انحلال جامعه دامپزشکان، اقدامی که نباید از آن هراسید - دکتر محمد لطفی‌زاده

 

انحلال جامعه دامپزشکان، اقدامی که نباید از آن هراسید

دکتر محمد لطفی‌زاده

مدیرمسئول مرکز مجازی ترویج دامپزشکی (متد)

بسمه تعالی

با اهداء سلام و احترام به بینندگان محترم و ارجمند

جامعه دامپزشکان ایران قدیمی‌ترین تشکل غیردولتی دامپزشکی است که با زحمات فراوانی در سالیان دور تشکیل شده است. اگر از پیشکسوتان درباره عملکرد جامعه بپرسید مهم‌ترین بیلان عملکرد آن را برگزاری کنگره دامپزشکی می‌دانند و البته در کنار آن بصورت مقطعی، اقداماتی گذرا را هم ذکر می‌کنند.

امروز از زمان تأسیس جامعه دامپزشکان ایران سالیان درازی گذشته و از سویی هم علم دامپزشکی و هم شرایط صنفی و علمی، تغییرات زیادی به خود دیده است. حال باید دید فلسفه تشکیل این نهاد صنفی در سالیان دور با تغییر شرایط یادشده همچنان اصالت دارد یا خیر و وجود این تشکل به صورت فعلی آیا مصلحت صنف را تأمین می‌کند؟

برای پاسخ به این سؤال باید به سؤالات فرعی دیگری ابتدا پاسخ داد و در آنها تأمل نمود که عبارتند از :

1. چرا غالب اعضای جامعه دامپزشکان ایران نشانی دفتر کار جامعه را نمی‌دانند؟

2.  آیا کارکرد اصلی جامعه دامپزشکان ایران برگزاری کنگره است و اساساً با پیشرفت علم، امروزه نیاز به برگزاری کنگره‌های همه‌فن حریف داریم یا باید به سوی برگزاری کنگره‌های تخصصی برویم؟

3. چرا تشکلی به این قدمت در تشکیل شعبات استانی پس از این همه سال بخصوص در 30 سال گذشته موفق نبوده است؟

4. چرا طیف زیادی از اعضای جامعه دامپزشکان تمایلی به پرداخت حق عضویت ندارند و عموماً هم نمی‌پردازند و در مجمع عمومی برای انتخابات شرکت نمی‌کنند؟

5. آیا نمایندگی اعضای محترم هیأت مدیره از اعضای جامعه دامپزشکان ایران وجاهتی دارد؟ این در حالی است که 95 درصد اعضاء اصلاً در این انتخاب نقشی ایفا نمی‌کنند و از این 5 درصد هم اکثریت را خود نامزدهای عضویت در هیأت مدیره و دست‌اندرکاران کنگره تشکیل می‌دهند!

6. وزن جامعه دامپزشکان ایران در تصمیم‌سازی کلان چقدر است و آیا مسئولین به این وزن اعتنایی می‌کنند؟

7. برگزاری جلسات هیأت مدیره جامعه بدون امکان پیگیری روزانه آن از مبادی مرتبط و حتی عدم وجود دستور کارهای از پیش تعیین شده برای جلسات چه منفعتی برای صنف دارد؟

8. کاهش امکانات صنفی ساده نظیر تعداد آرم طرح ترافیک در شهر تهران که سال به سال روند نزولی داشته نشانه‌ چیست؟

9. حضور افرادی که در طول سال حتی یک اظهار نظر ساده صنفی هم نداشته‌اند یا محل جامعه دامپزشکان را به پارکی شبیه رفع خستگی بازنشستگان در طول سالیان گذشته تبدیل کرده‌اند چه منافعی برای صنف دامپزشکی داشته یا دارد؟

البته سؤالات زیاد دیگری هم در این بین وجود دارد (نظیر چرایی عدم وجود برنامه مشخص برای اداره جامعه با پیوست نقشه راه زمان بندی شده) که از آن می‌گذریم.

حال با توجه به سؤالات مطرح شده، تجربه قبلی و نیاز امروز و شرایطی که با آن مواجهیم و از سویی دیگر گسترش علم دامپزشکی و وسعت دایره دانش‌آموختگان و تنوع و گوناگونی حرفه‌ای که احساس می‌شود باید از این شکل مجامع صنفی که نیاز قدیم صنف بوده و با تشکیل سازمان نظام دامپزشکی رنگ آن به زوال هم گراییده، به سوی انجمن‌هایی تخصصی و پرکاربردتر حرکت کرد.

اگر عده‌ای افراد دلسوز و شجاع به میدان بیایند و بدون تعصب بی‌جا به فکر (انحلال جامعه دامپزشکان ایران) و همزمان ساماندهی انجمن‌های صنفی و علمی که هریک کارکردهای مشخصی دارند باشند، حتماً خدمتی ماندگار به صنف دامپزشکی نموده‌اند. در غیراینصورت با حضور هر هیأت مدیره‌ای که بیشترین وظیفه و افتخار خود را جذب منابع مالی در نمایشگاه جانبی کنگره و برگزاری کنگره‌ای همه‌فن حریف که در دوره‌های اخیر گاهی حاشیه بر متن هم غلبه داشته می‌داند، مانند آن خواهیم بود که صنوف دیگر مرتبط با علم پزشکی با هواپیماهای مدرن در حال شکافتن فضا و تجربه‌های نو هستند ولی ما با خودرویی دست دوم اما با تعصب به آن کماکان در حال نقاشی کردن ظاهر خودروی خود و از سفر به فضای مدرن و رفع نیاز صنف عاجز باشیم.

امروزه در پزشکی نیز به سوی انجمن‌هایی نظیر انجمن پزشکان عمومی، انجمن پزشکان متخصص در رشته‌های مختلف رفته‌اند و دامپزشکی نیز این ظرفیت را دارد که مطالبات صنفی همکاران را در قالب انجمن‌های تخصصی صنفی و علمی (با کارکردهای مشخص هریک) پیگیری نماید و با تحقق این امر، ترویج و شناساندن زوایای مختلف حرفه دامپزشکی به مردم و مسئولین هم کار ساده‌تری خواهد بود.

انجمن دامپزشکان عمومی که می‌تواند جایگزین جامعه دامپزشکان ایران شود محمل مناسبی برای پیگیریهای صنفی این قشر مهم و تأثیرگذار است و در کنار آن می‌تواند با تمرکز بر برگزاری کنگره‌ تخصصی، بازآموزی این گروه را هم در شاخه‌های مختلف به عهده بگیرد. امری که امروزه به ابزاری برای درآمدزایی تبدیل شده و سازمان نظام دامپزشکی یک تنه در غیاب انجمن‌های قدرتمند، این وظیفه را بعهده گرفته و از ماهیت اصلی وظایف خود بازمانده است.

امید است نگاه تعصب‌آلود به وجود روال فعلی با نگاه اصلاح‌گرایانه جایگزین شود و با شکل‌گیری و تقویت مثلث انجمن‌های صنفی قوی، انجمن‌های علمی توانمند و پژوهشکده‌های تخصصی (که نیمی از دانشکده‌های دامپزشکی فعلی توان تبدیل به پژوهشکده‌های تخصصی دارند) در جهت احقاق حقوق صنف دامپزشکی و معرفی هرچه بهتر خدمات این صنف به عموم جامعه گامی بزرگ برداشته شود.