پروژه مشترک آلمان و ایران برای تولید بیوگاز از کود گاوی و انسانی

 

طی پروژه مشترکی بین ایران و آلمان، تولید بیوگاز از کودهای گاوی و انسانی برای استفاده در برق و همچنین گاز خانگی در کشور آغاز شده و انتظار می‌رود با توجه به توصیه‌های زیست‌محیطی برای جلوگیری از آلودگی محیط زیست و افزایش راندمان زباله‌های شهری و روستایی به‌عنوان یکی از ظرفیت‌های سرمایه‌گذاری مورد توجه قرار گیرد.

به گزارش حکیم مهر به نقل از ایانا، محقق و استاد دانشگاه کشاورزی امروز در گفتگو با خبرنگار خبرگزاری کشاورزی ایران (ایانا) با اعلام این خبر گفت: شرکتی از سوی کشور آلمان طی همکاری مشترکی با طرف ایرانی در حال تأسیس دستگاه‌های سپراتور (جداکننده کود گاوی و انسانی) برای تبدیل آن به بیوگاز برای تبدیل برق و گاز مصرفی شهرها و روستاهای کشور هستند.

«پیمان شیرازی‌پور» افزود: اکنون در شهر تگزاس از بیوگاز کودهای گاوی، برق مورد نیاز این شهر تأمین می‌شود و در کشور هندوستان در بسیاری از روستاها به جای آنکه هزینه انتقال لوله گاز شهری به دولت تحمیل شود، با هزینه‌های بسیار کمتری امکان تبدیل فاضلاب شهری و حیوانی به گاز مورد نیاز برای مصارف خانگی و گرمایشی مورد استفاده قرار گرفته است.

وی خاطرنشان کرد: از آنجا که برق کشاورزی در ایران از قیمت زیادی برخوردار نیست، چندان استقبال گرمی از چنین فناوری به‌عمل نیامده، اما با توجه به اثرات زیست‌محیطی آن و نقشی که می‌تواند در بلندمدت در سرمایه‌گذاری و صرفه‌جویی هزینه‌ها داشته باشد، می‌توان گفت یکی از بهترین زمینه‌های سرمایه‌گذاری در بخش کشاورزی محسوب می‌شود.

هر کیلوگرم کود گاوی فرآوری‌شده شش دلار قیمت گرفت

شیرازی‌پور ادامه داد: در فرآوری صورت‌گرفته، برای تبدیل کود به بیوگاز خانگی، در واقع در دستگاه سپراتور آب آن گرفته شده و 70 درصد رطوبت خود را از دست داده و با 25 درصد رطوبت خارج می‌شود؛ این محصول ثانویه، اکنون در سایت علی‌بابای هندوستان تا شش دلار به ازای هر کیلوگرم به فروش می‌رسد.

وی تصریح کرد: هرچند هزینه تأسیساتی تبدیل بیوگاز به برق می‌تواند حدود یک میلیارد برای دامداری‌های بزرگ رقم بخورد، اما برای استفاده در مصارف خانگی نظیر گرمایشی و پخت و پز با هزینه بسیار محدودی می‌تواند هزینه‌های خانوار را به‌شدت کاهش دهد.

به جای ذغال در گردش‌های تفریحی از کود پروسس‌شده استفاده کنیم

استاد دانشگاه کشاورزی یادآور شد: اکنون در فرآیندهای جدید، از کود پروسس‌شده که 70 درصد رطوبت آن گرفته شده و 25 درصد رطوبت به‌صورت قالبی شکل گرفته است، به جای استفاده از هیزم، مورد مصرف قرار می‌گیرد.

شیرازی‌پور تأکید کرد: از آنجا که کود پرسس‌شده از رطوبت کمی برخوردار است، نمی‌تواند محل تکثیر و تخم‌گذاری مگس‌ها شمرده شود و به آسانی می‌تواند جایگزین ذغال مورد استفاده در پیک‌نیک‌ها و گردش‌های شهری قرار گیرد.

وی اظهار داشت: از آنجا که آمونیاک آن گرفته شده، بوی بدی تولید نمی‌کند و می‌تواند شبیه ذغال‌هایی که اکنون باید با قطع درختان مورد استفاده قرار گیرد، در پیک‌نیک‌های شهری جا گرفته و بازیافت ساده‌تری داشته باشد.

بستر گاوداری‌ها از کود پاستوریزه

محقق کشاورزی همچنین گفت: در زمان حاضر در کف گاوداری‌ها از ماسه‌هایی استفاده می‌کنند که به‌علت آنکه از کویر استحصال شده، دارای نمک زیادی است که پس از خارج کردن آن از محیط گاوداری و قرار گرفتن در محیط کشاورزی باعث شوری زمین‌ها شده و خاک را مورد تغییرات آنزیمی قرار دهد.

شیرازی‌پور در ادامه افزود: کودهای گاوی پاستوریزه شده می‌تواند به‌عنوان یک بستر مناسب در گاوداری‌ها مورد استفاده قرار گیرد و پس از آنکه مورد بازیافت دوباره نیز قرار گرفت، به عنوان یک کود با کیفیت مناسب به طبیعت بازمی‌گردد.

وی با اشاره به چگونگی تولید بیوگاز خاطرنشان کرد: بر اساس مطالعات صورت‌گرفته در هندوستان، بیوگازها به دو دسته دارای بار آلی ورودی زیاد و با بار آلی ورودی کم تقسیم می‌شود که در آن 55 تا 65 درصد متان، 35 تا 45 درصد گاز کربنیک، صفر تا سه درصد نیتروژن، صفر تا یک درصد هیدروژن، صفر تا یک درصد اکسیژن و صفر تا یک درصد هیدروژن سولفره در ترکیبات بیوگاز وجود دارد.

شیرازی‌پور ادامه داد: دمای احتراق بیوگاز 700 درجه سانتی‌گراد است که در مقایسه با دمای احتراق گازوئیل که 350 درجه سانتی‌گراد و نفت پروپان که 500 درجه است، از گرمای بیشتری برخوردار بوده و دمای شعله حاصل از آن 770 درجه سانتی‌گراد گزارش شده است.

وی تصریح کرد: بیوگاز مانند سایر سوخت‌های گاز قابل احتراق بوده و با نسبت یک به 20 در هوا مخلوط شده و سرعت اشتغال آن بالا است.

استاد دانشگاه کشاورزی یادآور شد: ارزش حرارتی آن حدود شش کیلووات ساعت بر مترمکعب یعنی برابر ارزش حرارتی نیم لیتر سوخت گازوئیل بوده و فشار لازم و مطلوب برای پخت و پز با بیوگاز بین پنج تا 20 سانتی‌متر ستون آب است.

شیرازی‌پور با اشاره به استفاده از دستگاه‌های بیوگاز در تثبیت زباله‌های شهری تأکید کرد: هاضم‌های بی‌هوازی که در تثبیت زباله‌های شهری مورد استفاده قرار می‌گیرند، به هاضم‌های بی‌هوازی با غلظت جامدات پایین و هاضم‌های بی‌هوازی با غلظت جامدات بالا تقسیم می‌شوند.

وی اظهار داشت: در Low Solid  هاضم غلظت جامدات مواد زائد مورد استفاده چهار تا 10 درصد است که به ازای هر کیلوگرم مواد زائد جامد تجزیه‌شده 25 تا 45 مترمکعب گاز تولید می‌کند.