متن این نوشتار عیناً تقدیم می گردد :
دیروز روز انتخابات پانزدهمین دوره جامعه دامپزشکان بود. انتخاباتی با حضور ۷۴ نفر که ۲۲ نفر آن نیز کاندیدای عضویت در هیئت مدیره بودند!!
از هنگامی که اینجانب در سال ۱۳۷۶ از مقطع دکترای عمومی دامپزشکی فارغ التحصیل شده ام، می توانم بگویم بی شور و شوق ترین انتخاباتی که برگزار شد، انتخابات حاضر بود. اینکه برگزیدگان که اینجانب هم یکی از آنها می باشم چقدر می توانند نماینده واقعی دامپزشکان ایرانی باشند، بسیار جای سوال است. حداقل در انتخابات قبلی می شد شور و شوق جوانان و نسل های جدید دامپزشکی را دید.
در انتخابات دیروز به جز چند فهرست کلی که به یکی دو دیوار در کانون توحید چسبانده شده بود، نه فهرستی برای حضار تهیه شده بود و نه به کاندیداها اجازه داده شد که حتی چند ثانیه ای به معرفی خود و برنامه هایشان بپردازند!! یکی از عزیزان پیش کسوت گفت که خوب خوشبختانه همه همدیگر را می شناسند!! این مانند این است که مثلا در انتخابات ریاست جمهوری بگوییم چون همه مردم نامزدها را می شناسند هیچ فرصتی به آنها برای بیان نظراتشان ندهیم!!
من به عنوان یک عضو هیئت مدیره جامعه دامپزشکان، دلایل این عدم مشارکت را در چند بند زیر می توانم خلاصه کنم:
۱- با فعال شدن سازمان نظام دامپزشکی، شرح وظایف خاصی برای ارایه خدمات توسط جامعه دامپزشکان وجود ندارد و جامعه دامپزشکان نیز در این زمینه و برای افزایش خدمات خود برنامه ای ندارد.
۲- با رفتن یکی از کارمندان اداری جامعه و پاره وقت شدن فرد دیگر، ساعات کار جامعه به ساعت ۱۵ تا ۱۷ بعد از ظهر تقلیل یافته که عملا می توان گفت محترمانه تعطیل شده است.
۳- تنها خبرنامه جامعه که قبل از هیئت مدیره قبلی توسط کمیته روابط عمومی (که جمعی از جوانان علاقمند بودند) منتشر می شد، به دلایلی که حداقل بنده آنها را نمی دانم تعطیل و یک پل ارتباطی خوب بین جامعه و اعضا نیز غیر فعال شد.
۴- هر چند سایت جامعه در واپسین روزهای رسمیت هیئت مدیره قبلی راه اندازی شد، اما آنقدر این کار تاخیر داشت که عملا بینندگان خود را از دست داده بود.
۵- عدم موضع گیری صریح و شفاف هیئت مدیره قبلی به دلیل رجحان دیدگاه دولتی و بعضی ملاحظه کاریها در امور مرتبط با صنف همچون موضوع شیر خشک های وارداتی، آنفلوانزای پرندگان و غیره، عملا بسیاری از اعضا را از شفا گرفتن از این امام زاده نا امید کرده است.
۶- عدم برنامه ریزی مناسب جهت عضو گیری جدید و نیز تمدید عضویت دامپزشکان قدیمی و عدم به روز رسانی فایل اطلاعاتی دامپزشکان، سبب شده است که ارتباط بسیاری از همکاران با جامعه قطع شود.
۷- فصلنامه جامعه دامپزشکان که گاها به دوفصلنامه و سه فصلنامه تبدیل شده است، هم بسیار دیر به دست خوانندگان می رسد و هم به دلیل قدیمی بودن بانک اطلاعات اعضا، در بسیاری از موارد عودت داده می شود.
۸- جامعه دامپزشکان فاقد اهداف کوتاه مدت، میان مدت و دراز مدت و استراتژی تعریف شده بوده و بسیار ی از جلسات آن حتی دستور کار نیز ندارد.
۹- به دلایل متعددی از جمله نداشتن مدیر عامل و کارمند ثابت اداری، تعداد کثیری از مصوبات جلسات که (حتی این اواخر دیگر به امضای اعضای هیئت مدیره هم نمی رسید)!! اجرایی نمی شد.
۱۰- ملاحظه کاری بین هیئت رئیسه محترم و بعضی از اعضای هیئت مدیره سبب شده بود که غیبت های چند ماهه برخی از اعضای محترم هیئت مدیره که باید سبب حذف ایشان و جایگزینی ایشان با عضو علی البدل شود، اجرا نگردد.
۱۱- مبلغ هنگفتی را که می شد صرف امور آموزشی، فرهنگی و بستر سازی برای ارتقای صنف شود، صرف ساختن ساختمانی شد که علیرغم هزینه ۲۶۰ ملیون تومانی و بر آورد رقمی در همین حدود برای تکمیل آن معلوم نیست تا چند سال دیگر ساخت و سازش ادامه خواهدیافت و اصولا آیا یک ساختمان ۵ طبقه برای صنفی که در انتخاباتش ۷۴ نفر را می تواند گردهم آورد ضروری است؟!! مگر بزرگانی چون گاندی بیانیه های کوبنده خود را از ساختمان های چندین طبقه صادر می کردند؟!!
۱۲- به هر حال به نظر بنده نه آن بیلان کاری که دیروز ارایه شد در حد جایگاه رفیع جامعه دامپزشکان بود- که اوج این بیلان برگزاری یک همایش ملی بود- و نه این انتخاباتی که برگزار شد در شان جاگاه صنف دامپزشکی بود. امیدوارم با ورود افراد جدیدی به جمع هیئت مدیره قبلی دیدگاه های قدیمی اصلاح شود.
جامعه دامپزشکان به نگاهی نو نیاز دارد؛ چشمها را باید شست، جور دیگر باید دید.
