پرورش ماهی یکی از زیرمجموعه‌های آبزی‌پروری است که در جهت پرورش ماهی‌ها فعالیت می‌کند و معمولاً ماهی‌هایی مانند قزل‌آلا، کپور، آزادماهی (سالامون)، تیلاپیا، ماهی کول و گربه‌ماهی را پرورش می‌دهند.
این دو برادر در کنار خانواده خود به این کار مشغولند و مدعی هستند که کاملا از شغل خود راضی بوده و تنها درآمدی که دارند از این راه است.
علی منصوری می گوید: قبل از شروع این کار کشاورز بودیم، با کمک یکی از روستائیان به نام طارمی این کار را شروع کردیم و هم اکنون ۱۴ سال است که همراه برادرم و خانواده مشغول این کار هستیم.
علی منصوری متولد ۱۳۴۸ تا دیپلم و یداله منصوری متولد ۱۳۶۳ تا سطح راهنمایی درس خوانده اند و معتقدند شروع این کار چندان سخت نیست و هر کسی می تواند سرمایه گذاری کرده و سود خوبی ببرد.
برادر بزرگتر در پاسخ به خبرنگار ما مبنی بر اینکه تا به حال از سوی چه کسانی و یا نهادی مورد حمایت قرار گرفته اید، گفت: ابتدای کار از بانک کشاورزی با سود بالایی وام گرفتم، سود بالا و اقساط سنگین ما را از سرمایه انداخت دوباره درخواست وام کردم اما رئیس بانک کشاورزی گفت ما بر اساس کارکرد وام می دهیم که شما کارکرد کمی دارید.
وی ضمن اظهار ناراحتی ادامه داد: منِ پرورش دهنده زمانی که پولی برای پیشرفت کار ندارم چطور می توانم کارکرد زیادی داشته باشم، اول باید حمایت بشه بعد در قبال حمایت کاری پیش برود.
منصوری افزود: حمایت چندانی از سوی مسئولان و بانک کشاورزی برای ما ارائه نشد.
این دو برادر ضمن سپاس و قدردانی از جهاد سازندگی سپاه بناب اظهار کردند: ما بعد از ناامیدی از بانک کشاورزی به سراغ جهاد سازندگی سپاه رفتیم و آنها ضمن بازدید از طرح ما در اسرع وقت ۲۵۰ میلیون ریال وام به عنوان حمایت از طرح اقتصاد مقاومتی با سود کمتر و اقساط پایین برای ما فراهم کردند؛ و ما توانستیم بخشی از مشکلات خود را حل کرده و کار خود را به وضعیت فعلی برسانیم.
منصوری ها هم اکنون از وضعیت فعلی راضی هستند و بر اساس برآورد خودشان یک میلیارد ریال سرمایه در گردش و یک میلیارد ریال نیز سرمایه ثابت دارند و مدعی هستند هم تولید خوبی دارند و هم سرمایه خوبی.
این پرورش دهندگان به همراه پدر و مادرشان و خانواده خود در این کارگاه مشغولند، و با وجود هزینه های سرسام آور درآمد خوبی از کار خود دارند.
یداله منصوری در خصوص نحوه فروش و وضعیت بازار ماهی گفت: ماهانه بالای یک تن ماهی فروش داریم و هرکیلو ماهی را به قیمت ۱۴ هزار تومان به بازار عرضه می دهیم.
وی اظهار کرد: ما حاظریم تولید و فروش خود را به شرط حمایت دولت و مسئولان شهرستان به حداکثر برسانیم و کار خود را گسترش دهیم.
این کارآفرینان موفق با اشاره به هزینه های ماهانه خود در این کارگاه، اظهار داشتند: ماهانه نزدیک ۶۰ میلیون ریال برای تغذیه ماهی ها، سالانه ۲۰ میلیون ریال برای آب چاه، و در هر دوره بالای دو میلیون و ۵۰۰ هزار ریال هزینه برق پرداخت می کنیم.
این دو برادر در پاسخ به سوال خبرنگار ما مبنی بر اینکه برای کسانی که می خواهند این کار را آغاز کنند چه راهکاری دارید؟، اظهار کردند: آغاز این کار خیلی سخت است، ابتدا شخص باید از اداره آبیاری پروانه و مجوز چاه داشته باشد که متاسفانه امروز خیلی گرفتاری دارد و باید ماه ها سرگردان بمانی و آخرش معلوم نیست مجوز بدهند یا نه؛ به غیر از اینها زمین مورد نیاز و سرمایه نزدیک ۲ میلیارد ریال را نیز فراهم کند.
این دو برادر سالانه حدود ۲۰ هزار عدد بچه ماهی خرید می کنند که ۱۰ هزار آن در وزن پایین و ۱۰ هزار دیگر در وزن متوسط، تا بعد از بزرگ شدن جای یکدیگر را پر کنند .
چرا باید بی خود و بی جهت ماهانه به دامپزشکان حقوق بدهیم!
این کارآفرینان در خصوص مشکلات خود اظهار کردند: اداره دامپزشکی پروانه ما را گرو گرفته که ماهانه باید با معرفی دکتر به این ماهی ها سرکشی کنند و ما برای آنها حقوق بدهیم.
علی منصوری ضمن انتقاد از این وضعیت، گفت: دکتری که دام پزشک است و اصلا حرفه ای در این خصوص ندارد چرا باید بی خود و بی جهت ماهانه ما برای آنها حقوق بدهیم! اولا مشکلی در پرورش نداریم و در صورتی که اتفاقی بیفتند از تبریز یک متخصص می خواهیم که با هزینه کمتر ضمن سرکشی به این کارگاه نسخه خود را می نویسد.
وی دور بودن از ترانس برق را مشکل دیگر خود عنوان کرد و گفت: مسئله درصد بالای وام بانک ها هم واقعا کمر کارآفرینانی مثل ما را می شکند که در این خصوص هم باید دولت تدابیری باندیشد.
پی نوشت حکیم مهر:
ضمن احترام به همه تولیدکنندگان سختکوش کشور، باید عرض کنیم که متاسفانه چنین نگاهی به نظارت های دامپزشکی در بین بسیاری از تولیدکنندگان کشور وجود دارد و بسیاری از ایشان، ارزشی برای بحث پیشگیری قائل نیستند.
فعالیت ناظرین دامپزشکی و مسئولین فنی از دو بعد ارزشمند است: یکی از جنبه اقتصادی: به عنوان مثال بسیاری از دامداران، پیش از شیوع بیماری تب برفکی در کشور حاضر به پرداخت مبلغ 3000 تومان برای هر دوز واکسن نبودند و آن را هدر دادن پول می دانستند، ولی پس از ابتلای بیماری در گله خود، باز هم همه را بجز خودشان مقصر قلمداد نمودند.
جنبه مهم دیگر، اهمیت کار ناظرین دامپزشکی از نظر سلامت عمومی است، به عنوان مثال چنانچه نظارت بر کار پرورش دهنگان ماهی کاهش یابد، احتمال استفاده از ماده سرطانزای مالاشیت گرین افزایش یافته و سلامت عمومی جامعه به خطر خواهد افتاد.
متاسفانه بسیاری از تولیدکنندگان کشور حاضرند مبالغ زیادی را بابت هزینه خوراک دام، حقوق کارگر، آب، برق، سوخت، مالیات، کارمزد تسهیلات بانکی و ... هزینه نمایند، ولی وقتی نوبت به پرداخت دستمزد دامپزشکان می رسد، آن را هدر دادن پول می دانند!
دامپزشک بدبخت تو این کشور زندگی نداره مثل ........... تو گل موندیم با نظر اين توليد كننده كاملا موافقم . با اين قانون بيخود جايگاه اجتماعي دامپزشك را باز هم پايين تر آوردتد. 
در این موارد با سواد فرد مورد نظر ارتباط مستقیم دارد، سواد به معنی خود تحصیلات نیست بلکه افرادی هستند که با داشتن تحصیلات عالیه سواد کافی در برخورد با مسائل را نداشته و نمیتوانند روش حل مناسبی برای مسائل رو به روی خود مطرح نمایند. جناب اقاي توليد كننده ، آقايي كه به قول خودتون تا حالا دو ميليارد سرمايه بهم زديد البته اينكاره ها ميدانند كه معني دو ميلياردي كه شما ميگي واقعا چند ميليارده | اول این سیستم بانکی پر از ایرادات فنی است که اینجا جای بحث نیست. در خصوص اینکه باید به دامپزشک حقوق بدهند این بهتر است که دولت وارد عمل شده و حقوق دامپزشک را بدهد نه کارفرما چرا که اگر تخلفی بخواهد صورت گیرد به شکل های مختلف بروز خواهد کرد.
قدرت پوله و ما دامپزشکام پول داشته باشیم هزار جا میخوریم نداشته باشیم بریم تو مترو ادامس بفروشیم کلاسش بالاتره بهتره زورمون نمیرسه خفه شیم با حلوا حلوا کردن دهن شیرین نمیشه | ایول خیلی از مشاغلی که دامپزشکان در آن مشغول هستند کاذب هستند. خیلی وقتها به زور ادارات دامپزشکی سر کارایی گذاشته می شوند که کار اونا رو کاردان دامپزشک هم می تواند انجام دهد. 
