از تحصیلم می گذرد ولی نام بزرگوارانی چون ایشان و پروفسور نقشینه و پروفسور گیلانپور و پروفسور فاضلی و پروفسور دهقانی و... ... ... در وجودم حک شده است و همواره خود را مدیون این عزیزان می دانم .سرفراز باشند... من ایشون را به واسطه یکی از شاگرداشون شناختم. خیلی خوشحالم که این استاد بزرگوار رو در دانشگاه شیراز داشتیم. همیشه به یاد استاد با اخلاق و باسواد خودم هستم.شاگرد استاد ورودی 73 من هم به و جود شما عزیزان همکار که دانش اموخته دانشگاه شیراز هستید افتخار می کنم. استاد رضا خانی در مجموع روی اخلاق تاکید فراوان داشتند که این کلید موفقیت در جامعه می باشد. یکی ازبزرگترین افتخاراتم شاگردی دکتررضاخانی است وبعداز25سال که ایشان رادیدم فقط توانستم پشت دستشان راببوسم شایدکمی ازحق ایشان برگردنم راجبران کرده باشم
ایشان از اساتید با سواد و با اخلاق بودند که نمونه یک انسان واقعی هم هستند امیدوارم سلامت باشند با نام و ياد خدا ایشان نه تنها به عنوان یک دامپزشک برجسته در زمینه شغلی بلکه به عنوان یک انسان فرزانه و وارسته الگوی نمونه در زندگی همه شاگردان شان بودند | واقعا ایشان همینگونه بودند ، بسیار به اصطلاح بچه های شیراز qualifiedبودند در عین حال اوج تواضع و فروتنی را داشتند جناب پروفسور با درجه emeritus professor بازنشسته شدند.همیشه در قلب من جای داند ايشان شخصيتي ماندگار در ذهن تمامي دانشجويان خويش است . افتخار بزرگي است كه دوراني را در محضر ايشون بودم ، بي نهايت ارادت نسبت به ايشان دارم، ديدار مجدد ايشان خواسته قلبي من است | زمانی بعد از 17 سال که از فراغت از تحصیلم می گذشت به همراه همسر و فرزندم به دانشکده دامپزشکی شیراز رفتیم توفیق دیدار ایشان دست داد فرمودند که همسرتان را معرفی نمی کنید ؟ انجام وظیفه نمودم گفتند چرا از پیشوند خانم دکتر استفاده نکردید ، عرض کردم که نمی توانم به خودم اجازه دهم که در حضور شما ، خود و شما را با یک لفظ خطاب نمایم من علیرضا احمدی حریری ورودی ۶۶ دانشگاه شیراز هستم و افتخار میکنم شاگرد پروفسور رضاخانی عزیز بودم ایشون از معدود اساتیدی بودند که هیچوقت خاطره شون از یاد این حقیر نخواهد رفت عزیزانی چون دکتر گیلانپور و دکتر مستغنی و دکتر فاضلی وووو بسیاری عزیزان دیگر که در مدت تحصیل در دانشکده افتخار شاگردیشون رو داشتم ارزوی سلامتی برای یکایک این عزیزان دارم | واقعا همینطوره. اصلا اون نسل از اساتید ، بی نظیر بودند هم از لحاظ بار علمی و هم از لحاظ تواضع و فروتنی، آنها استاد واقعی اخلاق هم بودند . اجازه می خواهم اسامی چون دکتر افشار، دکتر اجتهادی خانم دکتر نیری، دکتر ستوده مرام و ... را هم به رسم شاگردی یادآوری نمایم 
استاد دکتر رضاخانی نمونه والایی از اساتید با تعریف والای معلم هستند. گمان کنم همین یک جمله به اندازه کافی گویا باشد.
تاسف عمیق اینجانب آنست که روش و دانش و تجارب فراوان ایشان - و البته دیگر اساتید بنام دامپزشکی - توسط اعضای هیات علمی جوانتر مورد استفاده قرار نمی گیرد! گاه خود دانشکده ها از جذب دانشمندان جوان - به بهانه های نادرست - سرباز می زنند و بسیار موارد هم افراد جذب شده کلا تواناییها و پتانسیلهای امثال استاد دکتر رضاخانی را ندارند. بسیار متاسفم که کرسی ایشان در دانشگاه شیراز - چه از لحاظ علمی و چه از لحاظ های دیگر- خالی مانده است.
طول عمر با سلامتی و برکت و عزت ایشان را از خداوند یکتا خواهانم.